Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 17.09.1908, Qupperneq 4

176
JEjjóðviljina.
XXII 44.
Otto Monsted
Ö
cl aiiska ömjörlíki
er bezt.
Den norske Fiskegarnsíabrik
Ghristianía,
leiðir athygli manna að hinum nafnkunnu netum sínum, síldarnótum og hring-
nótum.
Umboðsmaður fyrir Island og Færeyjar:
Hr. Lauritz Jensen.
Enghaveplads Nr. 11.
Kjöbenhavn Y.
der korresponderer œeget, har
samjölnuð við hinn heimsfræga meltingar-
bitter.
Ivina-líís-elexlx'irin.
Tæring.
Konan mín, sem árum saman hefir
þjáðst af tæringu, og leitað ýmsra lækna
hefir orðið talsvert betri, síðan hún fór
að staðaidri að neyta Kína-lífs-elexírs
\a\demars Petersen’s, og vona jeg, að hún
verði fyllilega heil heilsu, ef hún heldur
áfram að neyta þessa ágæta elexírs.
J. P. Amorsen
Hundested.
Taugagigt.
Konan mín, sem þjáðst hefir af tauga-
gigt i 10 ár, sem og af taugaveiklun, og
leitað ýmsra lækna, án þess að gagni
hafi komið, er orðin fylliiega heii heilsu
síðan hún fór að neyta hins heimsfræga
Kína-lífs-elexírs VaXdemars Petersens.
J. Petersen, tirnburmaður
Stenmagle.
Stærsta hnoss iífsins er heilbrigði og
ánægja.
Heilsan er öllu fremri. — Hún er
nauðsynlegt skilyrði hamingjunnar. —
Heilsan gjörir lífið að sama skapi dýr- |
mætt, se.ii veikindin gera þai5 aumt og |
sorglegt.
Allir, sem vilja vernda iíkamsheil-
brigðina, sem er skilyrði^ hamingjusamr-
ar tilveru, ætti að neyta hins heims-
fræga og viðurkennda
Kína-lífs elexirs.
En gætið yðar gegu lélegum, og ó-
nýtum, eptirlíkingum.
Gætið þess vandlega, að á einkennis- I
miðanum séhið löghelgaða vöruruerki mitt
Kinverji með glas i hendi, ásamt merk-
inu í grænu lakki á flöskustútnum.
Jöröin SVHeiri-Garður i iýrahreppi
að nýju mati 12 hndr. með öllum kost-
um og gögnum fæst til kaups og ábúð-
ar í fardögum 1909 Jörðin er í bezta
standi, sömuleiðis öll hús. Lysthufendur
gjöri svo vel að snúa sér til verzlunarstj
C, Proppé á Þingeyri, eða eiganda ogá-
búanda jarðarinnar Kristjáns Ólafssonar.
Dýraf. í Aug. 1908.
Komniisser Forsikringsinspektöre, Handels-
Markeds- og Privatrejsende, samt saadanne
soni vil avertere efter, og arbejde xned Under-
agenter og Bissekræmmere etc, kan , med et
Belöb af 15—20 Kroner, uden at gaa uden-
foL1 Dören, uden Butik eller Næringsbevis,
danne sig en grundsikker, hæderlig og selv-
stændig Fremtidsforretning: Kciniske Fabrik.
„Ueriuaniau. Kastelsvej 17 Köbenhavn.
Kitstjói-i og ábyrgöarmaður:
Siguröur Lýðsson, stud. jur.
Prentsmiðja Pjóðviljans.
252
lengur á móti því, sjjratt upp úr rúminu, og á htstbak.
— Og þegar dimma tók, og jeg var næstum kominn hér
að húsinu, fékk það svo mjög á mig, að jeg íaldi mig í
kjarrinu, öðru meginn við veginn, í stað þess að halda á-
fram. — Mér fannst einhver innri rödd kalla til mín:
„Ekki enn þá, ekki enn þá!u
Jeg horfði forviða á hann; hanri var gagndrepa,
en virtist eigi veita því neina eptirtekt, sakir geðshrær-
ingar.
„Hér hlýtur eitthvað að hafa gerst, er mig varðaru,
mælti hana. „Kiukkan cnun hafa verið um ellefu, er eg
kenndi krampadrótta í brjóstinu. — jeg starði þó stöðugt
á húsið, og sýndist mér þá, sem ljós væri slökkt ein-
hversstaðar, og skugga bæri á húsið. — Hvar var ljós
þetta, frú Truax, og hvað hefir gjörzt hér? — Það getur
ekki verið, að þessi innri rödd hafi logið að rnóru.
Jeg skalf, og nötraði, og gat engu svarað.
.Hvað átti rödd þessi að þýða?u mælti hann enn
fremur. „Er þeim ef til vill hætta, og bani búin? —
Nei, það getui ekki veiið; þau eru langt í burtu, og hr.
Tamworth getur enn eigi hafa komist til Frakklands. —
En þó finrist mér, sem hegningin vofi alveg yfir þeirri,
Og að jeg fái hér fulla vissu um, að þeim hafi verið hegnt.
— Mér skjátlast ekki, frú Truax; segið mér það sem
þór vitið“.
„Það getur veriðu, mælti jeg, skjálfandi, „að frakk-
neskur maður, sem nýlega er kominn liingað, geti gefið
yður upplýsingar um manninn, og konuna, sem þér eruð
að hugsa uro. — En væri ekki óheppilegt, að þér fengj-
uð slæm tíðindi á þessari stundu?
„Jeg veit ekki“, svaraði hann. „Jeg hygg, að eigi
253
þurfi að kvíða því. -- Hr. Tamworth hefir sagt, mér, að
hann hafi sagt yður æfisögu mína. — ímyndið þór yður
að það fáí á mig, þó að glæpur, sem svipt hefir göfuga
konu lífi, og bakað mór afar-mikla sorg, og angist, fái
makleg málagjöld?u
„Hjartað er leyndardómur“, svaraði jeg. „Ef hegn-
ingÍD kæmi að eins mður á honurn, myndi eg ekki lást
um það, en að þvi er hana snertir, get eg eigi varizt
pess, að finna tii meðaunkvunar, — ef til vill af þvi að
hún er móðir — “
Orð mín feugu miklu meira á hann, en jeg hafði
vænzt.
„Guð minnu. mælti haim. „Er hún móðir? Hún
- týgrisdýrið, sem er tilfioningalaus, eins og stálið, sem
eg heföi átt að roka i brjóstiö á benni! Er barnið lifandi?
Er það orðið fullorðið? Er það —u
„Það ei íegursta, og saklausasta, veran, sem eg hefi
nokkru sinni séð."
Hann spratt upp, og datt mér helzt í hug, að hann
ætlaði að ráða á raig.
„Hvernig vitið þór það?u mælti hann.
„Jeg heíi séð hana", svaraði eg hikandi, „og hefi
skyggnzt inn i sál hennar. — Hún heitir Honora, og er
lík jungfrú Dudleigh, en þó fríðari, og ekki eins við-
kvæm, sem betur t'er"-
Það var, sem haun skild.i mig ekki.
„Hafið þér verið í Erakklandi, frú Truax?u mælti
hann.
„Nei; en jungfru Urquhart hefir komið hingaðu.
Hanu hné niður á stól, en spratt svo upp aptur, og
litaðist um í herberginu, sem óður maður.