Heimskringla - 15.01.1947, Page 3

WINNIPEG, 15. JANÚAR 1947
HEIMSKRINGLA
3. SIÐA
MINNINGARORÐ
Vilborg Aronsdóttir Bjarnason
“Alt iíf verður gengt meðan
hugur og hönd
og hjartað er fært til að vinna,
og gröfin er ljúf fyrir geig-
lauSa önd
og gott er að deyja til sinna.”
—St. G. St.
f>ann 20. ágúst 1946 andaðist
á Holy Cross spítalanmn í Cal-
gary, Alta., heiðurskonan Vil-
borg Aronsdóttir Bjarnason, eft-
ir langvarandi sjúkdóm.
Vilborg sál. var fædd 2. júní
1874 að Krokkahjáleigu í Stokks-
eyrarhreppi í Ámessýslu á ís-
landi. Foreldrar hennar voru
Aron Guðmundsson og Evelina
Hannesdóttir.
Hún ólst upp hjá foreldrum
sínum til fermingar aldurs, en
fluttist þá að Laugarási í Bisk-
upstungúm til Guðmundar lækn-
is, og var þar þangað til hún
fluttist til Ameríku árið 1901.
Sama ár giftist hún eftirlifandi
manni sínum, Jóhanni Bjarna-
syni frá Höfða í Biskupstung-
um, og reistu þau bú skamt suð-
vestur aif Markerville í Alberta
og bjuggu þar ætíð síðan.
ÍÞeim hjónum varð 13 barna
auðið, sex synir og sjö dætur, öll
á ilífi, þau eru: Ingvar, heima á
íslandi; Guðmundur í Calgary;
Bjarni, Albert og Ellent, Marker-
ville og George í Calgary, Alta;
Ágústa, heima á íslandi; Guð-
finna (Mrs. Elmer Olsen), Mark-
ervill; Ingveldur í Calgary;
Svanborg (Mrs. Campbell), Sun-
derland, Ont.; Margrét í Calgary;
Lára (Mrs. C. Christensen), Del-
bourn, A'lta., og Violet (Mrs. Mc-
Lellan), Markerville, Alta. —
Einnig syrgja hana 34 barnabörn
og 5 barna barna börn, og tvær
systur, Elín í Reykjavík á Is-
landi og Guðlaug í Californíu,
U. S. A.
Vilborg sál. var góðum gáfum
gædd, hjálpsöm og gestrisin, og
yfir máta góð húsmóðir og móð-
ir, sem sýnir sig bezt í því hve
vel hún ól upp hinn stóra barna-
hóp sinn, sem öll eru myndarleg
og mannvænleg. Þó efni væru
smá til að byrja með, mega þau
hjón eiga þann heiður skilið að
haifa alið upp eina hina stærstu
og myndarlegustu fjölskyldu
meðal íslendinga í þessu ná
grenni, og hefir móðurin eflaust
átt drjúgan þátt í því starfi. Það
var ætíð skemtilegt að koma á
heimili þeirra hjóna. — Mætti
manni þar ætíð alúð og gest-
risni.
Jarðarförin fór fram frá Lút-
kirkjunni í Markerville, 23. á-
gúst s. 1. að viðstöddu fjölmenni.
Það sýndi sig bezt hvað miklum
vinsaðldum hin látna átti að
fagna, hve margir blómsveigar
voru lagðir á kistu hennar frá
vinum og vandamönnum í ná-
grenninu. Hún var jarðsungin
af presbytera presti, Rev. R. A.
Sinclair frá Innisfail, í Tindastól
grafreit.
Blessuð sé minning hennar.
“Nú er hún sæl er sælu jók
syrgjendum þeim sem eftir
þreyja.
Guði sé lof sem gaf og tók,
gott er að lifa vel og deyja.”
—K. J.
A. J. C.
FRÉTTIR FRÁ ÍSLANDI
Minningarathöfn um Jónas Hall-
grímsson að Þingvöllum í gær
1 gær var Jónas Hallgrímsson
lagður í moldu í grafreitnum að
Þingvöllum, eins og áður hafði
verið tilkynt. Minningarathöfn*
in, er þar fór fram var virðuleg
eins og við átti, en laus við allan
íburð og tilgerð.
Það var Þingvallanefnd, er
stóð fyrir athöfn þessari og haifði
valið til hennar fæðinardag Jón-
asar Hallgrímssonar, en í gær
voru liðin 139 ár frá fæðingu
hans. Formaður Þingvallanefnd-
ar er Sigurður Kristjánsson
alþm.
Nefndin hafði boðið aillmörg-
um mönnum til þess að vera við-
stadda athöfnina, þingmönnnum
og æðstu embættismönnum þjóð-
arinnar. Nokkrir þingmenn voru
þar þó ekk. — Einnig var boðið
rithöfundum og náttúrufræð-
ingum. Dómkirkjukórinn var á
Þingvöllum til að annast söng-
inn og eins var þar Lúðrasveit
Reykjavíkur.
Boðsgestir lögðu af stað héðan
úrbænum kl. 10%. — veður var
kyrt og bjart er haldið var af
stað austur. — Líklegt er að
flestir eða allir er voru með í
för þessari hafi haft mjög í
huga æfi og starf og örlög Jón-
asar Hallgrímssonar og þá ekki
síst hugsað til þess fámenna hóps
vina og aðdáenda, er stóð yfir
moldum hans í Assistentkirkju-
garðinum í Kaupmann’ahöfn fyr-
ir rúmlega 100 árum.
Á leiðinni austur kom þessi
víssa í hug Jakobs Thorarensen
skáld:
Lokið utanlands
er nú langri dvöl,
færð til feðraranns
hinstu fylgiskjöl,
uppfylt ósk og þrá —
raunar okkur ljóst,
að þú Fróni frá
aldrei fórst né dóst.
Mosfellsheiðin var dimm óg
hélugrá, er þangað kom. — En
þegar bifreiðarnar raunnu nið-
ur eftir Almannagjá birti snögg-
lega í lofti, svo Þingvellir stóðu
ií björtu skini nóvember-sólar-
innar, með glitrandi hélunni, en
fjallahringurinn í fannamötli
gnæfði yfir. Margir, er þarna
voru á ferð, munu aldrei hafa
séð Þingvelli í björtum vetrar-
skrúða. Þannig voru þeir í gær.
Þingvallakirkja var opin, er
að var komið. Þar stóð kistan
með beinum Jónasar listaskálds-
ins góða, á kirkjugólfi. Var það
vönduð eikarkista, er Þingvalla-
niefnd hafði látið gera. Kertaljós
loguðu þar, en kirkjan öll ásamt
kistunni, var fagurlega skreytt
hvítum blómum.
Þingvallarkirkja er lítil eins
og menn vita, svo ekki komust
nálægt þvf allir víðstaddir inn.
En veður var svo kyrt, að menn
gátu heyrt allt, sem þar fór fram
VISUR FLUTTAR Á “VESTRI” FUNDI VIÐ
BURTFÖR MR. OG MRS. J. B. VALFELLS
Vini að missa teljum tjón
trega hrærir strengi,
veit eg ykkar Valfells hjón
“Vestri” saknar lengi.
Leið þó hraði um lönd og sæ
lífið í okkar muna,
ykkur þakkir færa fæ
fyrir samveruna.
Bráðum sólrík lítið lönd
laðar hæglát bylgja,
ykkur réttum hlýja hönd
heilla óskir fylgja.
Gefist ykkur gæðin ný
gleði lífs og friður,
þá mun sól í suðri hlý
senda geisla niður.
Líðið seinna um loftið heim
Ijósin norðurs skína,
fagur bláum fjalla geim
færið kveðju mína.
J. J. M.
TIL FRÚ SIGRÍÐAR OG JÓNS VALFELLS
FRÁ “VESTRA”
Víðsýnt er af Valfells brúnum,
veðurmerkin glögg.
Gróður eykst, á engi og túnum
eftir nætur dögg.
Yst og fjarst í augsýn roðar
austrið, rauðagull.
Morgunsól er blessun boðar,
bikars signir full.
Jón þar átti æskudaga
uppvaxtarins þrá.
Ákveðin var æfisaga,
öriög, von og spá.
Ferð þá hóf ’ann land úr landi,
lagði á höfin breið.
Hugdjarfur og haukfránn andi
hefir vísað leið.
Ein á þessum óravegi
átti sömu leið,
er á sælum sumardegi
Sigríður, hans beið.
Svo fór, að þau saman tóku
— sannindi eru næg —
heilum vagni heim þau óku,
happarík og fræg.
þó þeir stæðu fyrir utan kirkju-
dyr.
Kirkjuathöfnin
Athöfnin hófst með því að
Dómkirkjukórinn söng “Alit
eins og blómstrið eina”.
Því næst ílutti sr. Bjarni Jóns-
son vígslubiskup ræðu. Hann
talaði um forystumenn þjóðar-
innar á fyrri hluta 19 aldar og
hvar Jónas Hallgrímsson stóð í
þeirra hóp. Hvernig rödd hans
hljómar enn til allrar þjóðarinn-
ar og hver spámaður hann var
og er þjóð sinni, hvernig hann
öllum öðrum fremur fann til
með þjóðinni í gleði hennar og
ekki síður á raunum; hvemig
ihann skildi og skynjaði landið,
þjóðina og sögu hennar og hvem-
ig íslendingar enn í dag og um
óbomnar aldir munu ganga í
skóla hjá Jónasi Hallgrímssyni
og læra af honum.
Gleymum ekki erindinu,
sagði hann:
Jólum miínum uni eg enn
og þótt stolið hafi
hæstum Guði heimskir menn,
hefi eg til þess rökin tvenn,
að á sælum sanni er enginn vafi.
Það verður oss öllum gagnlelgt
að ganga í skóla hjá Jónasi Hall-
grímssyni.
Vér biðjum fyrir Islandi, fyr-
farsælda Fróni; fyrir öllum
er frelsi og manndáðum til handa
landsins börnum og þeim, sem
eiga að halda vörð um Island.
Biðjum með orðum Jónasar
Hallgrímssonar:
Höfundur, faðir, alls sem er
um alheimsgeiminn, hvar sem
fer,
þú, sem að skapar ljós og líf,
landinu vertu sverð og hlíf.
Aðlokinni ræðu vígslubiSk-
ups söng Dómkirkjukórinn “Víst
ertu Jesú kóngur klár”. Þá var
kirkjuathöfninni lokið.
í grafreitinn
Alþingsmenn báru kistuna úr
kirkju. Voru það þessir: Ólafur
Thors forsætisráðherra, forsetar
Alþingis, Jón Pálmason, Þor-
steinss Þorsteinsson og Barði
Guðmundsson og fyrverandi
forseti Jörundur Brynjólfsson.
Flormaður og fyrveTandi for-
maður Þingvallanefndar Sigurð-
ur Kristjánsson og Jónas Jóns-
son og I. þingm. Eyfirðinga
Bernharð Stefánsson.
En frá kirkjunni og upp í
grafreitinn báru þessir rithöf-
undar og náttúrufræðingar kist-
una: Guðmundur Hagalín, Guð-
mundur Daníelsson, Jakob Thor-
arensen og Friðrik Brekkan,
Ámi Friðriksson, Sigurður Pét-
ursson, Ingólfur Davíðsson og
Þór Guðjónsson.
Meðan kistan var borin í graf-
reitinn lék Lúðrasveit Reykja-
víkur Oratoríum eftir Handel.
Síðan lék lúðrasveitin “Island
farsælda Frón”. Þá söng Dóm-
kirkjukórinn sálminn “Faðir
andanna.”
Að því búnu var kistan látin
síga í gröfina. En Sigurgeir Sig-
urðsson biskup flutti nú ræðu
yfir gröfinni. Hann komst m. a.
að orði á þessa leið:
“Snemma reyndist Jónasi líf-
ið sársaukafult — eins og svo'
mörgum. En í sorg og reynslu
ljúkast upp heimar, sem ella eru
lokaðir og margt fagurt sprettur
þá fram í mannshuganum, sem
H HAGBORG FUEL CO. 1 H
★
Dial 21 331 ^.F.L. 21 331
vökvað helguð tárum öðlast
undraverðan vöxt og fegurð,
enda sagði Jónas svo fallega:
Þá er það víst,
að bestu blómin gróa
í brjóstum, sem að
geta fundið til.
Eg hygg að reynsla Jónasar á
lífsleiðinni, — allt frá fyrstu
bernsku, hafi opnað huga hans
fyrir hinum æðri sannindum
lífsins.
« I Mi I -V"»t t — «». «.• fca
“Þá sá alfaðir,
sem öllu stýrir,
grát í auga
hins einmana”.
Svo kyrt var veður meðan
biskupinn talaði, að bergmál
Almannagjár endurtók orðin þó
hann væri þetta langt frá hamra-
veggnum. Undruðust það allir,
er á hlýddu.
Er biskup hafði lokið máli
sínu söng Dómkirkjukórinn
þjóðsönginn.
Þá gerði sr. Hálfdán Helgason
helgiþjónustu við gröfina, en
kórinn söng sálminn “Gefðu, að
móðurmálið mitt”.
Var nú þessari hátíðlegu at-
' höfn lokið, en allir, er þar voru
! viðstaddir, en það munu í alt
| hafa verið um 200 manns, munu
minnast þess hve Þingvellir voru
á þessari stundu í fögru vetrar-
skarti. —Mbl.17 nóv.
GRAS og
RÆTUR
Þetta er eina söfnunin
sem fram fer í Canada
innan næstu tólf mánaða
til líknarstarfsemi í Kína.
. . . Hin eina fæða hans og
miljóna í hans sporum í
stríðs-sundurtættu Kínaveldi
Þessi gamli smábóndi er of máttfarinn til að geta unnið.
Japanir lögðu býli hans í rústir; mánuðum saman hefir
hann ekki lagt sér annað til munns en gras og rætur.
1 Kína eru 83 prósent íbúanna bændur. Miljónir þarfn-
ast skjótrar hjálpar varðandi mat, föt og meðöl. Starf
UNRRA er nú að enda, og þess vegna verða sjálfboða-
stofnanir að taka við og líkna. Canada má ekki láta
sinn hlut eftir liggja. Viljið ÞÉR koma til liðs?
Kína, góður nágranni og viðskiftavinur, mun lang-
minnugur slíks.
Verið örlát!
Kína, góður nágranni, leitar til yðar!
Njótið lengi dyggra dáða
— drenglund reynist best.
Göfugra vina, góðra ráða,
gæfa það er mest.
Svo skal virkta vini kveðja.
Valinkunnu hjón!
Samfagnendur syngja og gleðja,
Sigfíði og Jón.
Jón Magnússon
CANADIAN A I D TO CHINA
Make cheque payable to CANADIAN AID TO CHINA and mail to Provincial or Local Head-
• quarters or to any Chartered Bank.
PROVINCE CHAIRMAN TREASURER
Manitoba Judge F. A. E. Hamilton, A. D. Duncan, Imperial Bank of Canada,
Winnipeg, Man. Winnipeg, Man.
Provincial Headquarters — Law Courts, Kennedy St., Winnipeg, Man.