Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 12.10.1889, Blaðsíða 1

Yorð árg» (niinnst 30
arka) 3 kr.; í Amor.
1 dolk Borgist fyrir
niiðjan jilnnnánuð.
XTppSögn skrifleg, b-
gild nema koinin se
til íltgefanda fyrir 1.
dag júlítnánaðar.
Nr. 2.
í afirði, iaugardaginn 12. oktöfior.
1889.
mi .1.111.1 fii'i- I
OPIÐ BRKF
Íleiðruðum kaupondum .."þjóðviljans“
gefst til vitundar, að „prentsmiðja Isfirð*-
inga“ er frá pessum degi seld á leigu hr, j
óðalsbónda Jakobi Rúsinkarssyni, oddvita
í Ogri, sent hefir skuldbundið sig til að
sjá um, að haldið verði áfrarn útgáfu
blaðsins ,,I>jóðvi(iinnu, rneðan leigusamn-
ingurinn er í gildi. Einnig skal pess getið, I
að allar útistandandi sktildir fyrir nefnt
blað, eru af „prentfélagi ísfirðinga“ afsab
aðar til velnefnds hr. Jakobs Rósinkars-
sonar.
í stjórnarnefnd „prentféíags ísfirðinga". j
ísafirði, 16. sept. 1889.
Sig. Stefánsson. Sk. Thoroddsen. j
Gunnar Halldórsson.
* *
*
Samkvæmt ofanritaðri auglýsingu, og
ineð skírskotun til leigusamnings 16. p. m., j
tilkynnist hér með Velvirtum kaUpendum j
„|>jóðviljans“, að eg hefi samið svo við |
.„nokkra ísfirðinga“, að peir haldi áfram j
útgáfu blaðsins ,.f>jóðviljinn“, og get eg
glatt landa mína með pví, að blaðinu mult
haldið í líka stefnu, eins og að undanförnu.
Enn fremur óheimila eg einum og sérhverj*
utn, að gjalda hinni núverandi stjórn „prent-
félags Isfirðinga“ eins eyris virði af
útistandandi andvirði blaðsins „f>jóðviljinn“,
heldui' greiðist pað til hr. sýslumanns Skúla
Thoroddsen á Isafirði, sem hefir heintild
til að taka á móti og kvittera fvrir pað
*ún vegna.
p. t. ísafirði, 17. sept. 1889.
Jakob Rósínkarsson.
um
STJÓRNARSKIPtTNAR M ÁLIÐ.
Frá sýslumanni S, Thoroddsen
til málfærslumanns Páls Briem,
II.
Hvað ráðherraábyrgðina snertir, eru á-
kvæði í efri deildar frumvarpinu í pá átt,
að bæði erlenda og innlenda stjórnin beri
ábyrgð gjorða sinna gagnvart alpingi.
í fijótu bragði er petta fagurt álits, og
ærið frábrugðið ákvæðum stjórnarskrárinnai'
frá 5. jan. 1874, er einskorðar ábyrgð ráð-
herrans við stjórnarskrárbrot, og að eins
heimilar alpingi rétt til að sækja allraund*
irgefnast um leyíi til að lögsækja laiuls-
höfðingja.
En láti maður ekki staðar numið við
lesturinn h 3. og 7. gr. pessa optnefnda
efri deildar frumvarps, en fiki sig alla leið
aptur í 48. gr. frumvarpsins, ætli pá fari
ckki í framkvæmdinni að verða óhætt að
slá ofurlitln striki yfir orðið „full“ ábýrgð,
hvað innlendu stjórnina snertir ?*
f>ér „samkoniulagsmennirnir“ segið að
vísu, að pér ekki sjáið, „að pað sé nein
frágangssök, að landsyfirdómurinn einn
dæmi í peim málum, er jarlinn eða neðri
deild alpingis býr til á hendur ráðgjöfun-
um“, eins og 48. gr. ákveður, en eg held,
að petta geti varla verið alvarlega talað,
heldur eigi pað að eins að sýna, live hjart-
anlega lítillátir og „samkomulags" fúsir pér
I séuð orðnir.
!
Eða á eg að triia pvi, að fóst revnzla
i ýmsra erlendra pjóða hafi farið svo alger-
) Um ábyrgð erlendu stjórnarinnar er pað
eitt tiltekið, að hana skuli ákveðameð lóg-
um, og er pá valtáað treysta, að liún verði,
pegar til kemur, annað eu pappirsábyrgð.
lega fyrir ofan garð eða neðan, að pér
„sainkomulagsmennirnir“ ekki liafið heyrt
pess getið, hvaða traust borgaramir all-
optast eiga að sækja til dómstólanna 4
politiskum málum ?
f>að er sannreynt — og pað síðast í
Danmörku —, að föstu dómstólarnir standa
stjórnandanna megin, er eitthvað herðir á.
Veldur pví bæði, að dómarar eru menn,
freistingum undirorpnir, engu síður en aðr-
ii\ og geta pví séð pað sinn hag, að taka
taum peirra, sem við Völdin sitja, og svo
hitt máske engu síður, að stjörnendurnir
skipa auðvitað pá öðrum fremurí áríðandi
dómaraembætti, er peir vita, að hafa líkar
skoðanir og sjálfir peir.
f>að er og aðgœtandi, pegar um ráðlierra-
ábyrgð er að ræða, að pá er ekki að eiirs
um pað að tefla, að ráðgjafarnir brjótieigi
bein lagaákvæði, heldur er pað engu síður
áriðandi, að peim eigi haldist uppi að ósekju
að baka pjóðfélaginu skaða á ýmsan ann-
an hátt.
En að ætla sér, að fá sakfellt ráðherr-
ana fyrir stjórnvöldum dómurum, sem má-
ske eiga liinum ákærðu upphefð sína að
pakka, pað mun í framkvæmdinni reynast-
barnaskapur, nema svo ótvíræð lagabrot
sé um að tefla, að enginn sé undanfærslu-
vegur.
Yeit eg vel, að mér mun vcrða svarað,
að ekki muni pingkjörinn eða pjóðkjörinn
dómstöll síður óhlutdrægur reynast.
En mér er spurn, er pnð ekki affara-
sælla, að einn líði fyrir alla, en allir fyrir
einn ?
Ætli pjóð vor stæði ekki í dag feti fram-
ar, ef hún hefði ekki öld fram af öld átt