Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 23.11.1894, Blaðsíða 3

ÞjÓðviljinn ungi.
15
IV, 4.
út búin, og svo að lokum haíi atkvæði
um allar verðskrár félagsins.
Því var slegið út á þinginu, að það
væri verið að leiða Englendinga i gildru
með þvi, að fá þá til þess, að leggja
peninga sína i annað eins fyrirtæki, og
hið hér um rædda, eins og það kom
fram i hinu upprunalega frumvarpi; en
hvað mætti segja, ef þeim væri ráðið til
að leggja peninga i það, eins og málið
nú stendur?
Félagið yrði að eins leiksoppur lands-
liöfðingjans, og gæti að eins „existerað“
fyrif hans náð.
En það er ekki liætt við, að Eng-
lendingar gangi i þá gildru, því hvorki
ræð jeg þeim til þess, enda hafa þeir
fullkomið vit á því, að forðast hana. —
Kunningjar mínir eru alveg liissa, að það
á að fara að setja strangari skilyrði að
sumu leyti uppi á Islandi, en sett eru i
Englandi; og þeim liggur við að skoða
þetta sem meðal, til þess að bægja þeirn
algjörlega fráa.
Af bréfkaíla þessum geta menn þá
séð, hvernig máli þessu er komið, eins
og nú stendur, — eptir limlestran efri-
deildar, enda var eigi annars að vænta.
(Meira.)
Fjár-sala Björns Kristjánssonar.
1 ,i arska klaufalega, eða slysalega, hefir
ir. Birni Kristjánssyni í Reykjavík far-
izt jár-salan, fyrir Borgfirðinga og Ár-
nesinga, í ár, nuið því að fullyrt er, að
eigendurnir niuni nú naumast fá yfir 7
ku ynr tiævetian sauðinn, þegar kostn-
aður er fra dreginn, og mátti það varla
minna vera.
Hafði þó hr. B. Kr. gengið all-vel
ferðin með sauðina til Englands, og ekki
Var nú sauðunum heldur land-gangan
^önnuð, eins og í fyrra; en það er salan
sjálf, sem hefir mislanazt svo hörmulega,
að Þeir félagar Bjarnar fá naumast yfir
^ ^r' fyrir. sauðinn, og það á satna tíma,
8em hum kaunfélcgin fá meira en helm-
“'gi meira!
** má því liklega telja það víst, að
Se i'ér með þessum tilraunum Bjam-
arj eca að minnsta kosti, að Borgfirð-
mö<u og Árnesingar liafi nú fengið sig
,U ®adda, því að enn þá verri var
ntreiðin r fyrra—, svo að þeir feli Jionum
tjár-söluna optar.
Auðvitað efum vér það eigi, að hr.
Bj. Kr. liefir viljað gera sitt bezta; en
fjár-salan i Englandi er, • - að kunnugra
dórni —, iniklu meira vandaverk en svo,
að hleypandi sé á það liverjum óæfðum
viðvaninginum; hún útheimtir bæði mikla
þekkingu, verzlunar-hyggindi og lipur-
leik, og er það þvi óefað bændum vor-
uin liollast, að halla sér heldur að þeim,
sem liafa sýnt það, að þeir hafa þá kost-
ina til að bera; allt annað getur orðið
þeim allt of dýr reynzla.
Salt-farinurinn, sem „kaupfélag ísfivðinga,,
fékk frá Englandi með gufuskipinu „Linden"
18. þ. m., kemur almenningi hér við Djúpið
heldur en ekki í góðar þarfir, enda hýrnaði víst
brúnin á mörgum, þegar hann kom.
Síðan i haust hafa verzlanirnar hér við Djup-
ið, — sjálfsagt eptir vísdómsfullri ráðs-ályktun
kaupmanna „ráðsins" i Höfn —, ekki viljað
láta úti salt til almennings, þótt gull væri í
boði, nema gegn skriflegum oða vottföstum
loforðum um það, að fá allan fiskinn úr saltinu.
Verð á blautum fiski var og lækkað að mun
hér í verzlunum i haust, svo að lieita mátti,
að almenningi væru báðar hendur við axlir
fastar, þar sem eigi var nema um tvennt að
velja, — og þó hvorttveggja illt —, annað hvort
að láta fiskinn, ný dreginn úr sjónum, fyrir
afar-lágt verð inn í verzlanirnar, eðaaðganga
að salt-skuldbindingum kaupmannanna.
En úr þessu vandræða verzlunar-ástandi
hefir nú „kaupfélag ísfirðinga11 blessunarlega
bætt, enda hækkaði og blautfiskurinn drjúgum
í verði þegar eptir komu kaupfélagsskipsins,
og um salt-skuldbindingarskjölin heyrist nú
þegar öllu minna talað.
------------
Hvalþjósu-ktörleikar.
— vr—
Það eru heldur en ekki hvalþjósu-
kærleikar, sem gripið hafa ritstjóra „Isa-
foldar“, þar sem liann vill nú fyrir hvern
mun fá stjórnina, til að synja hvalleifa-
frumvarpi síðasta alþingis staðfestingar.
Oss dettur nú engan veginn i hug,
að fara að svara grein ritstjóra „Isafold-
ar“, þeim þjósu-elskandi Onfirðing, sem
smeygt hefir sér inn undir hjá „Fjall-
konunni“ i 39. nr. þ. á., og því síður
öðruin ómerkingum; þeir, sem vilja kynna
sér málið, ættu að lesa alþingistíðindin,
og sést þá bezt, livílikt far þessir laga-
synjunar-kóngar hafa. gjört sér um það,
að skýra rétt frá málavöxtunum.
Yér skulum því að eins, — til leið-
réttingar allra stærstu ósannindunum — ,
endurtaka það hér:
1. Að það er ósatt, að eigi hafi heyrzt
urnkvartanir um skepnu-dauða af úldnu
og rotnuðu hvalþjósu-áti, nema úr
Alptafirði einum, því að slíkar um-
kvartanir hafa einnig heyrzt úr On-
undarfirði, Dýrafirði og Patreksfirði,
þar sem hvalveiðamennirnir og hafa
aðsetur.
2. Að það er ósatt, að farið liafi verið með
mál þetta i nokkra launkofa i héraði;
það var nokkuð rætt í blaði þessu i
fyrra vetur, og skýrt frá áliti danska
dyralækna-ráðsins um það; á kjörfund-
inum 6. júni í vor, var og í heyranda
hljóði skorað á alþingismanna-efnin,
að flytja það á þingi, og mælti þar
enginn á móti; og loks barst þinginu
askorun frá Súðavíkurhreppi, einmitt
þeim hreppinuin, þar sem mest hafði
kveðið að skepnudauðanum árið fyrir;
auk þess hafði og 2. þin. ísf. (Sk. Th.)
átt uin það bréfa skipti við einn hval-
veiðamanninn.
Samkvæmt áskorunum þessum, töldu
þingmenn ísfirðinga sér skylt, að bera
frv. fram á alþingi, svo sem hvert annað
nauðsynjamál liéraðsins, er þeim var á
hendur falið, og gátu svo, er heim kom
í haust, fært kjósendum sínum þau fagn-
aðar-tiðindi, að þetta áhugamál þeirra
hefði náð eindregnu samþykki alþingis.
(Meira).
-----CXX^OOC------
Isafirði 23. nóv. 'í)4.
Tíðarfar. Síðan siðasta nv. „Þjóðv. unga“
kom út, he.fir tiðin verið íjarskalega óstöðug,
en optast frostlaust veður; og þó að stöku sinn-
un) hafi verið logn og bezta veður að kvöldi,
liefir hann fyrir næsta morgun verið skollinn á
með ofsa-roki, og gengið úr einni kttinni i aðra;
til sjavarins hefir þvi verið mesta hættu tíð,
nema einna stilltast veður þessa siðustu vikuna.
(íufnskipið „Linden“, skipstjóri Walker,
kom hingað til kaupstaðarins 18. þ. m., fermt
320 “tonnum11 af salti til „kaupfélags ísfirðinga11;
hafði skipið lagt af stað frá Englandi 10. þ. m.,
en komið við k Akranesi, og losað þar nokkuð
af salti til kaupmanns Thor Jensen’s. Með
skipinu kom hingað kaupmaður Thor Jensen,
og fer hann aptur með skipinu til Akraness
nú um helgina; en þaðan fer skipið svo beina
ieið aptur til Englands.
Aílabrögð mega enn heita all-góð hér við
Djúpið, þegar sjógæftir eru, bæði á lóðir og
haldfæri, sem nær eingöngu eru nú notuð af
þeim, sem róa héðan úr kaupstaðnum.
A Álptafirði hefir veiðzt nokkuð af síld í
lagnet, og aflazt prýðis-vel á hana þar inni á