Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 05.05.1909, Blaðsíða 3

XXIII., 21.
Þjóbviljinjí
83
á því, að alþÍDgi hugeaði þá til þarfa
þeirra.
Aðflutni ngsb annsmálið.
Um það mál urðu all-snarpar uinræður
á þingi, einkum í neðri deild, og er nú
frumvarpið loks samþykkt í því formi,
að ekkert áfengi má flytja til landsins
eptir 1. janúar 1912, en selja mega þeir,
er vínsölu- eða vínveitingaleyfi hafa, til
1. janúar 1915.
Það var efri deild, er skaut inn á-
kvæðinu um vínsöluleyfið til 1. janúar
1915, og mun Ari Jónsson. þm. Stranda-
manna, upprunalega hafa borið þá til-
ilögu fram.
Sala Kjarna.
Um sölu þeirrar þjóðjarðar til Akur-
eyrarkaupstaðar hefir orðið mikið þras á
þingi, með því að minni hluta flokkurinn
vildi aptra sölunni, og láta Hrafnagils-
'hrepp í Eyjafjarðarsýslu, þar sem jörðin
liggur, sitja fyrir, ef hann kynni að vilja
kaupa.
Fékk minni hlutinn því áorkað í neðri
deild, að kaupverð jarðarinnar var hækk-
að upp í 12 þús. krónur, úr rúmum 8
þús., en efri deild lækkaði það aptur nið-
ur i 10 þús., og þar við var látið sitja.
Ekki var laust við, að stór-pólitíkin
blandaðist talsvert inn í mál þetta; en
ekki hirðir „Þjóðv.u að fara lengra út í
þá sálma,
Ejárlögin.
Með því að efri deild hefir, eptir að
fjárlögin hafa komið til hennar í annað
skipti, gert nokkrar breytingar, til lækk-
unar útgjöldunum, verður sameinað alþingi
að útkljá ágreiningsefnin milli deildanna.
Eiðar og drengskaparorð.
Prumvarpið fellt.
Frumvarp um ofan greint efni réð nefnd
i efri deild (L. H. Bj., Kr. Daníelsson og
Gunnar Ólafsson), til þess að fella, taldi
orðalagið, sem verða átti á eiðstafnum,
eptir frumvarpi neðri deildar, ekki til
bóta frá því, sem nú er, og tæpast sniðið
eptir nútíðar málvenju, né lagað, til að
varðveita þá alvöru, sem eiðsathöfniuni
verði að vera samfara.
Efri deild féllst á tillögur nefndarinn-
ar, og því var ofangreint frumvarp fellt
þar í deildinni.
Sjómennska á íslenzkum þilskipum.
Fiskiveiðanefndin í neðri deild hefir
bori'' frarn þingsályktunartillögu þess efn-
is, að sko.a á landstjórnina, að semja og
leggja fyrir næsta alþingi frumvarp til
laga um sjómennsku á íslenzkum þilskip-
um, er stunda fiskiveiðar, eða flutninga
með ströndum fram.
Undanþága frá sóknargjaldagreiðslu.
Um ofan greint efni samþykkti neðri
deild 3. maí, að auk þeirra utanþjóðkirkju-
manna, sem eru i söfnuði, er hefir prest,
eða forstöðumann, er kgl. staðfestingu
hefir hlotið, skulu og undanþegnir sókn-
argjöldum „aðrir utanþjóðkirkjumenn, ef
1 -Jli ■ ...I
hér á landi er sjóður til eflingar og stuðn-
ings trú þeirra með fastri skipulagsskrá,
er ráðherra staðfestir, og undir stjórn
þeirra manna, er ráðherra tekur gilda, og
þeir gjaldi til hans eigi minna en 2 kr.
árgjald hver maður 15 ára að aldri. —
Sömuleiðis er þéssu gjaldi undanþeginn
hver sá utanþjóðkirkjumaður, er greiðir
eigi minna en 2 kr. árgjald til sérstaks
fræðslusjóðs fátækra barna í sínum hreppi,
enda hafi sá sjóður stjórn og skipulags-
skrá staðfesta af ráðherra.
Pröf i stýrimannafræði.
I. f. m. luku þessir prófi við stýrimanna-
skólann í Reykjavík:
Jóel Kr. Jónsson, Reykjavík...........61 stig
Jón Ó. Magnússon, Arnfirðingur........68 —
Guðleifur Hjörleífsson, Arnesingur . . 54 —
Ólafur Pétursson, Reykjavík............49 —
JÞórarinn Olgeirsson, Reykjavík........46 —
Jón Árnason Arnfirðingur ......... 42 —
Prófdómondur voru: Eiríkur Briem, presta-
skólakennari, og skipherra ffannes ffafliðason.
Hús brann á 8eyðisfirði.
í aprílmánuði þ. k. hrann i Seyðisfjarðarkaup-
stað ívernbús Brynjölfs Ijósmyndasruiðs Bigurðs-
sonar, en innanstokksmunum varð að mestu leyt
hjargað.
Vorzlun var rekin í húsi þessu; og var Braun
kaupmaður í Hamborg, eigandi hennar, og kvað
vörum hans hafa verið bjargað.
Hversu eldurinn hefir komið upp, hefir eigi
spurzt.
Úr Vestmannaeyjum.
eru þessi tíðindi: Aflabrögð góð, er gæftir
leyfa, en þær mjög stopular i apríl. — Hæðstur
afli á vélabáta yfir vertíðina 16 þús., en meðal-
afli 7—10 þús.
164
fyrir yður! Áttuð þér ekki bróður, sem hét Daníel, og
systur, sem hét Kata, er drukkouðu bæði fyrir mörgum
árum?a
„Hvers vega spyrjið þér þessa?“ spurði Raffles, hálf-
hikandi.
„Jú!“ mælti Bob stillilega. „Bæði þessi nöfn eru í
bréfinu, og því ímyndaði hr. Twysten sér
„Fáið mér bréfið!u greip Raffles snögglega fram í
„Þér verðið þá strax að fá mór það aptur — heyrið
þér það? Það kann að verða spurt eptir því, og hr.
Twysten —“
Mikið rétt! En fáið mér bréfið!„
Nú varð þögn langa hríð, og t'annst Maggy, er stóð
á hleri, það vera sem eilífð. — Hún hafði heyrt samræð-
urnar, og fengið ákafan hjartslátt. Hvaða leyndarmál
gat það verið, er snerti eigi að eins Raffles, föður hennar
heldur og Dan og Kötu?
„Hún heyrði nú, að stóll var færður til, og siðan
heyrði hún málróm föður síns, og heyrði, að hann var
æstur.
„Lofið mér að hafa bréfiðu, mælti hann, „svo að
jeg geti sýnt Konks það!“
„Það þori jeg ekkiu, mælti Bob all-ákafur.
„Þér skuluð fá það aptur eptir nokkra kl.tíma!u
„Bréfið kynni að misfarastu, svaraði Bob, „og Twy-
•eten verður að vera varkár! En fáið mér bréfið, þá skal
eg rita upp aðal-atriðin úr þvi, og það getur nægt yður“.
„Skrifið þá — en verið nú fljótur!u
Nú varð löng þögn. — Stormur, regn og þrumur,
æddi úti fyrir, og Maggy heyrði eigi, hvað talað var.
Allt i eina heyrði hún, að útidyrahurðinni var ekellt.
161
XY. kapituli.
Maggy var allan daginn, sem í draumi, og inntí
ekyldustörf sín af hendi, án þess hún vissi, hvað hún
var að gjöra.
Hún þorði varla að horfa í augun á föður sínum,
og einatt var sú spurning að vakna hjá henni upp aptur
og aptur, hvort það gæti verið, að faðir hennar væri toll-
svikari, og hefði rænt strandmunum, en hún þorði þó
eigi, að inni hann eptir því.
Hún gerði sér enn von um það, þótt sú von væri
að vísu veik, að þetti væri misskilningur, og kveið fyrir
að fá að vita sannleikann í þessu efni.
Það var eina bótin, að hún var svo önnum kafin,
að sýsla um ömmu sína, sem var veik, og þarfnaðist
hjúkrunar, að hún gleymdi áhyggjum sínum annað augna-
blikið.
Gamla konan var með óráði allan daginn, og sagði
að eins orð og orð á stangli, og þá eitthvert rugl.
Eins og á sór stað hafði þessi óræki vottur þess, að
um hættulegan sjúkdóm væri að ræða, nálega alls engin
áhrif á Maggy.
Þegar kvöld var komið, varð gamla konan rólegri.
Maggy sat við rúmstokkinn, og hallaði lémagDa höfð-
inu upp að veggnum.
Hún var dauðþreytt, en gat þó ekki sofnað; það
var suða fyrir eyrunum á henni, og það var mók á henni,
og hver hugsunin rak aðra.
Svona sat hún lengi grafkyr, udz hiin hrökk allt í
einu upp við það, að hún heyrði málróm, sem hún kann-
aðist vel við, í næsta herberginu.