Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 08.12.1902, Blaðsíða 1

Verð árgangsins (minnst
52 arTcir) 3 kr. 50 aur.; j
erlendis 4 kr. 50 aur., og \
í Ameríku doll.: 1.50. \
Borgist fyrir júnímán-
aöarlok.
ÞJÓÐVILJINN.
--~~ j== Sextándx ÁBGANGUR. = i=r:r
RITST.TÓRI: SKÚLI THORODDSEN.
ijsosg-
Uppsögn skrifleg, ógild
j nema komin sé til útgef-
; anda fyrir 30. ðag júní-
j m&naöar, og kaupandi
samhliða uppsögninni
i horgi skvld sina fyrir
í hlaðið.
M 49. Bessastöðum. 8. DES.
Biðjið œtíð um:
Otto Monsteds
Danska smjörlíki,
sem er alveg eins notadrjiigt og bragðgott, eins og smjör.
Verksmiðj an er hin elzta og stœrsta í Danmörku,og býr til
óefað hina beztu v ö ru og ódýrustu, í samanburði við gæðin.
Fæst nja liaiipmöiiimmim.
Ángniæknir á Ðingeyri.
Undirritaður iiefir stundað augnlækn-
ingar í rúrnt ár lijá Prof. Girut Hansen
og J. Bjerresen í Kaupmannahöfn, hefir
öll nauðsynleg verkfæri, er til þeirra þurfa,
og er enn fremur byrgur af gleraugum.
Þingeyri í nóvember 1902.
A. . IPjelclstefl.
iitmniwnmtiniiiiiinMniniiiiiiiiiin'niiafi—ÍMmiiiinnBiiimimniiiiiiinimiiiniwinininniimiiiiniiHiiiiiiHMiMiMiinxTitnniiiiHtmiin
sjötugur.
---------
Björnstjerne Björnson, hinn heims-
frægi skáldakonungur Norðurlanda, verð-
ur í dag 70 ára að aldri.
Nafnið Björnstjerne Björnson þekkist
í öllum löndum hins menntaða heims, og
mjög viða munu fréttaþræðirnir í dag
flytja honum hamingjuóskir, ekki að eins
frá vinum og kunningjum, heldur og frá
öllum þorra hinna frjálslyndustu og beztu
manna þjóðanna.
Og þær heillaóskir eiga ekkert skylt
við lxræsnina og fleðulætin, sem svo opt
verða á vegi krýndra höfðingja i heim-
inum, og sem einnig öðru hvoru koma
við hjá ýmsum smærri valdapeðum, held-
ur koma þær frá þjóðanna dýpstu hjarta-
rótum, og hitta því veginn til hjartans.
Því það er ekki að eins skáldsagna-
og ljóðagjörð Björnson’s, er hefir afiað
honum maklegs lofstýrs og þakklætis i
þúsundum heimkynna, heldur og engu
siður hitt, hversu Björnson hefir jafnan
komið fram, sem hinn öflugi og djarfi
talsmaður frelsisins og réttlœtisins i heim-
inum.
í dag heiðra menn því jöfnum hönd-
um skáldið og manninn; en það er ekki
einatt, að slikt geti fylgzt að.
En að því er kemur til Björnson’s,
þá vekur hvorttveggja, snilldin og mað-
imnn, aðdáun jafn rika.
Hreinn og beinn hefir hann gengið
sína götu gegnurn lífið, og aldrei brostið
einurð til þess, að tala máli þess, er liann
hugði sannast og réttast, hvort er hann,
sem Þorgngr lögmaður, beindi tali sínu
til konunga og keisara, eður til hinna,
sem lágt voru settir.
Því miður veldur fjarlægð og ein-
angrun vor Islendinga því, að vór eigi
getum vottað honum virðingu vora í dag,
svo sem vér myndum kosið hafa.
En ávarp það, er íteykvíkingar sendu
honum með póstgufuskipinu í þ. m., á-
samt kvæði hr. Þorst. Erlingssonar, mun
þó færa honum heim sanninn um það, að
einnig hér á landi á hann mai’ga vini, og að
„ísland“ mun „seint til að gleymau þeim
hlýju og kraptmiklu orðum, er hann lagði
vorum málstað, þegar vér, sem vorum
minni máttar, kröfðumst réttinda lands
vors.
Leiði guð og gæfan Björnstjerne
Björnson öll lians ógengin æfispor, og
gefi þjóðunum marga hans líka!
Þá frikkar jörðin, og réttlætið þróast.
Til )3jörnstjerne ^jörnson.
Þin hirð þekkist, Norðmaður, hvar sem
þxi fer,
þar herja svo margir og snjallir;
þeir ganga mi færri með gildari her,
og gullkjálminn þekkjum vér allir.
Yér kenndum þér sönginn um sigur á
Storð;
þú sér, að vér kunnum að geyma.
í sjálfum oss finnum vér afl þitt og orð,
og Island er seint til að gleyma.
Þú komst hér svo fríður, og kvaddir svo
snjallt;
19 0 2.
vér kenndum þig, sönginn og stálið;
oss fannst, sem vór værum i ætt við það allt
og eldgamla, norræna málið.
Þar fylgdi þér sannleikans frækleiki og
traust,
oss fannst, að hann kæmi þar sjálfur,
því hann getur einsamall haft þessa raust,
sem heyrist um gjörvallar álfur.
Já, víst hafa brotizt hér vestur um sæ
þeir voldugu, glampandi hljómar.
Og kærst væri’, að Norðxirlönd ættu það æ,
sem öflugast brennir og ljómar.
Vér orkum svo litið að stækka þau stig,
sem stórmennið öldunum ryður;
en heyrðum vér Brandes, og heyrðum
vér þig,
og hei’ópið: „Sannleiki’ og friður“.
Og þú verður æ með þeim fremstu í för,
sem finna sér aflið í höndum,
og láta’ ekki stöðvast hinn leiptrandi hjör,
unz Loki er höggvinn xxr böndurn.
Sú orrustu-nótt verður háreyst og hörð;
en hvernig er líka sá dagur!
tJr æginum risin hin iðgræna jörð,
en óbyggður himinn og fagxxr.
Þorst. Ertingsson.
tJtlönd.
Til framhalds útlendu fréttxxnum í
síðasta nr. „Þjóðv.u skal þessa getið:
Danmörk. 8. nóv. siðastl. var morð-
tilraun framin i Hummer-götunni í Kaup-
mannahöfn á þann hátt, að maður nokk-
ur, N. P. Nielsen að nafni, skaut 3 skot-
um á unnustu sína, er hann hitti sof-
andi hjá öðrum manni, og siðan 2 skotum
a keppinaut sinn, og einu skoti á vinnu-
konu, er kom þar að, og loks einu
skotinu á sjálfan sig. Yinnxikonan slapp
þó óskemmd, en hin hlutu öll mikil sár,
þótt öll væru þau á lífi, er siðast fréttist.
Danir hafa nú skipað milliþinganefndr
til þess að íhuga, hvað tiltækilegast sé
að gjöra til viðreisnar Vestindisku eyj-
unum, og kaus fólksþingið einn nefndar-
manna, landsþingið annan, og stjórnin
kýs einn eða tvo. — Enn fremur hafa
verið stofnuð tvö félög í Kaupmanna-
höfn i sama skyni; heitir annað þeirra
„Vestindiska félagið“, og er Valdemar
prinz heiðursforseti þess; það ætlar að
koma á stöðugu gufuskipasambandi milli
Kaupmannahafnar og eyjanna, og var
hlutaféð þegar orðið 4 milj. króna B
nóv. — Hitt félagið heitir: „Plantage-
selskabet Dansk Vestindien“, og er til-
gangur þess sá, að kaupa sem mest af
jarðeignum þar vestra, og rækta jarð-
irnar á sem arðsamastan hátt.