Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 13.12.1909, Blaðsíða 4

Þ J ÓPV IUINK
XXIII., 56.
224
;>»fc
A hina afar-óhyggilegu framkomu doctor-
anna Finns og Vallýs i Atlantshafseyjafélaginu,
sem getið er um i símskeyti i hlaði þessu, verð-
ur drepið í næsta nr. hlaðsins.
REYKJAVÍK 13. des. 190‘J.
Snjóað hefir töluvert að undanförnu, og jafn
vel komið svartar kafaldshríðar, en þóheiðskýrt
veður öðru hvoru.
- Aflabrögð all-góð í Garðsjónum er síðast frétt-
ist þaðan.
Verkmannafélagið „Hlif“, í Hafnarfirði hefur,
að því er „Fjallkonan skýrir frá, áformað að
gera tilraunir, að því er þara-brennslu snertir
og sölu á þara-ösku, og væri óskandi, að til-
raunirnar gengju að óskum, svo að ýmsir hér á
landi gætu aflað sér nokkurrar anka-atvinnu á
þann hátt.
„Vesta kom frá útlöndmn 12. þ. m., og hafði
komið við á Seyðisfirði.
Úr styrktarsjóði W. Eiscber’s befir nýskeð verið
veittur þessi styrkur:
I. Til að nema sjómannafrœði:
1. Guðjóni A. Guðmundssyni Waage,
2. Ólafi G. Jóhannssyni, og
3. Guðjöni Guðmundssyni
50 kr. hverjum þeirra.
H. Til barnanna:
1. Gunnhildar Sigurjónsdóttur,
2. Eggertínar Magnúsdóttur, og
3. Þórarins Brynjólfssonar,
allra í Keflavík, 50 kr. til hvers.
IH. Til ekknanna:
1; Ingigerðar Þorvaldsdóttur, Rvik
2. Arnbjargar Guðmundsdóttur -„-
3. Kristrúnar Brynjólfsdóttur Kvik
4. Arndísar Þorsteinsdóttur -„-
5. Önnu J. Gunnarsdóttur -„-
6. Jónínu’ Sigurðardóttur
7. Sigurveigar Runólfsdóttur -„-
8. Margrétar Jónsdóttur -„-
9. Steinunnar Jónsdóttur Hafnarfirði
10. Helgu Jónsdóttir
11. Theódóru Helgadóttur Keflavik og
12. Ingíbjargar Jónsdóttur -„-
50 kr. til hverrar þeirra
Styrkinn útborgar Nieolaj kaupmaður Bjarna-
son 13. þ. m.
Bankamennirnir frá dauska Landmandsbank-
anum, sem ætJað er, að kynna sér ástand lands-
bankans, heita Jörgensen, bankastjóri i Freder-
icia, og Christensen, er gengt hefir bankastjóra-
störfum við Færeyjabanka.
Af „ísafold11 9. þ. m. virðist þó mega ráða,
að' annar þeirra sé sendur „í óþökk landstjórn-
arinnar11, að henni fornspurðri.
Freklega hálft annað hundrað af borgurum
kaupstaðarins héldu fráförnu bankastjórninni sam-
sæti í Bárubúð 9. þ. m.
Gætið að konur!
Styrktarsjóður hins íslenzka kvennfé-
lags, sem ætlaður er einstæðings konum
innan Reykjavíkur og Seltjarnarness, milli
Grarða og Gróttu, tekur til starfa á næsta
ári
Þær, sem óska styrks úr sjóði þessum
sendi umsókn til formanns félagsins, frú
Katrínar Magnússon, fyrir 15. jan. næst-
komandi.
Umsókninni fylgi vottorð áreiðanlegs
manns um efni og kringumstæðum um-
sækjanda.
Nyr kaffi-
bætir
Allar góðar konur eru beðnar að reyna
hinn nýja kaf fibætir, sem jeg
læt búa til suður í Þýzkalandi, úr hin-
um heilnæmustu og smekkbeztu éfnum
og er lögð stund á að framleiða Þeztix
Vö 1 ■ 11, án tiiiits til kostneðarins. All-
ir kaupmenn geta fengið kaffibætirinn
hjá mér og er hann að eins egta eí mitt
nafn stendur á hverjum pakka.
Húsmæður, sem hafa reynt þenna á-
gæta kaffibætir, nota aldrei annau. Biðj-
ið ætíð um Jakobs Grixnnlög-s-
sonar kaffibætir, þar sem þér verzlið
og hættið ekki fyr en þór hafið fengið
hann.
Yirðingarfyllst
Jakob Gurnilcgsson.
Prentsmiðja Þjóðviljans.
57
Þegar daga tók, sofnaði hann í svip, en svaf óvært
og dreyindi ílla.
Hann litaðist um í herberginu, er hann vaknaði, þótt
úrvinda væri af svefni, og sá, að þar var allt óbreytt
Meðan hann var að fara á fætur, datt honum í hug
hve íila hann hefði dreymt.
Draumurinn laut að sumu leyti að rubín-hringnum
Það hlaut að vera eitthvað, sem honum óafvitandi,
hafði vakið bjá honum endurminninguna uin Jeanne.
Þegar hann kom inn í verkstofuna, varð honum
fyrst, að svipast eptir, hvort rubín-hringurinn væri þar
sem hann hafði látið hann kvöldið áður.
Hann sá, að hringurinn lá kyrr á sama stað.
Húsráðandi hafði dregið upp gluggatjöldin, og tek-
ið hlerana frá gluggunum.
Englendingurinn staðnæmdist við gluggann, og leife
út um hann.
Honum datt. í hug, að líta á léreptið, sem hann
hafði verið að mála á, og„brosti þá hæðnislega að sjálf-
um sér.
Brá honum þá í brún, er hann sá, að það hafði ver-
ið flutt út að veggnum.
„Hver rækallinn! Hefir Roland verið að þrífa hér
til — eða hvað?“
Hálf-forviða, og þó kátur, gekk hann nú þangað,
sem léreptið var, og sá þá blasa við sér andbtsmynd
Jeanne’s, og mynd hennar að öðru leyti, en þó óglögga,
nema höndina
Það var, sem ískaldur vindur næddi framan í bann
og gjörðist hann náfölur.
Engu að síður fór hann þó að mála, og hélt áfram
u
58
með myndina af Jeanne, en gat eigi fengið sig til þess
að eiga við annað, en hægri höndina, sem rúbín-hring-
urinn var á.
Hann varð að hætta, er Roland kom inn með morg-
unverðinn, og reyndi hann þá að leyna þvi, aem hann
var að mála.
Roland tók eptir þvi! „Þér eruð við vinnunau,
mælti hann, „en morgunverðurinn biður, og kólnar: —
Myndinni verður ekkert að, en matur er manns megin .
Það var auðséð, að hann var all-forvitinn.
Eri Leagrave horfði alvarlega á hann, og mælti:
„Roland! Þér megið eigi snerta á vinnu minni, og
verðið að láta mig þrífa til sjálfan í herberginu eptir-
leiðisA
Svo var að sjá, sem húsráðandi styggðíst.
„Hvenær hefi eg snert á nokkru, sem þér hafið
undir höndum, herra minn?“ mælti hann. „Skyldi eg
ekki þ^kkja málarana? Hvað yðar herbergi snertir, get
og bætt þvi við, að eg hefi alls ekki tekið hór hendi til
neins í dag, enda er sá vaninn, að þvo að eins attunda
hvern dag, og þér hafið enn eigi verið hér í viku.“
„Þér hafið þá eigi snert hér á neinu?“
„Alls ekki á neinu!“ svaraði Roland, all-ákafur, „ekki
svo mikið, sem eg hafi snert á léreptinu; sem þór höfðuð
látið svo nálægt dyrunum, að eg ætlaði nr umast að kom-
ast innu.
Leagrave hló. „Jeg skal flytja það“ mælti hann.
Hann færði nú dót sitt í annan stað í herberginu,
og fór síðan aptur að mála.
Á myndinni var rúbinsteinninn svo skinandi fagur