Heimskringla - 31.12.1941, Page 5

WINNIPEG, 31. DES. 1941
HEIMSKRINGLA
5. SlÐA
þýzkur hermaður
I rifnum flíkum fordildar,
á flótta þýzkur maður var,
því nokkrum mílum austar er,
hinn óstöðvandi Rússa her.
Hans vinír, frændur, félagar,
í frosnum kösum lágu þar.'
Hann einn komst lífs af öllum
þeim
—en óralangur vegur heim.
Hrá Hvíta hafi kynja stór,
’inn hvassi Rússlands stormur
fór,
°g heift og dauða um hauður
bar,
því hundrað gráður frostið var.
#
1 norðri blika bólstrum hlóð.
Hinn bleiki máni í skýjum óð.
En sléttan auð sem örvænting
frá öllum hliðum lá í kring.
Heil Hitler! við í húmi kvað.
Á hermanns vísu Nasin bað.
En hann fékk ekkert annað
svar
en æðis hlátra stórhriðar.
^ haettu er sagt/— þá hugsun
þver
°g hennar sundum lokað er,
að sálin stilli stjórnar völ
°g stýri fram hjá þyngstu kvöl.
beir segja að maður sjái þá,
hað sanna og fagra er mannlíf á
og illverk hati sálarsýn
er sól hins innra á heiminn
skín.
undan þeirri innri sól,
Sem allan heim í skauti fól,
a flótta sér ’ún Hitlers her,
°g Hitler sjálfur fremstur er.
yfir Hvítahafi há,
^ig hækkar blikan svört og grá,
°g gleypir allan Hitlers her
°g Hitler sjálfan enginn ver.
• • • Af þreyttri sjón hins þýzka
manns,
Þá þiðnar svipur Nazistans.
h^ú dreymir hann ei dráp né
vörn.
Hann dreymir heim um konu
og börn.
Hann dreymir líka um æsku ár,
er andi friðar ríkti hár.
^g minnið vaknar, mælir
hljótt:
Hvort manstu að þetta er jóla-
nótt?
Og mest hann þeirri minning
ann,
er mildum heima í föður rann,
Var jólatré og jólaskraut,
°S Ijólaljósin aldrei þraut.
Þeir sungu um Hann, sem öll-
um ann,
°g aldrei særði nokkurn mann.
^eir sungu um fullan frið á
jörð,
°g færðu guði þakkar gjörð.
f*a likur Niflheims voða vom,
* vigamóði Hitler kom.
^g dráp og morð varð daglegt
brauð,
°S dýra frelsið þrældóms nauð.
Hann eyðilagði þýzka þjóð.
Hún þvegið aldrei getur blóð
höndum sér í heimsins sjó,
°g hlýtur hvorki frið né ró.
Við V.-Islendingar þekkjum
°g skiljum erfiðleika þá sem
^ttjörð vor á nú við að búa, en
við óttumst ekki um framtíð
eunar. Við brosum að heim-
skulegu tali um hættu á því að
siendingar muni þurkast út
Sem sérstæð og frjáls þjóð. Við
vitum að slíkt getur aldrei
skeð. Við treystum ykkur, Is-
endingar, til að varðveita fyr-
lr veröldina okkar sameigin-
ega arf. Sannfærðir um getu
J'hkar að verða við þessu
rausti, óskum við yður allra
eilla og bjóðum yður sam-
vmnu vora og samhug, nú og í
tramtiðinni.
B, B.
Til Ragnars H. Ragnar
Flutt í samsœti 10. nóv. 1941.
Hefta æskunnar eldmóð
nokkur átthaga bönd?
Hann á óráðna drauma
og ónumin lönd.
Ungum fanst þér ekki nægja
útsýnið af heimaströndum —
hugðist eins og fleiri’ að freista
fjárs og gæfu’ í öðrum löndum.
Eigi myndi óskabörnum
æfiskeiðsins brautir hálar —
sem að hlutu’ úr úrvalsættum
atgerfi til lífs og sálar.
Hvort að allar hugans óskir
hafi ræst í fjarrum álfum,
það er aftur önnur saga
og einstaklingnum kunnast sjálfum.
Lofsverð störf á lista brautum
var löngum þungt af hendi að inna
þeim, sem undir ábyrgð fjöldans
áttu fylling drauma sinna.
Muna skal, þó litlu launum
leiðsögn þína frjálsa’ og djarfa. —
Fáir hafa’ á félagssviðum
fremri reynst til þyngstu starfa.
Hygg eg víst, er horfinn ertu
að hljóðni yfir vina fundum,
og áhuga til dugs og dáða
daprast muni flugið stundum.
Vona eg að íslenzk æska
orku þinnar njóta megi. —
Formælendum feðra málsins
fækkar nú með hverjum degi.
Vænta skal, að viðhorfs breyting
valdi þáttaskiftum góðum —
og alt, sem lífið best fær boðið
bíði þín á nýjum slóðum.
Óska eg þú fullnægt fáir
framsækninnar kröfum öllum
að “hátt til lofts og vítt til veggja”
verði’ í þínum drauma höllum.
Ragnar Stefónsson
Nú Gyðingurinn gangandi,
má göngu hætta fagnandi.
Og þreyttur öðlast þráðan frið.
Hinn þýzki maður tekur við.
Sjá, þetta er vitrun Þýzkarans,
er þraut hann leiðsögn illvirkj-
ans
og síðast dauðans sorta tróð.
— En sálin ein á verði stóð.
TV'-T —'~T
. . . Hún Mjöll er kát við mána
skin
og margan hefir faðmað vin,
sem hennar ást á helveg ber,
því hundrað gráður frostið er.
J. S. fró Kaldbak
—Kveðið á jólunum 1941.
MERKILEG OG ÞAKKAR-
VERÐ JóLAKVEÐJA
FRÁ ISLANDI
Fyrir stuttu síðan barst
stjórn Þjóðræknisfélags Islend-
inga í Vesturheimi fregn um
enn annan vott um djúpstæðan
góðhug heimaþjóðarinnar i
garð vorn Islendinga vestan
hafs. Tilkynning um þetta
nýja vináttumerki af hálfu
landa vorra heima á Islandi
kom í hendur forseta Þjóð-
ræknisfélagsins, dr. Richard
Beck, í bréfi frá herra Árna G.
Eylands, forseta Þjóðræknisfé-
lags Islendinga í Reykjavík, og
fer hér á eftir meginefni bréfs-
ins:
“Nú hefir biskup Islands, hr.
Sigurgeir Sigurðsson, — sem á
sæti í fulltrúaráði voru — sam-
kvæmt ósk vorri, talað á hljóm-
plötu stutta Jólakveðju til
Vestur-íslendinga. — Ríkisút-
varpið hefir, eins og áður, stutt
þetta með framkvæmd sinni og
annast hljómtökuna. Plöturn-
ar eru tvær. Vér sendum þær
til Thor Thors sendiherra i
Washington og biðjum hann að
koma þeim áleiðis til yðar. —
Biðjum vér yður að gera oss
þann greiða að veita plötunum
móttöku fyrir oss og koma
þeim til kirkjudeildanna
(kirkjufélaganna) beggja í
Winnipeg með ósk um, að þær
verði notaðar á jólunum í
kirkjum þeirra, eða eftir því
sem prestar þeirra vilja og á-
kveða. Vondani má síðar á'
jólunum, eða um hátíðarnar,
nota þessar hljómplötur víðar,
t. d. á Betel á Gimli (í Wyn-
yard, á Mountain?).
Vér þurfum varla að tak.:
það fram, að þeir aðilar, er að
þessari litlu sendingu standa
með oss, hr. þiskupinn og Rík-
isútvarpið, gera það með sama
hug og vér, með ósk um að
leggja fram lítinn skerf til auk-
ins samhuga og samstarfs á
milli Islendinga vestan hafs og
austan.
Vorar bestu óskir um Gleði-
leg Jól og farsælt nýtt ár —
berast yður, Þjóðræknisfélag-
inu vestan hafs og öllum ís-
lendingum þar í löndum, með
þessu bréfi.”
Þjóðræknisfélag íslendinga í
Vesturheimi hefir með mikilli
ánægju veitt móttöku þessari
sérstæðu og ágætu jólakveðju
frá Islandi og komið hljómplöt-
unni með hinu iturhugsaða og
fagra ávarpi biskups til hlutað-
eigenda, og mun notkun hljóm-
plötunnar verða í sem nánustu
samræmi við fyrirmælin í bréfi
því, sem fylgdi henni.
Stjórn Þjóðræknisfélagsins
þakkar hér með opinberlega
öllum þeim, sem hlut áttu að
þessari ágætu sendingu. Má
hiklaust fullyrða, að stjórnar-
nefndin mælir þar fyrir munn
íslendinga í Vesturhiemi í heild
sinni, er alment kunna að meta
þann ræktarhug, sem liggur að
baki slikrar kveðju. Stjórnar-
nefndin þakkar einnig þeim
Thor Thors sendiherra og G. L.
Jóhannson konsúl fyrir aðstoð
við að koma hljómplötunni sem
greiðlegast til viðtakenda.
Þjóðrœknisfélagið
KATRÍN JOSEPHSON
Haf þú þakkir hlýjar fyrir kynning,
Hér þó fátæk orð sé þessi minning,
Geymist nafn þitt gömlum vinum
hjá;
Gleymast munu ei verk þín, stór og
smá. *
Hryggjast, gleðjast hér um sína daga
Heilsast, kveðjast — það er lífsins
saga.
Tíma skifti teljum dauðans blund;
Trygg er höfn við nýja feðra grund.
1 hug minn koma þessi stef,
sem eg hefi einhverju sinni séð,
— þá er eg heyrði andlátsfregn
Katrínar Jósepsson, sunnan frá
Grace spítalanum. Hafði Dr.
Katrín Jósepsson
Blöndal jafn snart og hún
veiktist á heimili sínu, tekið
hana þangað og þrátt fyrir ná-
ekki kall dauðans nema fá
dægur.
Katrín sáluga var fædd 19.
apríl 1858 og var því meir en 83
ára gömul. Foreldrar hennar
voru Jón Jónsson og Anna Ein-
arsdóttir kona hans, til heim-
ilis á Ærlæk í Axarfirði á Is-
landi.
Katrín giftist nokkuð ung
Þorgrími Friðrikssyni þar í
sömu sveit, og eignuðust þau
fjögur börn, — en brátt kvikn-
aði hjá þeim hjónum löngun til
Ameríkuferðar og fluttu þau
sem margir fleiri, árið 1887, og
staðnæmdust í Winnipeg. —
Mættu Katrinu þar margskon-
ar erfiðleikar og veikindi; misti
hún mann sinn og börnin f jögur
á fyrsta árinu eftir hingað
komyna vestur um haf, og olli
það henni sárrar sorgar og ó-
gleymarjlegs missis.
Eftir að hafa ^verið ekkja i
nokkur ár, og unnið að saum-
um, giftist hún í annað sinn, og
mun það hafa verið 23. des.
1894, þá 34 ára gömul. Seinni
maður hennar, Jóhannes Jó-
sepsson frá Leirá í Borgarfirði,
sem nú fylgir henni til grafar,
Ekki varð þeim hjónum Jó-
hannesi og Katrínu barna auð-
ið, en 4 börn tóku þau til fóst-
urs, sem eru þessi: Guðrún A.
Jóhannson, til heimilis nú í
nokkur ár í Saskatoon; Ólafur,
búsettur hér í Winnipeg, giftur
Isabella McKenzie; Ida, Mrs.
Merinall í Windsor, Ont., og
Ingunn María, Mrs. James
Walker, Fort William, Ont.
Katrín var þrekmikil kona,
með óeigingjarna einurð og
fölskvalausa fórnfýsi, — mér
og öðrum til fyrirmyndar og
eftirbreytni, — því af henni
getur verið margt að læra í
guðrækni, umönnun barna og
blóma. Já, hún hafði ávalt
mikla unun af blómum, og naut
mikils yndis af þeim, einnig
leyndi það sér aldrei að hún
hafði mikla ánægju af börnum,
bæði sínum og þeim, sem
hún ól upp og annaðist með
samvizkusemi og ósérplægni.
Katrín hafði unnið og til-
heyrt lúterska söfnuðinum frá
fyrstu tið og auk þess tilheyrði
hún Goodtemplara stúkunni
Skuld í fjölda mörg ár og einn-
ig veitti hún unglingastúkunni
eftirlit um nokkra tið og þar
reyndi hún til af ítrasta megni
að innprenta ungdóminum guð-
rækni og góða siði, enda var
hún ávalt atorkusöm og sí og æ
hugsandi um hverju hún gæti
komið til leiðar- Trúin og
kristindómurinn voru henni
meir en játning ein, þau knúðu
hana til starfa. •
Heimili Katrínar var 748
Elgin Ave., og þar bjuggu þau
hjón ávalt hér í Winnipeg. Út-
ararathöfn þessarar góðu konu
stýrði sóknarpresturinn séra V.
J. Eylands að viðstöddum
mörgum góðkunningjum, vin-
um og vandamönnum, í lút-
ersku kirkjunni þann 30. okt.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir alt og alt.
G. J.
Minningarrit
Þeir, sem eignast vilja 50
ára minningarrit Sambands-
safnaðar. geta eignast það með
því að senda 50^ til Davíðs
Björnssonar, 702 Sargent Ave.
Ritið er mjög eigulegt, með
myndum og ágripi af sögu
kirkjunnar á íslenzku og ensku.
“Væri þér ekki sama, elskan
mín, þó eg færi allra snöggvast
inn í reykingarvagninn?”
purði brúðguminn brúður sina.
“Hvað! Til að reykja?”
“Hvaða ósköp, nei, nei,”
flýtti hann sér að segja. “Eg
vil bara venja mig við að skilja
við þig um stund, svo viðbrigð-
in verði ekki eins tilfinnanleg
þegar við komum heim aftur og
eg þarf að fara að leita að
vinnu.”
Þér sem notið—
TIMBUR
KAUPIÐ AF
THE
Empire Sash & Door
CO.. LTD.
Birgðir: Henry Ave. East
Sími 95 551—95 552
Skrifstoia:
Henry og Argyle
VERÐ - GÆÐI - ANÆGJA
AF ÞVf SÖNGRADDIR
SVIFA
Til Maríu Markan
----- t
Sumir hlýða á hörpu,
Hinir fuglanna kvök—
Eg kýs Hafmey og Heimdall:
Helstu tónstiga rök,
Þegar söngprúður Svanni
Syngur lamaða þjóð,
Upp að Hliðskjálfi hljóma
Inn á Hoddmímis-lóð.
“Þú ert hreint engin harpa” —
“Hvorki fiskur né fugl”:
Það er altsaman öfgar,
Eða tónvillu-rugl.
Hefir naumast í hörpu
Húkt, né raddfegurð lært—
Eða numið við öngul:
“Aðeins” tónfræði hrært?
Þú ert ung stúlka óháð
Ein með sérstökum lit:
Þú ert huguð og hefir
Hlýja söngrödd, og vit
Sem að stuðlar við stefni,
Eða stýrir um vist:
Þar sem fjöldinn sér fórnar
Fyrir volduga list.
Þú ert albúin ómum,
Öllum tónstigum prýdd:
Þar sem óðsnildar úthaf
Eykur hljómbáru vídd,
—Naumast svana—En Svanna,
(Söngrödd fugla er by’st)
Þú sem sveigir í samspil:
Sáltón skálda og list!
Svo að allir þér unna:
Eg get borið um mig—
Þó að almennings ástir
“Aðeins” metist um þig,
Þá er gaman að grípa
Granna söngmeyjar hönd:
Yfír fjarlægðir óma
Út um tónstiga lönd.
Þegar söng-listir svífav,
Yfir samstiga lag,
Þar sem “hjarta” og heili
Ráða hljómgrunn og brag:
Þvi mun ómlist og orðsnild
Hafa óðnumið sál,
Inn í þjóðsöngva þrenning
Eða þríheilagt mál!
Af því söngraddir svífa
Kringum Svanna og frá:
Því er hljómstiga himinn
Yfir hörpu og á,
Þar sem hugsjóna hámörk
Geta hljómnumið sál
Þegar “hjarta” og heili
Túlka hljómanna mál!
Jak. J. Norman
kvæma umönnun læknis og
hjúkrunarkvenna stóðst hún1 eftir nærri 47 ára sambúð.
Margrét Byron
í minningu um elsku móðir okkar, sem dó fyrir einu
ári síðan — á Nýársdag.
Mér finst eins og hjartnæmum huggunar óð,
Sé hvíslað frá ókunnri strönd —
Þú þerraðir votan vanga svo oft
Með vinnulúinni hönd, —
Og ást þín varpaði unaðsblæ,
Á æskunnar drauma lönd.
Á auðnina í sál minni ylgeisla slær, —
Þó ytra sé dapurt og hljótt —
Og öllum sem eru jafn þreyttir og þú
Er þörf á að hvílast rótt.
Með þakklæti blessa þig börnin þín öll
Og bjóða þér góða nótt.
Ásta Hallson
Kristín Johnson
Wally Byron
LOFTFAR I SMÍÐUM
Loftfarið se mer í smíðum á myndinni, er gert i Eng-
landi og tilheyrir lofther þeim, er með sjóflotanum starfar.
Flytja loftförin vopn og annað á milli og eru auðvitað
þörfustu þjónar stríðsins oft og tíðum. Loftförin taka
flug af skipum, sjó eða landi eftir þörfum.
I