Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 06.09.1901, Blaðsíða 8

152 _
Þjóðviljinn.
XV. 37.-38.
DE FORENM* BRYGÖERIER
i Kjebenliavn
rnæla með hvervetna verðlaunuðum ölföngum sínum.
AIjLIANCE PORTER (Double brown stout) hefir náð meiri full-
komnun, en nokkurn tíma áður.
ÆUTE MALT-EXTRAKT frá Kongens Bryghus, er læknar
segja ágætt meðal við kvefveikindum.
Export I 01. JEg-te Krone 01. Krone Pilsner
fyrir neðan alkoholmarkið, og þvi ekki áfengt.
TUBORG 0L frá hinu stóra ölgerðarhúsi í Kaupmannahöfn er alþekkt
svo sem hin bragðbezta og nceringarmesta bjórtegund, og heldur
sér afbragðs vel.
TUBORG 0L, sem hefur hlotið mestan orðstgr hvarvetna, þar sem það hefir
verið haft á sýningu, rennur út svo ört, að af því seljast
50,000,000 fl. á ári, sem sýnir, hve miklar mætur almenn-
ingur hefir á því.
TUBORG 0L fæst nœrri því alls staðar á Islandi, og ættu allir bjórneytend-
ur að kaupa það.
Eptir að jeg i mörg ár hafði þjáðst
af hjartslætti, taugaveiklun, höfuðþyngsl-
um og svefnleysi, fór eg að reyna Kína-
lífs-elixír herra Valdemars Petersens, og
varð jeg þá degar vör svo mikils bata,
að jeg er nú fyllilega sannfærð um, að
jeg hefi hitt hið rétta meðal við veiki
minni.
Haukadal.
Ouðrún Eyjölfsdóttir,
ekkja.
Iv iii;i-lí ls-elex íi'inii fæst hjá
flestum kaupmönnum á Islandi, án nokk-
urrar tollhækkunar, svo að verðið er,
sem fyr, að eins 1 kr. 50 aur. fyrir
fiöskuna. —
Til þess að vera vissir um, að fá hinn
ekta Kina-lifs-elexír, eru kaupendur beðn-
ir að líta vel eptir því, að —^—- standi
á flöskunni i grænu lakki, og eins eptir
hinu skrásetta vörumerki á fiöskumiðan-
um: Kínverji með glas í hendi, og firma
nafnið Yaldemar Petersen, Nyvej 16,
Kjöbenhavn.
Sóð kjör í boði.
Þeir, sem gjörast vilja kaupendur
„Þjóðv.“, geta fengið siðari helmingyfir-
standandi árgangs blaðsins (nr. 27.—52.)
fyrir að eins eina krónu.
Sé borgunin greidd fyrir fram, annað
hvort í peningum, eða í gildri og góðri
verzlunarinnskript, fær kaupandinn enn
fremur, sem kaupbæti, eitt eintak afsið-
asta sögusafni blaðsins, sem er
2 00 blaðsíður
af einkar skemmtilegum sögum.
í lausasölu kostar sögusafn þetta
1 kr. 25 aur., og þorum vér því að full-
yrða, að ekkert blað hafi nokkuru sinni
boðið neitt svipaða kosti.
gji^” Boð þetta stendur að eins til sept-
emberloka þ. á.
Notið því færið, meðan það gefst.
PRENTSMIÐJA ÞJÓÐVILJANS.
209
Honum varð ósjálfrátt litið i kringum sig, til þess
að skyggnast eptir, hvernig hann gæti komist út úr
herderginu, ef honum svo sýndist.
Fyrir framan dyrnar sem hann hafði komið inn
um, var glerhurð á þilinu þar gagnvart, og scóð hún í
hálfa gátt.
Datt honum i hug, að þetta væri að líkindum eld-
húshurðin, og myndu svo vera bakdyr þaðan.
Enginn þeirra, er i herberginu voru, mælti orð frá
munni.
Gamla konan lét nú enn einu sinni sem hún væri
geðveik, og starði fram fyrir sig.
En fölleiti maðurinn gaf Heidenstein öðru hvoru
hornauga, og horfði forvitnislega á hann.
það var auðsætt, að menn væntu þess að Heidenstein
tæki fyrstur til máls, og var honum það alls eigi geðfelt.
Loks rauf Maria þó þögnina, og mælti:
„Hr. málfærslumaðurinn ætlar að tala um það við
þig, mamma, að hann vill reyna að útvega mér vinnu
hér í borginni — þú kannast við það—u
Gramla konan leit nú ýmist á dóttir sína, eða
Heidenstein, og tókst henni mjög meistaraiega að láta,
sem væri hún geðveik.
Það var því naumast hægt að segja, hvort hún vissi,
hvað fram fór, eður eigi.
„Já, sú er orsökin til komu minnar“, mælti Heiden-
stein, og vék máli sínu að gömlu konunni. „Jegímynda
mér, að þér hafið heyrt tillögur minar, og hafið þegar
hugsað málið.u
Gamla konan svaraði engu.
Heidenstein gjörðisc þá all-óþolinmóður, og fór
208
fingur hennar bærðust, og hreifðust æ sterkar og sterkar
i hönd hans.
Hann sá, að brjóst hennar bærðust, og að hún leifc
allra snöggvast á hann, en leit svo aptur jafn harðan
til jarðar.
Engu líkara, en að lesa mætti í augnaráði bennar
dýpst inn i fylgsni sálar hennar.
Yar svo að sjá, sem misst hefði hún valdið yfir
sjálfri sér, og léti nú tilfinningarnar 'oera sig fyrir strauini.
„Er móðir yðar heima?“ spurði Heidenstein.
Já, gerið svo vel, og gangið þessa leiðinau, mælti
hún, og opnaði um leið dyrnar að næsta herberginu.
María hafði tekið lampann, sem hún hélt á, í þessa
herbergi, og var þar því dimmt, meðan hún var frammi.
En er hún kom inn með lampann, sá Heidensteinr
að þar var inni kerling og karlmaður, er sátu þar við
borð, hvort gagnvart öðru.
Borðið stóð við vegginn, milli glugganna.
Heidenstein sá þegar, að þetta var gamla konan,
og fölleiti maðurinn, er hann hafði séð fyr um daginn.
Sátu þau þarna við vegginn, sem ljósfælnar leður-
blöðkur, og mæltu eigi orð frá munni.
„Gott kvöldu, mælti Heidenstein, og lét, sem sér
brygði hvergi.
Honum var engu anzað.
María setti nú lampann á borðið, og rétti honum
stól, er hún setti skammt frá hinurn.
„Yiljið þér ekki taka yður sæti, og fara úr utan-
hafnarkápunni?u spurði María.
„Nei, þakka yður fyrir“, svaraði hann, en setti sig
þó niður.