Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 26.11.1910, Side 3

XXIV, 54.-55,
•ÞjóevruiNN
9 215
Balkanska^inn.
Tyrkir hafa ný skeð sent herlið að
landan.ærum Persalands, og er mælt, að
eitthvað af tyrkDesku riddaraliði hafi
brotizt inn yfir landamærin. — Hvað
Tyrkir þykjast þurfa að vernda rétt tyrk-
neskra þegna á Persalandi, en sumir ætla,
að þetta sé gert að áeggjan Rússa, sem
að líkindnm ætla sér þá að hafa eitthvað
gott af því.
Stjórn Tyrkja vildi nýskeð fá 150 millj.
franka lán hjá Frökkum; en þeir bundu
lánveitinguna því skilyrði, að Tyrkir við-
urkenndu yfirráð sín yfir Tunis og Algier,
og að tveir frakkneskir menn ættu þátt að
nokkru í fjármálastjórn Tyrkja. — Að þess-
um kostum vildu Tyrkir eigi gaDge, og
er nú mælt, að þeir fái lánið hjá tveim
bönkum á Þýzkalandi.
Alexander, krónprinz Serba, hefur ver-
ið mjög veikur, og talinn vafi á, hvort
honum yrði lífs auðið, er síðast fréttist.
Tvö herskip vilja Grikkir fá keypt.
hjá Englendingum fyrir 45 millj. dröehmur
(ein drachma = 72 aur.
Venezélos, forsætisráðherra Grikkja, ráð-
gerði nýskeð að sleppa völdum, með þvi
að þingið vildi eigi lýsa yfir trausti sínu
á honum, en með þvi að um 20- þús.
manna flutti þá konungi áskorun þess
efnis, að biðja hann að styðja umbóta-
viðleitni Venezelos, þá létu þingmenn
undaD, og jafnaðist þá svo, að ráðaneytið
hætti við að beiðast lausnar.
Mælt er, að þjóðfundurinn verði rof-
ídd, og nýjar þingkosningar látnar fara
fram, ef meiri hluti þingmanna fylgir
því frarm, ^ð þjóðfundurinn skulj teljs
sig grundvallalagagefandi, í .stað. þess að
láta sér lynda að endurs^pð^ þau .atriði,
er eigi raska grundvelli ríkisskipuDar-
arinnar. —
í borginni Krahova í Bulgaríu lýsti
borgrnelst^rinn^ (ðg; böÆgarbúaitj) (iþví ný-
skeð yfir, að lýðveldi væri stofnað, pg
var byltÍDgafáni dreginn á stöner á ráð-
húsinu, og konunglegum embæt,tismöpn-
um vikíð úr embættum. — Stjórnin í
Búlgaríu seudi þKyþ; þeijlið til Krahova,
til að skakka leikinn, og hefuu enn eigi
spurzt, hversu því hefur lyktað; !
en asu fij SP 6A .1 ;
ItÚMsilU 11(1. ■ ;;;
Nýskeð varð uppvÍ9t útn fjárdrátt
mikinn, mörg hundruð þúsundir mblna,
af hálfu embættismaDnanna,; er umsjá
hafa, að því er til Weischel-járnbrautar-
innar kemur. br>'i&r6
f 17. okt. þ. á. andaðist Muromzew,
sem var forseti fyrsta rúösneska ríkis-
þingsins. — Fóru vinstri méíin á þingi
fram á það, er lát hans fréttist, ,að þing-
menn stæðu upp úr sætum sínum, og
heiðruðu þannig minningu hans, en þing-
forsetinn, Wolkoivsky, neitaði að verða
við þeim tilmælum, kvaðst vita, að þiug-
menn væru þar eigi á eitt. mál sáttir.
— Gengu vinstri menn þá af þingi, og
voru viðstaddir í þingskirkjunni, meðan
er honum var sungin þar sálumessa.
í borgunum Chiígton og Zeleric urðu
nýskeð húsbrunar miklir. — Þar brunnu
um 400 hús, og biðu tveir menn úr
slökkviliðinu bana.
Austurriki.
f 24. okt. á. andaðist í Vin málarÍDn
prófessar Sigismund L’Allemann, 70 ára
að aldri. — Hann fylgdist með hpr Aust-
tah. ssíiityeia r/vufí nanaiþnifi . ,
urrikismanna i. smara Slesvikbolsteinska
stríðinu, pg rnálaði þá myndir af orust-
unni við Vejle og Við Oversö.
-KÍjgnkjÍB ' iílH hvs 'Oiugöl óoca acnoníc i%ecn
íúo i6'iov iðin í(uo* aasm
iuttárt oiaaoá ‘11111197 i6's9v tíiofioá hv> , jbIoís
i’ingmálafundir
6'iav lvc[ ðom 6a , ií ivf öjást t6-iav óiíáméiáa
«í 'iijéfijaijsai ■wiiie'r JJisti miiááou h oiia
Gullbrmgu- og Kjósarsyslu.
J u . cIÁMOSlOT • 1' ■ 6A
Fjóra þingmálafundi hafa þingmonn
Gullbringu- og Kjósarsýslu, Björn banka-
stjóri Kristjánsson og Jensvprófastm Páls-
•900 í Görðum1, ný skeð haldiðí kjördæmi
sínu. “ “f*®8 >fs jsicnoá
Fýrsta túndinn tiéldu þeir í Hafnar-
firði 11, npv. síðastl,, annan að Reynivöll-
Um 18. nóv., þriðja að Lágafelli 16. s. m.
-log hinD fjórða í Keflavík 19. e. m.
Að þyí éf‘SAMBANDSMÁLIÐ shettir,
tjáðú allir fundirnir sig samþykka gjörð-
um siðasta alþingis í því máli, og yildu
eigi, að í neinu væri hopað frá þeirri
stefnu. —
Um STjJÓR.NARSKRÁRMÁLIÐ var
á Lágafells- og Keflayíkurfundunum sam-
þykkt sv.o felld fundarályktun:
„Fundurinn telur nauðsynlegar ýmsar
breytingar á stjórnarskránni, en vill þvi áð
eins, að það mál verði tekið fyrir, að méð
því verði ekki á nokkurn hátt veiktur mál-
17
„Það er gott!u sagði barónsfrúin, og lét, sem sér
finndist þó lítt til um“.
„En skilyrðið er . . . “mælti Ratray.
„Hvað er það?u
Barónsfrúin brosti háðslega. „SjálfsagtP mælti hún,
og stóð upp.
Hr. Ratray hringdi, til að ná í einn þjóna sinna,
og lét haDn fylgja henni niður í vagninn.
Gömlu barónsfrúnni datt í hug, að fyrir tíu árum,
myndi hann siálfur hafa fylgt sér til dyra, og hneigt
sig djúpt.
„Já, hefði eg nú fengið fé með manninum!u tautaði
hún í hálfum hljóðum, þegar hún ók heimleiðis í vagn-
inum, sem hún hafði tekið til leigu. „Auðurinn er betri
en allt annað, og fátæktin verri, en allt, þó að sumir séu
opt annarar skoðunar.
III.
Aragua-skuldabréfin..
Hús bankans, sem fyr er getið, var ekki glæsilegt
að utan, en farið að verða hrörlegt, enda svipað um öll
húsin í þeim hluta borgarinnar Brumchester, þar sem
bankinn var.
Húsin voru btór, og gamlir trjá-garðar umhverfis
þau, enda var þessi hlutinn áður helzti hluti borgarinnar.
En heldra fólkið, sem þar hafði búið, var löngu
flúið út i úthverfin, og gömlu hallirnar voru nú notaðar
sem geymsluhús, eða skrifstofur.
,6
„En jeg?“ spurði Oruáton, óþolinmóðúr. ; u ao
-Já, en þaðvoruAragua-skuldabréfinw,mæltiRóachley
hægt, og hikandi. 1 ; 0 .. • H
„Ekkigetum vér notað þau“, svaraði Crúston fljötlega.
„Þau eru nú seld, og keypt á 62 sterlingspund“,
mælti Roachley, eins og hann hefði eigi heýtt, hvað
Cruston sagði. „Og þú átt fimmtíu, þflð eru yfir þrjár
þúsundir sterlingspundau. - 4- •utyl
„En jeg á þá ekkiu, 9varaði Cruston. „Vinur minn,
sem farinn er til Ameríku, hefur trúað mér fyrir féöú,
og er ekki að vita, á hverri stundinni hann kannVað koma
heim. ge[ r
„Ljóti aulabárðurÍDn hlýtur sá vinur yðar að véra1*,
sagði Eales, til að stríða þeim.
„En peninga verðurn við að fáu, mælti Roachley,
„og Cruston verður að fá tryggingu fyrir þeim. — > Mig
hefur opt dreymt þá í þessa þrjá mánuði, sem eg hefi
vitað, að Cruston hefur haft þá. — Hefi eg eigi hjálpað
þér úr kröggum“. 6i
„Mörgnm sinnumu. X
„Og hefi eg nokkru sinni brugðist þér?“
„Aldrei!"
„En nú verð eg að fá skuldabréfin að láni. — Jeg
heiti þér þvi, að þú skalt íá þau aptur að viku liðinniu.
„Auðvitað veiður hann að láta þau af hendi“, greijp
Eales fram í.
„Já, ætti jeg þá! Allt, sem jeg á, það er velkomið.
— En hér er um fé að ræða, 9e;n mér hetur verið trúaí
fyrir“.
Málið var nú rætt lengi og alvarlega fram ogaþihkr
.injd ós Itf