Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 10.02.1902, Side 5

XVI. 6.-7.
Þjóðviljinn.
25
í hegningar skyni fyrir þenna voða-
glæp var hún dæmd til þess, — að dvelja
í nnnnuklaustri, unz hún væri fullra 18
ára! Að þeim fáu árum liðnum gengur
hún aptur um fri og frjáls.
f í öndverðum janúarmánuði andað-
ist í Pétursborg Johann v. Bloch. Hann
var railljónaeigandi, og um hríð við ut-
anríkismál Rússa riðinn; en kunnastur er
hann af bók þeirri, er hann ritaði um
afnám ófriðar, og um alþjóðafrið, enda
er mælt, að sú bók hafi haft þau áhrif
á Nicólaj keisara, að hann stefndi til
friðarþingsins í Haag hér um árið.--------
Egyptaland. Þar eru ný skeð
fundnir petroleumsnámar miklir í grennd
við borgina Zuez; en æðin liggur 2115
fet í jörð niðri.
A m e r í k a. Ekkju Mc. Kinley’s for-
seta ætla Bandamenn að veita 5 þús.
dollara i eptirlaun á ári, og verður hún
því sjálfbjarga.
20. des. kviknaði i stálverksmiðju i
Pittshurg, og biðu 5 menn bana, en 20
urðu sárir.
Járnbrautarslys varð 19. des. á „paci-
fic“-járnbrautinni í Kaliforníu, og biðu
12 menn bana, en 50 særðust.
í Pennsylvaníu hafa vatnsfioð ollað 5
milj. dollara tjóni.
8. janúar varð járnbrautarslys í jarð-
göngum í New York, og létust 'Yl menn-
Pélag hefir myndazt í Dawson City, í
gulllandinu Klondyke, er nefnir sig „Mið-
nætur sólinu („Midnight Sun“), og er
stefna þess sú, að losa Klondyke undan
Canada.
í Pa r ag uay-lýðvel d i n u gjörðist það
sögulegt ný skeð, að Aceval forseti sagði
af sér völdum; en er kjósa skyldi forseta
í hans stað, lenti í handalögmáli á þingi,
og var einn þingmanna drepinn, en marg-
ir hlutu sár. Endirinn varð þó sá, að
CarvaMo, varaforsetanum, var falið að
annast ríkisstjórn i bráð; en aðrir vilja hafa
GuiUermo Bíos, sem forseta, og hafa haf-
ið uppreisn.
I Venezuela eru nú að líkindum komn-
ar lyktir á uppreisnina, sem þar hefir
verið, með því að Castro forseti hefir
handtekið annan foringja uppreisnar-
manna, er Píetn nefnist, en stökt hin-
um, Fernandez, á flótta.
1 Columbia vegnar uppreisnarmönnum
betur, og hafa tekið Marroquin forseta
til fanga. -------
Kína. Keisaraekkjan, keisarinn, og
hirð þeirra, hafa nú haldið hátiðlega inn-
för sina i Peking; það var í öndverðum
janúar.
Einn áf foringjum „hnefamannau,
Tungfuhsíang að nafni, er gjörður hafði
verið útlægur til Turkestan, ásamt Tuan
prinz, hefir eigi sinnt útlegðardóminum,
og verið tekinn fastur, og hefir keisara-
ekkjan skipað, að stytta honum tafarlaust
aldur.
I héraðinu Ninghíafu hefir belgiskur
krjstniboði ný skeð verið myrtur, sem og
nokkrir kristnir Kinverjar. — — —
Skipströnd o. fl. 6. jan. þ. á.
rakst spanska gufuskipið „Vinaldau á
enska eimskipið „Alphonsou, í nánd við
Portugal, og sukku bæði. —Pórust allir,
sem á enska skipinu voru, en hinni skips-
höfninni var bjargað.
3. s. m. fórst gufuskipið „Walla-
Wallau, á ferð frá San Francisko til
Pugetsund, rakst á annað skip, og drukkn-
uðu 59.
4. des. siðastl. drukknuðu 140 píla-
grímar, er voru á ferð til hinnar helgu
grafar Franz Xaver’s á Indlandi.
■■ ■■ ■ OOO^OOO--
Til „stefnis46. Vér athugum, að
prentari Björn Jónsson, ábyrgðarmaður „Stefn-
is“, hefir enn einu sinni látið hafa sig til þess,
að bera út um oss tilhæfulaus ósannindi i 2 nr.
„Stefnis" 23. des. síðastl.
Það er of mikill heiður fyrir jaf'n óvirðulegt
málgagn, sem „Stefnir11 er orðinn, að farið sé
að yrðast við ábyrgðarmann hans í heiðvirðum
blöðum, og munum vér því framvegis takapilt
þenna öðrum t.ökum, ef hann syngur í svipuð-
um tón.
BessaStöðum 23/, ’02. — SIc. Th.
---p-----------
Jíýr Mkirkjuprestur. 9. janúar síðastl. hefir
kand. phil. Guðmundur Asbjarnarson hlotið stað-
festingu konungs, sem forstöðumaður fríkirkju-
safnaðarins i Reyðarfirði.
Prðl' i læknisfrœði. 27. janúar lauk Þörður
Pálsson, Sigurðssonar í Gaulverjabæ, embættis-
prófi við læknaskólann í Reykjavík, og hlaut
aðra lakari einkunn, 84 2/s stig.
Úti varð 22 jan. síðastl. Sigurður bóndi Sig-
urösson fá Efravelli í Gaulverjabæjarhreppi í
Árnessýslu. — Hann var á heimleið fiá Eyr-
arbakka, og fannst örendur skammtfrá heimili
sínu.
tSfr riddari. kaupmaður Á. G. Ásgeirsson
38
Idann rekur einnig stóra timbur- korn- og ullar-
verzlun.
En hann er enginn gyðingur í verzlunarsökum, og
notar sér aldrei annara neyð, til þess að komast að góð-
um kaupum..
Séu bændur í peningavandræðum, og vörur þeirra
í lágu verði, þá lánar hann þeim heldur peninga, gegn
sanngjörnum vöxtum, svo að þeir geti geymt vöru sina,
unz verðlagið skánar.
Já, jeg tek það upp aptur, að jeg vil ráða yður, að
gjöra hann að viðskiptavin yðar!
Það skiptir rneira fyrir yður, að ná í hann einan,
en í tylft af stórbændum og kaupmönnuni, enda þótt eg,
Hildebrand bæjarfulltrúi, væri einn í þeirra tölu“.
Þeir Steinert og Hildebrand tæmdu nú seinni flösk-
una, og fór Steinert svo að kveðja.
Hr. Hildebrand hafði pantað all-mikið af varning-
inum, og tók nú að skilnaði mjög alúðlega í höndina á
hr. Steinert, hrissti hana lengi, og óskaði, að þeir sæjust
brátt aptur.
Hr. Steinert heimsótti nú enn fremur þrjá aðra
kaupmenn, er Brun og Hildebrand höfðu vísað honum á.
Þeir pöntuðu allir meira, eða minna, enda kunni
hr. Steinert mæta-vel að haga sér, sem bezt átti við, ept-
ir lundarfari hvers eins.
I stað þess er hann hafði verið mjög fáorður, er
harin var hjá hr. Hildebrand, þá var hann allra manna
málhreifastur, er hann kom til hr. S m i d t.
Fórust honum þá svo orð, um vín sín og vindla,
sem vörur þessar tækju öllum öðrum sains konar vör-
Um fram.
31
enn ýmsar leiðbeiningar, að þvi er snerti kaupmennina í
Weidenhagen.
I veitingahúsinu „Fíllinnu leigði hr. Steinert sér
vagn, til þess að geta ekið til ýmsra stórbýlanna þar í
grenndinni.
En er hann hafði fest leigu á vagninum, fór hann
að arka fram og aptur um þorpið, til að bjóða vörur
smar, og let hann verkmann einn bera fyrir sig sýnis-
horna kassann.
Fyrst fór hann að heimsækja Hildebrand bæj-
arfulltrúa, er var mesti efnamaðurinn, og stærsti kaup-
maðurinn, þar í þorpinu.
Hr. Steinert hitti svo á, að hinn virðulegi bæjar-
fulltrui var í buð sinni, að fást við þann mjög virðulega
starfa, að mala þar kaffi.
En enda þótt velklæddur verzlunarmaður kæmi
þegar, og spyrði hr. Steinert, hvað honum þóknaðist,
duldist honum þó eigi, hver yfirmaðurinn var, og sneri
sér því þegar til hans, og spurði, hvort það væri eigi
Hildobrand bæjarfulltrúi, er sér veittist sá heiður að
tala við.
„Það er jegu, svaraði bæjarfulltrúinn þurrlega, leit
UPP) °g bætti að mala kaffið, en leit eigi sem hýrlegast
til aðkomumannsins.
En enda þótt svar hr. Hildebrand’s væri nokkuð
stuttaralegt, lét hr. Steinert það þó eigi á sig fá, en
mælti:
„Jeg vildi leyfa mér að heilsa upp á yður. Jeg
ferðast i erindum verzlunarfélagsins Oldecott & Co. í
Berlín11.
„ Jeg þarfnast einskis, en er vel birgur, og hefi auk