Íslenzki good-templar - 01.05.1890, Blaðsíða 4

fiO
fsl. Good-Templar.
Maí.
af verzlunarþjónunum, sem pegar eru komnir í Regluna, að úrslit
pessa máls hafi fihrif á stöðu peirra í Reglunni. Hvað ákveðið verð-
ur eptirleiðis, snertir ekki pá, peir eru löglega orðnir fjelagar undir
hinuin eldri lögum. — Um pað efni, hvort stúkum sje lögleyft, að taka
upp verzlunarpjóna, sem hafa pá skylduvinnu, að afhenda vínföng,
tel jeg efalaust, að fá megi úrskurð Stór-Templars eða Stór-Stúkunn-
ar, ef málið er par upp borið á rjettan hátt, en um pað atriði hellr
ritstj. hvorki rjeti nje vald til að úrskurða. J>að má víst óhætt full-
yrða, að hvern mann, sem stendur í pví sambandi við vínfangaverzl-
un, að pað hepti eða veiki starf hans sem Templars, hann er ekki
rjett að taka upp í Regluna. Að tala hjer um «hapt á atvinnufrelsi»,
er svo meiningariaust, sem frekast má verða. Hlutaðeigandi er að
öllu sjálfráður; hann kýs sjálfur á milli. Ef staðan gjörir honum
að skyldu eða nauðsyn, að spyrna móti pví, sem Reglan skuldbindur
hann til að fylgja fram, pá eru hjer tvö andstæði, sem velja verður
á milli, og pað dugar ekki að segja eins og krakkarnir; »Jeg vil
hafa bæði«. Erelsið liggur í valinu, par sem annarsstaðar. Sá sem
orðinn er katólskur, getur ekki verið pjóðkirkjuprestur í lútersku landi.
J>að pykir ekki hlýða, að óróaseggir sjeu löggæzlum. eða að konungaefni
eða kgl. embættism. gangi í fjelag, sein heíir pað að marki, að inn-
leiða lýðveldi o. s. frv. Hjer verður pó ekki talað um »atvinnuhapt«.
Að vitna í pað, að skuldbindingin komi ekki í bága við dagleg skyldu-
störf í lífinu hefir enga pýðing, pví pau orð eiga ekki við aðrar skyld-
ur, en pær, er borgarleg lög leggja manni á herðar; en lögskyldur til
að vera verzlunarpjónn ímynda jeg mjer ekki að neinn sje. J>au orð
snerta t. d. pað, ef embættismaður, sem er Good-Templar, verður að
selja á uppboði vínföng, eða skrifa undir verzlunar- eða veitingaleyfi
eða annað slíkt, sem lög leggja á hann, annað ekki. Með pessum
og pvílíkum ástæðum, er pví gagnslaust að ætla sjer að ráða mál-
inu til lykta. Sú spurning, sem ráða parf fram úr og sem ágrein-
ingur er um, er sú, hvort staða verzlunarpjóna í vínfangabúðum er
í sjálfri sjer sú, að hún allt af og allsstaðar hepti eða veikistarf peirra,
sem Templara og fari í bága við skuldbindinguna. Sje svo, pá er sjálf-
sagt ekki rjett, að taka pá upp í Regluna. Sje pað par á móti ekki
svo alltaf og allstaðar, pá er að finna reglu fyrir greiningunni, sem
framfylgja megi svo að tryggilegt sje. Um petta atriði er sjálfsagt
mjög nauðsynlegt að fá úrskurð sem fyrst.
í>að, sem höf. greinarinnar segir um »flöskulögin«, er hann svo
nefnir, er fremur grunnt hugsað, og pað sjest einna bezt á peim
tillögum, er hapn kenjur með; að auka flösku- og pottatalið; eptir