Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 14.02.1901, Blaðsíða 7

XV. 5.-6.
Þjóðviljinn.
28
ÆGTE FRUGTSAFTER
fra Martin Jensen i Kjobenhavn
anbefales.
Garanteret tilberedt af udsegt Frugt.
Nýjasla og liezta"
DijinrskiMnfla
sem er til, er:
„PERFECT“,
smíðuð hjá Bur-
meister&Wain,
sem er stærst
og frægust verk-
smiðja á norður-
löndum. „Perfeet11
skilvindan skilur
mjólkina bezt, og
gefur þvi meira
smjör, en nokkur
önnur skilvinda,
hún er sterkust,
einbrotnust og
ódýrust.
„Perfeet11 skilvindan fékk hæðstu
verðlaun, „grand prix“, á heimssýning-
unni í Parísarborg sumarið 1900
„Perfeet11 skilvindan nr. 0, sem skilur
50 mjólkurpund á klukkustund, kostar
að eins 110 krónur.
„Perfeet11 skilvindan er nú til sölu
hjá herra Friðrik Möller á Eskifirði, herra
Stefáni Steinholt á Seyðisfirði, herra
Sigvalda Þorsteinssyni á Akureyri, og
herra Gunnari Gunnarssyni í Reykjavik.
Fleiri útsölumenn verða auglýstir
siðar.
Einkasölutilíslands og Fær-
eyja hefur:
Jakob Gunlögsson,
Kjobenhavn K.
í 6 árin síðustu hefi eg þjáður verið
af geðveiki, alvarlegs efnis, og hefi að á-
rangurslausu neytt ýmsra meðala gegn
henni, unz eg fyrir 5 vikum siðan byrj-
aði að brúka Kína-lifs-elexír frá Valde-
mar Petersen í Frederikshöfn. — Fékk
jeg þá strax reglulegan svefn, og eptir
að jeg hafði notað af elexírnum úr 8
flöskum, tók jeg að verða var töluverðs
bata, og er það þvi von mín, að jeg fái
fulla heilsu, ef jeg held áfram að brúka
hann.
Staddur í Reykjavík.
Pétur Bjarnason,
(frá Landakoti).
Að ofan rituð yfirlýsing só gefin af
frjálsum vilja, og að hlutaðeigandi só
með fullu ráði og óskertri skynsemi,
vottar:
L. Pálsson,
(prakt. læknir).
Ivína-líís-elexíx'inn fæst hjá
flestum kaupmönnum á íslandi.
Til þess að vera vissir um, að fá hinn
ekta Kina-lífs-elexir, eru kaupendur beðn-
ir að líta vel eptir því, að standi
á flöskunni i grænu lakki, og eins eptir
hinu skrásetta vörumerki á flöskumiðan-
um: Kínverji með glas í hendi, og firma
nafnið Valdemar Petersen, Nyvej 16,
Kjöbenhavn.
Það auglýsist hór með, að til sölu er
stórt fimm manna far, með öllu tilheyr-
andi. seglum og árum, atkeri og for-
hlaupara, fjörutíu lóðir, fjórum uppihöld-
um, þrem krökum, þrjú hundruð föðmum af
hrognkelsanetum, tveim síldarnetum, spil-
streng úr vír, allt nýtt.
Lysthafendur snúi sór til undir ritaðs.
Bolungarvík 22. jan. 1901.
Ólafur Hafiiðason,
(á Hvylft).
' Einhver af þeim, sem tóku þátt
í aldamótasamsætinu 1. janúar síðastl.
hefur skilið eptir yfirfrakka i „billiard“-
stofunni á „Nordpolen“, og getur eigandi
vitjað hans þangað; en borga verður
hann auglýsingu þessa.
ísafirði 13. febr. 1901.
S. Tliorsteinsen.
THE
North British Ropework C°y,
Kirkcaldy
Contractors to H. M. Government
búa til
rússneskar og ítalskar
fiskilóðir og focri.
32
„Hvað hót hún, Marteinn! Hvað hót hún?“ spurði
hann i ákafa.
„Bertha Keefeland“, svaraði eg.
„Nei! nei! nei! Það er ekki satt! Þetta hljóta að
vera einhverjir ótætis hrekkir“, hrópaði hann upp. „Oðru
vísi getur ekki í þessu legið, því máttu trúa!“
„Og engu að síður er þetta þó, sem eg segi, frændi!“
anzaði eg. „Hún segist vera komin, til að sækja sand-
elsviðarkistilinn, sem hafi verið fenginn þér til geymslu“
„Hvaða fjarstæða!“ kallaði hann mjög æstur. „Jeg
kannast ekkert við þenna sandelsviðarkistil, og þekki ekk-
ert þessa Berthu Keefeland, því að hún er dauð, — dauð
íýrir 6 árum. Jeg þekki ekkert .... “
Lengri varð setningin ekki, þvi að í sömu svipan
rak hann upp ógurlegt vein, hné niðnr, og fóll á grúfu
á gólfið.
Jeg reisti hann upp svo fljótt, sem mér var auðið,
þurrkaði gólfsandinn framan úr kinnum hans, sem harð-
ar voru og hrukkóttar, og setti hann síðan aptur á stólinn.
Mór var eins annt um hann, eins og hefði eg unn-
að honum hugástum, og hann verið mér, sem bezti faðir.
Hljóp eg siðan fram í veitingastofuna, til þess að
ná þar í vatn, og ásetti mér þá jafn framt að biðja ann-
aðhvort ungu stúlkuna, að hlaupa eptir lækni, eða lita
®ptir frænda minum, meðan eg skryppi sjálfúr.
En í veitingastofunni var engin lifandi sála.
Bertha Keefeland var horfin.
III.
Eigandi „Flugfisksins“ náði sér aldrei aptur eptir
hræðsluna, eða veikina, sem hafði gripið hann þetta kvöld.
29
„Glet eg fengið að tala við hann?“
„Jeg .... Jeg veit það ekki með vissu, en held
það þó samt“, anzaði eg hálf-hikandi.
„En það er þegar orðið all-áliðið dags“, bætti eg
svo við, „og hann er ekki vanur, að vera neitt kurteis
við ókunnuga“.
„Svo; en hann á von á mér“.
„ Hvað ? ... Móðurbróðir minn ... Samúel ... Á
hann von á yður?“
„Já, hann befur þegar átt von á mór lengi“, svar-
aði hún ofur-rólega. „Hann hefur átt von á mór i daga,
mánuði, já, árum saman, held jeg. Hann vissi, að jeg
myndi einhvern tíma koma“.
„Jeg ætla þá að segja móðurbróður mínum, að þér
séuð nú komnar“, mælti eg.
„Já, gerið þér það“.
„En hvers nafn á jeg að nefna?“ innti eg eptir.
„Nafn mitt er Bertha Keefeland; hann kann-
ast við það.
„Haldið þór það?“ mælti eg.
„Nú, hefur hann þá aldrei sagt yður neitt frá mér?“
spurði hún.
„Aldrei!“
„Það var merkilegt“, mælti hún. „En hefur hann
annars breytzt mikið á seinni árum?“
„Já, afar-mikið“.
„Slíkt skeður opt. En gerið nú svo vel, að segja
honum, að eg sé hér stödd“.
Jeg var rett að fara, alveg forviða yfir þessari
ovæntu heimsókn, er hún kallaði aptur til mín, og mælti: