Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 15.06.1907, Blaðsíða 2

110
Þjóðvil.tinn.
XXI., 28
lendingar verði í öllum öðrum málum
einráðir með konungi sinum og verða
þau mál eigi borin upp fyrir konung
í ríkisráði Dana.
Tillagan var samþykkt með 35 atkv.
gegn 27. Ekki hefir fréttzt neitt um til-
Qögur stjórnarliða þar á fundinum.
l’r egnmiði fi*á „Reykja-
segir frá þingmálafundi, er H.
Hafstein hafði haldið á Akureyri. Lík-
legt er þó að fundurinn hafi ekki verið
ihaldinn fyrir Akureyringa, heldur fyrir
nærsveitamenn, því að Akureyri er ekki
í kjördæmi Hafsteins.
Um sambandsmálið var samþykkt til-
iaga eptir höfði stjórnarmanna og, meðal
annara orða þar, sagt, að „þingrof hefði
verið bæði óþarft og ötillilýðilegtu.
Ritsímaskeyti
til „Þjóðv.1-
Khöfn 6. júní kl. 6. e. h.
Gullbrúðkaup.
Sænsku konungshjónin halda gullbrúð-
kaup sitt i dag. Afarmikið um dýrðir.
Frá Póllandi.
Forstjóri spunaverksmiðju í Lodz var
myrtur í dag. Annar yfirmaður verk-
smiðjunnar særður til ólífis. Illræðismenn-
irnir sluppu.
f
Húsírú (juðný Guðmundsdöttir,
á Mýrum.
Þann 6. maí þ. á. andaðist að heimili
sínu Mýrum, i Dýrafirði, hin þjóðkunna
merkiskona Guðný Gnðmundsdöttir. Hún
var fædd á Mýrum 24. september 1838,
og ólst þar upp með foreldrum sínum,
merkishjónunum Guðmundi dannebrogs-
manni Brynjólfssyni (f 1878) og Guðrúnu
Jónsdóttur frá Sellátrum (ý 1894) Vand-
ist hún þegar í æsku við hina frábæru
húss-stjórn foreldra sinna, auk þess sem
hún menntaðist meira en venjulegt var
um bændadætur á þeirri tíð vestanlands,
þótti hún að öllum kvennkostum skara
fram úr öðrum sér samtíða í þvi byggð-
arlagi, enda hafði hún einkar farsælar
sálargáfur til þess að hagnýta öll þau
meðul, sern þá var kostur á i þeim efn-
um. Þann 30. september 1864 giptist
hún ágætismanninum Guðmundi skipstjóra
Sigurðssyni, ættuðum af Ingjaldssandi-
Þann sama dag giptust í einu þrjú systk-
inin, börn Guðmundar dannebrogsmanns:
Brynjólfur (1869) átti Láru, dóttur Vil-
hjálms Thomsens kaupmanns á Vatneyri;
Guðrún (enn lifandi) giptist Gísla óðals-
bónda Oddssyni í LoðkÍDnhömrum, og
Guðný sál. giptist Guðmundi sál. Sigurðs-
syni. Eptir að þau hjón giptust voru
þau á Mýrum í húsmennsku, alla stund
til þess Guðmundur dannebrogsmaður dó,
en eptir það var sonur hans, Guðmundur
Franklín búfræðingur, talinn fyrir búinu,
þá stuttu stund, sem hans naut við, en
hann andaðist 1. maí 1881, 26 áragamall,
ógiptur og barnlaus, einkar vinsæll mað-
ur og hinn manDvænlegasti. Eptir lát
hans tóku þau hjón Guðmundur Sigurðs-
sod og Guðný sál. að öllu við búsforráð-
um, og var þó Guðmundur sál. við sitt
æfistarf, sjómennskuna. Gjörðist hann þeg-
ar hreppsnefndaroddviti og ekki einungis
sveitar — heldur héraðs höfðingi, og
leyndi það sér okki, að það voru engin
smámenni, sem voru húsráðendur á Mýr-
um í þá daga, og voru þá hin allra er-
viðustu ár hér vestra um það leiti. Heim-
ilið var auðugt að öllu því, sem hafa
þurfti til allra þarfa fyrir menn og skepn-
ur, þó harðinda árin gengu yfir, hvertaf
öðru, en þar var líka óþrjótandi auður
af kærleik og hjálpsemi, og sannarlega
hefði þá farið ver en fór í þeirri sveit,
ef þeirra hjóna hefði ekki að notið, enda
mun næsta fágætt, að menn nái á fáum
árum jaÍD almennri vinsæld einsogGuð-
mundur sál. Sigurðsson hélt, er heldur
almennara, að menn líti misjöfnum aug-
um á þá, sem hafa sveitarstjórn á hendi,
— en það fékk ekk' að standa lengi, því
hann andaðist eptir stutta legu í lungna-
bólgu, þ. 26. marz 1883, 48 ára gamall,
sárt harmaður af öllum, sem til hans þekktu.
Þau hjón áttu að eins eitt barn, Guðmund
Agúst, sem varð námssveinn á Möðru-
vallaskóla, en dó á ísafirði 24. september
sama ár og faðir hans, 18 ára að aldri.
Þó Guðný sál. væri hamingjunnar
barn í fullum mæli, þá var hún líka sorg-
arinnar barn. Bróðir hennar Brynjólfur,
þrekmikill og mikilhæfur maður, andaðist
á Friðriksspítala utanlands, vorið 1869,
eptir sárar þjáningar. Faðir heDnar, hinn
merkilegi öldungur andaðist 21. desem-
ber 1878. Bróðir hennar GuðmuDdur
Franklín dó 1. maí 1881. Mann sinn
missti hún á annan páskadag 26. marz
1883, og einkason sinn 24. september
samaár. Bróðir hennar, Guðmundur Hnga-
lín, drukknaði sviplega 30. október 1894.
Bróðir hennar, Jón kaupmaður í Flatey,
dó 16. janúar 1888. Móðir hennar and-
aðist 20. april 1894. Þannig var hún
búin að sjá á bak svo mörgum af sín-
um allra kærustu ástvinum og stóð nú
að síðustu uppi þrotin að heilsu um mörg
hin siðustu æfiár sín. Jeg skal ekki fara
mörgum orðum um hina miklu kosti þess-
arar mikilhæfu konu, minning hennar er
hafin yfir mitt lof, Þess skal að eins
geta, að um sína daga var alls engin kona
á Vesttjörðum hennar jafnoki, að frábærri
ráðsnilld og skörungsskap. Það var ekk;
að eins húss-stjórnin, utan húss og innan,
sem ber þess órækan og fagurlegan vott,
heldur hafði hún mikil og góð afskipti
og áhrif á sveitar og héraðsmál, og kom
þar hvervetna fram sem bezt gegndi, því
hún aflaði sér ítarlegrar þekkingar á flestu
því, sem borgaraleg staða útheimtar. Hún
las mjög mikið af alls konar fræðibókum,
sem hún ánáði, og fylgdi trúlega með
tímanum að kynna sér öll blöð og rit um
landsmál á 'sinni tíð. Hún var hin mesta
trúkona og vildi ekki heyra neitt af þeim
tilbreytingum og trúarringli, sem marga
hefir flækt í efasemi og trúleysi á síðari
tímum. Hún hafði um mörg síðustu æfi
ár sín á liendi fjárhald Mýrakirkju og lét
í sameiningu með tengdabróður sínum,
Friðrik hreppstjóra Bjarnasyni á Mýrum,
uppbyggja kirkjuna,. trausta og vandaðri
en áður, hafði hún gefið kirkjunni dýr-
mæta skrautgripi til altarisþjónustu. Þó
hún ætti ekkert lifs afkvæmi eptir það
hún missti einkason sinn, þá voru börnin
hennar næsta mörg; því enginn getur tal-
ið allan þann fjölda, sem hún gerði gott
! á ýmsan hátt, bæði með gjöfum og holl-
um ráðum, sem hún sá opt betur en
flestir aðrir, og þó hún væri hin mesta
fjárgæzlu kona, þá var ekki horft í það
að hjálpa þeim, sem bágt áttu, þegar hún
sá þess þörf, og það opt úd þess að láta
míkið á bera. Henni var meðsköpuð stað-
föst tryggð, líkn við aumstadda og lát-
laus háttprýði og ljúfmennska við alla,
æðri og lægri, en samfara því var hrein
einurð, þrekmikil lunu í sorg og gleði.
Síðustu æfiár sín var hÚD sem liúskona
á Mýrum, — hvar hún ól allan aldur
sinn — i sambúð við systur sína, húsfrú
Ingibjörgu Margréti og mann hennar,Frið-
rik hreppstjóra, og naut af þeim hinDar
alúðlegustu umgeDgni og virðingar. Þann
siðasta dag, sem hún lifði, var hún mjög
glöð og hressari en að undanförnu, því
mjög var hún orðin heilsu þrotin, var
hún niðri við framan af deginum, og ræddi
við heimafólkið, það sem viðstatt var og
nokkra aðkomandi og veitti þeim vel-
gjörðir með sinni vanalegu alúð, virtist
mönnum sem hún væri áð öllu heil, en
litlu eptir miðjan dag hneig hún niður,
þar sem hún var stödd, og andaðist stutt-
um tíma síðar. Læknis var tafarlaust
vitjað, en hún var nær örend af heila-
blóðfalli. Hún var jarðsett að Mýrum 14.
raaí með viðhöÍD mikilli, að viðstöddu
fjölmenni, og hefði þó enn fleiri komið,
ef veður hefði verið kyrrara en þann dag
var. Sóknarprestur hennar, síra Sigtrygg-
ur Guðlaugsson flutti tilkomumikla nús-
kveðju í sorgarhúsinu og var þar á eptir
sungið kvæði, er Kristinn bóndi Guðlaugs-
son á Núpi hafði ort. I kirkjunni flnttu
þeir líkræður sira Sigtryggur, og síra
Þórður Ólafsson á Söndum, og sagðist
báðum mjög vel. Yið gröfina voru sung-
in eptirtýlgjandi erindi.
Allra daga kemur kvöld.
Gæfu sól með geislum skýrum
glanzað hefir lengi’ á Mýrum,
margur fann þar skjól og skjöld.
Héraðsfrægð af göfgum garði
gengið hefir langa tið.
NiL'er fölnuð fyrr en varði
frægðar daga sólin blíð.
Farðu blessuð, bliða önd,
þin var útrétt opt til bjargar
og að vinna snilldir margar
auðsnilld, sterka hjálpar hönd.
Hætt að slá er hjartað bliða,
huggun opt sem gaf og ráð,