Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 10.03.1906, Blaðsíða 7

XX.. 11-12
Þ JÓÐVIL JINN.
47.
Biðjið æiíð um
Otto Mönstecis
dans^a smjörlí.n.
Sérstaklega má mæla með merkjuimm „Elefant11 og „Fineste11*
sem óviðjafnrtnlegum.
Reyuið og ciæmið.
■
nóttina. og að dauðann bs fði að hömlum
k. 'iið hér um hil Id.tíma úður, en svipurinn
srbt.
Xokkru siðar skýrði Groeb m greifi
ættingjum in'rshöfðingiims frá sýu þeirri,
er hann. og vinu'’ lum-', hefðu sóð, og
var varðrnaðm inn þá inntur eptir ln’nu
sh" a. og kvuð-d luiiiv f/Uh/i/t liaf'a séð herr-
h'éfðini/jánn i/ani/u fratn h/á sér u nefndum
tímu.
l, Hér hafa því jn'ir mi'nn eéð SHma svip-
inn i sö'DU rmtnrl. oinum kl.tíma eptir
andlátið, og liafði þávngiun [>eirra mínnsta
.gi'un tun það, að ber shöfðinginn væri
dáinn.
THE
North Bí itish RopeworK C21.
K i r k c a L d y
Contractors to H. M. Goverimient
líiltl til
rússneskar og ítalskar
fiskilínur og fceri,
Manila, Coces og tjörukaðal,
allt úr bezti efni, og sérlega vandað.
Biðjið þvi ætíð um íiirkcaldy
fiskilinur og færi hjá kaupmanni þeim,
som þér verzlið við, þvi þá fáið þér það,
soin bezt er.
SvenHborgar
ofnar og mmi
.!>að er viðurkennd að vera bezta var-
an, se n til er á markaðinu n, og fást
með einfölduin frágaiigi, eða jafn vel í
skrautlegasta búningi. — Magizín-ofnar,
Ciroulations ofnar, og reykbre:indu-ofnar.
— Eldavé'ar, til að múra upp,. eða frít't
standaiidi sparnaðai' vélar. —■ Vinna, og
efni,af beHu teguad, og verðið hið ódýrasta.
Biðjið um sýnisbók, sern þá er sen-1
ókvypis.
Einkaútsala i Kaupmannahöfn:
Kaadhuspladsen. Nr. 35.
sózt aí' smá-úrklippumuD, er hér fara
ú optir:
Krampi í líbamanum í 90 |
ár. Jc" iiefi notað vlexiiiuu i eitt ár, j
og má nú heitanær laus við þenna kvilla, j
og finnst eg vera endnrfæddur. Jeg nota
bitterinú þó onn að staðaldri, og færi yð-
ur mínar beztu þakkir fyrir þá tieilsubót,
som iiann hefir veitt mér.
Nörre Ed, S íþjóð
Carl J. Andersen
Tangi. veiltlian,sa 3fnle,ysi
o<>' lystarleysi. Leitað ýmsra iækna,
en eigi orðið að neinu liði. Ji'g reyndi þá
egta Kina-líís-elexír Valde-
mars Petersens, og varð þegar,
eptir :ið hafrt neytt úr 2 flöskum, vör við
töiuverðaii bata.
R ykjrtvík, Smiðjustig, 7., h.9 júní 1903.
Guðmj Aradottir.
Máttleysi. Jeg, sem er 76 ára að
aldri, hofi i hálft-annað ár, iivorki getað
göngið, né notað hendurnar, en hofi, með
því að nota elexírinn, náð svo góöum
44
•oss var tilkynnt, að höfð yrði tveggja kl.tíma viðstaða,
svo að menn gætn nejút morgunverðar.
Jeg fór nú að snyrta til á mér fötin, og kom þá
járnbrautarþjónninn, til þess að Hta á farseðlana, og fór
hann þá aplnr mörgnm orðum um Palitzen, furstafrú. og
stallsystur hennar. Kvað hann aðra vera konu land-
stjórans í Pólvorjalandi, en hina konuna systur iians.
Járnbrautai | jói ninn ætlaöi nú að fara brott aptur,
■en þá kalhiði samferðamfðnr niinn til hans, all-stuttnr í
spuiia:
„Heyrið mér um hálft: orð!u
„Som yðnr þóknast“, svaraði járnbrautarþjónninn,
-Og hneigði eig, n jög lotningarlullur.
_Yður er líkloj a eigi full-kunnugt um, hver eg «'r
því að ella rnynduð þér riaumast hafa gleymt ákveðnum
■orinreglun . Skiljið þér það ? Lofið mér, að hvisla einu
orði í eyra yðar!“
Að svo rnæltu groip samferðamaður rninn i eyrað á
árnbrautarþjóninum, dró iianri að sór, og hvíslaði oin-
'hverju í eyra l.onum. og brá iionum þá svo við, að harin
■vrtið náfölur, og kiknaði allur i knjáliðunurn.
„Já — jrt — yðar tign! — Fyrirgefið auðmjúkum
■þræl yðar!“
„Ekkert orðagjálfvir, od u unið það, sem eg sagði yð-
ur! Parið nú, og biðjið um rnorgunverð handa. mér, og
'Vini minnm, Amerikurnaniiimrrii, sem eg vona, að verði
gestur minn“.
Um li'ið og hanii mæiti þeita. bvosti hann vin
igjarnlega til n ín, en járnbrauta’-þjónnirin flýtti sér brott.
Þegar eg sá, ’hvaða ahrif orð hans böfðu á járn-
ibrautarþjóninri, óx virðing inín fyrir manni þessum eigi
41
Jeg varð ösku-vondur, er eg heyrði þetta, og var
rétt kornið að mór, að svara, að þær raættu fara til skoll-
ans, þegar Holena brosti mjög alúðieg, og svaraði:
„Segið þeim, að okkur sé það auðvit.að ánægja.“
Járribrautarþjónninn fór nú, mjög ánægður, og
bvislaði Hölena þá að mér, um leið og hún brosti að
þvi, live eg var afar-ólundariegur á svipinn:
„Góði Arthur! þetta gotur komið sér mjög vel fyrir
okkur, þvi að jafn tigna hefðar-frú, sem Palitzen fursta-
frú. dirfist euginn embættismaður að spyrja um passa!“
Járnbrautarþjónninn kom nú aptur, til að sækja
handkoffortið mitt, sera hann lót inn í na-sta herbergi,
er ætlað var tveimur, og í sama bili sté þar inn ferða-
maður, sein át.ti að vera þar með mér.
Ofan greindar hefðar-+rúr stigu nú inn í vagninn.
og fóru þegar að bakka Helena mjög alúðlega.
Frú Dick, sem orðin var iiin kátasta, ’brosti og
sagði á frakknesku:
„Jeg bið yður afsökunar! Jeg kann ekki riissnesku!“
Frúrnar túku þá jiegar að taia frakkoesku, og tjáðu
mór einnig þakkir sinar, og svaraði eg því svo kurteis-
lega, sem inér var a íðið.
Eldri konau var f'ríð, og tíguleg, en hin á að gizka
18 ára, og kvíldi b irnsleg fogurð, og angurblíða, yfir
svip liennar, og er það einkonni margra rússneskra
kvenna.
„Eruð þér amerískur, lierra minn?“ spurði eldr
frúin.
Jcg játi.i því.
„Eu frúin yðnr?“
iíelena brosti og hnoigði sig.