Heimskringla - 18.06.1941, Blaðsíða 5

WINNIPEG, 18. JÚNl 1941
HEIMSKRINGLA
5. SÍÐA
there may be some who will
hear with surprise the Bishop
of Iceland, the Bishop of a
church calling itself Lutheran,
sending greetings, as he puts
it, “from the Mother Church”,
and asking God’s blessing on
our work. They may be sur-
prised to hear the Minister of
Ecclestiastical Affairs for Ice-
land congratulating us on the
“beneficial work done in the
past” and expressing his best
wishes for our future.
But these things need occa-
sion no surprise.
The State Church of Iceland
is much nearer Unitarianism in
its general spirit and outlook
than it is to any orthodox
church body on this continent.
It is a liberal church in every
sense of the word, and it is led
-by one of the most liberal
minded of bishops. It is, of
course, only natural that some
of the old customs and prac-
tices should still prevail in the
church in Iceland. But at the
same time, no minister enter-
ing the service of the church
there is required to take any
vow about accepting or teach-
ing the traditional doctrines as
set forth in the historic creeds.
As one of the professors in the
divinity school in Reykjavík
explained in a small book on
the subject, “According to the
ordination vow, it is agreed
that true Christian teaching
should be according to the
spirit but not according to the
letter, — according to the in-
dividual’s conscience but not
according to the letter of
creedal statements from ages
of long ago.”
Our churches here, whether
in Canada or in the United
States or anywhere else in the
world, — our free churches, —
do not ask any more than this.
They ask simply that a man
preach according to his con-
science. That is, we do not,
(and if we adhere to our ideals
of a free faith, we should not)
endeavour to dictate to any
man what he should or should
not believe. All that we ask is
that each man be sincere and
honest in his beliefs and relig-
ious professions, tolerant and
understanding, granting to oth-
ers the liberty he asks for him-
self and recognizing every
man’s right to his own opin-
ions. It is in that spirit we
try to carry on our work, and
it is in that spirit that we ex-
tend a welcome to any man
who wishes to have fellowship
with us.
Last year, soon after the
Bishop of Iceland had been ele-
vated to office, he sent to all
Icelandic ministers a pastoral
letter in which he set forth,
among other things, his views
on religion. And now, inas-
much as he sends greetings to
us, a Liberal Church, as a re-
presentative of what he calls
the “Mother Church”, it is in-
teresting to see, against that
background, what his attitude
is in matters of religion, and
particularly on some of those
things which have been points
of contention in times past.
A few sentences from his let-
ter will suffice to illustrate his
position. It has been the tra-
dition of the Lutheran church
to regard the Bible as an in-
fallible document. But the
Bishop now says, . . we do
not now place the emphasis on
the infallibility of the Bible
that once was done.”
Of the doctrine of the atone-
ment he says, “I do not believe
that God will think hardly of
you if you cannot hold the
same view of the doctrine of
the atonement as some friend
of yours does.” “Each man
must answer for his own sins
and shortcomings. Others
cannot do it for him save only
as they lead or direct. We can-
not avoid the consequences of
the lives we lead. The eternal
law, “as ye sow, so shall ye
reap” is irrevocable.”
In speaking of the person of
Jesus, the Bishop says, “Men
have disputed about Christ. —
They have woven about his
life and person complicated
and variecolored doctrines. —|
Some have disappeared after a
few decades or centuries, and
have been condemned as her-
esies, and other teachings that
arose and that were in no wise
less significant than those that
were retained, were rejected or
voted out, sometimes by a very
small majority, at some of the
early religious conclaves. . . .
It is deeply to be regretted that
his followers or those who wish
to be his followers, seem to re-
gard Christianity as being a
theological tangle which it is
almost impossible to unravel,
and seem to desregard the
fact that he himself (Jesus),
never taught any thological
doctrines.”
The Bishop says further, “It
is not more theology that we
want but more religion”. “The
Icelandic church is a broad and
free church. . . . Because of our
free church freedom to think
in matters of religion has
flourished in this country. . . .
The Icelandic mind cannot
bear to be fettered.”
These words, and many oth-
ers of a similar import that
could be quoted, are the words
of the Bishop of the State
Church of Iceland. For this
reason, because of his very
evident liberal mindedness, I
feel that in sending greetings
to us on this occasion, the ex-
pression is not inappropriate
when he speaks of “Mother
Church”.
The founders of our free
church here came out of that
church, and still possessed of
that spirit of independence of
mind which was always
strong amongst them, they felt
impeljed to organize a church
here which would be in fuli
harmony with their convic-
tions in matters of religion, in-
stead of taking a backward
step into the darkness of the
theological night from which
they had already emerged.
And now, we gather here to
do honor to the memory of
those who, in a spirit of con-
secration, and in an attempt to
be true to their convictions,
established a free religious or-
ganization in this city.
Fifty years have passed. By
far the larger portion of those
who then had a hand in organ-
izing the church have passed
on. But the work that their
hands began stands as a monu-
ment to their memory and we
who gather here as their spir-
itual heirs, do honor to their
memory.
This church has spread its
infuence. far and wide. It is im-
possible to measure the extent
of its influence. But we get a
faint inkling of it as we re-
ceive messages from such wide-
ly separated points as Van-
couver on the west coast, in
one direction, and Iceland in
the other.
Few of those who organized
this church would have dream-
ed that it would have met with
the success it has. Twenty-
five years ago the church was
faced by dangerous and
threatening conditions, when
it observed its twenty-fifth an-
niversary. In the intervening
years new blood has come into
it and new life. We are still
struggling of course, but we
have no feeling that we are
standing on the brink of a
precipice trying desperately to
hold on. Instead we feel that
we) have both feet planted
firmly on the ground ready for
whatever may befall, and gird-
ing ourselves for a continued safnaðar, fróðlegt og skemti-
progress. legt erindi, er Heimskringla
In fifty years much has been hefir loforð fengið um að birta.
accomplished. Many men and Ræðu flutti ennfremur séra
women and children look to Albert Kristjánsson frá Blaine,
this church as their spiritual Wash. Er hann um þessar
home. It is thronged with mundir í Saskatchewan í þjón-
memories of past days, and ustu sambandssafnaðanna þar.
breathes a spirit of hope and Er aldrei neitt að því, að hlýða
confidence for the futur’e. And á séra Albert. Ávarp flutti dr.
now, as we enter upon a second og mætti á minningarhátíðinni
fifty year period, may it be Þjóðræknisfélaginu. Ennfrem-
ours who are gathered here, to ur flutti forseti Fyrstu lút.
lay foundations such that the kirkju, Guðm. Jónasson, Sam-
next fifty years will see pro- bandssöfnuði hlýlegt ávarp. —
portionately as great progress Frú Guðrún skáldkona Jóns-
in every department of' our son, talaði fáein orð full hlýju
church life as the fifty years og birtu til samverkafólksins í
past have seen. We have the söfnuðinum og hugsjóna þeirra
faith and the courage. We have er starf safnaðarins lyti að.
the vision and we have the Loks var svo gestur kallaður
will. Therefore, let us press fram, Rev. Raymond B. Bragg
onward. In the words given er mætti á minningarhátíðinni
expression twenty-five years fyrir hönd Únitarafélagsins í
ago, “With unswerving faith Boston. Er hann prestur við
in divine providence . and Únítarakirkju í Minneapolis.—
strengthened by the experience Honum talaðist vel.
of the past, let us go forward Tvö kvæði voru söfnuðin-
into the future hopefully and um flutt frumort. Orti Páll S.
in a spirit of good cheer.” We Pálsson annað, en dr. S. E.
know that there is a great Björnsson í Árborg hitt. Gat
world of truth and good still hinn síðarnefndi ekki komið
to be discovered. við að vera þarna svo sr. Guðm.
-------------- Árnason las kvæði hans. —
MINNINGARHÁTÍÐIN 1 Heimskringla þorir að lofa les-
SAMBANDSKIRKJUNNI endum sínum Þeirri ánægJu-
________________ I að fá að lesa þessi kvæði bráð-
Frh. frá 1. bls. j leSa-
Heimir. Var hann prentari Með söng skemti söngflokk-
þess í ein fimm ár. Síðustu urinn og Miss Davidson og Mr.
ræðuna flutti Páll S. Pálsson, Magnús með einsöng. Hver lög
er fjallaði um Tjaldbúðarmál- sungin voru, á öllum samkom-
in, skörulegt erindi. Allar unum, verður birt í næsta blaði
þessar ræður voru skrifaðar, í skrá yfir heildarskemti-
nema ræða Mrs. A. N. Som- skrána.
merville. Væntir “Hkr.” þess, Sigfús Benediktsson mælti
að þær birtist í blaðinu bráð- fáein orð í samkomulok.
lega; sumar birtast þessa viku, | Samkomunni lauk með því
ef rúm leyfir. Um þær skal að sungið var: God Save the
því ekki fjölyrða. Það eitt skal King.
sagt, að þær lýstu Ijómandi vel •
hinum ýmsu störfum safnaðar- Frá skemtun, sem fram fór í
ins, voru ágæt saga þeirra, þó gærkvöldi og unga fólkið stóð
stuttár væru, og yrðu að vera, fyrir, og sem áframhald er af
vegna þess, hve margháttað minningarhátíðinni, verður
starfið hefir verið, er geta varð, sagt í næsta blaði.
en fari skemtiskrár fram úr -------------
tveimur klukkutímum, gefast Á V A R P
menn upp. f ræðu Mrs. Som- séra Eyjólfs J. Melan
merville var það meðal annars • ______
tvent, sem sérstaka eftirtekt Háttvirtu safnaðarmenn
vakti. Hið fyrra var hve ung- og forstöðunefnd!
mennafélag safnaðarins var( um ieið og eg þakka fyrir
fjölment um tíma og mentandi; þann heiður að vera boðinn
það hafði fræðandi fundi og hingað til að segja fáein orð
samkomur og útileiki, er vissu- við þetta tækifæri vil eg leyfa
lega þroska æskuna betur en mér að nota tækifærið til að
hreyfimynda skemtanirnar nú óska ykkur til hamingju með
gera. Að hinu leyti var það fimtíu ára afmælið. Þá ósk
eiginleikinn að skemta sér f]yt eg eigi einungis fyrir mína
sjálfur, skapa sér sínar eigin hönd, heldur og fyrir hönd allra
skemtanir, sem nú væri þess þeirra manna og kvenna í söfn-
vert að vera rætt undir “nýjum uðum mínum sem frjálslyndri
málum”, eins og á félagsfund- trúarstefnu unna og vinna að
um er sagt. Að afla sér skemt- því, að hún megi lifa og starfa
ana með því að kaupa þær á- með mönnunum.
valt, getur dregið dilk á eftir Fáum utanaðkomandi ætti
sér fyrir upplag og eðli æsk- ag Vera annara en oss, sem r
unnar. Nýja-lslandi búum, um hag og
Með söng skemti söngflokk- ve]ferð þessa safnaðar. Á lið-
ur kirkjunnar, pianosolo Miss inni tíð hefir tilvera hinnar
Thora Ásgeirsson og einsöng frjálslyndu trúarhreyfingar þar
Miss Ragna Johnson. Qg hér í borg verið mjög svo
Þegar þessari skemtiskrá nain, bæði vegna þess hve hér-
lauk, var gengið niður í sal ug þessi eru nálæg og svo hins
kirkjunnar og drukkið kaffi. ag sömu mennirnir hafa starf-
Að því búnu voru myndir sýnd- ag ag má]Um beggja um lengri
ar af starfsfólki safnaðarins, eða skemri tíma. Það hefir
fyr og síðar, er fróðlegt var og ætíð verið oss mikill styrkur,
skemtliegt. Sýning sú var þó ag vita til þess, að söfnuður
fulllöng, með því líka að síðari ykkar var til og að hann starf-
hluti myndanna kom tilgangin- agi ag SOmu málum og vér, og
um með þessu lítið við. ag þar þafa á liðinni tíð verið
Á þessari samkomu voru les- margir sem ætíð voru reiðu-
in bréf og skeyti, er borist búnir til að rétta okkur hjálp-
höfðu úr öllum áttum. En arhönd á einhvern hátt, og
kvöldið þraut fyr en við þau hafa styrkt fyrirtæki vor með i
yrði lokið. Verða skeyti þessi ragum og dáð. Svo mjög að
og bréf, eða að minsta kosti sum fynrtæki vor hefðu verið \
nöfn höfunda þeirra, síðar birt ómoguieg nema fyrir þeirra
í þessu blaði. hjálp. Fyrir þetta þakka eg
• ykkur hjartanlega á þessari
Á mánudagskvöld hófst á ný stund.
samkoma í Sambandskirkj- Fimtiu ár eru langur tími á
unni. Var hún ekki nærri eins vorr] stuttu æfi. Margir þeirra,
fjölmenn og hinar fyrri sam- sem ver eigum í dag svo margt
komur, þó eflaust hafi á þriðja að þakka eru horfnir héðan,
hundrað verið þar. Ræðumenn Qg minnumst vér þeirra með
þetta kvöld voru: Frú Sigríður þakklæti og óskum að starf
Árnason, frá Lundar. Var þejrra í þessum söfnuði megi
ræða hennar um stofnun og ]jfa í framtíðinni um mörg
starf kvenfélags Sambands- fimtiu ár enn. En þótt þessi
fimtíu ára tími sé nógu langur
til þess að margir hverfi úr
fylkingunni og hnigi í valinn,
þá er það stutt skólaganga
fyrir kirkjulegan félagsskap.
Kirkjulegur félagsskapur
hefir til meðferðar örðugustu
og dularfylstu viðfangsefni
mannlegrar tilveru og á langt í
land til að skilja í þeim og
vinna hlutverk sitt til fulls.
Það er því mín einlæg ósk fyr-
ir framtíð þessa safnaðar að
hann um hin næstu fimtíu ár
megi læra miklu meira á þess-
um sviðum en á liðinni tíð, og
að hann megi verða gagnauð-
ugur. Ekki að gulli og silfri,
heldur að sannleika guðs. Að
hann megi bera gæfu til að ala
upp fólk sem leitar sannleikans
og réttlætisins í sameiningu og
samstarfi og öðlast mátt æ
því meiri er árin líða að út-
breiða boðskap Krists í anda
frelsisins og leggja ríkulega
sinn skerf til hlutverks hvers
kristins félagsskapar að vinna
að komu guðsríkis hér á jörð.
Eg bið guð sem öllu sönnu og
réttu veitir sigur að blessa
ykkur og varðveita í framtíð-
inni. *
ÁVARP FORSETA
við setningu minningar-
hótíðarinnar.
Kæru vinir:
í kvöld á þessum 50 ára há-
tíðisdegi safnaðarins okkar
ætlum við að rifja upp gamlar
endurminnngar um menn og
málefni sem hafa stráð geislum
frelsis og manndóms á því
tímabili í sögu Islendinga hér
í borg. Saga þessara manna
og mála verður sögð í kvöld á
því máli sem við öll skiljum,
máli sem er og óhindrað, máli
sem hver má segja hiklaust
það sem honum býr í brjósti og
á þann hátt sem honum líkar.
1 þessi 50 ár eigum við sögu
sem við erum stolt af og sem
við vitum er leiðarvísir á öll-
um okkar framtiðarbrautum.
Meðal okkar merkisbera i
frjálstrúar hreyfingunni, eig-
um við þá menn og konur sem
lengi lifa i sögnum og sögum
og er það okkar sem á eftir
komum að halda á lofti þeim
sprota ljóss og menningar sem
getur leiðbeint afkomendum
okkar á vegi lífsins til gæfu og
fullkomnunar. Látum ekki
starf frumherjanna í frjáls-
lyndi falla í dá, heldur vera
okkur ávalt hvöt til nýrra at-
hafna í leitinni að gæfu og
göfgi. Vil eg enda mál mitt
með 2 erindum úr kvæði eftir
Stephan G. Stephansson er
hann orti til Únítara árið 1916:
Þið metið hfið, líking næsta
sanni,
og löngun hvers, að reynast
skár en fyr,
þið synjið um, að sveia nokkr-
um manni,
þó setji ei krossmark yfir
hverjar dyr.
Sé hönd hans traust, er trú
hans ei í banni.
Um tjóðurböndin engin sála
spyr.
Þið gleðjist við hvern vilja
frelsis-þorinn,
En vítið minna útaf-skeifu
sporin.
Þið gerðuð frjálsan guð í ver-
öld sinni
og grynt þið hafið yztu myrkra
völd.
Svo verður ýmsra félagsfrægð-
in minni
á framleið okkar, þegar hallar
öld.—
Manns hólpnust bæn er: bros
við framtíðinni,
á batavegi. Slíkt sé þetta kvöld!
Þó heimskan endist elstu
mönnum betur,
hún yfirlifað sannleikann ei
getur.
FJÆR OG NÆR
Stúkan Hekla heldur skemti-
fund annað kvöld (fimtudags-
kvöldið). Þetta verður síðasti
fundurinn á sumrinu. Gestum
verður gætt á góðri *skemti-
skrá og íslenzku kaffi.
• * #
Lúterska kirkjan í Selkirk
Sunnud. 22. júní: Sunnudaga-
skóli kl. 11 árd. Islenzk messa
kl. 7 e. h. Séra Guttormur
Guttormsson prédikar.
S. ólafsson
* # *
Heimilisiðnaðarfélagið held-
ur -næsta fund á laugardaginn
28. júní kl. 2 e. h. að heimili
Mrs. K. Oliver, Whittier St.,
Kirkfield Park. Þetta er síð-
asti fundur fyrir sumarfríið og
verður byrjað með örstuttum
starfsfundi, en að honum lokn-
um verður skemt sér úti í garð-
inum. Þessi heimsókn ætti að
vera sérstaklega fróðleg fyrir
þá meðlimi er aldrei áður hafa
komið á Fox og Mink Farm.
Dominion Business College
Student Wins International
Typewriting Contest
In the third Annual International Artistic
Typewriting Contest recently conducted, the
second place winner was Miss Lorraine Young,
of St. James, Manitoba, a student of the
Dominion Business College.
Miss Young secured second place out of some
thirty-six hundred contestants from the United
States and Canada, receiving a Silver Trophy
together with two special awards.
In addition her class teacher, Miss M. Walker,
received a special award.
IT PAYS TO ATTEND
A GOOD SCHOOL
Enquire Today—NOW!
DOMINION
Business College
The Mall. Winnipeg—37 181
St. James—61 767 Elmwood—501 923
‘A BETTER SCHOOL FOR THIRTY YEARS’