Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 22.12.1904, Blaðsíða 3

XVIII, 61.
Í>JÓÐTII.JINN.
203
þeirra, heldur og að „færa upp úr ösk-
unum“ hinna, ef kostur er.
Það er göfugmennskan, sem tíðum
ræður mestu hjá politiskum lítilmennum.
Um prentarana marga, sem í samtök-
um þessum eru, ber þess þó að geta, að
fyrir þeim vakir að eins gróða-vonin, sem
gyllt er fyrir þeim margvíslega; en frá
gróðanum segir nú væntanlega — siðar.
Sú von sumra stjórnarliða, að geta á
þenna hátt stöðvað útgáfu blaða stjórn-
arandstæðinga, rætist þó fráleitt.
En tilraunin er söm af þeirra hálfu.
Amtm. PÁLL BRIEM,
einn af bankastjórum íslandsbanka, er
látinn. — Hann lagðist veikur í lungna-
bólgu fyrra mánudag, 12. des., ögandað-
ist, eptir 5 daga legu, 17. des., rétt eptir
hádegi.
Að amtm. Páli Briem er mikil eptir-
sjá, á bezta æfiskeiði, og mun „Þjóðv.“
síðar geta helztu æfiatriða þessa þjóð-
kunna merkismanns.
Bessastöðum 22. des. 1904.
Tíðarfar fremur hagstætt. — Síðustu dagana
hæg votviðri.
Sýslunefndin í ö-ullbringu- og Kjósar-sýslu
hólt aukafund í Hafnarfirði 19. þ. m., til þess
að gjöra fjárskipti milli sýslnanna, þar sem Sel-
tjarnarness-, Mosfells-, Kjalarness- og Kjósar-
hreppar verða sérstakt sýslufélag frá 1. janúar
næstk., samkvæmt valdboði síðasta alþingis.
Á- fundi þessum var einnig samþykkt, að
semja nýja markaskrá fyrir Gullbringu- og Kjós-
arsýslur, og Reykjavíkurkaupstað, er sé prentuð
fyrir næsta haust.
Oufuskipið „Nohr“ kom til Hafnarfjarðar 19.
þ. m., vestan af Patreksfirði, og á að taka 700
sk$l af fiski frá verzlun P. J. Thorsteinssonar
& Co í Hafnarfirði.
Með skipi þessu fróttist stirð veðrátta á Vest-
urlandi.
Stúdentafélagið í Reykjavík hólt fund 16. þ.
m., til þess að tala um „dönsku nýleudu-sýn-
inguna“, og andæptu henni aliir, nema Olsen
rector, og forngriparörður Jón Jakobsson, sem báð-
ir eru i sýningarnefndinni.
Að lokum samþykkti félagið, með öllum at-
kvæðum gegn tveimur, ályktun þess efnis, að
skora „fastlega á þá íslendinga, sem sæti eiga
í sýningarnefndinni, að afstýra hluttöku íslands
í sýningunni“; en að öðrum kosti var skorað á
isl. þjóðina, að senda alls enga muni til sýning-
arinnar.
í verzlun Einars Þorgilssonar,
Óseyri, fást ýmsar
vörur tll J ólanna
Ofan greindar vörur eru seldar m j ö g
ódýrt fyrir peninga.
Kaupið hjá undiraiuðum
fjfilbúin föt — ilegnkáptir
JCáLstaU. með öllu tilheyrandi
j|öngustafí — fiegnhlífar
Jálsklúta, úr siiki og uii,
vasaklúta og
jjataefni,
og látið aö eins sauma hjá
H. Andersen & Sön,
Aðalstræti 16,
R.vík.
svo sem:
Ivjöt, hangið og saltað.
Islenzkt smjör, tólg.
Uveiti, melÍH, strau-
sykur. Sitrónolia
Chocolade
Rúsínur
Púðursykur.
Tvíóölc ui'.
Klr’ing’lu.r.
J ólíiliei-ti.
Spil.
’Vind.lar*.
Enn fremur fæst í sömu verzlun:
Hrisgrjón.
Bankabygg.
Smjörliki.
Hænsnaby gg.
Netagarn.
Ná ttlampar, og margt fl.
lý mafkaskrá.
Með því að sýslunefnd Kjósar- og
Ghillbringu-sýslu ákvað á fundi sínum í
dag, að láta semja og prenta markaskrá
fyrir Kjósar- og Oullbringu-sýslu og Reykja-
víkurbee á komandi ári, og fal mér undir-
skrifuðum að annast um samningu, og
prentun á markaskrá þessari, þá er hér
með skorað á hreppsnefndirnar í Kjósar-
og Q-ullbringu-sýslu, og bæjarstjórn
Reykjavikur, að safna sauðfjármörkunum,
og senda mér fyrir 15. april næsta ár
glögga skrá um sauðfjármörk, hver í sín-
um hreppi, og í bæjarfólagi Reykjavíkur.
Hverju marki eiga að fylgja 26 aur.,
til borgunar kostnaðinum við samningu
og prentun markaskrárinnar, því að ella
verður markið eigi tekið í skrána.
p. t. Hafnarfirði 19/12 ’04.
Þórður Ouðmundsson
frá Neðra-Hálsi.
204
en það eá jeg, að það var maðurinn, sem var í miðið,
er talaði.
Síðan stóðu þeir upp, og gengu hægt burt, og fýlgd-
úst mennirnir, er skjölin báru, með þeim.
í sömu svipan komu inn nokkrir menn, er voru í
gróf-gerðum úlpum.
Menn þessir fóru lítt hljóðlega, og voru all-duma-
legir í sjón.
Þeir tóku ofan rauðleita tjaldið, sera og pallinn, er
dómararnir höfðu setið á, og sá eg þá ýms kynleg
áhöld, er voru þar að baki.
Eitt þessara áhalda var rúm, er lók á hjólum, til
beggja enda, og var með handfangi, svo að auðvelt var,
að leDgja, eða stytta það, að vild.
Þar var og eips konar tréhestur, og ýmsir aðrir
iynlegir munir, böDd, er léku um vindu, o. fl.
En er tekið hafði verið til í herberginu, kom inn
maður, hár og grannur. — Hann var svartklæddur, kinn-
fiskasoginn, og all-ógeðslegur.
Mér brá mjög, er eg sá mann þenna; öll föt hans
gljáðu af feiti, og voru með blettum hór og hvar.
Það var eptirtektarvert, hve hægt og settlega hann
gekk, og leyndi það sér eigi, að nú var það hann, sem
öllu réð, er fram fór.
Hann bar snærishönk á hægri handleggnum, og virti
stúlkan mann þenna mjög nákvæmlega fyrir sér, en sást
þó í engu brugðið, nema hvað enn meiri hæðni, og þrjózka,
virtist lýsa sér í svip hennar.
Að því er prestinn snerti, varð hann á hinn bóg-
inn m iölur í framan, og jeg sá stóra svitadropa hnykkl-
ast á 'iiDÍ honum.
201
Þegar Dacre mælti j. etta, fannst mér, sem mig gripi
allt i einu einhver óskiljanleg hræðsla, og sem eg fengi
megnustu óbeit á gömlu leðurtrektinni, og læt eg ósagt,
hvort það stafaði af einhverjum dráttum í andliti Bacre's,
eða öðru í fasi hans.
„Jeg hefi optar, en einu sinni, fengið mikilsverðar
upplýsingar í draumum mínum“, mælti Dacre, „enda héfi
eg gert mér það að reglu, þegar jeg ar í vafa um eitt-
hvað, er snertir einhvern forngripa minna, að láta þáhlut-
inn liggja hjá mér, meðau eg sef, í þeirri von, að verða
þá einhvers visari um hann“.
„Þótt strang-vísindalegar sannanir séu enn eigi fengn-
ar“, mælti Dacre enn fremur, „finnht mér það ekkert ó-
sennilegt, að hver hlutur, sem riðinn hefir verið við á-
kafar mannlegar tilfinningar — hvort, sem er sorg, eða
gleði — hljóti að geta fært þau áhi if til annara sem mót-
tækilegir eru“.
„Hyggurðu þá“, mælti eg, „að ef eg leggðist til
svefns hjá sverðinu, sem er þarna, að mig myndi þá ef
til vill dreyma um einhverjar blóðtigar sennur, er það
hefði verið við riðið?“
„Dæmið er ágætlega vel valið“, svaraði Dacre „því
að jeg hefi einmitt freistað þessa, a«'' því er sverð þetta
snertir, og vitraðist mér þá í svefmnum, hvernig eigandi
þess dó. Hann féll í bardaga, sem niór var áður óknnn-
ugt um, en sem mér er nú kunnug um, að átti sér stað,
meðan er „Fronde“-ófriðurinn stóð ,yfir“.
„Eitt kvöldið“, mælti Dacre onn tremur „sofnaði
jeg einnig með trektina þá arna vi« hlið mér, og fékk
þá í draumi mikilsverðar upplýsing. i um notkun hennar.“
„Hvað dreymdi þig?“