Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 30.01.1911, Síða 6

18
Þjóbviljinn.
XXVI. 4.-5. ]
Frá laxicIssírriMXiiiiri.
Tekjur landssimans 3. ársfjörðung 1910.
Símskeyti innanlands:
Almenn skeyti 6116,05 (4043,71)
Veðurskeyti . 1200,00 (1200,00) 7316,05 (5243,71)
Símskeyti til útlanda:
Almenn skeyti 4014,20 (3846,79)
Veðurskeyti . 279,43 (279,08) 4293,63 (4125,86)
Símskeyti frá útlöndum........... 1758,78 (1806,78) Kr. 13368,46 (11176,35)
Símsamtöl.............................................— 16851,40 (11831,05)
Talsímanotendagjald...................................— 1942,72 (1985,10)
Vi3tengingargjöld.....................................— 496,25 (445,00)
A^rar tekjur .........................................— 60,16 (98,55)
Alls Kr. 32718,99 (25536,05)
Reykjavík 26. janúar 1911.
Tölurnar, sem í ( ) standa, sýna 3. ársfiórðung 1909.
Frá Vestur-íslendingum.
—o—
19. nóv. síðastl. datt íslenzkur maður, Þor-
•teinn Björnsson að nafni, út úr keyrsluvagni i
Winnipeg og beið bana af.
ý 10. nóv. BÍðastl. andaðist húsfrú Þorbjörg,
eiginkona Eiríks Sumarliðasonar, 40 ára.
Þau hjón áttu 3 syni (15, 16 og 17 ára), sem
ajlir eru á lífi. Hún var jarðsett í Winnipeg
20. nóv.
Menningarfólagið i Winnipeg hélt fund 26.
okt. síðastl. Þar talaði Skapti A. Brynjólfsson
um vaxaadi innflutning mabna frá íslandi, sem
•ru brotlegir við lögin. Taldi hann þetta jafn
skaðlegt fyrir Vestur og Auatur-íslendinga og
vildi, að slikt yrði bannað með lögum.
íbúatalan í Winnipeg er nú talin 200 þús.
ý 6i nóv. síðastl. andaðist húsfrú Guðný !
Sveinsson, 30 ára að aldri. Foreldrar hennar
voru Jóseph Schram og Kristín kona hans, er
fluttu til Nýja íslands 1901. Guðný heitin gipt-
ist 31. des. 1899 eptirlifandi manni sínum, Oddi
Sveinssyni. Þau eignuðust 3 börn, sem öll eru
á lffi.
í nóv. síðastl., seg:r „Sameiningin11, að látizt
hafi í Winuipeg ekkjan Sigriður Kristjánsson
frá ísafirði.
ý 21. okt. síðastl. andaðist Björn Agústsson
Blöndal, smiður í Winnipeg, 62 ára að aldri.
Hann var tvíkvæntur og var fyrri kona hans
Björg Björnsdóttir, Halldórssonar, en hin seinni,
er enn lifir, Rannveig Salóme Stefánsdóttir.
Hann lœtur eptir sig börn úr báðum hjóna-
böndum.
ý 5. okt. siðastl. andaðist Þórunn Einars-
dóttir, kona Gunnlaugs Oddssonar organista í
Geysissöfnuði, 62 ára að aldri. Lsetur eptir sig
eitt barn á lifi: Vilhjálm Björgvin. Hún var
um tima forseti í kvennfélagi safnaðarins.
ý 15. nóv. síðastl. andaðist að Hvammi við
ísl.fljót Ósk Ólafsdóttir, frá Sauðadalsá á Vatns-
nesi i Húnavatnssýslu, 83 ára að aldri. Af 11
börnum lætur hún eptir sig tvær dætur á Iffi:
Guðný (húsfreyja í Hvammi) og Margrét (ekkja
Guðm. bónda Guðmundssoner á Þingeyrum í
Geysisbyggð).
Hún gegndi ljósmóðurstörfum árum saman
bæði á íslandi og í Ameriku.
Kappglíma
var háð í Bolungarvík i öndverðum d*s. og
glimt um silfurskjöld.
Hlutskarpastur varð Magnús formaður Magn-
ússon.
Kappgllma
átti að verða á ísafirði á þrettándanum (6. jan.)
Brenna
var haldin á ísafirði á gamlárskvöld að tii-
hlutun ungmennafélagsins þar.
Á bátnuin,
sem fórst frá Isafirði 20. des. síðastl., fórust
þessir:
1. Hrðlfur Jakobsson, formaður, frá Illugastöð-
45
Frú Gregory vildi nú gjarna, að hann fengi sýslan
í sendiherrasveitinni, eða á einhverri Btjórnarráðsskrif-
stofanna.
En því fór fjarri, að Hall langaði til þess, að vera
þannig lokaður inni.
Hann vildi geta verið undir beru lopti, og langaði
til þess, að fara til nýlendanna.
I bráðina hafði móðir hans þó útvegað honum at-
vinnuDa hjá Hatherford, sem fyr er getið.
Hallur hugsaði mikið um málaleitan móður sinnar.
Hafði hann ást á Eieanor? Hann var fremur á
þeirri skoðun, að svo væri eigi.
En þaS var margt, sem mælti með því, að hann
leitaði ráðahagsins:
Honum þótti mjög vænt um hana. — Hann dáðist
að henDÍ, og þótti gaman að vera með henni.
Það var því eigi ólíklegt, að kstir kynnu að takast.
Hvort hún hafði ást á honum, vissi hann ekki, og
þurfti því að inna hana eptir því.
Þaö liðu þó nokkrir dagar, áður en hann kæmi
því við.
Loks fór hann þó á fund heDnar seinni hluta dags.
HaDn settist hjá henni, og mælti:
„Eleanor! Jeg ætla að biðja þig, að svara einlæg-
legft einni spurnÍDgu minni?'
„Er jeg ekki einatt oinlæg?“ mælti hún, og gerði
•ér upp hlátur.
Hún þóttist renna grun í, hvert erindið væri.
„Hvað var það þá?“ mælti hún.
„Hafið þér nokkru sinni borið ást til karlmanns?“
•purði hann, hálf-vandræðalegur.
50
til þe3s, að koma9t á snoðir um neitt, er yður snerti, enda
bjóst eg sízt- við að hitta yður þar“.
„En mig grunar“, mælti Roachley enn fremur, „að
þér viljið verða laus við að efna loforð yðar, og skiptir
engu, hvort það er ást eða samvizkubit, sem því veldur".
„Jeg vil meira“, mælti Kenvood, all-áfjáður. „Það
v«rður að hætta við þetta fyrirtæki“.
„Það er sjálfsagður hlutur,“ mælti Eloachley, háðs-
lega. „Þegar þér gangið úr skaptinu, þá er samsærið úr
sögunni“.
Það var auðséð á honum, að hann var gramur.
Honum gramdist það, að hann skyldi hafa látið blekkj-
ast af Kenwood. — En hitt sárnaði honum þá eigi að
mun, að hann gekk úr skaptinu.
„Mikill heimskingi er hann &ð hafa hagað sér svona“,
hugsaði hann. „Hann átti að þegja og koma upp um
mig“.
„Jæja! Þá er þessu lokið!“ mælti Roachley enn
fremur. „Þér verðið að finua upp á öðru, til þess að
hafa ofan af fyrir yður! Q-angið að eiga stúlkuna!“
„Blandið eigi ungfrú Ratray inn í þetta!“ greip
Kenwood fram í.
„Þór megið fara!“ mælti Roachley. „Jeg leysi yð-
ur undan eiði yðar!“ Peninga yðar getið —“
Jeg er eigi að biðja um neina peninga, — jeg hefi
enn nokkur sterlingspund".
„Þór eruð sparsemdarmaðurw, mælti Roaehley hlægj-
andi, og þótti hann furðu heimskur, að heimta ekki peninga.
„Jeg vara Ratray við yður!“ mælti Kenwood.
„Væntanlega varið þór hann þá einnig við Eules og
Cruston“, raælti hann.