Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 21.05.1895, Qupperneq 1

Vorð árg’nnofsins (rnmnst
40 arka) bkr.; i Ameríku
1 doll. Borgist fyrir júní-
inánaðarlok.
■f—f>x^! RITSTJÓRI: SKÚLI THORODDSEN. =|=<«3—-i-
IJppsögn skrifleg ógi!d
nema komin sé til útgef-
anda fyrir 30. dag júní-
mánaðar.
M Í2G.
ÍSAFIKÐI, 21. MAÍ.
Ií-<Í>Á>
Yald og mikilmennska.
Það er mikið liætt við því, að mörg-
um verði í meira lagi torskilin þessi
nýjasta embættis-röggsemi stjórnarinnar,
embættis-afsetningin, sem getið var um
i siðasta nr. blaðs vors, að brátt væri i
vændum.
Eina vísbendingin, sem stjórnin gef-
ur um þetta efni i bréfinu góða, er sem
só sú, að þetta sé óhjákvæmilegt „eptir
þvi sem fram er komið“!
En hvað er þá það, sem fram er
komið ?
Jú, það sem fram er kornið, er það,
að hjá oss einum allra íslenzkra einbætt-
ismanna hefir öll embættisfærslan verið
rannsökuð, og árangurinn er öllum kunnur.
Gætum vér þvi með nokkrum rétti
sagt, að vér værum í raun og veru „sár-
finasti11 embættismaðurinn á öllu landinu,
eins og nii stendur, þvi að vér höfum
verið í hreinsunar-eldinum, og gengið í
gegnurn hann; en aptur á móti er allt
6nn órannsakað, bæði hjá landshöfðingja
°§ öllum öðrum embættismönnum lands-
JI1S) og því auðvitað ekkert liægt um það
að segj&j ag órannsökuðu ináli, hvernig
iara myndi, ef slík rannsókn færi fram,
s\o sem blað;g „Fjallkonan11 leyfði sér
að stmga upp 4 j fyrra.
X öðru lagi ©r þag^ }1Vað landstjórnina
snertir, fram koinið, að hún hefir árúm
saman verið að eltast vig saklausan mann;
en að þessi misgrip eða misgáningur
horinar sóu ástæða til þess, ag prja oss
öjulda þeirrar glópsku hennar, þag S(ir
þó hver maður, að engri átt nær, 0g að
sanngjarnara væri, að bæta oss að nokkru
skaðann og skapraunina.
Það er því ljóst, að .liin sanua ástæða
sfjórnarinnar getur bmögulega legið 1 því,
sem slegið er fram af hennar hálfu, held-
Ur verður að leita hennar eitthvað dýpra.
Og er þá auðvitað næst að álita,
að ástæðan só sú sama, sem því miður
virðist svo opt verða ofan á, að láta
aldrei qf fef sem einu sinni er byrjað,
halda fram þráinu, hvað sem tautar,
livort sem nokkur rök eru fyrir því, eða
alls engin.
Nú var það auðvitað meiningin frá
fyrstu, að fá oss frá embættinu, og þó
að hr. Magnúsi Stephensen hefði að iík-
indum þótt það ólíku skemmtilegra, ef
„eltingin11 hefði á aðra leið snúizt, þá
var það þó stjórn-reglunni samkvæmt,
að láta elild af sínu, þó að illa lánuðust
aflabrögðin Lárusar, heldur sýna það öll-
um almenningi íslands, að hann, —
ábyrgðarlausi landshöfðinginn — -, væri
maðurinn, til að hafa sitt fram hjá ráð-
herrastjórninni dönsku, hvað sem æðsti
réttur ríkisins segði.
Þarna lýsir sér valdið og mikil-
mennskan, rétt eins og væri það rússneski
„czarinn11!
En hitt er eptir að vita, hvort vegur
landshöfðingja og stjórnar vex að mun,
þó að valdinu sé skipað í réttarins sæti.
Og úr þvi skera aðrir, en við Magnús.
20/s ’95. Sk. Th.
Þingvallafimdurinn.
Það er ljóta glappaskotið, sem Ben.
alþm. Sveinssyni heíir orðið á, að því er
boðun Þingvallafundarins snertir; með
bréfi, dags. 23. febr. þ. á, ■ gefur hann
fyrst öðrum heimikl, til að boða fundinn
i sínu nafni, og samkvæmt þeirri heim-
ild er svo fundurinn boðaður 28. júní,
með þvi að tíminn þótti orðinn of naum-
ur til þess, að skrifast meira á um þetta
málefni, en gjört hafði verið, enda var
þá Ben. Sv. farinn eitthvað austur i Múla-
sýslur, og þvi allsendis óvíst/ hvar eða
hvenær bróf gæti hitt hann; en naumast
er fundarboð þetta komið út um landið,
fyr en Ben. Sv. sér sig um hönd, og
rýkur til, — meðfundarboðendum sínum
allsendis óvænt —, og boðar fundinn
UPP á eigin hönd á öðrum degi, 25. júní
þ. á., sem öllum þorra almennings er
miklu ohentugra og kostnaðarsamara, en
fyrri fundardagurinn, þar sem inenn úr
fjær-sýslunum yrðu þá að fara landveg,
í stað þess að nota sér strandferðaskipin.
Ofan nefnt urnboð frá Ben. Sveins-
sjmi sést af útdrætti þeim úr ofan nefndu
bréfi hans, sem hér fer á eptir:
Ú t (1 r á 11 u r
iir Hréfi frá alþm. Ben. Sveinssyni til alþm.
síra Sig. Stefknssonar í Yigur, dags. að Héðins-
liöfða 23. febr. 1895.
.... „Hvað fundarboðinu viðvikur, þá
niegið þið setja mitt nafn og Péturs á
Gautlöndum undir það, ef þið viljið gefa
það út þar vestra; en ef þið kjósið heldur, að
við bér gefuin út fundarboðið, þá verðið þið
að senda mér heimild til að setja undir það
nöfn þeirra ykkar, sem viljið vera með ....“.
Að þetta sé réttur útdráttur úr mér sýndu
bréfi, undirskrifuðu B. Sveinsson, og dags., eins
og að ofan segir, vottast hér með eptir nákvæm-
an samanburð.
Skrifstofu bæjarfógeta á ísafirði 17. maí 1895.
Sigurður Briem,
Borgun: settur.
12 — tólf aurar —
borgað.
Sigurður Bi-iem.
Af bréfkafla þessum er það þá ljóst,
að hr. Ben. Sveinsson ber einn alla ábyrgð-
ina á ruglingi þeim, sem fram er kominn
í fundar-boðaninni, og er því vonandi,
að hann geri bragarbót, og apturkalli
þetta ruglings-fundarboð sitt sem bráðast,
svo sem á hann hefir verið skorað að
gjöra.
En skyldi hann, mót von vorri, reyn-
ast of einrænn til þess, svo að bæði
fundarboðin standi jafn-hliða, þá ætti þó
ekkert kjördæmi landsins að gjöra stjórn-
inni, og liennar fáliðuöu fylgifiskum, það
til ánægju og eptirlætis, að sækja ekki
Þingvallafundinn allt fyrir það, þó að
hr. Ben. Sv. hafi orðið þetta leiðinda
glappaskot á, að því er fundar-boðanina
snertir, með þvi að afleiöingin af því
verður ekki önnur, en sú, að sumir, sem
eptir hans fundarboði fara, koma vel
snemrna, og hvíla sig þá 1 eða 2 daga,
á meðan þeir eru að bíða liinna, sem
eptir aðal-1umlarboðinu fara, því að þvi
verðum vér að fylgja fram, að þá sé vel
mætt, ef allir eru komnir á Þingvöll 27.
júní að kvöldi, svo að fundurinn geti
byrjað 28. júní, eins og öndverðlega var
til stofnað.