Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 04.12.1907, Qupperneq 6

222
ÞjCÐVILJiflN
hafði aflað sér talsverðrar almennrar menntun-
ar. — Gegndi hann þar bæjarfalltnia'itörfum í
nokkur ár, og var einnig í bvggingarnefnd kaup-
staðarina, átti og góðan þátt i bindindisstarfssmi
á Isafirði síðustu árin, sem hann dvaldi þar.
I Vesturheimi átti hann ýmist heima í Qu’Ap-
pelle dalnum, eða i baenum Brandon, en var
heimilisfastur i Brandon sex síðustu árin, sem
hann lifði.
Hann lá tæpan fjögra vikna tíma, og dó úr
slagi.
Bessastaðir 4. des. 1907.
Tíðarfar fremur óstöðugt, rigningar og rosar
sll-optast, og jörð marauð hér syðra.
,Steriing‘, skip Thore-fólagsins, kom til Reykja-
víkur frá útlöndum 26. f. m. — Meðal farþegja
var Sigurður læknir Magnússon, sonur sira Magn-
úsar heitins Jónssonar, er síðast var prestur i
Laufási, ungfrú Valdís Böðvarsdóttir frá Akra-
nesi, frú Kristín Benediktsdóttir frá Kaupmanna-
höfn, og Vilhjálmur Hákonarson frá Stafnesi, kom-
inn frá Ameriku.
„Sterling11 lagði af stað frá Roykjavík t 1
Breiðaflóa, og Vestfjarða, aðfaranóttina 30. f. nJ
Mislingar eru enn að stinga sér niður hér og
hvar í Rnykjavík, sem og í Hafnarfirði.
Danska varðskipið „Islands Falk“ lagði af
Stað frá Reykjavík til Kaupmannahafnar 28. f.
m., en er væntanlegt aptur i janúarmánuði.
Hver þá verður foringi varðskipsins, í stað
Amundsen’s, sem sloppir forustunni, hefir enn
eigi spurzt.
Borununum í Oskjuhh’ðarmýrinni í Reykja-
vík var hætt, ér borað hafði alls verið 220 fet
niður, en mikið kvað enn vera órannsakað af
því, sem upp úr holunni hefir verið tekið.
Ef stjórn hlutafélagsins „Málrnur11 læturgrafa
námugöng — sem líklegt þykir, svo að gengið
verð' úr öllum vaía — væri æskilegt, að fram-
kvæmdunnm væri flýtt, sem auðið er.
„Ceres“ kom frá útlöndum til Reykjavikur
1. þ. m.
XXI., 55.-56.
Skipið fer til ísafjarðar, og annara bafna á
Vesturlandi, 5. þ. m.
Dak rauf nýskeð af hlöðu á Lækjarbotnum í
Mosfellssveit, og missti bóndinn yfir 2o hesta
af heyi.
Bagalegt var það, að „Sterling11 lagði nær
degi fyr af stað frá Reykjavík til Vesturlands,
en áætlað var. — Þetta varð þess valdandi, að
„Þjóðv.“, sem átti að sendast, með skipinu, kom
um seinan.
Hafi þessi breyting á burtfarartima skipsins
verið gjörð með samþykki póstmeistara, væri
óskandi, að hann minntist þess eptirleiðis, að
fleiri þurfa að nota skipið en Reykvikingar.
I0TIÐ TÆKIFÆRIÐ!
Til 20. desember verður skófatn-
aður, hálstan, tjörutóííverk,
kork og margar fleir*i vörur
selt' með
afar-miklum afslætti.
Klina—lifs—elexir* Vald. Peter-
sens, reyktóbak og vinclla, mun-
uð þór einnig hvergi um þessar mundir
fá ódýrari en hjá mór.
Komió og reyniö.
ísafirði 30. okt. 1907.
Virðingarfyllst
fjfón próbjartsson.
Irgel og lorfepiano
frá neimsins vöoduðustu verksiniðjum,
ameríkönsk, þýzk og sænsk, útvegar
Jón Hróbjartsson verzlunarstj. á Isafirði.
Verðlistar með myndum til sýnis.
Hús til sölu.
Ibúðarhús í Tröð í Alptafirði er til
sölu. — Húsið er 12X8 áln., tvílyft, og
kjallari undir því öllu; í öðrum enda
kjallaraDS er eldhús, en iaglegt íbúðar-
herbergi í hinum. — Einnig fylgir fjós
úr torfi, og fjárhús og hlaða, hvorttveggja
úr timbri.
Enn fremur hjallur 9X6 áln., með
geymslulopti,
Með húsunum selst einnig ræktaður
lóðarblettur, sem mun vera freklega um
eitt hundrað úr jörðu, og út-engjar.
Semja mó um kaupin við undirritaðan.
Tröð 23. okt. 1907.
Sveinn A. Hjaltason.
Með sjs ,Ceres‘ 7. desember n. k.
á eg von á mjög miklu af ullarfatnaði
einkum alls konar nœrfatnaði fyrir
karlmenn, konur og börn. — Ver<5i<5
mun yður lika vel.
Með sömu ferð koma og að öllu for-
fallalausu:
Kartöflur — Epli — Diamant
'steínolúi (S. I3- _A_.) —
Möndlur — íiúsinur — Van-
illjx — Kvíl la gabörkur —
Dvottalút — *5oja og margt margt
floira.
Kartöflunum og steinoliunni liefi eg
þegar lofað nokkru af.
Isafirði. Póstgata 6.
Jón Hróbjartsson.
26
Elízabet faðmaði hana að sér. „Gruð blessi komu
þina bingað!“ mælti hún aptur, og það enn innilegar,
en áður.
II. Itapitiilí.
Brenkmann's-ættin var i röð auðugustu ættaDDa í
hinni voldngu Hansastaða-verzlunarborg, og i einna mest-
um metum.
Old eptir öld hafði hún átt húsið Elysíum, enda þótt
skrifstofur, og vörubirgðir, hefðu fyrir löngu verið fiuttar
nær höfninni.
Húsið dró nafn sitt af granít-súlnagöngum, og voru
þar út böggnar myndir, er áttu að sýna lífið í Paradis.
— Súlnagöng þessi höfðu verið látin haldast óbreytt, þó
að búsið hefði að öðru leyti tekið ýmsum stakkaskiptum.
Nú var fremur einmanalegt í húsinu, hlerarnir all-
optast tyrir gluggunum á öðru lopti, og á fyrsta lopti,
og í gólf herbergjunum sást sjaldan neinn viðgluggann.
Brenkmann-ættin, sem áður hafði verið all-fjölmenn,
var orðin mjög fámenn.
A lifi voru nú að eins frú Elízabet, ekkja Gottfred’s
BrenkmanD, og Ulrioh, sonur þeirra, sem árum saman
hafði verið hjá verzlunarfélagi í Ermdúnum, til þess að
búa sig undir, að taka við forstöðu verzlunarhússins.
Eun má og nefna Baldvin Brenkmann, bróður Got-
freds, sem var yDgri, en hunn, og nú orðirm gamall pip-
arsveinn. — Það voru mörg ár, síðan hann hafði átt heima
í Elysíum, og með því að hann var mannafæla, mundu
fáir eptir honum.
Enda þótt Lebrecht Maicke ætti heima í Elysíum,
31
Benedikta fiýtti sór, og var, sem henni hefði verið
rekinn löðrungur.
í herbergi Birgittu greiddi hún sér, og lagaði á sér
föt.in, og tók sér svo bók i hÖDd, og settist í eitt horn-
ið á borðstofunni.
Hún gat þó eigi lesið, því að hún hafði stöðugt
hugann við það, sem hún hafði heyrt.
I þessum hugsunum var hún, er Elín kom inn i
horbergið, í sorgarbúningi, sem fór henni ágætlega.
Elín og Benedikta voru engar vinur, en hafði þó
ekki komið neitt ílla saman, raeð því að Benedikta hafði
jafnan sveigt undan.
En i dag var Elínu eitthvað upp sigað við Bene-
diktu, og mælti: „Þú ert eitthvað iðin við lesturinn!
En það er líka, rétt af þér, sem átt að verða konnslu-
kona . .“
Benedikta rak upp stór augu. „Jeg kennslukona?“
mælti hún. „AIdreí“.
Hún gat ekki hugsað sór annað lakara, en að vera
stöðugt bundin við skólabækurnar.
EIíd hló háðslega. „Hvort sem þú vilt, eður eigi,“
mælti hún. Ulrích hefir ákveðið það, og við það situr,
þótt þú viljir það ekki.“
Benedikta varð náföl. „Hefir Ulrich ákveðið það?“
rnælti hún, og komst í all-mikla geðshræringu. „Eigum
við þá uð gjöra allt, sem hann vill?“
„Við?“ mælti Elín háðsloga. Hvað dettur þér i hug?
þú átt að vera kennslukona, til þess að geta haft ofan af
fyrir þér, og verða okkur ekki til þyngsla-. — Hvers
vegna eyddi faðir þinn öllu fó sínu í drykkjusvall, og