Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 24.02.1905, Blaðsíða 4

32
Þ JÓBVILJTNN.
XIX., 8.
sér Stokkseyrarbrauði, befir á ný fengið veitingu
fyrir sínu fyrra prestakalli, Auðkúlu í HVina-
vatnsprófastsdæmi. _________
Sýslumaður Barðstrending'a.
Cand. jur. Sigurður Eggerz er settur sýslumað-
ur í Barðastrandarsýslu, í Stað Halldórs sáluga
Bjarnasonar.
Brukknnn.
23. janúar síðastl. drukknaði í Hólsá i Skapta-
fellssýslu Oddur bóndi Stígsson i Skaptárdal, sami
maðurinn, er sakaður var um, að bafa svelt sveit-
arpilt til bana árið 1903. — Oddur var á ferð,
ásamt öðrum manni, að Vik í Mýrdal, og fór
hestur bans á sund i ánni, og varð Oddur laus
af hestinum, og drukknaði.
Laust prestakall.
Stokkseyrarprestakallið i Arnesprófastsdæmi
var 13 i febr. auglýst að nýju tii umsóknar, og
er umsóknarfresturinn til 28. marz næstk.
Lögfrœðispróf.
Seinni hluta lögfræðisprófs við háskólann tóku
1 febr. þ. á.: Einar Jónasson frá Skarði og Ilall-
dór Kr. Júlíusson, læknis á Blönduósi, báðir með
annari einkunn.
Um „undirskriptar-málið“
er „Þjóðv.“ í'itað úr Strandasýslu 7. febr. síð-
astl.: „ílla lízt mörgum á það, hvernig „heima-
stjórnarmenn11 verja „undirskriptar-málið“ með
oddi og egg; Tirðist það ískyggilegur vottur þess,
að þeir ætli sér að fylgja ráðherranum i öllu,
sem hann vill vera láta, og ætti það mál þó
fremur að sameina flokkana, en tvístra þeim,
enda mikilsvert, að allir fylgdust að í því máli“.
Þingmannsefni Akureyringa.
Svo er að heyra, sem kaupmaður Magnús Kristj-
ánsson á Akureyri muni verða einn í kjöri við
alþingiskosninguna, er þar fer fram á vori kom-
anda, sakir fráfalls Páls amtmanns.
Áskilið hefir verið, að hr. Magnús Kristjáns-
son verði utan ílokka á þingi, og því hefir hann
heitið. ____________
Dann clillt hefir sýningarmálið
þegar dregið á eptir sér, að dr. Valtyr
Guðmundsson hefir verið rekinn úr félagi
ísl. stúdenta í Kaupmannahöfn. — Þykir
ísl. stúdentum í K.höfn, sem von er, að
hann hafi mjög brugðizt vonum þeirra í
því máli.
Að því er prófessor Finn Jonsson
snertir, var á hinn bóginn eigi hægt, að
gera honum sömu skilin, að því er ritað
er frá K.höfn, þar sem hann hefir áður
skreiðzt úr félaginu, eða verið rekinn
þaðan.
Bessactöðum 24. fébr. 190 T.
Tíðin afar-óstöðug, og stormasöm, frost og
snjóar annan daginn, en hellirigning hinn.
„Tryggvi kongur“, skip Thore-félagsins, kom
frá útlöndum /Kauprnannaböfn og Leithý til
Reykjavíkur að Jrvöldi 20. þ. m. — Meðal far-
þegja, er komu með skipinu, voru: frú Anna
Bjarnason í Reykjavik, kaupmennirnir Filippus
Amundason, Gísli Helgason og Vald.imar Ottesen,
snikkararnir: Jóhannes Reykdal í Hafnarfirði,
Einar Bjarnason frá ísafirði, og Jím Ó lafsson frá
Reykjarfirði í Vatnsfjarðarsveit. — Enn fremur
Jón Auðunn Jónsson, fiskimatsmaður á Isafirði,
útflutninga-agent Sveinn Brynjólfsson, o. fl.
Skipið bafði komið við i Færeyjum, og hreppt
all-mikil íllviðri.
f 17. þ. m. andaðist á Landakotsspítalanum
í Reykjavík ekkjufrú Stefanía Siggeirsdóttir, 62
ára að aldri, fædd 2. des. 1842. — Hún var dóttir
sira Siggeirs Pálssonar og fyrri konu hans, Onnu
Olafsdóttur, Indriðasonar á Kolfreyjustað, en ekkja
síra Sœmundar heitins Jónssonar, prófasts i Hraun-
gerði, og eru þrir synir þeirra hjóna á lifi: sira
Ólafur, prestur i Hraungerði, síra Geir, prestur
á Akureyri, og Páll, kandidat í Kaupmanna-
höfn.
Þilskipin hér syðra eru nú sem óðast að búa
sig til fiskiveiða, enda leggja mörg þeirra út 1.
marz, eða næstu daga.
f 19. þ. m. andaðist Filippus Filippusson á
Gufunesi á Landakotsspítalanum. — Hafði lengi
legið dauðvona af krabbameini í maga, svo sem
„Þjóðv.“ hefir áður getið.
Sjúkir og heilbrigðir
eiga daglega að neyta hins egta Kína-
lífs-elexirs frá Valdemar Petersen, Friðriks-
höfn — Kauprnannahöfu.
011 efni hans eru nytsamleg fyrir heil-
brigðina, og hann styrkir alla starfsemi
líkamans, og heldur henni í lagi.
Menn, sem sérstaka þekking hafa á
lyfinu, og eins þeir, sem neyta þess, láta
í Ijós afdráttarlaust viðurkenning þess,
hve ágætt það sé.
Ekki er unnt að gera alþýðu manna
kunnugt í blöðunum, nema lítið af þeim
vottorðum, sem verksmiðjueigandanum
eru send daglega.
A einkennismiða hins egta Kína-lífs-
elexírs stendur vörumerkið: Kínverji með
glas í hendi og nafh verksmiðjueigand-
ans, og sömuleiðis innsiglið í grænu
lakki á fiöskustútnum.
Pœst hvarvetna
fyrir kr. ílaskan.
PRENTSMIÐJA HJÓÐVILJANS.
22
hamslaust af vonzku. — Réttast, að þeir fari þangað
vopnaðir“.
„En — vasabókin?u spurði aðstoðarlæknirinn.
„Jeg geymi hana fyrir Ransome“, mælti yfirlækn-
irinn, „og þegar hann er orðinn|hress, getur hann sjálfur
sagt lögreglustjóra sögu sínau.
„Annars er eg i nokkrum vafa um það“, mælti yfir-
læknirinn ennfremur, „hvort vasabókin getur eigi bakað
hr. Ransome málshöfðun af hálfu réttvisinnar, enda þótt
því megi að vísu ekki gleyma, að hann átti eigi annars
úrkosti".
i
I
Guðsdómur.
(Lauslega þýtt.j
Alla nóttina hafði verið rok, og rigning, en þegar
daga tók, jvar þó orðið minna far á lopti, og sjóinn far-
ið að lægja.
Qufuskipið, er hafði komizt i hann full krappan
úti fyrir, var nú farið að halda inn flóann, þar sem óveð-
ursins, og ósjóanna, gætti minna.
28
Innst við flóann blasti við fagra hafnarborgin, er
ferðinni var heitið til, og sömuleiðis sást kastalinn, er
gnæfir þar á kletta-hæðinni, og getur varið alla innsigl-
ingu.
í framstafni skipsins stóð ungur liðsforingi, í aust-
urríkskum einkennisbúuingi, og var að kíkja á héruðin, er
luktu um flóann.
Hann var karlmannlegur sýnum; hárið mikið, og Ijós-
jarpt, augun skarpleg, og í andlitssvipnum öllu meiri al-
vörugefni og festa, en vænta mátti, þegar þess var gætt,
hve unglegur hann virtist vera.
I káetu-stiganum heyrðist þungt fótatak, og sam-
stundis sást ungur hermaður, er klæddur var sams kon-
ar einkennisbúningi, og veitti honum býsna örðugt, að
ganga yfir þilfarið, til liðsforingjans, sakir ruggsins, sem
var á skipinu.
LiðsforÍDginn sneri sér við, og hætti að kíkja.
„Hvað er fólkið að gera, Jörgen?u spurði hann.
„Hvernig líður niðri?“
„Hörmulegau, var svarað. „Svo veikir, að þeir sjá
hvorki né heyra. Yið erum þeir einu, trúi eg, sem á fót-
um eruu.
„Og þú ert dálitið rogginn af því, að því er mér
virðist, að við skulum hafa verið hraustari á sjónum, en
hiniru, mælti liðsforinginn, og kímdi í svip.
„Hvi ekki?“ svaraði Jörgen. „Þegar maður hefir
alið allan aldur sinn í fjalla-dölum, þá er það ekkert
smáræðis þrekvirki, að hafa verið á floti í sliku hafróti,
sem verið hefir, í fulla þrjá sólarhringa. — Það or engu
líkara, en að borgin Cattaro lægi á heimsenda11.
Af mállýzkunni, sem hermaðurinn talaði, var auð-