Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 01.07.1904, Side 2

106
sýslumanni Rangvellinga, hr. ,Magnúsi Torfa-
»yni í Arbæ.
Kross.
Konsúll C. D. Tuliníus á Eskifirði hefir feng-
ið riddarakross St. Ólafsorðunnar hjá Svia og
Norðmanna konungi.
Mótorvagn
fékk consúll D. Thomsen í Reykjavík með
síðustu ferð „Tryggva konungs11, og hefir öðru
hvoru verið að reyna hann á götum Reykjavikur,
og þar í grenndinni, síðan 14. júní.
Eins og kunnugt er, veitti alþingi D. Thom-
sen 2. þús. króna fjárstyrk í þessu skyni, og
þótti kynleg fjárveiting, í stað þess að landið
keypti vagninn sjálft, og notaði hann t. d. til
flutninga við vegagjörðir.
Frá ísafirði
er „Þjóðv.“ ritað 25. júní síðastl.: „Misling-
arnir breiðast enn lítið út, og hafa að eins gert
vart við sig hér í kaupstaðnum, í Hnífsdal, og
í Bolungarvík, í 1—2 húsum í hverjum stað. —
í Álptafirði, og i Seyðisfirði, er veikin á liinn
bóginn orðin all-mögnuð, og liggur margt fólk,
á bverju heimili að kalla, og sums staðar þungt
haldið, svo að mjög hsett er við því, að veikin
breiðist út smátt og smátt“.
Svo er að sjá, sem „Þjóðólfur“ gamli
haíi ekki ýkja mikið álit á hæfileikum
kvennfólksins, að þvi er það snertir, að
dæma um gildi leikrita, þar sem hann
lætur því ómótmælt, er rithöfundur nokk-
ur, er nefnir sig „Juvenisu, kemst svo
að orði í „Þjóðólfiu 24. júní síðastl., að
þar sem „rúmir tveir þriðjungar þess
almennings“ sem um leikrit dæmi, sé
„kvennfólk, fari það að verða skiljanlegra,
hvers vegna mikill hluti þeirra leikrita,
sem leikin eru, sóu hreinasta rugl“.
Höfundurinn rökstyður þenna sleggju-
dóm sinn alls ekki að neinu leyti, enda
er það spáný kenning, samboðin gamla
„Þjóðólfiu, að kvennfólk sé ósmekkvisara
á það, sem fagurt er, en karlmennirnir.
Líklegt er að kvennþjóðin meti þetta
durgslega olnbogaskot að maklegleikum.
Hr. „Juvenis“ hefir verið svo hygginn,
að láta ekki nafns sins getið.
IVIaiiiialát.
í 18. nr. „Þjóðv.u þ. á. var getið and-
láts Jíms Sœmundssonar, fyrrum bónda i
Fremri-Arnardal í Isafjarðarsýslu, er and-
andaðist að Látrum í Sléttuhreppi 19.
apríl þ. á., og skal hér nú stuttlega getið
helztu æfiatriða hans.
Hann var fæddur í Fremri-Arnardal
árið 1828, og voru foreldrar hans: Sæm-
undur Árnason, og kona hans, Gruðrún
Jónsdóttir, Finnbjörnssonar, Ólafssonar,
og bjuggu þau hjónin allan sinn búskap
í Fremri-Arnardal. — Sæmundur, faðir
Jóns heitins, var Árnason, Árnasonar,
Magnússonar, er kallaður var hinn auðgi,
og bjó í Meirihlíð, Sigmundssonar, Sæ-
mundssonar, lögréttumanns og lögsagn-
ara að Hóli, Magnússonar, Sæmundsson-
ar, Árnasonar, sýslumanns á Hlíðarenda
(ý 1587), og er sú ætt enn all-fjölmenn
við Isafjarðardjúp.
Jón sálugi ólst upp hjá foreldrum sín-
um, og þótti brátt hinn mannvænlegasti
maður, enda blómgaðist bú foreldra hans
vel, er hann tók að stálpast. — Árið
Þjóö 'v'iLJir* n.
ið 1852, 15. sept., kvæntist Jón, og gekk
að eiga Vigdísi Jönsdóttur, Sumarliðason-
ar, og Þorbjargar Þorvarðardóttur á
Stakkanesi, og reistu þau bú að Halls-
stöðum á Langadalsströnd; en samfarir
þeirra hjóna urðu skammar, því að Vig-
dís andaðist, eptir að eins fjögra ára hjú-
skap, og eignuðust þau lxjónin eina dótt-
ur, Guðrúnu Porbjörgu, sem er 'gipt Jó-
hannesi Elíassyni, járnsmið að Látrum í
Sléttuhreppi.
Eptir lát konu sinnar bjó Jón sál.
Sæmundsson að eins eitt ár að Hallsstöð-
um, og fluttist þaðan að Glröf í Þorska-
firði í Barðastrandarsýslu, og þar kvænt-
ist hann í annað skipti 2. júní 1862, og
gekk þá að eiga Pbru Magnúsdóttur ’frá
Meirihlíð, og voru þau hjónin systkina-
börn, með því að þeir Magnús og Sæ-
mundur voru bræður. — Fluttust þau
hjónin skömmu síðar að Fremri-Arnardal,
og tóku alla jörðina til ábúðar, með því
að foreldrar Jóns voru þá tekin mjög að
eldast, og kusu því fremur að vera í
húsmennsku hjá syni sinum. — Þeim
hjónum varð alls 5 barna auðið, og dóu
tvö þeirra í æsku, en tvö dóu uppkom-
in, svo að eigi lifir nú, nema eitt barna
þeir'ra: Vigdís Charlotta, kona Jóns bónda
Þórðarsonar á Laugabóli í Arnarfirði.
Árið 1873 missti Jón þessa konu sína,
eptir 11 ára sambrrð, og kvæntist hann
þá, tveim árum síðar, í þriðja skipti, og
gekk 20. sept. 1875 að eiga 'Guðrítnu
Jónsdöttur, Benediktssonar, síðasts prests
að Rafnseyri, ekkju Egils Sandholt’s,
skósmiðs á Isafirði, og héldu þau áfram
búskap í Fremri Arnardal, unz þau brugðu
búi vorið 1898, og settust að í Isafjarð-
arkaupstað; en síðustu 4 ár æfinnar dvaldi
Jón sálugi þó hjá dóttur sinni, Guðrúnu
Þorbjörgu, og manni hennar, Jóhannesi
Elíassyni, á nýbýli því, er þau hafa reist
sér á Skriðu í Látra-landareign í Sléttu-
hreppi, og naut þar ágætrar umhyggju
og aðhlynningar, unz dauðinn kvaddi
hann frá þessu lífi, svo sem fyr segir.
Með Gluðrúnu, síðustu konu sinni, er
lifir mann sinn, og nú dvelur í Isafjarð-
arkaupstað hjá Sigríði, dóttur hennar af
fyrra hjónabandi, og manni hennar Hall-
grími Rósinkranzsyni, verzlunarmanni,
eignaðist Jón sálugi einn son, stúdent
Jón Benedikts.
Jón sálugi Sæmundsson var atorku-
maður, meðan heilsa og kraptar entust,
laginn búmaður, og ötull og heppinn
formaður. (xjörðist hann formaður, er
hann hafði fimm um tvítugt, og var
það lengstum, unz hann varð að hætta
formennsku, sakir augnveiki, er hann var
fertugur. Eignar- og ábúðar-jörð sína,
Fremri-Arnardal, bætti hann stórum, og
mátti sjá það á öllu, utan bæjar og inn-
an, rneðan Jón sálugi bjó þar, að þar bjó
þrifnaðar bóndi, enda var Gluðrún. kona
hans, einstök myndarkona að öllu leyti,
svo að heimili þeirra hjóna mátti með
sönnu nefnast fyrirmynd, að því er alla
umgengni, og bæjarprýði, snert-i. — Stóð
efnahagur Jóns einnig all-vel um langa
xvm., 27.
hríð, þó að hann 'yrði fyrir miklum eigna-
missi, þar sem nýbyggður bær hans í
Fremri-Arnardal brann til kaldra kola,
og nokkrum árum síðar einnig íveruhús,
er hann átti í Isafjarðarkaupstað, hvort-
tveggja óvátryggt; en hann reisti hvort-
tveggja aptur úr rústum, engu óveglegra,
en áður, enda hlupu þá sveitungar hans
o. fl. undir bagga með honum, því að
Jón sálugi var jafnan vel kynntur, og
mikils virður af öllum, er kynni höfðu
af honum.
Síðustu ár æfinnar voru þó eignir
hans mjög gengnar til þurrðar, og þar
sem hann hafði reynt mikinn ástvina-
missi um dagana, mun hann að vonum
hafa verið orðinn saddur lífdaganna.
Hann var stilltur maður, all-vel
greindur, góður heimilisfaðir, og margt
vel gefið.
" " " " ' "'' UW ' ——
Bessast'óðiim 1. júlí 1904.
Tíðarfar einatt fremur hagstætt hér syðra,
en dimniviðri all-optast síðustu dagana.
Póstgufuskipið „Ceres“ kom frá útlöndum
25. júní. Meðal farþegja, er meö skipinu tannu,
voru: frú Kristín Pétursdóttir, kona síra Lárusar
Halldórssonar, fyrrum fríkirkjuprests, cand. mag.
Þorkell Þorkelsson, stúdentarnir: Brynj. Björnsson,
Georg Ólafsson, Guðm. Ólafsson, fíalldór Júlíus-
son, Konráð Stefánsson, Sig. Jónsson og Vernharð-
ur Jóhannesson, ungfrú Halldórsson-Friðriksson,
aóttir Moritzar læknis i Dacota, ungfrú Lovísa
Pálmadóttir, tveir danskir menn, til að gera
rannsóknir um vatnsleiðslu i Reykjavík, o. fl. —
Enn fremur komu frá Vestmannaeyjum: siraJes
Gíslason, H. Bryde stórkaupmaður og N. B. Níel-
sen verzlunarfulltrúi.
„Ceres“ fór til ísafjarðar, og Vestfjarða, 30.
júni, og með því skipi fór ritstjóri blaðs þessa
til Isafjarðar.
Grasspretta er þegar orðin all-góð hér syðra,
svo að sláttur byrjar að líkindum í fyrra lagi.
Reykjvíkingar eru þegar farnir að slá smá-
blettina þar í kaupstaðnum.
Strandferðaskipið „Vesta“ kom til Reykja-
víkur 27. f. m., norðan og vestan um land, og
með henni margt farþegja.
Skóla-uppsögn fór fram i lærða skólanum i
Reykjavík í gær. og kvaddi rector Björn M.
Olsen þá sína fyrverandi „elskulegu11 lærisveina,
og er þess ekki getið, að þeir hafi almennt
tárazt.
Skólapiltar sogja, að hann hafi einkum hyllzt
til þess, að vera prófdómandi i 2. og 4. bekk
við vorprófið, og eru það þeir bekkirnir, þar
sem bann mætti mestum mótþróanum í vetur,
svo að skiljanlegt er það að vísu, þótt sömum
piltunum hafi fundizt hann nokkuð mislyndur
i vitnisburðargjöfinni, karlinn.
Hiilni'ili • iinl l 'i ■ • • ili 111:11'i■ i'liiii11'11.i■ 11. ■'i1 *iiiiii|ii|111-11 i |, I..I.II ‘i'iini' i i 'i- iii i|iii'11-ili11i l"11 i il liil'H iiii**
Ymsa liliiti,
sem ekki eru fáanlegir í verzlunum á
íslandi, svo sem motora í báta og skip,
motorvagna, hjólhesta, nýja og brúkaða,
skrifvélar, fortepíanó og hixsgögn, kaup-
ir undirskrifaður fyrir lysthafendur á ís-
landi, gegn lágum ómakslaunum.
Af því jeg er kunnugur, hvar hægt
er að ná beztum kaupum, ogvegnaþess,
að jeg kaupi inn í svo stórum stíl, að
jeg næ í hinn allra lægsta prís, út-
vega jeg munina langt um ódýrar,
en einstakir menn annars geta