Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 11.04.1890, Blaðsíða 2

nm“ að vorn k;;r.nngt. að eptir íiú giklandi stjóinarskrá
niynciu ití i’ini'.ivörp veta liigð svo fyrir pingið, að lands-
liöfðingi hefði eigi átt pátt í undirbúningi peirra. Á-
kvæði frumvarpsins uin skipun efri deildar væru ntjög ó-
lieppileg, og stjórninni par með fengið hættulegt vopn
í liendur, t. d. gætu hinir konungkjörnu fellt fjárlögin,
of p e i nt hugnaðist betur að láta stjórnina gefa bráða-
hirgðafjárlög. „Miðlunarmenn" hefðu sett sig í húsbónda-
sæti, og viljað skapa pjóðinni pau stjórnarlög, sem hún
aldrei hefði farið fram á, og sem engan veginn fullnægðu
sjálfstjórnarpörf hennar. j»ví væri skylt að taka í taum-
ana og láta pá afdráttarlaust vita, að slíkt háttalag gæti
okki gengið. (Heyr!)
J ö n snikkari J ó n s s o n skoraði aptur og aptur
á talsmenn miðlunarmanna, ef einhverjir væru, að gefa
sig fram, og hafa djörfung á að verja skoðanir peirra
fyrir fundinum (steinhljóð um nokkurn tíma!). Yestfirð-
jngar gáfu sig síðastir undir Noregskonung, og kvaðst
fundarmaðurinn pví vona, að peir myndu og níi verða
scigastir í baráttunni fyrir sjálfstjórn landsins. (Heyrt!)
Búfr. G. Björnsson kvað Islendinga aldrei liafa
sampykkt önnur stjórnarlög en gamla sáttmála, er gerð-
ur hefði verið við Norogs en ekki Danmerkur konunga;
mi væri pað vitanlegt, að gamli sáttnnUi hefði eigi liald-
inn verið af Danakonungum; vildi hnnn vekja máls á
pví, hvort enginn vegur væri til að fá stjórnardeiluna við
Dani útkljáða með gjörð eða dómi, hvort ekki mætti
leggja málið fyrir pjóðadóm.
Sýslunefndarmaður H a 11 d ó r J ó n s s o n bar pví
næst fram svofellda tillögu til fundarályktunar:
„Fundurinn lýsir pví yfir, að hann er allsendis móD
hverfur uppgjafarstefnu hinna svo nefndu miðiunar-
manna í stjórnarskrármálinu á síðasta alpingi, með
pví að par er gjörsamlega horfið frá meginkröfnm
pings og pjóðar um innlenda löggjöf og stjóin í ís-
lands sérstöku míílum“,
Fundarályktun pessi var sampykkt með 55 atkvæðum
gegn 2*.
Alpm. Sig. Stefánsson pakkaði fnndinum fyr-
ir góðar cg drengilegar undirtektir, og kvaðst vona, að
mörg kjördæmi færi í sömu átt. Hann kvað pó öllum
Ijóst, hve óheppileg sundrung pjóðkjörinna pingmanna
væri fyrir framgang stjórnarskrármálsins, ogparsem hann
r.ú gieti skoðað fundarmenn sér sammála, eptir fuTidar-
lyktun peirri, sem nýskeð hefði verið sampvkkt, pá vildi
hann skýra fundinum frá pví, að hann og tveir menn
' iðrir, hefðu i uuiboði póutisks fóíags eics i ísafjarðaiv
sýslu skoraðáprjá helztu forvigismonn „miðlunarmanna“
iið koma til málfundar á Isafjörð í snmar í samkomu-
lags skvni, ef auðið væri; en pað kvað hann fundarmenn
mega vera fullvissa um, að ekki gæti verið um neittslíkt
samkomnlag að ræða, er raskað gæti grundvallarkröfum
Islendinga,
") Töluverða skemmtun vakti pað á fundinum, or pess-
ir tveir andmæltu pvi sterklega. að vera álitnir
„iiiiðlunnrmonnu, og virtust skoða pað setu æru-
meiðiugar,
/ skorun pessi, som send hefir verið „í>j<53ólfi“ og
„Fjallkonunui11 til hirtingar, er svo látandi:
A s k o r u n
í umboði félags eius í ísafjarðarsýslu skorum vér
undirritaðir hér með á pá herra alpingismenn J ó n*
Ó 1 a f s s o n, P á 1 Briom og p> o r 1 e i f J ó n s-
s o n að eiga með oss fund á ísafirði einhverntima
í ágústmánuði næstkomandi, til pess að ræða ágrein-
ingsatriðin milli meiri- og minni-hlutans í stjórnar-
skrármálinu, og koma pví i heppilegra og pjóðlegra
horf, en nú er, ef unnt er.
Ferðakostnað greiðum vér hverjum peirra herra
fyrir félagsins hönd með 100 kr., ef peir mæta ept-
ir pessari áskorun; en um pað óskum vér að fá til-
kynningu fyrir júnímknaðarlok p. á.
tsafirði, 12. marz 1890.
Sigurður Stefánsson, Gunnar Halldórsson,
1. pingm. Isfirðinga. 2. pingm. ísfirðinga.
Skúli Thoroddsen.
Sýslunefndarm. H. Jónsson kvað fundinn eigi
geta tekið pessu öðruvísi en hið bezta; pað væri ekki ó«
hugsandi að „miðlunarmenn“ kynnu að taka sönsum, og
liklegra væri pað til sigurs, ef samkomulag næðist með
pjöðkjörnum pingmönnum. Fyrir sitt levti kvaðst hanu
bera pað traust til forgöngnmannanna, að ekki pyrfti að
óttast samkomulag um neitt pað, er pjóðinni væri ó-
gagulegt. (Margir: Heyr! lieyr!)
Forseti fundarins, alpm. G. H a 11 d ó r s s o n kvaðst
eigi vilja slíta svo fundi, að hann gerði eigi grein fyrir.
hversvegna hann hefði verið mótliverfur miðlunartillöguu-
um. Sín skoðun væri sú. að stjórnarskráin ætti að
minnsta kosti að vera svo fullkomin, að menn pvrftu
ekki strax að fara aptur að kvarta; en hann sæi ekkl,
hvað Islendingar væru bættari, pó að petta efri deildaf
frumvarp yrði að lögum, par sem pað eins og reyndi a&
sneiða hjá að bæta úr peim agnúum við stjörnarfyrir-
komulagið, sem mestri óánægju hefði jafnan valdið avo
sem erlent löggjafarvald. Kvað hann sig hafa furðað
mjög, hversu peir, seru í neðri deilcl voru fremstir, hefðu
hörfað stórkostlega og reynt að umsnúa mönnum í gagn-
stæða átt við pað, er peir töldu nauðsynlegast nokkrum
dögurn á undan.
J ó n snikkari J ó n s s o n kvaðst eigi síður furða
sig á pví, hvo leiðitamir ,,miðlunarmennirnir“ hefðu verið
hinum koftungkjörnu. en hvers vegna væru hinir komuig-.
kjiirnu með? Af pvi peir sæu, að dönsku stjórninni
gæti aldroi boðizt frumvarp, er væri aðgengilegra íýrir
h a n a.
Fleiri umræður urðu ckki, og sagði fundarstjávi pví
fuudinum slitið.
SÍSLUNEFNDARFUNDURINN.
0—:o:o;o:—o—
Fundur sýslunefndarinnar í Ísaíjarðarsýslu hafði
pessu sinn* mörg mál, og sum mjiig mikilsvruðandi,
*) J>egar áskormi pessi var samin o* send suður til
birtingarvar ókunnugt um hina skyndilegu Ainerik|il,‘
íerö J. ns Aluskafara Ólafssonar,