Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 27.06.1887, Blaðsíða 3

5!»
osiíöp; >'u hins vegar' ðlitum vér skattamál-; stig til viðreisnar alpýðumenntuniuni sé, ■ mál or eitt aí hinuiu mestu vamlamáluin.
11111 vorum sé ■þannig komið, að alþiugi purfi að fá seui ha*fasta aljtýðukeunara; t*w hing- ]?,júðiio stjnur umlir oki sw‘it:.iJ)Migsl;uma
að boiua þeini í hetra liorf. Yer teljum að til helir lítil völ verið á slikuiu mönn-
luesta líklegt. að haikkun tubakstollinum uin lijá oss; íueun skyldu reyndar lialda
°o tolli á hinuiu dýrari víuum ínundi verða að þessi gagulheðaskóli parna á Möðru-
td að auka tekjur landssjiiðs, *ða pá að völlum mundi baita talsvert úr pessum ekki með legum lnegt að stemma a
öðnun kosti það sem mest er í varið, aiinnka skorti; en sii liefir raunin lítt á orðið; og sfcigu ivrir þessum landsinndneðuni, en Jió
’ 1 ' i mietti sjálísagt nnkið draga ur þeim i íram-
. tíðinni með pví að gjöra allt, sem sanirýmzt
sveitastjórnirnar standa víða livar næstiuu
úrrieðalausar gagnvart Jiessum óviga her
þurfainannanna; raðin til að sigrast a lion-
uin eru næsta torfundin. það er auðvitað
‘lui> 11 Þessum verum, og
landsmöiiinun fó.
lu- kaffirót
pamng spára
' nú lítur lielzt út fyrir, ;ið þéssi stofnun
skyhh
K'kir
oss að svo komnu atlmgavert.
Öumar vörur iiðrar t. a. - ætli að veslast upj) í örmum liinnar æðri gejur persónulegu frelsi og rétti manna, til
og aðrar nýlenduvörur nnetti • og meiri þekkingar 1 Éyjafirði, og þó er jiess að torvelda aðganginn aö þurfamanna-
a,ut ólluni að meinalausu gjörast toll- 1 þessi síðustu ár skóli þessi sjAlfsagt liiu dýr- styrknum og gjöra hann sein hræðilegastan
*r- Aö Hfneiua alla beina skatta, asta stofnun A IslandÍ. Yér álítu.u ann- 1 iiugum lijéðarinnar. f>að má óhætt fiul!-
. , , «« i *í /* vrða. að iiliur helimmmr ai sveitarvamiræð-
ars að im»nntun barna oít uiiirimsa tii rerm- v n i ,
° ° ° unuin sé spiottinn aí irti og omonnsku
Vér teljuin sjiilf- ingaraldurs ætti seni mest að vera liéraða- maima> Sem aptur orsakast opt af þvi, að
reyni eini á ný að fá þessu : mál, og barnaskóla i strjálbyggðum sveit- sveitasjóðirnir standa svo opnir og övernd-
þ»að væri mesta um teljuin tér alls eigi heppilega; þeir aðir at löggjoiinni lyrir ómennskuseggjun
ginu, ef það liti liinar; munu viöast livar reý'riast svo
stjórarinnar hrekja í þeir ekki geti orðið til almennra
3- bagaskólainálið.
SaSb að þingið
''öggaináli s
úu íramgengt.
um.
ggjöfinni iyrir
að þeim þykir það leikur einn að l'ara
undarlegt af j,m<r
,ltðÍ'!frlÍtlu Vl^bárur
,|(| * d'tiiiumi í méli þessu.
• U taiið )JRð éina áf-liínum mestu uauð- þéttbyggðum sjóþorjnim. jyað í’é, sem þing- en þau liafa, sem annað fieira, verið iögð
] a ’^UlU l}j^ðariimar? ítö lagnk(Mmsla fen^ist ið veitir til alþýðunionutuiKirinnar, ætti-sjálf- til hvildar lijá stjórninni; nii liefir reyndar
’ ;i U"'i: Og vér yitum ekkort það\iú sagt að verjast sem mest til hiiu.ar æðri 'sú ^B11 íiooið :lð stJún,iI1 luyll(li
Júugið hefir Öðru máli er að gegua í kaupstöðum
dýrir, að j ,
nota a sveitina. Alþmgi 1885 samþykkti lög
um rétt sveitastjnrna gagnvart þurfaiuönn-
lög þessi horfðu til jdlmikilla Lóta,
um;
a landi,
U1U iv0niið, er dragi hið minusta úr þess- menutunar; barnaupiifræðingin á ivð öllu
^ 1 IlauðsvVli. Hér eptir verður nauðsyniu 1 leyti að livila ;i foreldrunum og sveitarfé-
ö0ti.t‘ðingum þ,; muiri, þegar enginn sýslu- lögunum.
jri&ðui, eptir því sem lieyrzt liefir, fær að trygging tyrir kennslukröptum hnnda alþýð- auuara greina þess.
,*la ut fó'nr rimdæmi sitt nema iiann setji unni, en liinguð til lietir verið; það getur
r.'irla blcssnzt, að þurfa t. a. m. að taka
tíogið fyrir,
lcggja eittlivert fruinvarp í Jiessa s mu att
fyrir þingið i sumar, og er vonandi, uð
þingið taki múl þetta til nlvarlegrar ihug-
Umfram allt þarf að fást meiri unar, bæði það, er kemur til þessarar og
lugfræðin
g til að
gegna embætti sínu.
Kaupstaðarskuldiniar.
(Aðsent).
J>að liefir verið og er enn opt mikið tal-
að um, liversu ófullkomið stjórnfrelsi vort
er, og j-.vtum vér fyllilega, að æskilegt væri,
að þad að ýmsu leyti væri eðlilegra og bet-
, - ---- ur fulhúegjandi þörfum vorum, en það nú
unarskort alþýðu, og oss kemur ekki til: við hið sérstaklega ástand þjóðarinnar; hún o1'- Un j»Ur fyrir megum vér ekki einblina,
bugar að neita því, að liin mests. þörf sé á að kenna inönnuin að beita kröptum sín- u stjórnarskriiiia og kenna henni uin alit,
á umbótum í þvi efni, enda þótt sumir, er um á þann liátt, er bæði feim sjálfum og Se‘U- 1 ^®1,^1’ ilJ:i oss'., iioyndar
11111 Púð liafa ritað, liati að voru áliti gjort jvjóðfélaginu er notadrjúgastur. Eitt aðal ^ Æ U‘“! “ S,j01'liai'1'-V1'11'k°i:
riógu mikið úr þvi vanþekkingar og villu- atriöið í alþýðuinenntunarmáli voru,
-f. Alþýðumenntunarmálið. ]>ingiö liefir gamla hók averði, seiu hafa alið inestan ald-
a uudantöniu hitið mal þetta skipta sig ur sinn innan hokhlöðumúraiina fyrir læri-
a svuðu að þvi leyti, er fjárlramlög til al- meistara, til að gjöra unga menn að prakt-
^ .“ ,‘lllla’ °o kvennask'da snertir. ]>að iskum meniitriðum möninmi. iMenntun al-
hefir uiikið verið ritað og rætt um niennt- þýðuiinar þarf umfram allt að vera miðui
m a
-r _ , tjórnarlýrirkomu-
lagið og stjórmuíVanikvæmdin hofir fyr og
er s.ðnr att niikinn þátt í eymd og örbirgö
niyikri, er alþýða hér a landi sitji i. Af- inenntun kveiinaima; með lienni er, að voru kuulsmanna. eu eigi að síður veróur því ; •'>
eigi neitað, að nii liöfum vér fengið svo
mikið stjoinírelsi, að vér þess vegna get-
uui losaö af oss vms ('eðlileg bönd, imsst
styrkja þenn- amlegu og andlegu tilliti, og alþýðuniennt- af 0ss ýmsa ófrelsistj tra. er á oss iiggja,
á er það þó aðal-! unin er ekki nema liálfverk að ueinu loyti ef vér liöfum einlægan vilja og áhuga á þvi*.
ao ntyrkurinn komi að verulegum meðan kvennfólkið nýfir þai' ekkifullkoin- bYér viijum að Jiessu sinni að eius nel'na
Ulll‘ það iieíir hingað til ekki þurft: ins jafnré
þmgsins at ináli þessu liafa mest; áliti, fengin hin bezta og fullkoninasta
'uiið iólgin í fjái'framlögum, en þó það si; trygging fvrir bariiauppeldiuu, b;oði i lík-
usköp gott afspurnar, að
au oðú hiiin skólann, Jit
, Uað tl[ lá styrk úr landssjóði til iiarna- iim vér þvi
skól
a; en að geta
éttis við kai'lniennina. J>vi íe telj- i tjðtia’ er baujistaðarskuldirnar leggja á
, • , N u « *-i ‘oss* PV1 er Hiiður; þeir eru allt of niargir.
Jm vel vanð, sein Jnngið hefir til ■ ..•;• , v ,b
’ 1 ° • sem sitja i þcssum ijotnim og miuiu finn-
Ja eru það ekki
baniaskólaiiús
sl>urt, livernij
••I" ianiui
"1,'“ „th w
u - sagt þinginu, að á þess- þessa veitt kvennaskólumim, enda þótt fvrir- ast þeir ;erið þuiigir. Eð;i
1,.1C *! ,'11U1UU st:lðllUH1 Tæn búið að byggja | komulag þeirra hvað kennsluna snertir. sannir ófrelsisijötrar, þegar menn hafa eigi
nni hitt liefir verið niiniia kunni að sumu leyti að vera ekki sem tllll umráð ijár síns, heldur liaí'a veðsett
kenuai'inu væri. sem þar1 heiipilegast. J>eir hafa þrátt fyrir það Það oðni,nb tills °Í5 H,jög e'r orðið almennt
r . ' 's I s . • . : nu r Hlýtur það eigi að draga dug og kjark
J>að er Jio sann- j þegar iumið mikið gagn, og J>ing og Jijoð; r e ö &oj
l»grisem æðri.b'erwfXJnr' pVÍ’ að skolan ; ættl fralllV£ °is að vcra sanitaka í þvi, að ^ *) Ef heiðr. höf. vildi blaða í -tj.óiö. og lita
krajit'irnir sé ' !* ávöxt, að kennslu- j gjöra þá s«m fnirkonmasta og samsvarandi á lagasynjanir stjórnarinnar, sem einmittsuiu-
• ■ riæói iiógir og góðir. tíkóli krófum timatis. al’ snerta verzlun og öimur atvinnuinál vor,
• myndi lmiin fella annan dóm uru stjornfrelsí
vort. J>að er niargsýnt, að ekunnug stjeru
g e tu r enn liindrað viðreisnarviðleitni vora í
I atvinnumáium, og h e fi r líka gert það.
í Ititstj.
með ónýtum kennurum or f- + i -v
(!rfino , . ■ Kemur til niður-
‘útps en uppliyggingar
Vér nrnm
tíkóli1 kröfum tímaiis.
5. Fát;ekralöggjöfin. Bæði þing og Jijóð
bverju þjóðfélagi. finna nú orðið mjög til þess, hve löggjöf
Iti'i.u Si.oðunar, að hið fyrsta þessi er ófullkomin og úrelt. En þettr