Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 08.06.1905, Blaðsíða 3

•24.
Þjóbviljinn
95
búin, og ábyrgðarlánin, sem hleypa upp nýjum
Og nýjum smáverzlunum, og færi betur, að sum-
ar þeirra yrðu eigi skammlífar, og eigendunum til
lítils gróða. — Verzlunarútlán mega nú teljast
haett, nema hjá verzlununni „Edínborg'1 sem rek-
ur útlánsverzlun í mjög stórum stýl, enda sæk-
ir nú almenningur þangað, því að svo eraðsjá,
sem menn þykist ekki geta án verzlunarlánanna
verið, hversu mjög sem monn hallmæla þeim í
'hðru orðinu.
Fjöldi nýrra stórhýsa er nú í smíðum hér í
Aaupstaðnum, og má óefað'þakka bönkunum þær
framfarir, en því miður síður, bættum efnahag
-almennings.
21. þ. m. kom hingað frá Noregi; gufubátur-
inn „Tóti“, sem bræðurnir S. H: Bjamarson con-
-aúll og P. M. Bjarnarson hafa keypt, til þess að
hafa hann til fólks- og vöruflutninga um Djúp-
rið, og er bátur þessi hin þarfasta samgöngubót
1 héraðinu, miklu stærri og hentugri, en bátar
þeir, er áður hafa annazt Djúpforðirnar. — Bátur
þessi fer alls 87 ferðir á tímabilinu frá 27. þ. m.
til októberloka11.
■Prestkosningar.
Preskostning fór fram i Staðarprestakalli i
Aðalvík i Norður-ísafjarðarsýslu 23. maí síðastl.
— Þar voru tveir í kjöri: síra Magnús R. Jóns-
son á Tjörn og cand. theol. Asgeir Asgeirsson frá
Arngerðareyri.
Af 82 kjósendum, er á kjörskrá voru, mættu
■ 60 á fundinum, en tveir þeirra greiddu þó eigi
atkvæði. — Kosningin fór svo, nð síra Magnús
R. Jónsson hlaut 50 atkvæði, en cand Á. Ásgeirs-
son 8 atkv.
Á Sauðanesi hefir síra Jón Halldórsson á Skeggja-
: stöðum hlotið kosningu með 40 atkv. Arni próf.
Jónsson á Skútustöðum fekk 12 atkv. og síra Jón
Jónsson í Stafefelli 1 atkv.
„Hekla“ hefir enn á ný tekið 3 botnvörpunga,
var 1 þeirra þýzkur, en 2 franskir; voru tveir
þeirra, sá þýzki og annar þeirra frönsku, sekt-
aðir um venjulegar 1080 kr., en annar Frakkinn
var sýknaður, með þvi að eigi þótti full sannað
að hann hefði verið að veiðuni í landhelgi.
Lausn frá prestsskap hefir Davið prófastur
Guðmundsson á Hofi i Hörgsdal fengið, hefir verið
prestur í 45 ár.
Fyrri liluta lagapréfs hafa tekið Einar Arn-
órsson, Magnús Sigurðsson og Páll Jónsson, all-
ir með fyrstu einkunn, Bjarni Johnsen og Stefán
Stefánsson með annari ninkunn.
Mannalát.
Grímur Þórarinsson Vikingur, bóndi í Garði
í Kelduhverfi, varð bráðkvaddur 30. apríl, fædd- ■
ur 5. febr. 1852, Gríuiur bóndi ,var atgerfis-
maður um marga hluti, skynsamur, glaðlyndur
og hagyrðingur góður. Hann lætur eptir sig
konu og 5 börn flest upp komin.
Það slys vildi til 20. f. m. að ljósmóðir Helga
Indriðadóttir frá Gilhaga, drukknaði í Svartá i
Skagafirði.
Þann 21. f. m. andaðist Leo Halldórsson bóndi
á Rútsstöðum í Eyjafirði, hann var talinn bezt-
ur sundmaður norðanlands, og kenndi lengi sund.
20. maí síðastl. andaðist i ísafjarðarkaupstað
ekkjan Friðrika María Vedholm, fædd á ísafirði
9. júlí 1869. — Foreldrar hennar voru: Harald-
ur verzlunarmaður Magnússon, kaupmanns á Búð-
um, Ásgeirssonar, prófasts í Holti, Jónssonar
og kona hans Sigríður Markúsdóttir, bónda á
Nauteyri, Torfasonar, og var Sigríður því systir
Toria skipherra Markússonar á ísafirði og þeirra
systkina.
Friðrika sáluga giptist 8. marz 1897 verzl-
unarmanni Viggo Vedholm If 21. des. 1901,), og
varð þeim hjónum alis 5 barna auðið, og eru tvö
þeirra dáin, on þrjú þeirra á lífi. — Friðrika sál-
uga var friðleiks kona, og vel látin.----
7. s. m. andaðist að Stakkadal í Sléttuhreppi
í Norður-ísafjarðarsýslu húsfreyja Helga Frið-
riksdóttir, um sextugt, kona Sakaríasar Sakarí-
asarsonar, fyrrum bóndi í Stakkadal, er lifir
hana, ásamt þrem uppkomnum dætrum : Sigriði
Helgu, giptri Guðm. bónda Guðmundssyni f
Stakkadal, Guðbjörgu og Guðrúnu. — Hafa þau
hjón dvalið hjá Guðmundi, tengdasyni sínum
síðustu árin, og var Helga sáluga mjög farin að
heilsu seinni ár æfinnar. — —
5. mai andaðist i Þverdal f Norður ísafjarð-
arsýslu húsfreyjan Kristjana Guðlaugsilóttir, kona
Hjálmars Kristjánssonar, og bjuggu þau hjónin
til skamms tima að Glúmsstöðum í Fljótum.
17. apríl síðastl. andaðist Þorsteinn Jónsson
fyrrum bóndi á Langavelli, kominn á áttræðis-
aldur. — Hann lætur eptir sig ekkju, Elinborgu
Guðmundsdóttir að nafni, og áttu þau bjón ekki
barna, en sonur Elinborgar, frá fyrra hjónabandi
hennar, er Benedikt bóndi Jónsson á Langavelli.
— Þorsteinn sálugi var atorku- og fyrirhyggju-
maður, er gat sér gott orð hjá öilum, er kynni
höfðu af honum.
Bessastaðir 8. júní 1905.
1 eðrátta köld sem fyr, og lítill sem enginn
gróður í högum.
Dáinn er í Reykjavík 29. f. m. skólapiltur
Kjartan Guðmundsson; hann var í öðrum bekk
lærða skólans. Hann dó úr taugaveiki.
Mislingarnir eru nú úr sögunni, og var allt
samgöngubann leyst 7. þ. m.
Gufuskipið „Laura“ kom til Reykjavíkur frá
81
ann“, svaraði Jörgen, gremjulega. „Hún hefir byrlað hon-
um einhvera konar töfradrykk — þeir kunna það, þessir
villimenn —, og því er nú svo komið, að hann er orð-
•.inn ástfanginn í henni“.
Leonhard munkur ieis upp úr sæti sínu, og var al-
veg forviða.
„Óhugsandi!“ kallaði hann. „Steinach liðsforingi
er skylduræknari maður, en svo, að hann geti hent ann-
&ð eins. — Hvernig getur þér dottið slikt í hug?“
Jörgen gekk til munksins, og lækkaði röddina þótt
íþeir væru þar tveir einir inni.
„Jeg vissi þetta, þegar jeg var í Cattaro“, mælti hann.
„Kvöldið áður en vór lögðum af stað þaðan ,fylgdist eg með
’G-erald til heimilis setuliðsstjórans, til þess að kveðja Edith,
sem jafnan hefir verið mjög vingjarnleg við tnig; en hvor-
ugur okkar fékk þá að sjá hana.
Gerald sat lengi á tali við tilvonandi tengdaföður
sinn, og tvílæstu þeir hurðinni; en jeg stóð í fordyrinu,
og með því að þar var dimmt, tók ofurstinn eigi eptir
mér, er hann opnaði aptur hurðina, og kvaddi Gerald.
Heyrði eg þá ofurstann segja:
„Jeg vil ekki gera þór rangt til, Gerald, og jeg hygg,
að þessi skoðun hennar sé að eins heimskuleg imyndun;
en orð þín friða mig þó eigi fyllilega, því að þau virð-
ast benda á, að þú sért sjálfur í nokkrum vafa, og skilj-
ir ekki sjálfan þig. — En nú hefirðu lofað því við dreng-
skap þinn, að rita ekki unnustunni, fyr ön þú getur hrein-
skilnislega sagt: Jeg hefi aldrei unnað Daníru, og hjarta
mitt heyrir þér einni til! Getirðu það, þá er unnustan
þín. — Yertu nú sæll, Og skrifaðu sem fyrst“.
78
Edith sneri sér við, leit á föður sinn, og glitruðu
þá skær tárin i augunum.
„Þú segir satt, að Gerald getur elskað!“ mælti hún,
og skulfu þá ögn varirnar. „Jeg hefi sóð þess vott í
dag, en — mig hefir hann aldrei elskað!“
*
* *
Kastalinn gnæfði, einn sór, á háum eyði-kletti, og
hafði staðið þar árum saman, en verið nýlega endurbætt-
ur, og rammlega viggirtur, með því að herflokkar þeir, er
sendir voru, til að bæla niður uppreisnina, áttu þar aðal-
athvarfið.
Það voru liðnir margir mánuðir, síðan uppreisnin
hófst, og hafði enn eigi tekizt, að kúga hana algjörlega,
enda þótt margt benti á, að henni myndi brátt lokið.
Margir bardagar höfðu þegar verið háðir, og her-
mennirnir höfðu átt við margvislegar þrautir, og skort,
að búa, ekki sízt vegna landslagsins, sem var að sama
skapi örðugt fyrir reglulegt herlið, sem það var uppreisn-
armönnunum til hagnaðar.
Að eins sá flokkurinn, er I. Obrevic hafði stýrt
hélt enn uppreisninni áfram.
Hann hafði þegar hafið uppreisnina, er foringinn
var fallinn, og sonurinn þá tekið að sór forustuna.
Neitaði hann öllurn samningum, og barðist af mesta
grimmdar-æði, og vægði engum, er hann fékk handtekið,
hvorki sárum mönnum, né öðrum.
í kastalanum voru nokkrir sárir menn, er eigi hafði
verið auðið að flytja lengra, og hafði því Leonhard munk-
ur verið kvaddur þangað, til þess að veita þeim geist-
lega huggun og aðstoð.
Munkurinn sat í herbergi því, sem honum hafði