Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 30.05.1908, Blaðsíða 3

XXII., 25.
.Þjóðviljinn.
99
•en mörg þÚ9und hlutu meiðsli, og er mælt,
að úr hundrað borgum hafi komið óskir
um tjöld, og víða kvartað um læknaleysi.
Canada. 26. apríl féll skriða á þorpið
Xotre Dame de Salette, og biðu 25 menn
bana. — — —
Argentína. I borginni Santiago del
Estero urðu nýlega all-miklar róstur. —
Var landshöfðingjanum, og æðstu em-
bættismönnunum, varpað i fangelsi, og
margir hlutu bana, áður en herliði tókst
að bæla niður uppreisnina. — — —
G-uatemaia. 20. apríl var Cabrera, for-
eeta lýðveldisins, sýnt banatilræði, með
skotum, og missti hann einn fingur, en
nokkrir af fylgdarmönnum hans biðu bana.
— 18 menn voru teknir fastir, og a?otn-
ir, eptir herdómi. -- — —
Peru. Þar í landi er uppreisn, og
hafa ujipreisnarmenn náð i járnbrautarlest,
og heriið verið sent gegn þeim.
Astralía. Járnbrautarslys varð i
Victoríu 20. april, og biðu 42 menn bana,
en 143 hlutu meiðsli.
Um mánaðamótin siðustu gekk ákafúr
stormur yfir Veetur-Ástralíu, og týndust
40 skip, og alls drukknuðu um 100 menn.
Marocco. Mælt er, að Mulay Rafíd
sendi 20 höfðingja til Evrópu, til þess
að reyna að fá stórveldin til þess, að við-
urkenna soldánstign hans. — Eiga þeir
og að fara þess á leit í Madríd, og í Par-
ís, að vopuahlé komist á, og biðja Eng-
lendinga, og Þjóðverja, að stuðla að þvi,
að Frakkar hætti ófriði.
29. apríl réð herlið Mulay Hafíds á
D'Amade, hershöfðingja Frakka, og urðu
30 sárir af Frökkum, en Maroccomenn
urðu frá að hverfa. — — —
Senegambía. I grennd við Munkschot
réðu Márar nýlega á 32 þarlenda skot-
menn, er frakkneskur liðsforingi stýrði,
og komst liðsforinginn einn lífs af, en
Márar rændu vopnum, vistum, og 7 þús.
frönkum í peningum. — — —
Japan. 30. apríl rakst herskipið ,Mat-
sushíma' á sprengivél neðan sjávar, í
grennd við Pescadores-eyjarnar, og er
mælt, að 160 ínenn hafi farizt, en nokkr-
um varð bjargað. — — —
Persaland. Ráðaneytið hefir sótt um
lausn, sakir tjárskorts í ríkissjóði. — Eru
svo mikil brögð að því, að embættis-
mönnum, og hermönnum, hafa eigi orð-
ið goldin laun í nokkra mánuði. — —
Indland. Momand-þjóðflokkurinn, er
býr norðarlega á Indlandi, hefir ráðið á
herlið Breta þar, er Willcocoks hershöfð-
ingi stýrir, og fékk hann stökkt þeim á
flótta; en af Bretum féllu þó sextíu.
Si".....1 “aaaiat
„jleykj avíkin“
•er iðin við sinn keip og gamla lagið.
Að bera allar sínar vammir á þá, sem
móti mæla. Ljótan munnsöfnuð og þvi
um líkt talar blaðið um hjá öðrum, en
um leið beitir það þvi sjálft á ljótasta
hátt.
Mörgum skynsemdarmanninum mun
fiunast greinin í „Þjóðv.u nokkuð væg og
allt var á rökum byggt, sem þar stóð,
enda sýnir svar „B,.vikur“ það bezt.
Of vægt, segi jeg, af því að rétta ráð-
ið við svona blöð, er það, að sletta sama
saurnum, og það slettir á aðra, beint fram-
an í það og aðstandendur þess.
En „Reykjavíkin“ er svo viti borin,
að hún veit, að það er leiðinleg iðja fyr-
ir góða menn, og það notar hún.
Um það, að leppa sig með dularnöfn-
um, ætti blaðið sem minnst að tala, því
að þá er hætt við, að það sneiði dálítið
ábyrgðarmann sinn. S.
Ritsímaskeyti (frá Sk. Th.)
til „Þjóðv.u
23. þ. m.
Skilnaði aldrei heitið i sambandsnefnd-
inni, strax eða síðar, og engu lýst yfir
um hann.
Skúli Thoroddsen,
eigandi Þjóðviljans, kemur ekki upp
um leið og hinir nefndarmennirnir. Hann
liggur á sjúkrahúsi i Höfn, var veikur
i eyranu, og tókst skurðurinn, sem á því
var gerður, mjög vel, svo hann er á góð-
um batavegi.
ííýliitinn er
19. þ. m. Björn Bjarnason, fyrrum bóndi í
Eystri Krókum í Fnjóskadal, 87 ára að aldri.
Prói'
við landbúnaðarháskólann hafa tekið: Bene-
dikt Blöndal og Ingimundur Guðmundsson, úr
Vatnsdal og hlutu báðir 1. einkunn.
Bessnstaðir 30. maí 1903.
Tiðín. Stöðugt haldast rigningar, við og við
og heldur kalt í veðri. Krapslydda kom fyrir
nokkrum dögum, og urðu fjöll hvítniðurí miðj-
ar hlíðar.
170
Heimskinginn jeg, sem hafði gert; mér von um, að
henni yrði þetta til ánægju, — henni, sem eigi myndi
hafa gert sig ánægða með skraut rikustu hallar.
Sársaukinn, sem eg hefði orðið fyrir í dag, var mér
jafn þungbær, sern eg hefði verið að líða alla æfi.
Eina ánægjan var í þvi fólgin, að rifja það upp
aptur og aptur fyrir mér, hve óendanlega bágt jeg átti.
XIII. kapftuli.
Pyrir brúðkaupið.
Tvær vikur voru iiðnar, og snerist hugsun mín öll
um það eitt, að reyna að svæfa sorgina.
Jeg bjó einn í húsinu, því að jeg hafði látið hjú
mín fara frá mór, svo að jeg gæti búið einn yfir sorg
minni.
Jeg gat að visu eigi bannað neinum, að berja að dyr-
um, en eg hleypti engum inn.
Jeg var aleinn, og gat þó engan frið fundið.
En nú hvarflaði hugurinn kvöldstund nokkra til
jungfrú Dudleigh.
Mig langaði til þess, að frétta eitthvað at heimili
hennar.
Þá heyrði jeg, að barið var á gluggann, sem sueri
út að garðinum.
„Massa, Massa Felt!u
Jeg kaunaðist strax við málróminn. — Það var
svertinginn, verkmaður jungfrú Dudleigh, sem einatt hafði
verið hlýtt til mín, síðan eg einhverju sinni hafði beðið
.hann fyrir skilaboð til jungfrú Leighton.
167
Hann rak upp hlátur.
„Er það nú svo áríðandi, að efna allt, sem maður
lofar?“ mælti hann. „Mig langaði auðvitað heim aptur
til inndællar brúðar, og góðs vinar, sem var að halda
brúðkaup sittu.
Urquhart!
Felt!
„Ertu þorpari, eða ertu — u
„Maður, sem enn er með fullu viti, og verður að
taka vitstola æskuvin sinn undir vernd sína. Komdu
inn í húsið, Mark; hér sjá oss allir“.
Að svo mæltu greip hann í handlegginn á mér, og
leiddi mig inn í húsið mitt, hann vesalingurinn, sem eg
hefði getað jarðvarpað, hann, sem eg taldi vera versta
fjandmann minn, hann, sem var orsökin í smán minni,
og sorg, hann, sem eg hataði af öllu hjartau.
Við gengum nú saman inn í herbergið, sem eg hafði
gjört mór allt far um, að skreyta sem bezt handa konu-
efninu.
En hve mjög brá mér eigi, er hann nam staðar fyr-
ir frarnan mig, og mælti:
„Felt! Mér þykir vænt um þig. — Jeg á engan
vin, nema þig, og er þór mjög þakklátur. — Segðu mér
hvað þér mislikar við migu.
Jog vis9Í ekki, hvaðan á mig stóð veðrið, þvi að á
þessu átti jeg sizt von.
„Þó að brúðkaup þitt færist fyrir í dag, þarftu ekki
að vera niðurlútur. — Dutlungafullri jstúlku, eins og
jungfrú Leighton er, getur vel dottið í hug að hún sé
veik, og tei og víst, að hún hafi þegar iðrazt heimsku
sinnar, og veiti þór, áður en vika er liðin, Lun þau, sem