Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 20.08.1890, Blaðsíða 2

. 102
pJÓÐYILJINX.
Nr. 2G.
fæddist. vaðið tóraan reyk í pessu máli,
„firnbulfarabað út í bláinn“ eins og „tsa-
fold“ kveður að orði um minnihlutann, og
st.jórnarskrárbaráttan verið eintömt skvald-
ur. „Mikil er Diana Efesusmanna“, má
„tsafold“ æpa, mikill er dýrðarljörai „miðl-
unarinnar“, er rofið hefir petta svartnætti !
villu og vnnpekkingar, er ísleuzka pjóðin j
og sjálfur ritstjóri ,,lsafoldar“ liafa setið í j
allt til pessa tíma. Ekkierað furða. pótt
ritstjórinn lmldi. að minnihlutanum grernj- j
ist, að hafa ekki oi ðið til að kveykja petta i
kóngaljós í stjórnarskrármíilinu. En vér |
öfundnmst ekkert yfir pví, enda pótt pað
logi héðan í frá á „konunglegum kerta-
stjaka“.
fjað er svo sem ekki nema sjálfsagt og
nnuðsynlegt, að blöðin segi álit sitt um !
gjörðir pingsins og einstakra pingmanna, ;
pótt uní minni háttar mál sé að ræða en |
stjórnarskránnálið. ,, ísafold“ hefirað jafn- !
aði verið fremursein til að láta uppi skoð- I
anir sínar á breytingum peira, er orðið hafa |
á pessu máli í moðferð pess á pinginu, !
fyr en fullséð var, livað ofan á yrði, eða
hverju meiri hlutinn fylgdi. f>etta er reynd-
ar ekki að lasta, pað helir sina kosti fyrir
blaðamennina. En ekkert heiðvirt blað
getur hitið sér pað samia, að væna ping-
menn, hvort peir eru í meiri eða minni
hluta, óhreinna og eigingjarnra lnata fyrir
afskiptum peirra af landsinálum, pótt peir
hafi aðrar skoðanir en ritstjórinn og takizt
betur eu honum að styðja mál sitt með
í'ökum. Slík aðferð er peirra manna, er
sjálfir láta leiðast af hinum lúalegustu
livötum í hvívetna, og getur gjört enda
góðan málstað tortryggilegan í aiigum allra
vandaðra og óvilhallra manna. En vana-
legast freistast menn til að við hafa slíka
aðferð, pegar málstaður peirra er veikur
og allra bragða parf í að leita til að verja
liann.
Ef ágæti „miðlunarinnar11 er eins mikið
og „Isafold“ lætur i veðri v.aka, pá er lítt
skiljanlegt, hvers vegna jafnskörpum manni
og ritstjörinn er, hefir tekizt eins báglega
með vörnina gagnvart mótmælum minni- !
hliitamanna og pví orðið að grípa t.il pess
óyndisúrræðis að svala gremju sinui á oss
minni'idntainönnum með allskonar háðung-
ar- og ska.mmar-yrðum. Ur pví að mál-
staður minni hlutans er svo vondur, og
tlokkuriuu eins fámennur. eins og „Isafold"
vill telja mönnum trú um, pá iftti henni
með allan „miðlunaF'herinn að haki sér
að vera innanhaudur að ganga milli bols
og höfuðs á pessari pjóðvillu, er hún svo
nofnir, íneð öðru en persóuuleguin skömra-
um; slíkt er líkara ómenntuðum og upp-
blásnura borgarskrílsforsprakka, en mennt-
uðum og ráðsettum ritstjóra stærsta blaðs-
ins á landinu. Hversu fámennur, sem
minni hlutinn er, pá heíir hann eins mikinn
rétt til að verja skoðanir sínar í ræðu og
íiti. eins og meii'i hlutinn, og pað dugar
,,Tsafold“ ekki að stökkva upp á nef sér,
pótt bæði pingmenn og aðrir leyfi sér að
liafa aðnir skoðanir á pjóðmálum vomm
en hún. Húu heldur pvi að eins öndvegi
meðal íslenzku blaðanna, að hún sýni ekki
heimskulegan ofsa og ofmetnað, pótt hún
ínæti andmælum, pví að við pað niun rit-
stjóri hennar pó ennpá verða að lcannast,
að honum getur yfirsést eins og öðrum,
og fleira má rétt vera. en pað, sem hon-
um gezt að, enda pótt hann pykist ha.fa
meiri hlutann með sér. Eklci hræðir „Isa-
fold“ heldur minni hlutann með pessum
„styrku rótum“, er hún kveður „miðlunina“
fest hafa á pinginu. Minni hlutinn breytir
slcoðun sinni elckert, hvort seni pessar
„iniðlunar“rætur verða margar eða. fáar á
næsta pingi, En reynist pessi sögn „ísa-
foldar11 jafn áreiðanleg og aðrar sagnir
henuar í pessu máli t. d. bréfin fyrri part-
inn í vetur um kosninguna í Eyjafirði, pá
er hætt við að pverra taki mesti átrúnað-
urinn á trúverðugleika pessa stærsta mál-
gagns „miðlunarinnar“.
J>að hefði ekki átt illa við, að ritstjór-
inn hefði endað pessa ímynduðu sigurhróss-
prédikun sína yfir minni hlutanum með
peim bænarorðum til sinna kæru samverka-
manna í pjónustu nóveraberauglýsingarinn-
ar, að taka viljann fyrir verlcið.
Yigur, 21. júlí 1890.
Sigurður Stefánsson.
H É n A Ð S F IT N I.) U RIN N
á ísafirði 4. ágúst, er fjallaði um fiski-
veiðamál Djiipmanna, mátti heita allbæri-
lega sóttur. eptir pvi sem venja er til um
slíka fundi; fundarmenn voru freklega 100,
er flest var.
Fundurinn var haldinn í sal hr. Sölva
Thorsteinson, og hófst að afiíðanda. hiidegi,
og stóð yfir nálega 4 kiukkustundir með
allheitum umræðum, svo að heita mátti.
að sumir fiindarmenn kæmust í hár saman;
pað var Lnndjiips- og Utdjúps-steínunni, —
skelfisksbeita og ekki skelfisksbeita , sem
einkuin sló saman á fuudinum, og fóru
Inndjúpsmeim l'remur halloka, svo að ýms-
ir málsmetandi menn í lnndjúpinu eru sára
óánægðir vfir úrslitunum.
Oddviti sýslunefndarinnar setti fundinn
og skýrði frá úrslitum peim, er fiskiveiða-
málið hafði fengið á siðasta sýslunefndar-
fundi.
Alpin. G. Halldórsson tók pví næst
fyrstur til nnlls, og lagði pað til að hér-
aðsfundurinn lengdi uppi-yfirlegutímann
pannig, að hann næði frá 1. sept. til ].
maí i staðinn fyrir fr.í 1. des. til 1. april,
eins og nú; en tillnga pessi valcti sriim-
lcallaðan storm, eiukum úr Hnífsdalsvík-
inni; hafði sýslunefndarmaður Gnðm.
Oddsson orð fyrir peim sveitungum sín-
uni, og mælti stillilega, sem honum er lug-
j ið, en aðrir sveitariiöfðingjar gengu með
I borðum og belckjum, lcönnuðu lið sitt og
j eggjuðu menn sína til framgöngu. Ymsir
' málsmetandi menn urðu pó til að styðja
j tillögu G. Halldórssonar, svo sem Á s-
g r í m u r Jónatansson, oddviti á
i Sandeyri, Bjarni hreppstjiíri Jónsson
i Tröð. sýslnnefndarinaður H. Jónsson
j á Hauðamýri og fl. —- Kaupmaður Arni
j Sveinsson vildi jafna meiningarmuninn
| með pví að hafa mismuna.ndi uppi-yfirlegu-
! tíma í veiðisföðunum, einlcum stytta uppi-
I yfirlegutímann fvrir Bolvílcinga; en ekki
j vildi fandurinn neitt sinna pví fremur en
; tillögu G. Halldórssonar, er felld var af
j fundinum.
Onnur tilla.ga G. Halldórssonar,
I að útilolca lóðabrúkun, en hafa eingöngu
haldfæri, einhvern vissan tíma ársins, sér-
staklega frá 1. marz til 15. apríl, átti elclci
betri viðtölcuin að fagua, pó að hann sýndi
rækilega fram á, að eigi hefði haldfæra-
afiinn áður orðið Djfipmönnum ódrjúgari,
en lóða-aflinn nú væri almenningi með öll-
um hinum óbærilega tillcostnaði, og skor-
aði alvarlega á menn að gera pó litla til-
raun. að friða fvrir lóðinni um lítinntima;
ýmsir fundarmenn, er til máls tóku, voru
að vísu haldfærunum hlvnntir í orði lcveðnu.
svo seni G e s t u r Guðraundss o n
frá Berjadalsá, Kr. porláksson frá
Múla, séra P é t u r J>or steinsson á
Stað, G u ð m. Sdsinkarsson í Æðey
og fh, en poir gátu eigi samlagað skoðanir
sínar um pað, hvern tírna árs væri heppi-
legast að gera tilrauninu, og urðu pví kær-
komið verkfæri í hendi Hnifsdælinga og
noklcurra annara Utdjúpsmarma, er allar
: tillögurnar vildu feigar, og sem pví áttu
I enn sigri að fagna yfir pessum tillögum
öllum. — I nmræðunum um pes'si atriði
gjörðist hreppstjórinn á Kirkjubóli, .1 ó n
| H a 11 d'ó r w s o n ,! er virtist vera eindreg-
! inn lóða-lagninga-maður, ull-berorður uiu
j alpm. G. Halldórsson. eins og honum el'
j titt, svo að Gunnar fann einnig ástieðu til
j að segja hreppstjóranum til syiidannu. og
peir hvor öðrum, um afslcipti af fiskiveiða-
málnm; en skamma stund eina stúð pað
hjaðniugavíg.
Á 2. gr. frumvarpsins sampykkti héraða-