Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 21.05.1895, Blaðsíða 3

Þjóðviljinn ungi.
103
IV, 26.
áburður, sem einlægt heldur leðrinu mjúku,
sléttu og vatnsheldu; skósverta, skóhnepp-
arar, skóreimar o. fl.
ísafirði, 13. mai 1895.
I íenóni Benónlsson.
Frá þessum degi til 1. október næst-
komandi getum við undirritaðar ekki
tekizt á hendur að prjóna neitt fyrir
aðra.
ísafirði, 20. maí 1895.
Kristín Pálsdöttir á Osi.
Gitð/inna liosinkranzdóttir á Isafirði.
Halldöra A. Olafsdöttir.
XJndlrritaður hefirtii
sölu þessar vörutegundir:
Karngarn, margar tegundir — tilbú-
inn karlmannsfatnað — svuntu-efni úr
ull — kjóla-efni — tvististau, óvenjulega
breið — gardínu-efni, margar tegundir —
Silki-plyds — kvennslipsi — hvita klúta
— borðdúka — sirz — herðasjöl — kvenn-
belti — tilbúnar millumskyrtur og skyrtu-
efni — hálslin og tilheyrandi slipsi —
handsápu — stangasápu •— þvottabretti
— ekta anelín af öllum litum — fínt
kaffibrauð — tekex, tvær tegundir —
chocholade, 6 tegundir — rosinur —
sveskjur — sagogrjón — melis — kon-
fekt-brjóstsykur, margar tegundir —
vindla, margar tegundir — Tuborgaröl,
25 au. fl. — sherry — cognac — whisky
— romm — brennivín.
Enn fremur hefi jeg til vaðstígvél
handa sjómönnum, sem eru smíðuð eptir
mig, og seljast nú með betra verði,
heldur en útlend stígvél, maskínu-smíð-
uð. -— Einnig hefi jeg til landskóleður
og sjóvetlinga.
Jeg liaupi fisk, ull og tóuskinn
hærra verði, en almennt gjörist hór á
ísafirði.
Vörupantanir annast jeg fyrir
menn, ef þess er óskað.
Isafirði, 4. mai 1895.
M. S. Arnason.

&
is»
11 1 u 1!
í liirtlv.TXJXÍ Og IIEIMAHtJS,
frá 125 kr. -i-10% afslætti gegn _ borgun út í hönd. Okkar
harmonium eru brúkuð um allt Island, og eru viðurkennd,
að vera liin heztu.
Það má panta hljóðfærin hjá þessum mönnum, sem, auk margra
annara, gefa þeim beztu meðmæli sín:
Herra dömkirkju-orc/anista Jónasi Helgasyni í Beykjavík,
— Birni Kristjánssyni í Reykjavík, og
— Jalcoh Gunnlögssyni, Nansensgade, 46 A, Kaupmannahöfn.
Biðjið um vcrðlista vorn, scm cr mcð myndum, og ókeypis.
Petersen tfc steenstrup,
Kjobenliavn, V.
lOOOOOOOOOt )0000000000(¥)00000000000000000000000000000000000000000000000í?
40
„0,1 þú ert bara að gera að gamni þínuu.
„Hvernig þá?“
„Það verður ágæt skemmtun............Lögreglu-
þjonnixin kemur ag litilli stundu liðinni, og jeg segi
lionum, ag j(,g ],afi grun um, að Picaud sé erindsreki
Englendinga . . . . . þú skilur mig víst? Svo verður
liann kallaður fyrir, og hann kemst undir rannsókn;
liann verður hrseddur, og að minnsta kosti svo sem
viku tima verður liann Deyddur til að fresta brúð-
kaupmu .
„Loupian , mælti Allut, „þotta getur orðið þér
dýrt spaug. Það er auðheyrt, að þú þekkir ekki Picaud
.......Ef hann kemst að þvþ hvernig í þessu liggur,
þá er jeg mjög hræddur um, að hann hefni sín, og það
griminilegau.
„Og ekki annað, en það! Maður verður þó ein-
stöku sinnum að gera ofur-litið að gamni sínu“.
„Gerðu, sem þór sýnist; en það læt jeg þig vita,
að jeg vil ekki eiga neinn þátt í þessu; það hefir hver
sína ineininguu.
„0, jeg bjóst nú aldrei við, að þú þyrðir að vera
ineðu, sagði kaffisalinn ergilegur; „þú liefir aldrei getað
hrósað þér af hugrekkinu“.
„Jeg er almennilegur maður, en þú ert öfundssjúk-
37
„Dýrt spaug“.
(Sannur viðburður*)
Árið 1807 var skósmiður einn í París, sem hafði
verkstofu keima hjá sér, en enga sölubúð, og enga að-
stoðarmenn; hann hét Franz Picaud. Skósnjiður þessi
var ungur maður, og fyrirtaks fríður sýnum, og ætlaði,
að fám dögum liðnum, að kvongast einstaklega laglegri
og fjörlegri stúlku, sem hann unni hugástum.
Það var komið kvöld. Picaud fór út, klæddur i
sunnudaga-fötin sín, og varð honum að vanda reikað inn
til kaffisala eins, er hét Mathieu Loupian, og sem var
jafningi Picauds að aldri og stöðu, en töluvert efnaðri,
og alþekktur orðinn fyrir öfundsýki sína, ef hann hólt,
að einhverjum af nágrönnum hans vegnaði betur, en
honum.
Mathieu Loupian var, eins og Picaud, fæddur og
uppalinn í Nimes, en átti nú kaffisöluhús í Paris, er
margir komu á. Hann kafði verið kvongaður í nokkur ár,
og átti tvö börn; en nú var kona hans dáin fyrir nokkru.
Nágrannar hans þrír, sem um langan tíma höfðu
*) Saga þessi er tekin úr ritinu „Les Mystéres de la
Police“; en þar er hún tekin eptir skjalasafni lögreglunnar í Paris.