Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 23.08.1890, Blaðsíða 1

I
VerS árg, (minnst 30
arka) 3 kr.; í Anier.
1 doll. Borgist fyrir
midjan júniiuánuð.
Uppsðgn skrifleg, 6-
giid nema komin sð
til útgefanda fyrir 1.
dag júlíniánaðar.
Kr. 27.
Isafirfl, laiigardaginn 2S5. ágúst.
8 890.
P 0 L I T I S K A R H O R F U lt.
—o—:o:—o—
Mörgum virðist pólitiski himininn iskyggi-
legur rttlits hér á landi um pessar mundir,
Og rnargar eru illviðriskrákurnar, or spá
alls eyðandi ofviðrum og hríðum, er al-
pingi keinur næst saman.
Satt er það og, að útlitið h e f i r verið
all-ískyggilegt, eu ekki ætlum vér, að hann I
inuni dimma meira úr pessu í bráð.
þvert á möti virðast oss ýms reðurmerki
benda á, að nú muni fara að rofa til, svo
að ekki verði nema einstöku skýbólstrar
eptir, er alpingi kemur saman að sumri,
stiiku svartir hnoðrar, er svo eyðast með
öllu við kosningarnar 1892.
Margir gera sér allt of háar hugmyndir
um afl og samheldi „miðlunaru-flokksins,
og par af staf&r óttinn, að allt muni lenda
í rifrildi og gauragangi á næsta pingi.
En hverjir fylla peuna „miðlunaru-flokk?
J>að sannast, að peir verða aldrei marg-
H' á næsta pingi, pví að frjálslyndari hluti
hans hlýtur að renua sainan við sjálfstjórn-
ftrflokkinn.
Oss hafa í vetur og sumar borizt ærnar
I
sannanir fýrir pvl, að ýmsir helztu ping- i
uienn, er taldir hafa vorið „miðluuarmenn“,
eru sára óánægðir yfir allri frammistöðu
víkversku blaðauna og peirra annara, er
tannhvassastir hafa verið úr „miðlunar"-
sveitinni.
pannig pykjumst vér mega fullyrða, að
peir nafnarnir Jón frá Sleðbrjót og Jón
frá Arnarvatni, f>orvarður Kjerulf, Arni
Jónsson, Ólafur Briem og ef til vill fleiri
muni engan veginn styrkja „miðlunarmennu
að málum, eptir að umræðurnar í vetur
og vor hafa gert pað deginum ljósara,
hvort forsprakkarnir í raun réttri stefna.
—- Stjörnmálariminan, sem staðið hefir i
vetur, og sem stundum liefir kann ske
harðnað fremur liófi af beggja flokka hálfu,
hún hefir einmitt orðið til pess að hreinsa
loptið, svo að nú pekkja menn og skilja
liver annan langt um betur en áður.
Eru pví allar horfur á, að takast muni
á næsta pingi að einangra hina svæsnari
„miðlunarmennu, eða „nóvemberflokkinnu
réttnefnda, og undirbúa svo algjört fall
lians við næstu kosniugar, enda er pá og
ærið lengi setið undir slikum piltum.
Með sjálfstjórnarflokknum og frjsilslynd-
ari fylkingararm „miðlunarmanna“ köllum
vér pað hreint og bcint ólag, ef ekki má
takast bróðurleg sainvinna með hæfilegri
lempni og góðum vilja frá beggja hálfu;
par getur eigi um neina óyfirstiganlega
örðugleika vcrið að ræða, pví að báðir
vilja eflaust i rauu réttri hið sama: f u 11 a
sjálfstjórn í sérstaklegúm málefnum
landsins.
Að visu álítum vér sjálfstjórnarmenn,
að einnig pessum vinum vorum höfum vér
töluvert til sakar að segja út af hinu um-
liðna — og má vera, að peirsegi hið saina
um oss —; en að brenna skip sín, pað
hefir, sem betur fer, okki nema minni
hluti pjóðkjörinna pingmanna gjört.
í stuttu máli lítum vór svo á, að næsta
ping muni verða frömuður sáttar og sam-
lyndis, og „növember“-flokkurinn verði pá
kveðinn í kiltinn.
L A G A S Y N J U N.
Enn einu sinni hefir gamli tónninn kveð-
ið við frá Kaupmannahöfn, lagasynjunar-
sónninn, sem vér Islendingar erum orðnir
svo vanir við að heyra.
|>að er meinleysisfrunivarp, er pingið sié-
asta sanipykkti, um lögaldur, að menn
verði fullráða fjár síns 21 árs, seni.í petta
skipti hefir orðið fyrir ónáðinni hjá peiin
háu herrum.
Af ráðherrabréfinu. dags.31. maí. semný-
lega er birt í B-doikl stjórnartíðindanna,
má sjá, að landshöfðinginn hefir líka lagzt
á petta litla frumvarp, og bruggað pví
banaráðin, svo að peir hafa verið tveir um
verkið heiðurshetjurnar, landshöfðinginu og
ráðherrann, og tekst pá tveir vilja, segir
máltækið.
En sá er munurinn, að par sem svnjun-
arástæður landshöfðingjans eiga pó að nafn-
inu til að vera sóttar frá ástandinu hér
innaulands, pá sést excellencen á reið á
sínum gamla silakepp, alríkiseiningunni.
sem ekki pykir leyfa, að íslendingar verði
fjárs síns fullráða 21 árs, af pví að í Dan-
mörku er fullmyndugleiki bundinu við 25
ára aldur!!
Sézt hér pví enn sem fyr, hve hollnr
oss Islendingum eru utanfarir löggjafar-
mála vorra, par sem allt er mæltádanska
stiku, og miðað við eiuhverjar alrikisein-
i ingarkreddur, sem auðvitað eigi geta haft
hið minnsta gildi í augum íslendinga.
BÚNABARSKÓLINN i HÓLUM.
—o—
í 15. tölubl. „|>jóðviljans“ 1890 stendui-
bréf frá „bónda við Djúp“, par sem minnst
er á Hólaskóla 1888—89.
J>að mætti skrifa langt mál, sem athuga-
semdir við nefnt bréf fyrir pann, sem er
jafn kunnugur öllurn kstæðum Hólaskóla
og eg pykist vera. En til pess að taka.
ekki upp of mikið rúm í blaðinu, geng eg
fram hjá öllu nema að eins pví, hvernig
hina heiðraði „bóndi við Djúpið“ rnetur