Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 28.02.1907, Blaðsíða 4

36
ÞjÓÐVIL.TINN.
XXI., 9.
Otto Monsted®
cLanslva, siiijörlilvi
er bezt
Faxaflóagnfubáturinn „RejkjsiTÍk11 strandar.
Aðfaranóttina 20. þ. m. sleit „Reykjavíkina“
upp á hofninni í Reykjavik, og rak upp í klett-
ana við „batteriið11. — Menn björguðust í land
á kaðli. — Ofsa-norðanrok var, og kafalsbylur.
Skipstrand þetta atvikaðist á þann hátt, að
norskt eimskip, „Maud“ að nafni, skipherra
Gautesen, sem komið hafði frá útlöndum með
kolafarm til veizlunarinnar „Edinborg11, rakst á
hana, klauf stefnið, og braut þilfarið að framan,
svo að sjór féli inn, og sá skipstjórinn sér þá
eigi annað fært, en að hleypa skipinu á land
enda hafði atkerisfestin á „Reykjavikinni“ slitn-
að, af þvi að skrúfan á „Maud“ festist í henni.
„Reykjavíkin“ var virt á 40 þús. króna, en
vátryggð í þilskipaábyrgðarfélaginu við Faxaflóa
fyrir 24 þús. —
Umsjónarmaður gufubátsins, kaupmaður Björn
Guðmundsson í Reykjavík, kvað hafa símritað
til eiganda skipsins hr. Frederiksens í Mandal
daginn eptir.
Skipherra á „Reykjavíkinni“ hét Gundersen.
Gull-boi'uimráhöldiii. Loks hafði nú komið
eitthvað af gullborunaráhöldum til Reykjavíkur
með „Ceres“ 16. þ. m., en sum stykkin orðið ;
eptir, svo að dráttur verður enn á framkvæmd- |
unum, eins og fyrrí daginn.
Bak aramir í Reykjavfk hafa i þ. m. komið
sér saman um hækkun á bökunarlaununum, og
og bera fyrir sig hækkun vinnulauna og annara
gjaida. — Bökunarlaunin eru því orðin 5 kr. á
rúgméistunnuna, í sfað 4 kr.
Standmynd Ingélls Arnarsonar. Nefndsú, er
gengst fyrir samskotum, til að reisa standmynd
Ingólfs Arnarsonar í Reykjavik, sem aðal-lega
mun hafa vænzt samskota úr, Reykjavík, skorar
nú nýskeð á landsmenn utan Reykjavíkur, að
leggja fram fé tiJ samskotanna.
Tombólu heldur nefndin á „Hótel ísland“ 2.
og 3. marz, og væntir í því skyni góðs stuðn-
ings.
Skemmdir urðu talsverðar á þilskipum, sem
í vetrarlegu eru í grennd við Reykjavíkurhöfn,
í ofveðrinu aðfaranóttina 20. þ. m. Nokkrir
vélabátar skemmdust einnig, og einn vélabátur
('eign Valentínusar Eyjólfssonar) sökk á höfn-
inni.
f 16. þ. m. andaðist í Reykjavík húsfrú Rósa
Lúðvíksdóttir, kona á bezta aldri, gipt Bjarna
: kennara Jónssyni, ritstjóra „Bjarrna11. — Foreldr-
; ar hennar voru Lúðvik Kemp og Oddný Einars-
dóttir i Gvendarnesi. —
Rósa heitin andaðist úr berklaveiki, er hún
hafði þjáðzt af um hrið, og eru þrjár dætur þeirra
hjóna á lííi, allar á unga aldri.
Rósa sáluga var væn kona og vel látin.
Njúkrasjóður ísl. kvennfélagsins var 31. des.
siðast!. orðinn alls um 3700 kr.
Þilskipin hér við Faxaflóa eru nú í óða önn
að búa sig til fiskiveiða, og leggja út fyrstu dag-
ana í næsta mánuði.
Botnvörpuveiðagul'uskipin„Venture“ og „King
Edward VII“, er strönduðu á Miðnesi í janúar-
mánuði þ. á., eins og blað vort hefir áður getið
um, keypti D. Thomseu, þýzkur konsúll, á upp-
boðsþingi, annað á 1500 kr., en hitt á 1600 kr.
Ekki er talið liklegt, að gert verði við þau,
en eigi vonlaust um, að eitthvað hafist- upp úr
gufuvélunum, að þvi er gizkað er á í „ísafold“
ný skeð.
f 23. þ. m. andaðist í Reykjavík Jakob Árna-
son, fyrrum gildur bóndi á Árbakka i Húna-
vatnssýslu, og góðum efnuin búinn. — Ekkja
hans er Björg Jónsdóttir, og er einkadóttir þeirra
hjóna, Þuríður að nafni, gipt Lange, málara í
Reykjavík.
Prentsmiðja Þjóðviljans.
126
i gröfina, með 9undur kramið bjarta, en að það liggi
fyrir mér, að jeg sjái það skína út úr augum eiginmanris
míns, að hann kviði framtíðinni, sakir einbvers vafa, að
því er til fortíðar minnar kemur.“
Þessi orð hennar höfðu þau áhrif á Stanhope, að
hann sá, að ekki var til neins, að ætla sér að breyta á-
formi hennar, og varð bann þvi, að sætta sig við frest-
inn.
XIX kapítuli. Málið vandast.
Seinni hluta sama dags fór Flora White, sem áform-
að var, til að hitta frú Delapaine, ef vera mætti, að hún
gæti gefið einhverjnr skýringar um það, hvaða atvik hefðu
valdið því, að María réðst á heimili hennar.
En henni brást sú von, með því að frú Delapaine,
er var myndarkona, og liafði verið vinkona móður Stan-
hope’s mörg ér, varðist allra sagna.
En er hÚD heyrði Floiu geta þess, að Stanhope
væri eigi lifcið hrifinn af jungfrú Dalton, lét hún í ljósi
ánægju sína yfir þvi, og kvað9t álíta það mjög vel farið.
Þetta þótti Floru iniklu betra, en ekki, og sætti
sig þvi mun betnr við það, að hafa að öðru leyti farið
erindisleysu.
Nú liðu þrir dagar.
Mikil breyting var orðin á heimilinu. — Stanhope
sat nii að boiðum við hverja máitíð, ogvar hÍDn glaðasti í
bragði.
María lék á als oddi, og vaið feginn hverjum deg-
inum, er leið, án þess á nokkru þunglyndi bryddi hjá
Stanhope.
127
Eu þó að Stanhope léki jafnan við hvern tingur, er
María var við, greip þunglyndið hann þó aDnað veifið
ilanu fór þá að hugsa um, hvort það væri ekki
rangt af sér, að óhlýðnast síðustu ósk, og skýlausri skip-
un, ftíður síns.
En er hann leiddi það í huga sion, að faðir hans
hefði skipað þetta í bræði, af því að hann hugði, a&
Stanliope hefði fellt huga til ungu konunnar hans, varð
honum það ljóst, að það væri engin synd, að breyta móti
boði föður sins, þar sem þessi ráðstöfun hans var þá í
raun réttri að eins sprottin af misskilningi.
í þessari trú styrktist haDn einnig að mun, er hann
leiddi huga sinn að því, að þessi Nathalía Yelverton
hefði enn oigi látið sjá sig.
En þá bar að höndum lítið atvik, sem sýndi hvern-
ig sakir stóðu.
Þegar Stanhope og María koinu frá kirkju sunnu-
dagsmorgun nokkurn, hittu þau nokkra kunningja
sina, og var í för með þeim ung stúlka, er Stanhope
þekkti alls ekki.
Atlt i einu veitti Maria því eptirtekt, að Stanhope
gjörðist fölari í andliti, og var auðsjáanlega all-mikið
brugðið.
„Hvað kölluðuð þér ungu stúlkuna? — Sögðuð þér
jungfrú Yelverton?“
„Guð náði þig, góði Whito“, svaraði sá, er spurður
var. „Stúlknn heitir jungfrú Silverston, og er frá Sfc.
Louis.
Þiið var engu líkara, en þungri byrði væri létfc af
herðum Stanhop’s; en María gjörðist á hinn bóginn. mjög
döpur, og hugsandi.