Heimskringla - 20.12.1944, Síða 13

WINNIPEG, 20. DES. 1944
HEIMSKRINGLA
13. SIÐA
Ef þú giftist, léttir Great-
West Life skírteini af þér
áhyggjum. Hverju sem
framvindur verða ástvinir
þínir aldrei á flæðiskeri
staddir.
Great-West Life skírteini
gefur þér sjálfstæði pen-
ingalega sem á komandi ár-
um getur orðið þér til mik-
ils góðs til dæmis að byrja
kaupsýslu á eigin riei’kning.
Great-West Life skírteini,
sem þú keyptir með vissu
augnamiði, kemur sér nú
vel að borga fyrir skóla-
mentun barnanna þinna.
Ef til vill langar þig til að
eignast 'heimili. Great-West
Life skírteini er gott fyrir
veðskuldinni. Ef þú fellur
frá, eignast konan þín
heimilið skuldlaust.
Þú getur nú fengið mánað-
arlegar tekjur af lífsábyrgð
þinni, eins lengi og þú lifir,
og jafnframt gert ráðstaf-
anir viðvíkjandi skylduliði
þínu.
Fjölskylda þín er nú fær um
að sjá um sig sjálf. Lífs-
ábygðin, ef henni er haldið
í gildi, er samt sem áður
fjárhagsleg vernd konu
þinnar og fjölskyldu.
Það er ekki nokkurt fyrirtæki sem annan eins hagnað hefir að bjóða.
Leyfið mér að útskýra hvernig líftrygging getur orðið að mestum notum
A. BARDAL
Umboðsmaður
WINNIPEG — MANITOBA
‘^GREAT-WESTUFE
ASSURANCE COMPANY
LIFE INSURANCE ACCIDENT & HEALTH GROUP INSURANCE
VÉR ÁRNUM ÖLLUM ÍSLENDINGUM
FJÆR OG NÆR, AUSTAN HAFS OG
YESTAN, FARSÆLDAR O G
GLEÐI Á ÞESSUM JÓLUM
OG UM ALLA ÓORÐNA
F R A M T I Ð
Lakeside Trading
Company
GIMLI :: MANITOBA
Th. Thordarson
Hannes Kristjanson
Gleðileg Jói og Farsælt Nýá
mínum íslenzku skiftavinum til handa
S. E. JOHNSON
641 SARGENT AVE
WINNIPEG, MAN
gvtovmaofMANtTQto
^eð sjálfsásökun hugsaði hann
um þessi tilfelli, þessi glöt-
uðu tækifæri til að kynnast
henni ennþá betur, reynast
henni sá lífsfélagi og hollvætt-
Ur. sem hann hefði helzt viljað
vera. Svo mikið traust hetfði
hann getað borið til nærgætni
hennar, að frátafirnar hefðu
aldrei staðið honum í vegi til
frasgðar og fullkomnunar í rit-
hstinni. Hann hafði skrifað um
astir, hjónabandshamingjuna,
heimilis ánægjuna, svo orð hans
vöktu eftirtekt víða um heim.
Hfnn hafði gengið að því með
shkum ákafa að uppfræða aðra,
að honum hafði gleymst að æfa
sJalfan sig í þeim dygðum, er
aun hélt hvað helzt á lofti.
Ætli við prestarnir og kirkju-
ólkið, yfir höfuð að tala, hefði
ekki eittihvað svipaða sögu að
Segja, færum við að ganga í
reikningsskap við okkur sjálfa
°S gagnrýna gerðir vorar. Höf-
MANITOBA
Gerir ráð fyrir morgundeginum
/
I
í dag eru allar auðlindir Manitoba í
þjónustu stríðsins, en samhliða hinni
endurnýjuðu von um varanlegan frið,
horfir Manitoba til þess dags sem öll
iðnaðar starfsemi kemst í sitt upp-
runalega horf og frá fljótum og
vötnum, námum og skógum, sléttum
og ökrum, verður afurðunum stefnt
í farveg varanlegs friðar og velmeg-
unar, heiminum til ævarandi bless-
unar.
department of mines
and natural resources
WINNIPEG, MANITOBA
H«n. J. s. McDIARMID,
Minister
D. M. STEPHENS,
Deputy Minister
um við ekki fremur verið heyr-
endur orðsins en þess gerendur?
Fyrir æfingar skort hefir okkur
aldrei tekist að ganga á guðsveg-
um. Fyrir æfingar skort 'hefir
okkur ekki tekist að skrifa okk-
ar eigin æfisögu með lýsigulls
letri einlægninnar og sannleik-1
ans. Fyrir æfingar skort héfir
okkur ekki lærst listin að lifa.
Fyrir æfingarskort höfum við
látið synjandi meðbræður frá
okkur fara, sem komu ekki til
þess að biðja brauðs heldur sam-
úðar, ekki húsrúms heldur
hjartarúms, ekki gulls heldur
vináttu.
Eftir hvaða forskrift, og að
hvers leið'beiningu ætlum við að
læra að lifa?
Jú, við höfum allir heyrt eina
reglu, sem allir fallast á að sé
hin eina rétta og algildandi lífs-
regla. “Að breyta svo við aðra,
sem vér viljum að þeir breyti
við okkur”. Allir hafa heyrt
þessa setningu og dáðst að henni,
eitthvað svipað og við dáumst að
velgerðu kvæði eða fögru söng-
lagi. En kvæðið gleymist nema
við höfum það iðulega yfir og
lærum það. Sönglagið vekur að-
eins stundar ihrifning nema
maður komist upp á að syngja
það. Þá getur það orðið æfifé-
lagi okkar, nei, partur af okkur
sjálfum svo sál vor samfiellist
ölduföllunum í anda söngvarans
og skoðanir skáldsins verða okk-
ar eigin lífssjónarmið.
Orðin eru auðvitað til alls
fyrst, en þau eru aðeins vekjar-
inn til lífsins og starfs. Þau
verða brátt sem gjallandi málm-
ur og hvellandi bjalla skorti æf-
ingu til að gera boðskap þeirra
að raunveruleika í framferði
mannanna.
Nú sem stendur er einna mest
talað um nýtt líf á nýrri jörð;
fegurra, happasælla mannlíf á
betur ræktaðri, betur setnri
jörð. Þetta hefir verið hug-
sjóna takmark hinna mætustu
manna á öllum öldum. Þetta er
nú orðin lífsnauðsyn menning-
arinnar og mannkynsins. Hvort-
tveggja liggur nú í dauðateygj-
unum þar sem lífsblóð æskunn-
ar rennur út í eyðisanda sjálf-
skapaðrar tortímingar, þar sem
lánlaus ágirnd eyðir verðmæt-
um en bindur öreigum framtíð-
arinnar ókleifa skuldabyrði, þar
sem miljón heimilisleysingjar
ganga framhjá hrundum bústöð-
um, þar sem fjölskyldan sundr-
ast og börnin eru vanhirt meðan
feðurnir berast á banaspjótum
en mæðurnar vinna að fram-
leiðslu morðtólanna, svo eigin-
mienn þeirra og bræður hafi eitt-
hvað til að berjast með; þar sem
(hatrið magnast með hræðilegum
hryðjuverkum en mannkær-
leika hugsjónir er metin sem
höfuð heimska eða höfuð glæp-
ur.
Já, við verðum að rækta jörð-
ina og jarðarbúana undir nýja
og betri siðmenning eða dagar
kristninnar, menningarinnar og
lenda mannlífsins eru taldir á
þessari jörð.
Við könnumst allir við þörf-
ina enda er nú um ekkert frem-
ur rætt en nýtt líf á nýrri jörð.
Upp úr kafi blóðs og tára þarf
að rísa nýr himin og ný jörð því
annars verða þessi ragnarök þús-
und sinnum auðnulausari og
þúsund sinnum heimskulegri en
lokastríð Ásanna, sem heiðnir
menn hugsuðu sér sem endir
hins illa en ekki hins góða í
heimssköpun örlaganna. Er
þugsanlegt að “kristindómur”
nútíðarinnar eigi sér minni end-
urlausnar mátt fyrir trúna en
heiðindómur fornaldarinnar?
En hvernig á að uppbyggja
þennan nýja himin og þessa
nýju jörð, og hverjir eiga að gera
það? Við setjum mikið traust
á valdhafana: Roosvelt, Chur-
ehill og Stalin, og það er vel ef
við treystum þeim sem foryst-
una hafa með höndum, en ennþá
betra ef þeir eiga þetta traust
skilið.
En er það nú í raun og veru á
valdi fárra, háttsettra manna að ’
skapa lífsrásinni aðra og betri
farvegi?
Til þess að við getum glöggv-
að okkur á þessu ætla eg nú að
minnast á annað aðkallandi
vandamál. Hvernig eigum við
að taka á móti hermönnunum,
sem iheim koma? Um það er líka
mikið talað og ármenn þjóðanna
kváðu nú vera að gera ýmsar
ráðstafarnir svo líðan þeirra
megi verða sem þolanlegust í
framtíðinni. Lofsamlegar eru
allar tilraunir í þá átt, og von-
andi verða þessar ráðstafanir að
einhverju gagni. Þetta er alveg
sjálfsögð réttlætisskylda því
fósturlandið er nú orðið almenn-
ings eign með alveg sérstökum
hætti. Fyrir það hefir verið
borgað með blóði þúsundanna;
lausnargjald þess greitt með tár-
um miljón mæðra, eiginkvenna
og systra; fyrir vonina um betra
líf hefir verið greitt með and-
vökustundum kvíðandi kvenna
og erfiðissvita hins vinnandi
lýðs. Allir hafa eitthvað lagt í
samlagssjóð vonanna og hug-
sjónanna um betra líf á þessari
jörðu og allir sannir og dugandi
menn verðskulda uppskeruna.
Engin á samt betra skilið en her-
maðurinn, sem mest hefir liðið
og mestu hefir afrekað.
Sumir þeirra koma heim, —
vonandi sem flestir.
Já, þeir koma Iheim, ekki ein-
ungis til Canada eða Bandaríkj-
anna, heldur fyrst og fremst til
sinna eigin heimila, til síns ætt-
fólks og sinna nágranna. Ekki
getur Roosevelt eða King undir-
búið þær viðtökur, sem þeir fá
heima fyrir, það geta engir nema
við sjálf.
Þeir koma þreyttir til að leita
sér hvíldar. Getum við veitt
þeim þá hvíld á sáttfúsu og
samvinnandi heimili eða í frið-
sömu og rólegu nágrenni? Þeir
koma særðir bæði á sál og lík-
ama til að hljóta heilsubót. —
Hversu vel er vort mannfélag
undir það búið að veita þessum
særðu bræðrum mottöku, svo
heimkoman megi verða þeim
meir en til stundar gagns og
gleði? Þeir koma frá vettvangi
haturs og hermdarverka til að
gleyma. Mun hinn heimkomni
hermaður finna rætur þess ill-
gresis, sem hann lagði í líf sitt í
hættu við að uppræta, hinu meg-
in hafsins, í. akurlendi hjartn-
anna heima fyrir?
Svarið er undir okkur komið
og hversu vel okkur hefir gengið
að læra þá list að lifa. Ekki þarf
okkur að skorta æfinguna meðan
við erum að undirbúa iheim-
komu hermannanna. Ef okkur
tekst það að vonum höfum við
stigið langt skref áleiðis til þess
markmiðs að Skapa nýtt líf á
nýrri jörð.
Þetta er starf kirkjunnar og
þetta er ætlunarverk þeirra, sem
kristnir vilja kallast “því af á-
vöxtum jarðar byggjast himn-
arnir.” H. E. Johnson
Agnes Sigurdson þiánospilari,
heldur hljómleikasamkomu í
sönghöllinni í Winnipeg Audi-
torium miðvikudaginn 10. jan.
1945.
VÉR TÖKUM ÞETTA TÆKIFÆRI
TIL AÐ ÞAKKA OKKAR MÖRGU
VIÐSKIFTAVINUM VIÐSKIFTIN
Á ÁRINU 1944 OG ÓSKUM ÞEIM
OG ÖLLUM ÍSLENDINGUM
GLEÐILEGRA JóLA OG FAR-
SÆLS KOMANDI ÁRS.
Centxai ^baixieó
121 Salter St.
Jfymited
Winnipeg, Man.
E. A. ISFELD, ráðsmaður
Safnbréf vort imnlheldur 15 eöa fleiri
tegundir af húsblóma fræi sem sér-
staklega er valiö til þess aö veita aec
mesta fjölbreytni þeirra tegunda er
spretta vel inni. Vér getum ekki gefið
akrá yfir það eða ábyrgst vissar og
ákveðnar tegundir því innihaldinu er
breytt af og til. En þetta er miklil
peningaspamaður fyrir þá sem óska
eftir indælum húsblómum.
Bréfin 15c; 2 bréf 25c, póstfritt.
FRÍ—Vor stórt útsœðisbók íyrir 1945
Aldrei fullkomnari en nú
DOMINION SEED HOUSE
Georgetown, Ontario