Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 26.11.1910, Síða 8

220
ÞJÓÐVILJINN.

Ollufatnaður
frá fansen S lo.
Sredriksstad fioreae
iJ
Verksmiðjan, sem brann sumarið 1906,
heflr nú verið reist að nýju, eptir ný
ustu amerískri gerð.
Verksmiðjan getur því mœlt fram með
■varningi sínum, sem að eins eru vðrur
beztu tegundar.
Heimtið því olíufatnað frá Hansene &
Co. í Fridriksstad hjá kaupmanni yðar.
Aðal sali á íslandi og Færeyjum.
feaurizt lensen.
Egnhaveplads Nr. 11.
Kjöbenhavn V.
T 13 E
North British Ropework C°y, Ltd.
Kirkcaidy
Contractors to H. M. Goverment,
búa til
rússneskar og ítalskar
fiskilínur og færi,
Manila, Coces og tjörukaðal,
allt úr bezta efni, og sérlega vandað.
Biðiið því ætíð um Xtirkcalcl^
fiskilíour og færi bjá kaupmanni þeim,
sem þér verzlið við, því þá fáið þér það,
sem bezt er.
XXIV., 54'.-5&
darxska smjöriihi ar be$I
BiðjiA um kegundfrnor
„Sótey* „IngóKlir" „ HeKla" *6a JsafotdT
Smjörlihið foest «inungi$ frai
Ofto Mönsted h/f. /
Koupmötnnohöfn og/írósum y&r
i Danmörku. *
KONUNGL. HIRÐ-VKRKSMIÐJA.
Bræöurnir CloettB
mæla með sínum viðurkeondu Sjölcólaðe-teg’uirKÍ’u.m, sem eingöDgu eru
búnar til úr
fínasta Kakaö, Sykri og IVanille.
Enn frernur Kakaópúlveri af beztu tegund.j jjAgætir^vitnisburðir
frá efnafræðisrannsókDarstofum
ÉSÉ
Prentsmiðja Þjóðviljans.
11
„Þekktuð þér hana, áður en faðir hennar keypti
slcemmtibis’ð i Hatberford?*
„Nei, ekki nema að nafrii! Hafið þér ekki heimsótt
bana?u
„Jú, auðvitað! Þau eru bæði í fríkirkjnsöfnuðinum,
°g —“ _
„Já, auðvitað!“ greip barÓDsfrúin fram i. „Jegheim
sótti hana! Hún var rnjög eÍDlæg, og blátt áfram, og
næstum of einlæg, að því er veizlunina snerti, því að
í raun og veru þótti henni ieitt að minnast á bana. En
eins og jeg sagði áðan, þá er hún injög álitlegur kvenn-
maður, og þess vegna sinnti eg benni dálítið. — Hún og
Hallur eru góðiv vinir, mjög góðir vinir“.
„Er hann — eru þau — jeg á við, hvort hann dá-
ist að — eru þan?u
„Hvað á ást, eða aðdáun, skylt við hjónaband? Jeg
giptist manni, sem átti bróður sér eldri, og áttum við
hvorngt eins eyris virði, og vorum bæði orðin þreytt á
hjónabandinn, áður en árið var liðið. — Hvort Hallur
giptist af ást, fái bann fé með konunni, eða hann kvoDg-
ast peniugunum, án þess ástin sé aDnars vegar, skiptir
engu, en að kvongast af ást, án þess peníngar séu jafn
hliða, væri heimskan einber“.
BBróðir mannsins míns á sjö dæturu, mælti bún eon
fremur, „svo að Haliur á engaD arf í vændum. — Hann
verður því að fá ríka giptiugu“.
„Þetta lætur ekki vel í eyrum11, mæiti prestsfrúio,
og lét, sem það fengi mjög á sig.
„Saunleikurinn er sár“, mælti barónsfrúin í ákveðn--
tim róm.
Gregory barónsfrú varekkja Harry Gregory’s baróns
12
er var yngri sonur fátækrar aðals-ættar, og hafðil hann
notið aðstoðar annara, til þess að komast inn í sendi-
herrasveitina.
Að lokum hafði hann sleppt þeim störfum, fengið
riddarakrossiur, og dálítii eptirlaun.
fíann andaðist, meðan er hann var á bezta reki.
Mrtðcn hann lifðí, sem og eptir lát hans, furðuðu
vinir barónsfrúarinnar sig opt á því, hvernig hún gæti
látið tekjurnar hrökkva fyrir útgjölduDUm.
Eo hún var byggin kona, sem aldrei eyddi fimmtíu
aurum til ónýtis.
Nokkrum dögum síðar, en fyr var getið, fór Gregory
barónsfrii á fund hr. Ratray’s, með því að hún vildi eigi
vera í vafa um þsð, er henni lék hugur á að vita.
Fyrst leitaði hún þó hófanua með gætni, svo að hr.
Ratray var í nokkrar mÍDÚtur í vafa um, hvert erindi
hennar væri.
„Þér vitiðu — mælti hún loks"— „Dóttir yðar hefir
að likinduui sagt yður frá því, að við höfum hugsað okk-
ur, að takast dálitla ferð á heDdur — að bregða okkur
tvær einar til Parísar og Nízzau.
„Það er mjög fallega gjört af yður“, greip Ratray
fram i. og datt helzt í hug, að húu ætlaði að fá hann til
þess, að borga ferð þeirra beggja.
Hann var roggin af því, að barónsfrúin lét sér annt
um dóttur hans, og það var ein af kreddunum hans, að
ekkert fengist fyrir ekki neitt.
„Þér vitið“, mælti hÚD enn fremur dræmt, og lét
fingurna leika um stólbríkina. „að sonur minn og Eleanor
e*u mjög góðir viuir“.
Hr. Ratray leit stíft á hana, og þóttist nú skilja, að’