Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 14.05.1904, Blaðsíða 4

80
ÞjOÐVl! LJINN.
KVIÍL, 20.
af mikilli hreysti. Yegur Japana er því
mun meiri, að hafa samt sem áður borið
sigur úr býtuin.
Úr Slrandasýslu (norðanverðri)
er „Þjóðv.“ ritað 1. maí: „Tíð er hér fremur
slæm, og menn því komnir i vandræði með
skopnur sínar, þvi nú er heyruddinn, og kornið,
að þrotum hjá all-mörgum; en ekkert hefir enn
orðið vart við hafís, og lifa menn því í voninni
um betri tíma.
Stranduppboð
var haldið 15. apríl síðastl. á hinu strandaða
gufuskipi „Kong Inge“, og var skipskrokkurinn
seldur Thore-félaginu fyrir 3150 kr.
Prðí i stærðfræði.
Meistarapróf í stærðfræði tók í april við há-
skólann í Kaupmannahöfn Olafur Dan. Daní-
elt80n.
Próf essor sna i'nbót
var dr. Björn M. Olsen sæmdur, eptir tillögum '
ráðherrans, um leið og hann var leystur frá
embætti.
Piskiyfirmatsmenn.
Tvo yfirmatsmenn á gæðum fiskfarma á að
skipa, annan í Reykjavík. en hinn á Isafirði, og
fæi' hvor þeirra 800 kr. að launum.
Umsóknarfrestur er til 1. júní næstk., og veitir
stjórnarráðið sýslanir þessar.
Mannalát. 28. apríl síðastl. and-
aðist að Hruna í Arnessýslu ekkjufrú
Sicjríður Stefánsdóttir Briem, ekkja síra
Jóhanns sáluga Bnem, er lengi var prest-
ur í Hruna.
Siyríður sáluga var fædd 7. okt. 1826,
og voru foreldrar hennar: Stefán Pálsson,
Þorlákssonar, — og var sá Páll bróðir
Jóns Þorlákssonar þjóðskálds • -, og Ouð-
ríður Maynúsdóttir, systir Finns Magnús-
sonar prófessors.
Börn þeirra hjóna, er fullorðinsaldri
náðu, eru: síra Steindór Briem í Hruna
og Olöf sál. Briern, kona síra Yaldimars
Briem’s á Stóra-Núpi.
A íunili.
Látum garminn Þorskálf þegja —
þræl af vorri náð —
ef hann skyldi eitthvað segja
að þvi gjört er háð.
Kaupi gamli gefst oss betur —
gott að leigja hann,
andmálsgreinar einhver metur
eptir snilling þann.
Kaupi anzar: enginn voði
er mér pennastríð —
geng eg fús að góðu boði,
glaður liðsemd hýð.
—g-
Bessastöðiim 14. mai. 1904.
Tíðaríar hefir verið einkar blitt og fagurt
þessa vikuna, svo að tún eru nú víða farin ögn
að litkast.
Strandbáturinn „Hólar“ kom 8. þ. m. til
Reykjavíkur, austan og sunnan um land, frá
Akureyri, og hafði hvergi hitt hafís á ferð sinni.
— Með skipinu var mesti fjöldi farþegja.
„Skálholt11 kom daginn eptir, norðan og vest-
an um land, til Reykjavíkur, og hafði heldur
eigi rekizt á hafís, og mega það teljast gleði
fréttir. — Með því skipi var einnig fjöldi far-
þegja.
Strandferðaskipið ,.Yesta“ fór 10. þ. m. írá
Reykjavík vestur og norður um land á leiö til út-
landa. — Meðal farþegja, er tóku sér far með skip-
inu, vai kaupmaður P. 1. Thorsteinsson á Bíldu-
dal, og kaupmaður Pétur Oldsson o. fl.
Með skipi þessu brá ritstjóvi .,Þjóðv.“ sér
einnig til ísafjarðar.
Strandferðaskipið „Ceres“ fór frá Reykja-
vík^ll. þ. m., til Breiðaflóa og Yestfjarða.
Skip Thore-félagsins „Tryggvi Konnngur11 fór
einnig til Vestfjarða 8. þ. m.
HStee
í :/Q
i °
i ££
í gi

æ
O*
CD
T\/r "
JYiargarme
er aftid den Seóste.
co
CD
PRENTSMIÐJA ÞJÓDVILJANS.
82
En ef Durrant var saklaus, hví hafði hann þá
hlaupið svona skyndilega frá Landy Court?
Og hví þurfti hann endilega að kornast af stað
með fyrstu járnbrautarlestinni?
„Jeg ímynda méru, mælti Drage, eptir nokkra um-
hugsun, við sjálfan sig, „jeg ímynda mér að hr. Kynsam
geti gefið upplýsingar um þetta“.
7. kapítuli.
Prálátt vitni.
„Durrant hlýtur að vera saklaus14, mælti Drage apt-
ur við sjálfan sig. „Þó að taugar mannsins væru úr
stáli gjörðar, þá gæti hann eigi verið svo léttlyndur,
að hlægja, og gera að gamni sínu, eptir að hafa framið
jafn voðalegan giæp. Hann hlýtur að vera saklaus.“
Drage var eigi í vafa um þetta; en honum sárn-
aði, að vita ekki, hvernig á þessari skyndilegu burtför
hans gat staðið.
Um þetta var hann að hugsa, og bíta á sér negl-
urnar, unz hann að lokum komst að þessari niðurstöðu:
„Sé grunur Dove’s réttur, að Kynsam viti um
morðið, þá er það maðurinn, sem eg þarf að tala við,
þó að hann hafi auðsjáanlega forðast mig, síðan jeg kom
hingað.
„Það gefur slæman grun, og þvi verð eg að finna
manninn, og við hann verð eg að talau.
Klukkan var orðin niu.
Þegar Drage kom frá gistihúsinu, hafði hann átt
tal við Líonel lávarð, og skýrt honum frá sinum skiln-
ingi á hegðun Durrant’s, og fiótta hans.
83
Lávarðurinn var sömu skoðunar. en réð Drage þó,
að hafa sjálfur tal af Durrant.
„Sé hann saklaus, svo sem helzt eru liaur tilu,
mælti Líonel lávarður hugsandi, „þá hefir hann vafa-
laust farið til Lundúna, án þess að vita neitt um morðið,
eða um grun þann, er brottför hans hefir vakið gegn
honum. Þér ættuð þvi að fá að vita, hvar hann á heiina,
og fá svo sjálfur skýrslu hans“.
„Yitið þér, hvar hann á heima?
„Nei; en hr. Kynsam veit þaðu.
Drage gerði nú Willíam orð, að finna sig að máli,
en William hafðist undan, og var kyrr í herbergjum
sinum, og kom jafn vel eigi til miðdegisverðar.
Þetta styrkti auðvitað grun Drage’s, og fór hann
þvi að lokum sjálfur til herbergja William’s, og beidd-
ist viðtals, og var þá að lokum veitt það, eptír nokk-
urt hik.
William sat við gluggann, í síðsloppi sínum, með
pípuna í munninum, og stóð lampi á borðinu, rétt hjá
honum.
William stóð upp, og heilsaði Drage, en talaði
hægt og hikandi, svo sem hann vildi varast, að segja
of mikið, og hafði þetta, sem vonn var, íll áhrif á Drage.
„Jeg verð að biðja yður afsökunar á því, hve
nærgöngull jeg er, hr. Kynsamu, mæltí Drage, er hann
settist i stólinn, sem William rétti honum. „En þér
vitið, að jeg er kominn hingað í embættis-erindum“.
„Yiðvíkjandi morðinu?u
„Já. Mig langar til þess, að leggja fyrir yður
nokkrar spurningar. Jeg hefi spurt Líonel, og síra Ching,