Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 20.08.1890, Blaðsíða 1

Verð árjr, (rainnst 30
arka) 3 kr.; í Ainer.
1 doll. Borgist fyrir
rniðjan jiuiimánuð.
Uppsfign skrifleg. ð-
gild nema komin sé
til útgefanda fyrir 1.
dag júlímánaðar.
Ísafirfí. miövikudauinn 20. ágiíst.
1800.
T i 1 k a u p a n d a „ j ó ð v i 1 j a n s“.
(llevraið eigi að gjalddagi blaðsins var 1
júníraánuði næstliðnum.
N ý i r k a u p e n d u r.
X>eir, sera gjörast vilja kaupendur að V.
árgangi ,,|>jóðvilians“ geta fengið ókeypfs
pað, sem eptir er af yfirstandandi árgangi
blaðsins.
ÓPARIR „ÍSAFOLDA R“.
—o:—:o:—o:—
Opt hafa vopnin bitið illa hjá „miðlun-
ar-mönnum“ síðan upp á leið, en aldrei
hefir vörnin orðið jafn aum af peirra hálfu,
cins og hjá ritstjðra „ísafoldar" í grein-
inni „Imyndaður sigur“ í 52. tölubl. „ísa-
foldar" p. á. |>að lítur út fyrir, að rit-
stjorinn hafi orðið öldungis frá sér num-
inu af gremju yfir úrslitura kosningarinnar
í Eyjafirði, og ritað greinarkorn petta i
einhvers konar æði eða óráði. Öðruvísi er
varla hægt að hugsa sér, að jafngreindur
xnaður og ritstjórinn hafi getað hnoðað
saman öðrum eins kynstrum af ósannind-
ura og ilhnælum. Auðvitað getur honum
ekki komið til hugar, pegar hann vitkast
aptur, að nokkur heilvita maður trúi öðru
eins og pví, að Eyfirðingar séu peir póli-
tiskir umskiptingar, að kjósa Skúla Thor-
oddsen i peirri trú, að hann sé „miðlunar“-
niaður, eptir pví, sem hann bæði hafði rit-
úni „miðlunina“ í vetur og lýst skoðun
siiini á agreiniug.satriðunum railli meiri og
niinni hlutans á kjörfundinnm og einkum i
nndirbúningsfuridtira peira, er hanri bélt
með kjóseudum f Eyjafirði; eða pá hin
vizkan, að srajörgjöld til Einars i Nesi hafi
að nokkru levti ráðið urslitum kosning-
arinnar.
Eyfirðingum er auðvitað gjörð mest smán
með pessum áburði, en pað trúa honum
víst sárfáir, svo að vegur Eyfirðinga er
jafn mikill eptir sem áður, prátt fyrir pessa
árás „Isafoldar“. p>að er meir en von,
pótt ritstjóra „Isafoldar“ sárni að horfa
upp á ófarir „miðlunarinnar“ við kosning-
arnar fvrir norðan og austan. Greinilegra
rothögg gat petta. átrúnaðargoð hans ekki
fengið, og honum og öðrum forkólfum
„miðlunarinnar“ par svðra, er pví ekki lá-
andi, pótt peir í gremju sinni æpi eins og
smiðirnir í Efesus forðum : „Mikil er Diaaa
Efesusmanna“. En „miðlunin“ steypist
jafnt af stalli fvrir pað, pótt fylgismenn
hennar reyni að dylja ófarir sínar með ó-
kvæðisorðum einum um mótstöðnmenn sína,
eins og ritstjóri „Isafoldar" gjörir i grein
pessari.
Ritstjóri „tsafoldar“ hefir enn ekki bor-
ið við að sýna oss sjálfstjórnarmönnum í
hrerju vill.i sú er fólgin, er hann kveður
oss fara með í pessu máli. Ritstj. er
fullkunnugt, að pessi minni hluti myndað-
ist 1 fyrstu af pvi, að eg vildi ekki aðhyll-
ast frumvarp „miðlunarmanua1*, heldur
hakla fast við frumvarp neðri deildar, sem
i öllum meginatriðum var samkvæmt stjórn-
arskrárfrumvörpum fyrri pinga. Ef nú
petta frumvarp „miðlunarmanna1* veitti oss
meiri trygging fyrir verulegri sjálfstjórn í
vorum sérstöku málum, heldur en frum-
varp neðri deildar eður frumvörp undan-
farandi pinga, pá mætti liggja mér á hálsi
fyrir að hafa sett mig á móti frnmvarpi
pessu og par með „miðlui'iinni“. En pví
er ekki að heilsa. Meiri hlutinn sjálfur
kannast enda við, að „miðlunarfrumvarpið“
sé f mörguiú grcinum óákveðnara og ó-
tryggilegra, en frnmvarp neðri deildar.
„ísfifokk' sjálf hefir ekki og getur heldur
ekki, hversu fcgin sem hún vill, fært ann-
aðen líkur, eintómar líkur fyrir
pví, að löggjöf og st.jórn vorra sérstöku
mála verði innlend meir en að nafninu
samkvæmt frumvarpi „miðlunarmanna“.
Hver er pá pessi óhæfa, sem sjáífstjórnar-
fiokkurinn heldur fram í pessu máli og
sem hefir gjört „ísafold“ svo æsta
gegn oss? Hún getur ekki rerið önn-
ur en sú, að vér, pvert á raóti pví. sem er
i frumvarpi „miðlunarmanna“, viljum hafa
ótvíræð og ákveðin fyrirraæli í stjórnar-
skrárfrumvarpinu um alinnlenda stjórn og
löggjöf í vorum strstöku málum, samkvæmt
marg-yfirlýstum vilja og kröfum pjóðarinn-
ar að undanförnu, og sein „ísafold“ pótt-
ist styðja og taldi eðlilegar og sjálfsagðar,
rneðan enginn meirihluti var peim móthverf-
ur í pjóðkjörna pingliðinu. Af pví vér
höldum pessu fast fram gagnvart „miðlun-
inni“, og viljurn ekki bevgja oss undir oi'ð
og anda nóvemberauglýsingarinnar 1885,
pá kveður „Isafokl“ upp pann dóm yfir
oss, að vér séura pólitiskir fimbulfambarar,
pjóðraálaskúmar, er vilji leika frelsishetjur
og snúist pvers um við hverju pvi, er peir
liafi ekki fundið upp sjálfir, skoðuin stjórn-
arskrárbaráttuna sera „skemmtun fyrir fólk-
ið“, gjörum alpýðu sjónhverfingar og af-
vegaleiðum pjóðina af hégómaskap og öðr-
um óhreinum hvötum o. s. frv. Væri fór-
sendurnar eins kröptugar, eins og dóms-
orðin eru stór hjá „ísafold“, pá væri sjálf-
stjórnarflokkrinn illafarinn; en forsendurnar
j eru hvorki margar né fáar, magrar né raergj-
aðar, pær fyrirfinnast ekki —, ritstjór-
inn hefir algjörlega sleppt þeim, póttótrú-
legt sé af eins langlesnnm lagamanni. Samt
sem áður lætur „ísafold" sér nægja, að
nota penna dóm, sem rökseradir gegn pví,
crsjálfstjórnáríiokkurinn heQrritað móti frv.
„miðlunarmanna“ og ætlar öldungis að ær-
| ast, er InVti sér. að ,,miðbmin“ stemlúr .í,
svo völtuui fæti Itjá pjóðiuni. Eu þes'-i
dómur „ísdfold." um oss sjálfstjórnarmenn,
er lika dómur ýfir allri pjóðinni nema hiu-
um konungkjörnu, pví að svo framarlega,
sem minnihlutínn hefir rangt fyrir sér í pví,
að halda fast fram aðalkröfum pings og
pjóðar að undanförnu í pessu máli, pá
hefir líka öll pjóðin og „ísafold“ sjálf allt
til pess dags, er frumVarp „miðlunannau)nt“