Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 18.09.1909, Side 5

xxm., 41.—42.
.Þ JÓÐY XLJIN N
165
'kostlega við það að forsetar þingsins fóru
á konungsfund ura miðjan þingtíraann,
til^þess að fá skipaðan nýjan ráðherra.
En frá völdunum var nú loks flokk-
xxrinn farinn, og hefði vel mátt vænta þess,
»ð hann reyndi að bæta fyrir syndir sin-
ar, með því að koma ögn lítið betur
fram sem andstæðingaflokkur en hann
hafði gert meðan hann var við völd.
Það hefði líka mátt búast við að hann
hefði lært það af óförunum, að slík fram-
koma dyggði ekki, ætti hann að ná aptur
lýðhyili, að hann sæji að almenningur er
ekki jafn heimskur og hann hafði gert
ráð fyrir.
En önnur varð nú raunin.
Það eru sumir hlutir óbreytilegir hér
i veröldinni.
Og einn af þeim er trú Heimastjórn-
armanna á heimsku mannanna. L.
Raruaveiki
hefir stungið sér niður á hæ einum í Dala-
sýslu, og hafa látizt þar tveir unglingar.
Sima-línan til Œgissiðu.
Síminn til Ægissíðu var opnaður til almenn-
ings nota 8. sept. þ. á. —
Skipstrand.
Skip strandaði ný skeð á Langanesi, en menn
björguðust allir. — Skip þetta hét „Engey“, og
var eign Björna kaupmanns Guðmundssonar i
Þórsköfn.
Fiskaíii i Steingrímsí'irði.
ftr Steingrímsfirði í Strandasýslu fréttist i önd-
verðum þ. m., að þar væri kominn prýðis góður
þorskafli.
Kosning vara-biskupa
hefir verið fyrir skipuð nýskeð, og eiga prest-
ar, og aðrir, sem atkvæðisrétt hafa (aðstoðaprest-
ar og prestaskólakennarar), að bafa sent bisk-
upi atkvæði sín i innsigluðu hréfi fyrir 16. nóv.
næstk.
Tala þeirra, er atkvæðisrétt hafa, kvað í
Skálholtsbiskupsdæmi vera 90, en í Hólabiskups-
dæmi 36. —
Skarlatssótt
hefir stungið sér niður á tveim bæjum á Langa-
nesi, og kvað þeir hafa verið settir í sóttkví.
Mælt er, að veikin bafi borizt þangað með
Færeyingum.
Stjðrnarráðs-skrifstofan.
Alþm. Ari Jónsson hefir veriðskipaður aðstoð-
armaður á þriðju stjórnarráðsskrifstofunni.
Ilitsjórn „lngólfs“.
Cand phil. Konráð Ste/sson frá Flögu í Vatns-
dal t.ekur við ritstjórn blaðsins í öndverðum
sept. þ. á. —
Fokið hús.
Hvis fauk að Bakka í Ytri-Skálavík aðfara-
nóttina 20. ágúst síðastl., og varð eigandinn
fyrir töluverðu eignatjóni, með því að hann, auk
bússins, missti og ýmsar eigur, sern þar voru
inni.
Maður svaf i húsinu, er veðrið svipti því
burt, og stóð rúm hans eptir óhaggað, og litill
hluti gólfsins þar umhverfis.
Sildar-nfli.
á Eyjafirði, og Siglufirði, var um miðjan á-
gúst orðinn um 90 þús. tnnnur, sem er nálega
70 þús. tunnum minna, en um sama leyti í
fyrra.
ísl lœknir á Vestnrlieimseyjum.
Cand. med. & chir. Krístinu Björnsson, sonur
Björns kaupmanns Guðmundssonar i Reykjavikj
------------ ... ^
er nýlega farinn til St. Thomas, sem er ein af
dönsku Vesturheimseyjunum, og ætlar fyrst um
sinn að stunda þar lækningar í tvö ár.
Yfirgangur hotnverpinga.
Útlendur botnverpingur tók nýlega dufl og
duflfæri frá mótorbát úr Keflavík. — Skipshöfn-
inni á mótorbátnum tókst að sjá númerið á botn-
vörpuveiðaskipinu, og var danska varðskipið
„Beskytteren“ því sent þangað suður, til að
revna að handtaka sökudólginn, sem fullyrt er,
að verið hafi að veiðum í iandhelgi. —
Maður drukknar.
Ungurmaður, Friðrik Helgason aðnafni,drukkn-
aði ný skeð í Ólafsfirði. — Hann hafði varpað
sér út úr bát, og ætlað að synda, en sökk þeg-
ar, með því að sundkunnáttan var eigi sem skyldi.
Verð á saltfiski á Vesturlandi. -
Verð á saltfiski var í sumar ákveðið á Isa-
firði, sem hér segir:
Málfiskur nr. 1.............................B8 kr.
)i n 2.........................‘12 „
Smáfiskur nr. 1...........................42 „
7) »2........................: 30 „
ísa nr. 1............................32 „
i) »2...........................2C „
Langa nr. 1...........................40 „
n i) 2...........................30 »
Keila og upsi...............................20 „
Úrkastsfiskur............................15 „
Verð þetta var ákveðið af kaupmönnum á
ísafirði seint í ágúst, og era aðrir verzlunarstað-
ir á Vesturlandi vanir að greiða sama verð.
Myndnsmiður Einar Jónsson
kvað hafa áformað, að setjast að á jpýzkalandi,
í Munehen eða Dresden, unir eigi lengur hag
sínum í Danmörku.
Úr Dýrafirði
er „Þjóðv.“ ritað 8. sept. þ. á.: „Síðan 1. á-
gúst hefir verið hér stöðug vætutíð, sem mjög
66
stúlkuna vera til á tilteknum tíma, og ók með henni til
vinkonu hennar, frú Mírambel.
Meðan er vagninn var á ferðinni, þar sem vegur-
inn lá gegnum skóginn, slógu nokkrir þorparar hring um
hann, og einn þeirra stökk upp á vagnstjórasætið, neyddi
vagnstjórann til að slá í hestana, og snúa við.
Eptir tíu minútur voru þeir komnir til kirkjunnar,
og áðnr en hálf-timi var liðinn, vorum við orðin hjón.
Þetta gekk allt mjög greiðlega, og sé nokkur, sem
lof á skilið, þá er það tengdamóðir mín, sem ók ein beim
og tók á móti manni sínum.
Það var eitthvað annað, en þegar frænka mín var
numin brott, því að henni var komið í klaustur, og frændi
minn braut skarð í múrinn, sem lauk um klaustrið, og
nam hana brott með vopn í hendi.
En þá voru nú aðrir tímar en nú eru“.
r Annars þarf eigi aðra sönnun fyrir því, hve rnögn-
uð galdrakoDa þér eruð, en þá“, mælti hann enn fremur,
„að jeg sit hér, og rabba við yður! Það verður komin
rauða nótt, áður en eg kem aptur til Aurillac".
Hann ætlaði nú að riða leiðar sinnar, en gamla kon-
'an beiddi hann að staldra ögn lengur við.
„Augnablik enn þá, göfugi herra! Segið mér, hvort
það er satt, að Precorbín vilji ekki sjá dóttur sína fram-
ar, né tala við hana, né yður?“
„Já, góða min! Og konunni minni þykir það mjög
leiðinlegt, en það er henni þó huggun, að móðir hennar
heimsækir hana opt, og gamli Precorbín finnur ekkert að
því. — Það þorir hann ekki, veslings auminginn. — Hann
hefir ekki þorað, að inna koDU sína eptir því, hversu at-
vikum var háttað, er dóttir hans var numin brott, þó að
59
morgni þriðja dags, með þvi að Ramadan-hátíðin stóð yf-
ir, og þá daga mátti eigi úthella blóði.
En Zuleima var ráðagóð, og nóttina áður en líflát
hennar og Eoglendingsins átti fram að fara, vakti hún,
gjörði sig sem broshýrasta framan í varðmennina, og gaf
þeim smákökur og vindlinga.
Varðmennirnir, sem um hátiðisdagana höfðu setið í
fóstunni, urðu kökunum, og vindlingunum fegnir, enda
nóttin löng.
Zuleima athugaði brosandi, hvað þeim leið, með því
að hún hafði biandið svefnlyfi i hvorttveggja, og skaust
síðan út hjá þeim, er þeir voru sofDaðir, og gekk að tjald-
inu, þar sem Englendingurinn svaf, og vænti dauða sins
morguninn eptir.
Hún lypti upp tjaldskörinni, og gekk inn, skar af
honum böndin, og skriðu þau síðan bæði út úr tjaldinu.
Nú heyrðist æpt: „Karlmaður og kvennmaður hlupu
þangað, sem hestarnir eru“, og hlupu menn þá út úr
tjöldunum, með spjót og byssu í hendi.
Hestar voru nú sóttir, byssur hlaðnar, og hver æpti
og kallaði i kapp við annan, og tóku menn nú að elta
gráa folann, sem Englendingurinn og Zuleima tvímenntu á.
Grái folinu var fljótastur allra hesta, sem Zanagar
áttu, en þar sem tvímennt var á honum, gat ferðin þó
eigi gengið jafn fljótt, sem ella, og þegar daga tók, lustu
mennirnir upp gleði-ópi, er þeir heyrðu niðinn í ánni Sus,
sem hlasti við, með háum bökkum.
„Heimskinginu, að imynda sór, að hann kæmist und-
an, er Zanagar veittu honum eptirför!“
Muhamed var langt á undan hinum, og eigi annað