Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 29.09.1904, Blaðsíða 4

156
Þjóbviljinn .
XVIII, 39.
Otto Monsteds
cLanska. smjörlíki
gr bezí.
Rússland. Þar er skipaður eptirmað-
ur Plehve ráðgjafa ekki Witte, eins og
fyrst var getið til heldur Svíatapolk-
Mirsky fyrsti, landshöfðingií Yilna. Hugsa
menn fremur gott til að hann taki við
sýslaninni því hann hefir fengið gott orð,
og vænta menn að eitthvað breytist til
batnaðar um hag Finna og Pólverja.
Tyrkland. Murad Y. fyrrum Tyrkja-
soldán dó 28. f. m. Hann var fæddur
1840 og kom til ríkis 1876, en bróðir
hans steypti honum frá völdum eptir
nokkra mánuði. Sat hann siðan í fang-
elsi og var sagður brjáiaður. Hann dó
úr sykursýki.
Japan. Þar á að hafa fundist gull-
náma auðug, og kernur það líklega [í
góðar þarfir á þessum hörmunga timum.
Bessastöðum 30. sept. 1904.
Afeng-issölu vorður eptir áskorun frá héraðs-
búum hætt frá næstu áramótum á Bíldudal og
Patreksfirði, bæði ai kaupmönnunum þar og veit-
ingamanninum á Vatneyri.
Um lœknisliérað iveflavíkur sækja læknarnir:
Guðm. Guðmundsson í * Stykkisliólmi, Ingólfur
Gíslason, Ólafur Finsen, Sigurjón Jónsson, Skúli
Árnason, Þorbjörn Þórðarson, Þorgrímur Þórð-
arson og oand. med. Halldór Gunnlaugsson.
Jarðarlör manna þeirra 12, er drukknuðu á
Patreksfirði 4. þ. m. fór fram í Kvík 19 þ. m.
Var það hin fjölmennasta jarðarför er menn höfðu
hér séð. Yfir 3 af mönnum þessum voru haldn-
ar húskveðjur á heimilum þeirra, en í kirkjunni
talaði síra Ólafur fríkirkjuprestur yfir öllum lík-
unum, hann hélt og ræðu yfir þeim í kirkjugarð-
inum og dómkirkjupresturinn sömuleiðis. Af
líkum þessum fóru 9 í eina gröf, þeir skipstjóri
og stýrim. í eina gröf báðir, en Ólafur Ólafsson
frá Bygggarði var jarðaður við hlið móður sinn-
ar, er dó 6. þ. m. og var jörðuð 14. s. m.
„Vesta“ kom til Rvíkur 23. þ. m. frá útlönd-
um og Austfjörðum. Meðal farþegjafrá Kaupmh.
voru: Magnús Magnússon stýrimannaskólakenn-
ari og ingenieör Koefod frá ritsímafélaginu nor-
ræna, á hann að gera undirbúningsrannsóknir
undir lagningu ritsímans hingað.
Prá Austfjörðum kom Jón læknir Jónsson
frá Vopnafirði og frú hans og fjöldi kaupafólks.
Dáin
er frú Guðrún Túlinius á Eskifirði, kona kon-
súls C. D. Tuliniusar; hún var ‘dóttir Þórarins
prófasts Erlendssonar, á Hofi í Aiptafirði, er dó
fyrir fáum árum á tíræðisaldri,^en bróðir hennar
var Erlendur, er sýslumaður var á ísafirði fyrir
40—50 árum og drukknaði á leið ‘yfir ‘ísafjarð-
ardjúp.
Meðal barna frú Guðrúnar og konsúls Tulini-
usar er:Axel sýslumaður á Eskifirði, stórkaupm.
Thor i Kaupmannahöfn og Ottó kaupm. á Ák-
ureyri.
Vitjiö bókanna!
Borgiö bókbandiö! *
Hór með geri eg öllum þeim, er
síðan fyrir áramótin 1904 eiga bækur hjá
mér, bundnar, eða heptar og settar í kápu,
aðvart um það, að verði bókanna eigi
vitjað, og andvirði bandsins, eða hept-
ingarinnar, greitt að fullu fyrir l.janúar
1905, þá verða bækurnar seldar við op-
inbert uppboð til lúkningar bókbands-
eða heptingar-kostnaðinum.
ísafirði 31. ág. 1904.
Eyjblfur Bjarnason,
bókbindari.!
Eimreiðin.
Skemmtilegasta tímarit á íslenzku.
Ritgerðir, myndir, sögur, kvœði.
PRENTSMIÐJA PJÓÐVILJANS.
158
„Það er mér næst skapi að ætla. Hvernig hefði
hann ella átt að eignast rýtinginn?u
„Haldið þér, að hann hafi myrt Píers lávarð?u spuðri
"William, og bliknaði.
„Áður en jeg get svarað þeirri spurningu, verð jeg
að tala við frú Westcote“, svaraði Drage, og stakk rýt-
ingnum á sig. rJeg vona enn, að hann hafi eigi framið
fóður morðu.
„Föður morð!u
„Já! Sé hann sonur frú Westcote, hlýtur Píers
lávarður að vera faðir hansu.
16. kapítuli.
1 sárri neyðS
Eptir orð þau, er Eleonora hefði látið falla, var
Drage farinn að verða reikulli í trúnni, að því er sekt
írú Westcote snerti.
Hefði einhver fengið rýtinginn hjá henni, þá gat
verið, að hún væri saklaus.
Það var víst, að síra Ching átti rýtinginn. Móðir
hans — og það var ráðskonan — hafði gefið honum
hann.
Spurninginn var því, hvort síra Ching væri sekur,
eða ekki.
En það var vafasamt, hvort þau mæðginin þekktust.
Ef síra Ching hefði vitað, að frú Westcote væri
móðir hans, hlaut það að hafa sézt á honum.
Frú Westcote hlaut á hinn bóginn að vita, að síra
Ching væri sonur hennar, þó að hún ef til vill leyndi
hann því, svo haun yrði eigi of spurull um fortíðina.
159
Drage velti því nú fyrir sér, hvort þetta hefði eigi
að einhverju leyti staðið i sambandi við morð Píers
lávarðar.
Ef síra Ching hefði fengið að vita sannleikann, sér
óvænt, gat hugsazt, að hann hefði fengið óbeit á föðurn-
um, sakir meðferðar hans á móðurinni, þar sem frú
Westcote hefði óefað gyllt sjálfa sig, en hallað sögunni
á lávarðinn.
Hugsanlegt var, að hann hefði farið á fund lávarð-
arins, sem var í bókaherberginu, til þess að krefjast
réttlætis, og uppreisnar, fyrir móður sína, og að þeim
hefði þá orðið sundurorða, en síra Ching drepið hann
óviljandi.
Þetta var að eins grunur að vísu, en þó ekki ó-
mögulegt, að svona hefði atvikazt.
Frú Westcote var eina manneskjan, er gat sagt,
hvernig þessu var varið.
Hiin gat hafa hvatt son sinn til morðsins, og var
þá"að minnsta kosti samsek í glæpnum.
Þetta var skoðun Drage’s á málinu, og þegar hann
skildi við William, fór hann því beina leið til frú
Westcote.
Ráðskonam sat enn í herbergi sínu, og virtist líða
fremur ília.
Hún leit upp, er Drage kom inn.
„Eruð þér aptur kominn til að tala við migu?mælti
hún þverýðgislega, og strauk hárið frá gagnaugum sér.
„Svo er, sem þér gizkið á“, svaraði Drage, og tók
sér stól. „Samræðu okkar var ekki fylblega lokið, þegar
þér fenguð yfirliðið, og er jeg því kominn, til þess að
halda henni áfram, enda vona eg, að yður líði nú betur.