Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 21.05.1904, Qupperneq 4

84
Þjóbvilji>
XVIII., 21.
sonar, ritstjóra „ísafoldar“, og fylgja þeim
myndir þessara manna. — Enn fremur
flytur almanabið smásöguna „I)auðinnu,
eptir Gunnstein Eyjólfsson, safn til land-
námssögu ísl. í Vesturheimi, eptir síra
jFriðrik J. Bergmann, sögu frá 18. öld,
er nefnist: „Vigið mikla við Hudsonsfló-
ann“; enn fremur ýmislegt úr búskapar
sögu Vestur-íslendinga, skýrir frá helztu
viðburðum og mannalátum meðal Vestur-
íslendinga, og flytur að öðru leyti ýmis-
legan fróðleik.
Árgangurinn 1904 er tíundi árgang-
urinn, sem hr. Ólafur S. Thorgeirsson gef-
ur út, og er það sýnilegur vottur þess,
að Islendingar í Vesturheimi hafa talið
það góðan gest.
Bessastöðum 21. maí. 1904.
Yeðrátta rosasöm fremur og KLýindalitiI, tún
lítið eitt farin að gróa.
Strandferðalbáturinn „Skálholt“ lagði á stað
frá Reykjavík 13. þ. m. vestur og norður um
land með fjölda farþegja, þar á meðal: verkfræð-
ingur Sigurður Thoroddsen til Stykkishólms, sira
Helgi Árnason í Ólafsvík, frú Steinunn Briem á
Staðarstað, fröken María Bachmann til Patreks-
fjarðar, Bogi Sigurðsson kaupmaður i Búðardal
og m. fl.
Starfsmenn hlutabankans. Loks mun nú ó-
hætt orðið að hafa það eptir hverjir starfsmenn
verði við hlutabankann, auk stjórnendanna, hr.
E. Schou, Sighvatar landsbankabókara og Páls
Briems amtmanns. JÞórður J. Thoroddsen hér-
aðslæknir er ráðinn gjaldkeri með 2500 kr. árs-
launum, ritari cand. jur. Hannes Thorsteinsson
með 1800 kr. bókari kand. Sveinn Hallgrímsson
með 1800 kr. og assistent kand. Jens B. Waage
með 1200 kr.
Útibii lilutabankiins. 1 ráði hvað vera að
bankinn reisi þrjú útibú ‘í sumar: á Isafirði,
Akureyri og Seyðisfirði, er öll skulu taka til
starfa 1. sept. næst komandi.
Helgi kaupmaður Sveinsson á að veita ísa-
fjarðarhúinu forstöðu, Porvaldur kaupmaður Da-
víðsson stendur fyrir því á Akureyri og Eyjólf-
ur Jónsson klæðsali fyrir Seyðisfjarðarhúinu.
Gjaldkeri verður á Seyðisfirði Lárus hóksali
Tómásson, Schiöth póstafgreiðslumaður á Akur-
eyri, en ófrétt hver tekur þann starfa að sér á
ísafirði.
Lausn frá prestskap hefir síra Arnór Árna-
son á Felli í Strandasýslu fengið, sakir vanheilsu.
■ ........................ ■ 11 ■ ■ ■ ■ ■ ■ i "—■■■■ .11 .... ■ ■■
er aftió den Seóste.
"V ottorð.
Hndirritaður hefir í 2 síðastliðin ár
þjáðst mjög af taugaveiklun; hefi eg leitað
margra lækna, en enga bót á þessu fengið.
— Síðastliðinn vetur fór eg að brúka
hinn heimsfræga Kina-lífs-elexír frá hr.
Valdemar Petersen í Friðrikshöfn. — Er
mér sönn gleði að votta það, að mér’ hef-
ir stórum batnað, síðan eg fór að neyta
þessa ágæta bitters. — Vona eg, að eg
fái aptur fulla heilsu með því, að halda
áfram að taka inn Kina-lífs-elexír.
Feðgum 25. april 1902.
Magnús Jónsson.
* *
*
Kína-Iífs-elexívinn fæst bjá
flestum kaupmönnum á Islandi, án nokk-
urrar tollhækkunar, svo að verðið err
sem fyr, að eins 1 kr. 50. aur. fyrir
flöskuna. —
Til þess að vera vissir um, að fá hinn
ekta Kína-lífs-elexír, eru jkaupendur beðn-
jr að lita vel eptir því, að VL- standi á
flöskunni í grænu lakki, og eins eptir
hinu skrásetta vörumerki á flöskumiðan-
um: Kínverji með glas í hendi, og íirma
nafnið Valdimar Petersen, Frederikshavn
Kontor & Lager Nyvej 16. Kjöbenhavn.
PRBNTSMIÐJA ÞJÓÐVILJANS.
86
allt, sem þór vitið, verð jeg að komast eptir hinu sanna
hjá Durrant“.
„Þór vitið eigi, hvar hann á heima“.
„Nei; en það verð jeg að biðja yður að segja mór“.
„En því neita jeg“.
„Nei, það gjörið þór eigi“, mælti Drage, og lagði
mikla áherzlu á orðin. „Það er yðar eigin hagur, að
sakleysi Durrant’s sé sannað“.
„Hvað eigið þór við, hr. minn?“ spurði William, og
varð enn fölleitari. „Mig varðar ekkert um hr. Durr-
ant“.
„Hann er vinur yðar“.
„Hann er eigi vinur minn. Hann er maður, sem
lánar fé, og sem eg hefi haft viðskipti við“.
„Það skil jeg“, svaraði Drage. „Hann hefir lánað
yður peninga, og hefir komið hingað, til þess að ganga
eptir fónu. — En látið yður eigi bregða, hr. Kynsam.
Þór eruð opt nefndur í Botsleig“.
„Jeg vona, að þór hafið þó eigi heyrt mín að illu
getið“, mælti William.
„Nei, herra minn. Að eins vanalegar æskusyndir.
Durrant á fé hjá yður, og þór kærið yður eigi um, að
hann komi hingað, og hafið því lofað honum borgun á
ákveðnum tíma, svo að hann komi hingað ekki“.
„Jeg kom honum í kynni við frænda minn með
því skilyrði, að hann gæfi mór frest, unz árið væri lið-
ið“.
„Það er að segja, að þór komuð honum í kynni
við Píers lávarð, svo að hann gæti samið um kaup hrings-
ins helga?“
87
„Jæja þá“, svaraði William, all-hikandi, „endaþótt
mér skiljist eigi, af hverju þór dragið þessa ályktun".
„Jeg hefi augun hjá mór, og kann að stafa, og að
leggja saman“, mælti Drage, og tók upp vasabók sína.
„En látið mig nú vita, hvar Durrant á heima, hr. Kyn-
sam“.
„Ef jeg gjöri það, farið þór þá til Lundúna á
morgun?“
„Já, með eimreiðinni, sem fer á hádegi“.
Drage hafði naumast sleppt orðinu, er hann sá, hve
óhyggilega hann hafði breytt.
William gekk??áfhinn bóginn að skrifborðinu, og
greip þar bók eina, sem í hugsunarleysi.
„Nú, jæja“, mælti Drage við sjálfan sig, en þó svo
lágt, að William heyrði það eigi. „Jeg skil, hvað þú
hugsar, en jeg fer með eimreiðinni kl. 8l/2 f. h., og fyr
getur þu eigi komizt til Lundúna, góðurinn minn“.
„Jeg hefi ekkertjá móti því, að segja yður, hvar
Durrant á heima“, mælti William, og rótti Drage nafn-
seðil sinn, er á var rituð jutanáskript Durrant’s. „En það
segi eg yður fyrirfram, að hann getur engar upplýsingar
gefið yður“.
Drage leit á nafnseðilinn, og stóð þar ritað með
bleki: „Horace Durrant, 21. Peck Lane, City“.
„Ágætt“, mælti Drage, og stakk nafnseðlinum í vasa
sinn. „Jeg ímynda mór, að þór getið engar upplýsingar
gefið um þenna] sorgar-atburð “.
„Nei; jeg hefi enga hugmynd um það, hver myrt
hefir frænda minn“.
„Og hafið engan grunaðan?“