Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 28.02.1907, Blaðsíða 3

XXI., 9.
ÞJOÐVILJINN.
áhöld til raflýsingar; en í herbergi þau,
«sem konungi eru ætluð á skipinu, er á-
formað, að flytja ýms málverk, og hús-
gögn, úr konungsböllinni.
Til orða kvað hafa komið, að prinz-
arnir Valdimar og Haraldur verði í för
með konungi.
Mælt er, að konungur taki með sér
«inn af vögnum sinum, sem og vagn-
stjóra, og þjón, hljóðfæraflokk, matsveina,
rakara og hárskera.
Maður varð iiti.
23. janúar þ. á. varð maður úti á fjallinu, sem
er milli Patrekstjarðar og Breiðuvíkur. —
Hafði hann verið sendur með pósthréf, sem fara
:.-áttu til Breiðuvíkur, og er talið, að hann muni,
hafa orðið bráðkvaddur.
Maður þessi hét í?uðmundur Ólajsxon, og var
-ekkjumaður.
ísl. fiskiveiðag-ufuskii*.
Félag er nýlega stofnað, er „Nökkviu heitir,
og eru aðal-hluthafendur: Böðvar kaupmaður
Þorvaldsson á Akranesi, Jón krnason, skipherra,
og kaupmaður Thor Jensen. — Félag þetta œtl-
ar að kaupa gufuskip á Bretlandi, er notað verð-
ur til þorsk- og síld-veiða, og fór sldpherra Jðn,
_Ártiason utan með „Lauru“ í þ. m. í þeim erinda-
gjörðum, að annast um kaup á skipi þessu;
I ráði mun einnig vera, að hásetarnir eigi
-einhvern part í skipi þessu.
Maðiir skuut sig tii bana.
Unglingspiltur frá Hvassahrauni í Gullbringu-
sýslu, sem var á rjúpnaveiðum 12. febr. þ. á.,
varð fyrír byssu sinni, sem hann mun hafa farið
, óvarlega með. — Reið skotið í höfuðið, og beið
maðurinn þegar bana. — Hann hét Einar og
var Guðmimdsson.
Um lausn í'rá sýslumannsembætti
hefir sýslumaður Rangvellinga, hr. Einar Bene-
diktsson, nýlega sótt. — Blaðið „Þjóðólfur“ tjáir
umsókn þessa stafa af því, að nefndur sýslu-
maður hí.fijt'yrir nokkru hlotið meiðsli í embættis-
ferð, er „geri hann lítt færan til ferðalaga á
hestbaki."
Sjálfsinorft.
Bóndi að Refstöðum í Engihlíðarbreppi í Húna-
vatnssýslu, Stefán Einarsson að nafni, réð sér
bana 21. febr; síðastl, skar sig á háls. — Hefir
að líkindum verið veildaður á geðsmunum.
Lýðbáskólinn á Hvltárbakka.
A þeino skóla eru i vetur 26 nemendur, að því
er „Fjallk“. skýrir frá, og eru 5 í efri, en 21 í
yngri deildinni. — Af nemendum þessum er
helmingurinn stúlkur.
Skólastjóri er hr. Sig. búfræðingur Þórólfsson,
sem áður veitti sama skóla forstöðu, er hann
var haldinn í Búðarda).
Sektaður botnverpingur.
13. febr. þ. á. tók danska varðskipið enskan
botnverping, er var að veiðum í landhelgi, í
grennd við Grindavík, og fór með hann til Hafnar-
fjarðar, og var skipherrann sektaður þar um
1100 kr., en afli og veiðarfæri gjört upptœkt.
STýr Faxailóagufubátiir.
sem hr. Erederiksen í Mandal hefir útvegað,
átti að leggja af stað þaðan 26. eða [27. febr.
Báturinn er sagður mun stœrri, on „Reykjavík-
in“ var, og var þess full þörf.
Eigandi „Reykjavikar11, og umboðsmaður hans
hér á landi hr."Björn kaupmaður Guðmundsson
hafaþvíbrugðiðfljótt og vel við, svo að væntanlega
verður þess eigi langt að bíða, að gufubáta-
ferðirnar um Faxaflóa byrji að nýju.
Lóðaveíðagufuskip
tók danslca varðskipið 21. febr. síðastl., er
það var að voiðum í landhelgi, og var skipherr.
ann sektaður í Hafnarfirði um 300 kr.
Ferðir til Lúbeck's.
Kaupmenn í Reykjavík hafa nýskeð skorað á
sameinaða gufuskipafélagið, og Thore-félagið, að
láta skipin skreppa til Lúbeck á þeim tíma, sem
ætlaður hefði verið til viðstöðu í Kaupmamaa-
höfn.
Hitt oor l>etta..
í enska blaðinu „Light“ (£rb.: Læt.j skýrir
maður nokkur F. Hi Parsons að nafni, frá þvi,
að hann ’uafi opt heyrt móður sína skýra frá sýn
þeirri, er nú skal greina:
Foreldrar hennar áttu heima í Leytonífylk-
inu Essex á Englandi. — Hjá þeim ólst upp
ung stúlka, kjördóttir þeirra, sem þjáðist af ein-
hverjum veikleika í hryggntun. — Ein af dætrum
hjónanna, móður systir manns þess, er frá þessu
skýrir, giptist, og settist þá að i Walworth, sem
er skammt frá Leyton. — Nótt eina vaknaði
hún við eitthvað, er hún eigi gat gjört sér grein
fyrir, hvað var, og varð henni þá litið í mitt
herbergið, og sá þá uppeldissystur sína, er henni
þótti mjög vænt um, sitja þar í ruggustólnum
og sá hún haua jafn glöggt, eins og þegar hún
horfði á hana á heimili foreldra sinna.
Konan vakti þegar bónda sinn, og kvaðst
sjá uppeldissystur sína sitja í ruggustólnum.
„Þig er að dreyma“, sagði maðurinn; en kona
hans kvað því fjarri fara.
Rétt á eptir hvarf sýnin, og reis konan þá
úr rekkju, kveikti á kerti, og leit á klukkuna
og var hún þá tvö.
Morguninn eptir Jagði konan fótgangandi af
stað til Leyton, með því að þangað gengu hvorki
sporvagnar, né járnbrautir. — Frétti hún þá, að
uppeldissystir hennar, kjördóttir foreldra heimar
hafði andazt klukkan tvö um nóttina.
Hvað var það, S9m vakt hafði konuna?
Bessastaðir 28. febr. 1907.
Tíðarfar. All-góð hláka öðru hvoru, svo að
jörð hefir komið upp síðasta vikutímann. —
128
Átti þá þessi Nathalia Yelverton einatt a? myrkva
himin gæfu þeirra?
Stanhope sá glöggt, hvaða tilflnningar vöknuðu í
huga hennar.
„María“, rnaelti hann, er þau voru komin aptur
heim til sín. „Fyrirgefðu mér., og vertu ekki að setja
svona smárffiði fyrir þig.“
„t>að er alls ekki smáræði,“ svaraði hún all-hnugg-
inn. „Þú ert tengdur kvennmanni þessum ósýnilegum
böndum, þó að þú vitir það tæplega sjálfur. — Þú ert
hræddur um, að hún geri þá og þegar vart við sig og
yrði eg konan þín, hlyti eg einnig að vera i sífelldri
angist.u
„Ekkert band er sterkara, en ást min til þína, anz-
aði Stauhope. „Hvernig ætti eg að lifa án þíri, María?
Aldrei gæti eg haft ást á nokkurri snnari stúlku --
Ætlarðu þá að slíta bandið, er tengir saman sálir vorar?
— Nei, þú getur það ekki —, þú getur ekki sagt skilið
við mig —, þó að þú vildiru.
Stanhope var þetta svo mikið alvöru- og hjartans
mál, að hann stillti sig alls ekki, en tók hana í faðm
sér.
„Þú ert mín“, mælti hann, „og ekkert jarðneskt
afl rnegnar að skilja okkur.“
Hún bandaði á móti með höndinni, en hann sinnti
því ekki, en kyssti hana, og klappaði henni, í ákafa.
En er hann heyrði hana ekki segja eitt einasta orð
gjörðist hann áhyggjufullur, og laut betur ofan að henní.
Ástarsælan speglaði sig á andliti hennar, en hún var
orðÍD náföl í framan.
„María!“ kallaði hann, all-örvæntingarfullur. „Talaðu
125
„Það var rett! Þu att einatt að hugsa um niig!
En hverju svaraði faðir þinn?“
„Hann spurði mig, hvort þér væruð hr. White, og
er eg jánkaði því, þagði haim lengi. — Mér virtist bann
verða svo hissa. En peningana fókk hann mér ekki fyr
en vagninn nam staðar fyrir framan húsið. — svo kvaddi
hann mig, og sagðist nú geta skilið við mig áhyggju-
laus, þar sem sóð væri fyrir framtíð minni. Hvort hann
færi, sagðist hann ekki geta sagt mór, en kvaðst jafnan
mundi vita, hvað mér liði, og gleðjast yíir hamingju
minni.“
„Hann sagði, að eg skyldi ekki grennslast neitt eptir,
hvar hann væri, nó tala um sig við aðra, maelti María enn
fremur. „Hann kvaðst mundi skila sér sjálfur, og kalla
mig jungfrú Dalton, því að hjá ekkjunni vissu menn
eigi annað, en eg héti því nafni. — Syona atvikaðist að
að eg kom hér í húsið, og sá yður aptur. — En hversu
breytt var þá eigi allt orðið?“
„María! Jeg elska þig af öllu hjarta“, mælti hann
„og jeg ber nú að nýju upp fyrir þór þá spurmngu, hvort
þú vilt verða eiginkona mín?“
Enda þótt spurning þessi vekti að nýju hlýjar sælu-
tiifinningar í brjósti Maríu, hafði hún þó fyllilega gát á
sjálfri sór, reif sig úr faðtni hans, tók á öllu, sem til var
og svaraði:
.,í dag get eg ekki gefið yður neitt svar. Jeg ætla
að vera kyr hér á heimilinu í viku, og áður en bún er
liðið, skuluð þór fá svarið. — Vakni nokkur vafi hjá yð-
ur iunan þess tírna, svo að yður iðri þess, sem þér hafið
sagt, og gjört, i dag —, þá eigið þér ekki að reyna að
halda t mig. — Jeg bið guð að gefa, að jeg færi heidur