Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 09.01.1904, Blaðsíða 3

XVTII 1.
PJÓÐVILJINN
3
að spjalla um þær í rökkrunum, eins og
víða er siður.
Lesendur „Þjóðv.“, er kunna. slíkar
sögur, ættu að senda oss eptirrit af þeim,
svo að blaðið hafi úr sem mestu að moða.
í þetta skipti flytur blaðið sögu þá,
er nefnast mætti:
Peigðarboðinn
og er sú saga á þessa leið:
Fyrir nálega þrjátíu árum, bjó kona
sú að Klungurbrekku á Skógarströnd í
Snæfellsnessýslu, er hét Karítas Guð-
mundsdóttir.
Hún var tvígipt, og hét fyrri maður
hennar Guðlauqur, og drukknaði hann í
kaupstaðarferð, milli Skógarstrandar og
Stykkisliólms; en seinni maður Karítasar
hét Guðmundur Sigurðsson, og héldu þau
hjónin áfram búskapnum á Klungur-
brekku.
Vernharður Björnsson hét bóndi sá, er
um þessar mundir bjó að Setbergi á
Skógarströnd, vandaður maður, og rétt-
orður, og var það þá haust eitt, snemma
morguns, er Vernharður hafði verið úti,
til að sinna skepnum sinum, að hann
kom inn í baðstofu, og segir við heima-
fólk sitt: „Xú held eg, að hann Guð-
mundur á Klungurbrekku sé feigur; hann
er að koma riðandi, hérna neðan traðirn-
ar, og jeg horfði á hann Guðlaug heit-
inn ríða fyrir aptan hann“.
Heimafólkinu þótti þetta kynlegt, sem
von var; en daginn eptir fór Guðm.
bóndi Sigurðsson á Klungurbrekku sjó-
veg út í Stykkishólm, ásamt Sigurði,
bróður sínum, og drukknuðu þeir bræður
báðir á þeirri leið.
•..—.....
"V el botnað.
Maður kom í búð, og bað að gefa sér
í staupinu, eins og títt var í gamla daga.
Biiðarmaðurinn rétti konum i staup-
inu, og mælti:
„Þarna’ er staupið, settu sopa
senn á tanna þinna grunn“.
Hinn drakk úr staupinu, og svaraði
jafn harðan:
„Tarna’ er raupið, réttan dropa
renna fann eg ínn í munn“.
Besmstöðum 9. jan. 1904.
Tiðarfar. Nýja árið heilsaði oss stillilega
og þýðlega, eins og gamla árið kvaddi, oghéld-
ust stillurnar og þýðviðrin til þrettándans, er
tíð fór að gjörast óstilltari og úrkomusamari,
og kefir síðan kaldizt óstöðug tíð.
•f 21. des. síðastl. andaðist í Reykjavik ung-
frú Gunnþórunn Jónsdóttir, uppeldisdóttir frúVal-
gerðar sálugu, ekkju síra Halldórs keitins á Hofi
í Vopnafirði — Hún var rúmlega þrítug, fædd
14. sept. 1873, og dó úr tæringarveiki.
Úr Haínarfirði er kúist við, að í ár gangi 8
þilskipum færra til fiskiveiða, en gjörð voru út
þaðan í marzmánuði í fyrra, og er það töluverð-
ur knekkir fyrir verzlunarstaðinn, sérstaklega
þar sem atvinnan á landi verður þar mun minni,
en síðastl. ár, og fólkið þó fult eins margt, eða
öllu fleira, sem atvinnu þarfnast.
Grimudansleikir voru kaldnir í Reykjavík,
og Hafnarfirði, á þrettándanum, og er mælt, að
kin ötula Thomsens-verzlun i Reykjavík hafi eigi
tapað á þeirri nýbreytninni.
Hinn gamli, þjóðlegi siður, að hafa brennu á
gamlárskvöld, eða á þrettándanum, virðist á kinn
bóginn vera að leggjast niður kér syðra, og er
þetta naumast bi'eyting til bóta.
Til tíðinda má það telja, að í latínuskólan-
um hefir allt verið með friði og spekt, síðan
kennslan hófst þar aptur 4. þ. m.
Annars-bekkingar, er hrökklast urðu úr skól-
anum, kafa fengið sér kennara, til þess að geta
gengið undir bekkjar-prófið á komanda vori, og
fer kennslan fram i „Vinaminni11; en talsverður
aukakostnaður er þetta auðvitað fyrir þá, er að
piltunum standa, og er illt til þess að vita, þar
sem landið ver ærnu fé til skólans.
iniiuiininuiiiii'iiniiiiiiiiiii»iiiiiiiiiiiiiiiH»iiiii|ii|:iiiirniii;!iiuMiii»iiiiiiHiiiii i;iiinimnniHiHiiiiniiiiini:niiui;.i iwn.'ii'iininiLtinniiiii
Geyser-ovnen.
Ny Opfíndelse, Patenteret Hanmark 1903.
Rutidens bedste Stedsebrænder.
Absolut uden Konkur-
reuce.
Over 10,000 i lirug.
Enorm lirændsel-
besparelse.
G-eyser-Ovnen har stor Koge-
indretning. Simpel og bekvem Behand-
4
og var auðsætt, að hún hafði setið á öptustu þóptunni,
«r skotið reið af, og að sá, er skotið hafði, hafði setið
á mið-þóptunni, og liklega setið þar undir árum.
Að morðinginn hefði setið á mið-þóptunni, var ó-
yggjandi, því að fötin hefðu ekki sviðnað, ef byssuhlaup-
inu hefði eigi verið haldið þétt að þeim, og gat sá, er
skaut, því ómögulega hafa setið fjær.
Þegar atburður þessi gjörðist, var eg af tilviljun
staddur í Greenock, og með því að lögreglu-læknirinn,
hr. John Maclead, var góðkunningi minn, og við höfð-
om verið saman kvöldið fyrir, þá var það mjög eðlilegt,
að hann gerðí þegar boð eptir mér.
„Heyrðu, gamli kunningi!“ mælti hann, er eg kom.
^Hér er dálítið starf fyrir þig! Áin hefir í nótt trúað
oss fyrir leyndarmáli. Það hefir verið framið morð“.
Jeg fylgdist nú með honum, til að líta á líkið, og
^ar það sannarleg sorgar-sjón, ekki sízt þar sein stúlkan
var ung og fögur.
Og það voru ekki orðin tóm, því að sjaldan hefi
og litið fegri stúlku.
Hún var á að gizka tuttugu og fjögra ára að aldri,
dökk 4 brún og brá, með yndislegt hár, er hékk í einni
storri fiéttu.
Tennurnar voru lýtalausar, munnurinn lítill, og
eyrun smá.
Hösundsliturinn var mjallahvítur, fætur og hend-
ur 8máar, og báru þess ljós vitni, að hún hef ði eigi unn-
ið með þeim.
Hún var laglega klædd, i rauðum silki-sokkum,
með hneppt stígvól.
Báturiim á ánni.
Það hafði verið einkar heitt um daginn, og sumar-
kvöldið var fagurt, svo að kvöldsvalinn var hressandi
og þægilegur.
Þúsundum saman blikuðu stjörnurnar á himinhvelf-
ingunni, og milljónir blóma sendu ilmandi anganina i
allar áttir.
Allt var kyrrt og hljótt í stórborginni Glasgow,
kyrrt og þögult rétt þessa stundina, því að naumast get-
ur heitið, að vagna-skröltið sé hætt að kvöldi, fyr en það
hefst aptur morgni.
Byrjunin á sögu vorri gjörist skammt frá Glasgow,
sjávar-megin við Greenock, þar sem áin Clyde fer að
breiðka.
Áin Clyde ber afar-mikið af skolpi og óhreinindum
frá borginni, svo að skola-litur er á henni; en þegar
svona neðarlega er komið, fer þó sævarseltunnar að gæta
meira, og áin er orðin tær og gagnsæ.
Það er bátur á ffoti á ánni, og með því að há-
sjávað er, þá ber bátinn svo langt upp eptir ánni, sem
sjávar-flóðsins gætir.
Báturinn vaggast á bárunum, og vatnið leikur um
hann.
Stjörnurnar varpa fölum geislum, og vindurinn
næðir ömurlega um bátinn.
Það er einkennilegt, að sjá bát reka svona mann-