Heimskringla - 24.03.1943, Síða 2

I
2. SÍÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 24. MARZ 1943
FUNDARGERÐ
ársfundar Sambandssafnaðar
febr. 7.-14.. 1943
Ársfundur Sambandssafnað-
ar, var settur af forseta safn-
aðarins, Mr. B. E. Johnson,
sunnudagskvöldið 7. febr. eftir
messu.
Ritari las fundargerð frá al-
mennum fundi, sem haldirt var
14. júní s. 1.
í>á flutti forseti vandað á-
varp, hvatti fólk til samvinnu,
samheldni og hugrekkis, að
fylgja þvi fram, sem réttlætis
tilfinning og sannleiksást býð-
ur oss að gera. “Einstaklings
frelsi og öryggi verður að sýna
sig í orði og verki,” sagði hann.
Þrátt fyrir ótal erfiðleika, kvað
hann félagslífi voru hafa verið
haldið i horfinu á liðnu ári, fyr-
ir aðstoð margra góðra manna
og kvenna. Þakkaði hann öll-
um, sem unnu að skreyting
kirkjunnar, bæði með fjár-
framlögum og verki án endur-
gjalds. Á safnaðarmálum vor-
um kvað hann þurfa að gera
ýmsar breytingar til bóta á
komandi ári, til framtiðar ör-
yggis frjálstrúar málum vor-
um. Annars er ástæðulaust að
rekja hér lengra efni úr ræðu
forseta, því hún hefir birst í
blöðunum, og flestir búnir að
lesa hana.
Næst fóru fram stjórnar-
nefndar kosningar, og var
nefndin öll endurkosin: B. E.
Johnson, forseti; P. S. Pálsson,
vara-forseti; D. Björnsson, rit-
ari; Guðmundur Anderson,
vara-ritari; Thorleifur Hanson,
gjaldkeri; Jochum Ásgeirsson,
fjármálaritari.
Eftir þessar kosningar, var
fundi frestað til næsta sunnu-
dags.
Fjórtánda febrúar var fram-
haldsfundur settur, eftir guðs-
þjónustu. Höfðu kvenfélags-
konur, sem vanalega, búið alt
vel í haginn í samkomusal
kirkjunnar, breitt dúka á borð,
skreytt þau prýðilega, og fram-
reiddu góðar veitingar fyrir
gestina að gæða sér á.
Þá fór fram kosning hjálpar-
nefndar, sem var endurkosin.
Hana skipa: Mrs. J. Skaptason,
Mrs. R. Pétursson, Mrs. B. E.
Johnson, Mrs. S. Gíslason, Mrs.
P. S. Pálsson, Mrs. B. Hallson,
Miss Elin Hall, Miss Hlaðgerð-
ur Kristjánsson, séra P. M.
Pétursson. ' ,
Skýrslur voru næst lagðar
fram.
Fjármálaritari, Jochum Ás-
geirsson ias sunduriiðaða
Safnbréf vort lmnlheldur 15 eBa fleirl
tegundir af húsblóma fræi sem sAt-
staklega er valið til þess að veita sen
mesta f.iölbreytni þeirra tegunda er
spretta vel inni. Vér getum ekki gefiö
skrá yfir það eða ábyrgst vissar og
ákveðnar tegundir þvi innihaldinu er
breytt af og til. En þetta er mikill
peningaspamaður fyrir þá sem óska
eftir indælum húsblómum.
Bréfin 15c; 2 bréf 25c, póstfrítt.
Alrnvniy___Stór 1943 ÚtSŒÓÍS
OKeypis og rœktunarbók
DOMINION SEED HOUSE
Georgetown, Ontario
skýrslu, og svo heildar yfirlit
inntekta á árinu.
Skýrsla féhirðis, Thorl Han-
son:
Meðtekið frá fjárm.r. $3,966.72
1 sjóði frá fyrra ári .... 711.16
$4,677.88
Útgjöld yfir árið ..... 4,305.45
1 sjóði 13. febr. 1943 ....$ 372.43
Skýrsla kvenfélagsins var
flutt af Mrs. B. Hallson. Kvað
hún kvenfélagið hafa haft ell-
efu starfsfundi á árinu og einn
skemtifund. Á^skemtifundinum
flutti Mrs. A. N. Sommerville
erindi um Island, öllum til
fróðleiks og ánægju. Á þessu
ári kvað hún fleiri konur hafa
gengið í félagið en nokkru sinni
fyr. Tvær konur voi*u gerðar
að heiðursmeðlimum, Mrs.
Guðrún Borgfjörð og Mrs. Guð-
rún Skaptason. Á flestum
fundum félagsins voru flutt er-
indi, sem hér segir:
í febrúar las Mrs. E. Árnason
sögu eftir Mary O’Hara, “M|y
Friend.”
1 Marz, Miss Rósa Vídal,
“Henry Dunant, stofnandi
Rauða Krossins”.
í maí, Mrs. Gísli Johnson, er-
indi um stofnanda Rauða
Krossins í Ameríku.
1 júní, las Jóna Gíslason sög-
una “Prestskonan”, eftir Kr.
Jason.
1 sept., Mrs. María Björnson,
flutti erindi um ferð sína til
Boston.
1 okt. las Mrs. Wise upp
“Greeting to Alliance Women.”
Fyrir Rauða Krossinn hafa
konurnar saumað mikið. Alls
282 stykki. Prjónað fyrir Jóns
Sigurðssonar félagið og fyrir
okkar eigin félagsmenn, 45 pör
af sokkum og 4 trefla.
Tveim samsætum hefir fé-
lagið veitt forstöðu. Safnaðar
samsætinu og samsæti fyrir
Dr. M. B. Halldórson. Félagið
sá einnig um veitingar á kirkju-
þinginu og Telephone Bridge
fyrir sumarheimilið.
Arðberandi fyrirtæki voru
sumarmála- og þakiætis hátið-
in ,spilasamkomur og te sala
og matarsala. Ennfremur
Church Calender.
Stjórnarnefnd kvenfélagsins
skipa þetta ár: Mrs. Oddný Ás-
geirsson, forseti; Mrs. Ólína
Pálsson, vara-forseti; Mrs.
Steina Kristjánsson, ritari;
Mrs. Ásta Hallson, vara-ritari;
Mrs. Kristín Stefánsson, fjár-
málaritari; Miss Margret Pét-
ursson, vara-fjárm.ritari; Mrs.
Kristín Johnson, gjaldkeri.
Fjárhagsskýrsla kvenfél.:
Útgjöld á árinu --..,..$810.10
í sjóði frá fyrra
ári ..........$51.54
Inntektir ársins . .820.27
1 sjóði um áramót 61.71
$871.81 $871.81
Skýrsla leikfélagsins var
flutt af Mrs. B. E. Johnson.
Inntektir ársins $375.82
1 sjóði frá fyrra
• ári —.......... 53.87
Útgjöld ............. $394.50
1 sjóði um áramót 35.19
$429.69 $429.69
SVEINN NORTHFIELD
1867—1943
Mánudagsmorguninn 22. febr.
andaðist Sveinn G. Northfield
á sjúkrahúsi i Langdon, N. D.
Hafði hann veikst mikið nærri
viku fyr, og verið fluttur á
sjúkrahúsið í Langdon föstu-
dagskveldið 19. febr. Sveinn
sál. fékk aðkenning af slagi
fyrir nærri tveim árum, og
hafði heiisa hans alt frá þeim
tíma til dauðadags verið mjög
tæp. Mun það hafa verið hjarta
sjúkdómur sem leiddi hann tii
dauða.
Sveinn sál Northfield fædd-
Skýrsla hjálparnefndar flutt
af Mrs. P. S. Pálsson.
Inntektir ársins $ 86.92
í sjóði frá fyrra
ári ........ 133.32
Útgjöld ársins ..... $140.09
1 sjóði um áramót ____ 80.15
$220.24 $220.24
Skýrsla sunnudagaskólans
flutt af séra P. M. Pétursson.
Inntektir ársins_______$71.35
Útgjöld ............... 65.59
1 sjóði um áramót .....$ 5.76
Þessu næst flutti prestur
safnaðarins, séra P. M. Péturs-
son, skýrsiu sína. Gaf hann
yfirlit yfir störf sín á árinu og
þakkaði öllum félögum innan
safnaðarins fyrir ágætt starf
og samvinnu. Alls kvaðst
hann hafa haldið 92 guðsþjón-
ustur á árinu. 1 kirkjunni hér
voru haldnar 85 messur, 42 á
ensku og 43 á íslenzku. Þeir
sem messuðu í hans stað, þég-
ar séra P. M. P. messaði ann-
arstaðar, voru: Halldór John-
son og Rev. Stanley Knowles,
við morgun messu. Við kvöld
messu: séra Haildór Johnson,
séra Guðmundur Árnason, séra
E. J. Melan, Dr. M. B. Halldór-
son og Gísli Jónsson. Utan-
bæjar hélt hann átta guðsþjón-
ustur á ensku og átta á ísl.,
á þessum stöðum: Piney,
Leslie, Wynyard, Vogar, Ár-
nes og Underwood, Minn.
Giftiogar kvað hann alls á
árinu á8. Skírnir 27. Ferm-
ingar 5 og útfarir 24. Las hann
nöfn allra þeirra, sem önduð-
ust á árinu og risu allir úr sæt-
um á meðan.
Að lokinni ræðu séra P. M. P.
voru allar skýrslur samþyktar,
með þakklæti og lófaklappi.
Nokkrir ágætir skemtiliðir
fóru fram milli þess að skýrsl-
ur voru lesnar. Lóa Davidson
skemti með því að syngja “Lof-
ið þreyttum að sofa" og
“Svanasöngur á heiði”, bæði
lögin eftir Sigvalda Kaldalóns.
Þá skemti John Tait með upp-
lestri, sem allir höfðu hina
mestu ánægju af. Sömuleiðis
skemti P. G. Magnús með söng.
Að síðustu var kvenfélaginu
þakkað fyrir hinar rausnarlegu
og góðu veitingar sem þær með
fyrirhyggju og dugnaði fram-
reiddu á þessum erfiðu timum.
Að því búnu risu allir úr sæt-
um og sungu “Hvað er svo
glatt, sem góðra vina fundur.”
D. Björnsson
ist 4. febr. 1867 í Norðfirði á
Ísiandi. Foreidrar hans voru
Guðmundur Stefánsson og
Guðbjörg Gisladóttir er þar
bjuggu þá. Föður sinn misti
Sveinn á ungum aldri, en flutt-
ist til Ameríku með móður
sinni árið 1887. Hann stundaði
nám um hrið í ríkisháskólan-
um í Grand Forks, N. D., og
kendi siðan skóla snemma á
árum í grend við Garðar og
Mountain, N. D. Eftir að hann
var á þeim skóla var hann líka
um stundarsakir við nám í Val-
paraiso, Ind., og iagði þá stund
á iistir, einkum málaralistina.
Enda málaði hann margar
prýðilegar myndir seinna meir
og sýndi á annan hátt list-
hneigð sína.
Árið 1896 giftist hann eftir-
lifandi konu sinni Stefaníu
Stefánsdóttur. Giftust þau í
Winnipeg, en flutti fljótlega
suður til N. Dak. Myndasmið-
ur var Sveinn í Edinburg, N. D.,
á árunum 1900-1910 og fékst þá
lika nokkuð við málningar um
þær mundir; og þóstafgreiðslu-
maður og póstmeistari var
hann lika í Edinburg þar til
árið 1918. Þaðan flutti hinn
iátni tii Grand Forks, og vann
hjá Poppler Piano Co., þar til
árið 1925. Þá keypti hann bú-
jörð í grend við Svold, N. D., og
bjó þar með fjölskyidu sinni
þar tii síðasta haust, að þau
hjón keyptu sér heimili á
Mountain, N. D.
Northfieid-hjónunum varð 8
barna auðið. Af þeim andaðist
ein dóttir er Margaret hét, árið
1926. Var hún gift kona og
átti tvær dætur. Hét maður
I hennar James Wedwick og bjó
þá og býr enn i Osnabrock, N.
D. Hin 7 systkinin lifa föður
sinn ásamt með móðurinni og
eru þessi:
Sigrún, yfirkennari við mið-
skólann í Osnabrock, N. D.
Jóseph, bóndi við Svold, N.
D., kvæntur.
Stefán, búsettur i Seattle,
Wash., kvæntur Stefaníu Stef-
ánsson frá Svold, N. D.
Lynn, búsettur i Seattle, ó-
kvæntur.
Mrs. Webster French (Sar-
ah) búsett í Osnabrock, N. D.
Mrs. Orville Love (Mary),
búsett í Turtie Lake, N. D.
.Mrs. Clarence Morkin (Eth-
el), búsett í Sheoboygen Falls,
Wisconsin.
Barnabörn hans voru alls 15.
Eins og þetta stutta æfiá-
grip ber með sér, var Sveinn
sál. fjölhæfur maður, og hafði
lagt gjörfa hönd á margt, og
altaf framkvæmt skylduverk
sín með sæmd og trúmenskú.
Hann var maður bókhneigður,
og las mikið; jafnvel nú síð-
ustu mánuðina taisvert mikið,
þó heilsa og kraftar vaéru svo
bilaðir. Og mun hann ávalt
hafa viljað vanda vel til lestr-
ar. Hann var drengur góður,
vandaður og dagfarsgóður,
gestrisin og velviljaður gagn-
vart samferðasveitinni. Og er
þvi sérstaklega viðbrugðið af
þeim sem þektu hann vel hvað
hann hafi verið frábærlega
góður við allar skepnur. Þau
hjón voru gestrisin og góð heim
að sækja og vinsæl í sveit. Og
hinn látni naut ástúðar mik-
illar af eiginkonu sinni og börn-
um.
Jarðarförin fór fram frá
heimili hans á Mountain og frá
Vikurkirkju á Mountain. Öll
börn hans nema ein dóttir, sem
ekki gat komist hingað, voru
við útför hans, þó löng væri
ieiði,n, sem sum þeirra komu.'
Mrs. H. Sigmar söng solo, og
sálmar er hinn látni hafði haft
dálæti á voru líka sungnir af
söngflokk safnaðarins. Til
hvíldar var hann lagður í graf-
reit Vikursafnaðar. Séra H.
Sigmar jarðsöng.
Blessuð sé minning hins
látna. H. S.
BÆNDUR
Fyrir hveiti, bygg, hafra og flax, motið C-I-L ”2-20 fyrir
landið ykkar, “Granular Ammoniated Superphosphate”
áburðinn. Hanm inniheldur ekki aðeins nægilegt
"Nitrogen" og "Phosphorous" til þess að framleiða
betri og meiri uppskeru, hann hefir Mka nægilega mik-
ið af "Calcium" og "Sulphur".
Kostar aðeins $41.00 tonnið, og með því að láta 25
til 30 pund í ekruma, kostar það ykkur frá 51^ til 61tf,
sem í sumum tilfellum hefir aukið uppskeruna frá 10
til 15 bushel á hverri ekru.
Svo getur farið að erfitt verði að ná í þennan
áburð vegna stríðsanna og einnig vegna þess hve flutn-
ingur með jámbrautum er takmarkaður. Pantanir á
síðustu stundu hafa alskonar amnmarka í för með sér.
Farsælast verður því að taka sig snemma í vakt til
þess að verða ekki fyrir vonbrigðum.
Pantið þennan áburð og fáið allar nauðsynlegar
upplýsingar hjá
Arborg Implements & Motors
-- ■ = Limited — ---
ARBORG :: :: MANITOBA
HÚN KOM TIL MÍN
Saga eftir Sigurð Skúlason
Mig vantaði laglega og orð-
hepna stúlku til þess að safna
áskrifendum að ljóðabók, sem
eg ætlaði að gefa út fyrir jólin
í 300 tölusettum eintökum,
prýdda áritun minni. Prent-
smiðjan hafði lofað mér að sjá
til þess, að bókin kæmi í tæka
tíð, í síðasta lagi á Þorláks-
messu. Vitanlega var slíkt
sannkölluð náð, því að sjálf
þurfti hún að koma út í byrjun
desember miklu veigameiri og
nauðsynlegri bókum, meðal
annars einni um fjarska at-
hyglisverðar villisvínaveiðar í
Afríku og annari um bert kven-
fólk á Bahamaeyjum.
Eg var liðlega tvítugur ný-
liði rneðal andans manna í höf-
uðstað ríkisins, hafði gengið í
skóla, þar sem meiri áhersla
var lögð á rækt líkama en sál-
ar, en seinna hafði eg sótt ýmis
bókleg námsskeið, án þess þó,
að slíkt hefði megnað að færa
mér fyllilega heim sanninn um
andlega hnattstöðu mína. Eins
og sakir stóðu, vann eg fyrir
mér á opinberri skrifstofu og
bjó einsamall í rúmgóðu her-
bergi í einu af funkishúsum
Norðurmýrar. Heima í föður-
garði hafði eg þótt fremur ein-
rænn og ómannblendinn. En
með aukinni mentun og um-
gengni við sundurleitt fólk
hafði eg hleypt heimdragan-
um, og nú hafði eg ásett mér
að leggja fram minn skerf til
þess að stækka ríki ljóðlistar-
innar í hinu unga, fullvalda
ríki. Sakir tilhugalifs míns við
kvæðadísina hafði eg látið mér
vaxa skáldlegt hár, valið mér
hornspangagleraugu í sam-
ræmi við þetta hár og til þess
að fullkomna útlit mitt hafði
eg látið mér vaxa yfirvara-
skegg á ameríska vísu, sam-
kvæmt forskrift frá Holly-
wood.
Eg setti auglýsingu í Vísi,
þar sem eg lagði net fyrir kven-
mann af þeirri gerð, sem mig
vanhagaði um til áðurgreinds
starfs. En árangurinn varð
enginn. Þetta var árið 1941,
vinnukonuvandræðaárið mikla,
þegar “ásfandið” ríkti í
Reykjavík og svo margar lag-
legar og orðheppnar stúlkur
höfðu annað nauðsynlegra að
starfa en að selja ljóð — við-
halda samhenginu í bókment-
um þjóðar vorrar. Bretaþvott-
ur og bílaakstur lögðu misk-
unarlaust hald á óhemjumikla
starfsorku. Stúlkurnar lögðu
nætur við daga. Margar þeirra
létu sér að vísu nægja að auka
innstæður þjóðar sinnar er-
lendis, en sumar þeirra stefndu
einnig viljandi eða óviljandi að
einkennisbúnu takmarki. —
Hvaða stúlka skyldi svo sem
vilja leggja sig í það að ganga
hús úr húsi og bjóða íslenzkan
kveðskap til kaups á þessari
miklu gullöld efnis- og líkams-
hyggju?
Þrjú löng kvöld hafði eg set-
ið heima hjá mér og beðið eftir
því, að einhver blómarósin
kæmi og byði mér aðstoð sína
í þágu andans. En sú bið hafði
enn ekki borið árangur. Tvær
eða þrjár yndislegar kvenxadd-
ir höfðu þó gert fyrirspurn í
simann, bersýnilega án þess, að
hlutaðeigendur ætluðu sér að
takast áskriftarsöfnunina á
hendur. Fólk hefir gaman af
að síma. Ef til vill höfðu þess-
ar stúlkur verið að eyða tíman-
um, meðan þær voru að bíða
eftir bíl. Bílarnir komu nú
orðið ekki, undir eins og hringt
var eftir þeim. Þeir voru líka
í “ástandinu”.
En sjötta kvöldið eftir að eg
hafði sett auglýsinguna í Vísi,
þegar eg var algerlega orðinn
úrkula vonar um, að nokkur
stúlka mundi sinna málaleitan
minni, var dy'rabjöllunni hringt
tvisvar, stutt og snögt. Eg
gekk fram og opnaði. úti fyrir
stóð fölleit og grannvaxin
stúlka.
Hún bauð gott kvöld, kynti
sig ekki, en spurði, hvort eg
væri maðurinn, sem auglýst
hefði eftir stúlku til þess að
safna áskrifendum að ljóðabók.
Eg kvað svo vera og bauð henni
inn. Við settumst hvort and-
spænis öðru við lítið borð, sem
stóð á miðju gólfi.
— Eg las auglýsinguna frá
yður suður á spítala um dag-
inn, rétt áður en mér batnaði.
Hafa npkkrar aðrar stúlkur
boðið yður aðstoð sína? mælti
hún og horfði á mig djúpum
spurnaraugum, sem báru vott
um vorkunarkenda samúð.
Eg neitaði þ'ví með semingi.
— Nei, eg þóttist vita það.
Islenzkar stúlkur þykjast nú
hafa um annað nauðsynlegra
að hugsa en að greiða fyrir
sölu á bókmentum. Þess vegna
langaði mig til að leggja yður
liðsinni mitt. Hver veit, nema
eg verði um stundarsakir síð-
asta unga stúlkan hér á landi,
sem sýnir dýrasta arfi þjóðar-
innar einhverja rækt? sagði
hún lágt, og norðlenzki hreim-
urinn í röddinni leyndi sér
ekki.
Það var fallega hugsað af
yður, sagði eg stórhrifinn, en
jafnframt steinhissa.
Hún sagði ennfremur: —
Fólkið snýr baki við fram-
leiðslunni, sveitirnar tæmast,
og fávisasti hluti þjóðarinnar
er kominn vel á veg með að
týna málinu, hinu eina, sem
veitir okkur íslendingum stór-
1