Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 07.09.1904, Blaðsíða 3

Þ IÓF) VIL í I N V
XVlli , 36.
að þá muni þó „náðarsólin” bráðlega á
sig skína.
Að ritstjóri „Þjóðv.u, sem lengi hefir
verið þyrnir í augum valdaflokksins hér
á landi, sakir sjálfstæðis og einurðar
blaðsins í landsmálum, fái bróðurpartinn
af fúkyrðum, og öðru góðgæti, úr nægta-
búri gorkúlu-ritstjóra „Gjallarhornsins",
þarf víst engan að furða, enda teljum vér
oss það meiri sóma, að njóta lasts, en
lofs, slíkra pilta. — Það sýnir, að orð
vor vekja þó öðru hvoru samvizku-tetrið
þeirra, sem við völdin sitja, þar sem þeir
beina rökkum sínam gegn oss öðrum
fremur.
Að lokum viljum vér biðja lesendur
,,Þjóðv.“ velvirðingar á því, að vér höf-
um neyðzt til þess, að leiða fram á sjón-
arsviðið ekki geðslegri „fígúru", en gor-
kúlu-ritetjóri „Gjallarhornsins“ er, og að
beita við hann rithætti, sem frábrugðinn
er rithætti blaðs vors.
Það er skemmtilegra, að mega draga
upp fagrar myndir, on ógeðslegar; en til-
veran geyrnir hvorttveggja í skauti sínu,
því miður.
Yið slíka pilta, sem ritstjöra „Gjallar-
hornsins“, er eigi kunna að rita að sið-
aðra manna háttum. „hentar og eigi hæ-
verskan“, þvi þeir skilia ekki annað, en
stóryrði sjálfra sin, og treysta því, aðfá-
um þyki fýsilegt, að elta þá ofan i óhrein-
indin, þar sem þeir velta sér daglega.
En nauðsynlegt er, að bent sé á þá
öðru hvoru, almenningi til viðvörunar.
• ■ ■ ■■ ■'■"■iTfTTninTr^
Andlátsíregn.
31. f. m. andaðist i Rvík fyrrum kaup-
maður Daníel A. Thorlacius, f. 1828. For-
eldrar hans voru Arni 0. Thorlacius um-
boðsmaður í Stykkishólmi og kona hans
frú MagðaleDa (f. Steenbach).
Daniel sál. rak á fyrri árum verzlun
bæði fyrir sjálfan sig og sem félagsstjóri
fyrir verzlunarfélagi Dalamanna, hann
var og þingmaður Snæfellinga um nokk-
ur ár.
Eptirlifandi ekkja Dan. sál. er Gruðrún
Jósefsdóttir, Skaptasonar læknis frá
Hnausum, áttu þau margt barna, erflest
dóu á æskuskeiði, þau sem lifa föður sinn
eru: Guðrún ekkja í Evík, Jórunn gipt
Magnúsi kaupm. Þórarinssyni og Arni bú-
fræðingur.
Daníel sál. var valmenni, skynsamur
og sérstaklega vel heima í öliu, er laut
að sögu Islands að fornu og nýju. Síð-
ari hluta æfinnar gengu efni hans mjög
til þurrðar og heilsan bilaði algjörlega, og
fékk hann ekki siður en aðrir að kenna
á hverflyndi hamingjunnar, en bótin í
öllu böli hans var sú, að hann átti konu,
sem unni honurn jafnt i stríðu sem blíðu
og gerði allt sem í hennar valdi stóð, til
að létta undir hinn þunga vanheilsukross
sem á honum iá siðustu ár æfinnar.
Bessastöðum 7. sept. 1904.
Veðrátta óþurrkasöm og fremur köld.
Veitt embœtti. Mýrdals læknishérað er 23.
f. m. veitt Stefáni lækni ttíslasyni Hróarstungu-
héraðslækni.
Tröllatungu prestakall er 31. f. m. veitt
prestaskólakandidat Jóni Brandssyni.
143
Laus embætti. Hróarstungulæknishérað er
laust,’ ÍArslaun eru kr. 1500,00. Skyldur er sá.
er embættið fær að setjast að á Stóra-Steinsvaði,
Litla-steinsvaði eða Ekru.
Skaptafellssýsla er og laus. Arslaun þar kr.
3000,00. Umsóknarfiestur þessara embætta riaer
til 7. nóv.
jjlleiðursgjalir úr styrktarsjóði Kristjáns kon-
ungs IX. fyrir árið J1903, eru veittar peim Krist-
jáni breppstjóra Tómassyni á Þorbergsstöðum í
Laxárdal vestra ogdGuðm. bónda ísleifssyni á
Stóru-Háeyri, 140 kr. hvorum, fyrir framkvæmd-
ir í jarðabótum.
Strandbáturinn „ilélar" kom til Kvikr 30.
f. in. með fjölda farþegja þar á meðal: Erú
María Thoroddsen, Þórh. lektor Bjarnarson með
frú og syni, Jón próf. Jónsson í Stafafelli, Ól-
afur læknir Thorlacius á Búlandsnesi, frú Sigr.
Eggerz, frú Rehekka Jónsdóttir frá Gufudal og
m. fl.
Settur kennari. Sigurður Thoroddseu verkfræð-
ingur er settur kennari við lærða skólann, í 5.
kennaraembættið, frá 1. okt.
Hiá andirrituðum fást eptir taldar vör-
ur o. fl.: Ferðakoffort — Dyramottur —
Smíðatól — ítegnkápur — Reyk- og
munn-tóbak — Höfuðföt — Gramophon-
ar —Saumavélar — Yasahnífar — Skegg-
hnífar — Skæri - Pakkalitir - - Ger-
pulver — Handsápur — Tommustokkar
— Taublákka — Speglar — mikið af
góðu en óvenjulega verðlágu Skótaui —
Sjölin hrokknu — Nærföt úr alull —
Milliskyrtur — Alna- og stumpa-sirz —
Tvisttau,Jjfrá 0,26 al. — Svuntutau —
Hálstau — Bomesi — Chocolade og fjölda
margt fl.
ísaf. 27.—6.—’04.
S. A. Kristjánsson.
148
Drage óþolinmóður. „Hann eyddi þeim handa Clöru Yaux,
og gerði hana svo að ráðskonu sinni, er peningana
þraut1'.
„Þetta er andstyggilegt“, mælti William. „Yður
hlýtur að skjátlast, þvi að enginn maður tæki slika kvenn-
snipt undir sama þak, sem barnið sitt“.
„Það, sem jeg segi yður, er sannleikur“, mælti
Drage. „Frú Westcote er Clara Yaux. Jeg bar það upp
á hana, og hún gal ekki neitað því“.
William hristi höfuðið, og varð all-niðurlútur, en
leit þó brátt upp aptur, og sagði við Drage:
„Þér rnegið ekkert ympra á þessu við ungfrú Lame-
try“.
„Jeg skal engum segja frá því“, anzaði Drage.
„Yið verðum að vita þetta tveir einir, unz gögn eru
fengin að því, að frú Westcote, eða öðru nafni Clara
Vaux, hafi myrt Píers lávarð“.
„Hvaða gögn teljið þér óyggandi?“
„Ef rýtingurinn finndist", mælti Drage. „Jeg i-
mynda mér, að hún hafi fleygt honum út um gluggann,
er morðið var framið“.
„Óhugsandi! Hann hef'ði þá fúndizt".
„Hún kann að hafa falið hann einhvers staðar út
í garðinum, eða til hvers skyldi hún ella hata opnað
gluggaDn?“
„Ef til vill til þess, að láta svo sýnast, sem lávarð-
urinn hefði verið rnyrtur af einhverjum óþekktum manni“.
„Getur verið“, mælti Drage, og gekk til dyra. „En
við skulum brátt ganga úr skugga urn þetta. Komið
með mór til bókaherbergisins, og skulum við leita rýt-
ingsins þar“.
145
Látið mig segja yður sögu mína, og munuð þér þá sjá,
hver orsökin er“.
Kynsam varð all-forviða á þessu háttalagi lögreglu-
þjónsins, og settist þvi niður, og var nú ærið forvitinn.
„Segið mór að eins það, sem þér viljið, og skal eg
eigi vanbrúka traust yðar að neinu leyti“.
„Jeg hugði, að fortíð min væri gleymd“, mælti
Drage, „en jeg get eigi skýrt yður frá uppgötvan minni,
án þess að geta fortíðar minnar“.
„Hvað er þá um hana að segja?“ spurði William,
sem alls eigi grunaði neitt.
„Jeg hefi verið glæpamaður og innbrotsþjófur“,
xnælti Drage.
„Nú eruð þór að gera að gamni yðar“, svaraði
William.
„Nei, þetta er fyllsta alvara hr. Kynsam. Jeg fædd-
ist, og ólst upp, meðal þjófa, og þegar eg var á unga
aldri, var eg alræmdur innbrotsþjófur“.
„Jæja“, svaraði Kynsam „en þór urðuð þó síðar
heiðvirður maður“.
„Það varð jeg“, svaraði Drage. „En orsökin til
þess, að jeg minntist á þetta er sú, að uppgötvun rnín
skilst eigi ella, og verð eg því að skýra frá síðasta inn-
forotsþjófnaðinum, sem eg framdi, áður en eg tók sinna-
skiptum".
„Látið mig heyra“.
„Fyrir tuttugu árum brauzt eg um miðnætti inn í
hús eitt, er var i grennd við Regenl-skemmtigarðinn, og
var það eign hr. Geoifrey Roche, og frúar hans“.
„Það nafn hefi eg aldrei heyrt nefnt“, mælti Willi-
.am.