Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 25.02.1898, Qupperneq 3

VII, 22.
Þjóðviljinn tjngi.
87
Sérstaklega fyrir piltana:
Reyktóbak. Vindlar og Skeggpumade.
Ennfremur er til úrval af Kramvöru,
tilbúnum Karlmannsfatnaði, Yfirhöfnum
og Glysvarningi, miklar birgðir afKaffi,
Sykri, og margs konar nauðsynjavöru.
Líka er, til Isl. Smjör, og ágætur hnoð-
aður Mör.
Grundvallar-regla verzlunarinnar er,
að lána ekki neitt, en að hönd selji hendi.
Á næstkomandi sumri verða íslenzkar
vörur teknar i viðskiptum, svo sem:
Verkaður Saltfiskur. Ull. Æðardúnn,
og Tóuskinn. En allar eru vörurnar ó-
dýrastar mót peningum. I stórkaupum,
gegn peningum út i hönd, fást hvergi
ódýrari vörur á íslandi, og ættu því þeir
Vestfirðingar, og fleiri, sem ltaupa mikið
í einu fyrir peninga af þeim vörum,
sem til eru í verzluninni, að snúa sér til
verzlunar minnar, og nota gott tækifæri.
Það er von á miklum vörum með
„Vestu“ í Marz, og nú eru til vörur fyrir
(c) 35,000 kr.
Reynzlan er ólýgnust, og mun hún
sannfæra mcnn um, að hór er að eins átt
við það, sein er áreiðanlegt.
M. S. Ai-nason.
Hvernig fá menn bragðbeztan kaffi-
bolla?
Með þvi að nota
I’incsto e>ls.auclixiavisb.
Export Kaffe Surrogat,
sem engir búa til, nema
F. I ljoi t h &, Co.
Kjnbenkavn, K.
Crawfords
ljúffenga
B I 8 C U I T S (smákökur)
tilbúið af CRAWFORD & SONS
Edinburgh og London.
Einkasali fyrir ísland og Færeyjar
F. Hjortli & Cs
Kjobenhavn K.
Til lieimalitunar
viljum vér sérstaklega ráða mönnum til
að nota vora pakkaliti, er hlotið hafa
verðlaun, enda taka þeir öllum öðrum
litum fram bæði að gæðum og litarfegurð.
■ Sérhver, sem notar vora liti, má ör-
uggur troysta því, að vel muni gefast.
í stað hellulits viljum vór ráða mönn-
um til, að nota heldur vort svo nefnda
„Castorsvart“, því þessi litur er miklu
fegurri og haldbetri, en nokkur annar
svartur litur. Leiðarvísir á íslenzku fylg-
ir hverjum pakka. Litirnir fást hjá kaup-
mönnum alstaðar á Islandi.
Buchs Farvefabrik, Studiestrœde 32.
Kjebenhavn K.
Jeg undirjitáður, sem i mörg ár hefi
þjáðst mjög af sjóveiki, og leitað ýmsra
lækna að árangúrslausu, get vottað það,
að mér hefir reynzt kína-lívs-elexírinn
ágætt moðal gegn sjóveiki.
Tuugu i Fljotshlíð 2. febr. 1897. ...
Ouðjóii Jbnsson. ' "
*
# 'X #
ICína-lífs-elixivinn. fæst hjá
flestum kaupmönnutn á íslandi.
Til þess að vera vissir um, að fá
birm ekta Kína-lífs-elixír, eru kaúpendur
beðnir að líta vel eptir því, að —
standi á flöskunum í grænu lakki, og
eins eptir hinu skrásetta vörumerki á
flöskumiðanum: Kinverji með glas í
hendi, og firma nafnið Yaldemar Péter-
sen Frederikshavn, Dan,rnark.
28
og hégómagjarn, svo sem þegar er á vikið, enda hafði
liann á uppvaxtarárunum átt all-hörðu að mæta, og orðið
að vinna ærið í leirkerasmiðjunni, áður en vörurnar frá
Úrbíno færu að fá orð á sig; en nú var hann í all-miklu
áliti, og orðinn vel fjáður maður.
En þó var það eitt, sem gerði honum marga and-
vöku- og leiðinda-stundina, — leirkorasmiðurinn í
Gubbio, ungur maður, Don Georgío að nafni, þótti
honum fremri.
Meistari Benedetto bjó í langri og lágri stein-
byggingu, sem var umkringd frjósömum blómgarðí, og
að kalla vafin í rósum, svo sem títt var um ýmsar fleiri
snotrár og kyrrlátlegar verkstofur hér og hvar þar i
borginni.
Nábúi Benedetto’s hót Sanzio, og var litli
drengurinn lians heimagangur hjá Benedetto, ög i blóm-
garðinum hans, og þótti Pacificu það eigi miður, því
að henni þótti svo undur vsent um drenginn, og Bene-
detto, meistarinn sjálfur, lót hann opt sitja lijá sér, og
sýndi honum, hvornig farið væri að festa litina ámjúka,
óbrennda leirnum. ' >'
Pacifica var inndæl stúlka, að eins 17 ára að
aldri, og hefir Rafael ef til vill haft hana í huga,
þegar hann síðar málaði myndina „madonna di San
Sista“, því að hann dáðist að' henni, sem öðrú; er fagurt
25
Malatestasar, er lagt hafði heimkynni þeirra i eyði,
og leitað sór hælis og athvarfs i hinni friðsælu, broshýru
Úrbíno, og þar óx nú Rat'ael upp, sem glaðvært og
áhyggjulaust barn.
Hann átti gamlan afa, allra bezta karl, sem lót
mjög mikið með hann, málaði af honum englamyndir, og
innrætti honum þegar í barnæsku einlæga á.st á rnálara-
íþróttinni.
Það var gott að lifa í Úrbíno um þessar mundir.
— Bærinn hafði þá að vísu enn eigi komizt til svo
-mikils vegs, sem honum síðar hlotnaðist,;.þegar Ariosto
tók sér þar aðsetur, „ásta-hirðinu, — með sínum ein-
kennilega skáldskapar- og riddara-blæ — , átti þar heima,
en á hinn bóginn var Urbípo þó engu að siður mjög
snotur staður, þar sem friður ríkti, og góðir siðir blómg-
uðust.
Til hertoga sins var bæjarbúum einkar hlýtt í huga,
þvi að þeir vissu, að til hans gátu þeir jafnan öruggir
leitað i rauaum og vandræðum sínurn, pg fengið hjá
honum ráð og huglireystingu, hvort or þeir leituðu hans
í liöllinni, eða sneru sór til hans# er hanu var úti.
En það, sem öðru fremur einkenndi þó U r b í n o
um þessar mundir, var skylduræknin i öllum opinberum
störfum, ástin á menntun og öllu fogru, og siðast, en
ekki sizt, þessi einlæga glaðværð, sem gerði íbúana ham-