Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 08.02.1911, Qupperneq 4

24
Þjóbviwinn.

XXV., 6.
og KristÍD, er síðast bjuggu að Stað í
SúgaDdafirði. Heiga heitin var tvígipt.
Var fyrri maður heanar Hálfdán Brynj-
ólfsson frá Bæ í Súgandafirði, og bjuggu
þau að Gelti. Að Hálfdáni látnum flutt-
izt hún til Önundarfjarðar og giptist seinni
manni sínum, Guðm. húsmanni Andrés-
syni á Flateyri. Eignuðust þau'eina dóttur
Andreu að nafni, en frá fyrra hjónabandi I
átti Helga þrjá syni, er allir lifa: Guð-
mundur, Brynjólfur og Hannibal.
Helga fieitin var mesta dugnaðar og
myDdarkoDa.
REYKJAVlK 8. t'ebr. 1911.
Tíðin. Afbrags gott veður hefir verið tvo und-
anfarna daga, frostlitið og stillur. Ólíklegt þó
að lengi haldist, ef dæma má eftir tíðarfarinu í
Raust.
Hin árlega kappglíma um Ármannsskjöldinn
Var háð i Iðnó miðvikudaginn 1. þ. m.
Þetta var 4 glíman og fóru svo leikar með
glimumönnum:
Sigurjón Pétursson vann 10 glímur.
Hallgr. Benediktsson — 9 —
Guðm. Sigurjónsson — 7 —
Bjarni Bjarnason — 6 —
Halldór Hansen — 6 —
Magnús Tómasson - 5 —
Vilhelm Jakohsson — 4 —
Eyþór Tómasson — 3 —
Sigurður Jónsson — 3 —
Jónas Snæhjörnsson — 2 —
Jón Guðnason — 1 —
Sigurjón Pétursson varð því hlutskarpastur
<og heldur skildinum. Pari svo, að hann vinni
flestar glimur næsta ár, verður skjöldurinn eign
hans.
!
„Ceres“ fór til útlanda 2. þ. m. Til Vest-
IOTTOM0NSTED;
amjðriiki •rbctf.
Biðj«6 um kegunchrmir
jSólay’* „Ingótfiir" „ Hchla" JsafokT
Smjörlikið fc0$t einungts frw i
Ofto Mönsted Tf. /
Kauprrwnnahöfn <*/fncí$um
i Danmörku.
Forskriv selv Deres Klædevarer
direkte fra Fabrik. Stor Besparelse. Enhver kan faa tilseDdt nnrtofrit mod Efterkrav
4 Mtr. 130 Ctm. bredt sort, blaa, bruD, gron og graa ægtefarvet lin-
Tilds Klæde til en elegant, solid Kjole eller Spadaerdragt for kun ÍO Xir.
(2,50 pr. Meter). Eller 31/,, IVXti*. 13o Ctm. bredt sort, merkeblaa og
graanistret inod.eme Stof til en solid og smuk Herreklædning for ltun
14 Iír. 50 0re. Store svære uldDO Sove- og Rejsetæpper 5 Kr. Store svære
uldne Hestedækkener 4 Kr. 50 0re. Er Varerne ikke efter 0nske tagés de tilbage
Aarhus Klædevæveri, Aarhus, DanmarR.
mannaeyja tóku sér far, moðal annara: H. S.
Hanson kaupm. og Jón Magnússon bæjarfógeti.
2 flokksfundi héldu kjósendur Sjálfstæðismanna
í Bárunni síðastl. miðvikudag og fimmtudag.
Voru þeir fjölmennir mjög og fjörug ræðuhöld.
„Douro“ fór til útlanda 4. þ. m.
Prentsmiðja Þjóðviljans.
55
verð að halda um samvinnufélagsskapinn næstk. fimmtu-
dagJ
Þeir urðti nú samferða til Carnette hússins, og það-
an fór Ralph sptnr til bókaeafnsins.
flr. Townsend bauð Ratray inn í lítið herbergi, og
var það, er á liúegögnin var litið, að hálfu leyti sem skrif-
stofa, en að báll t leyti sem dagstofa.
Ratray þótti þið dálítið kynlegt, að TowDsendkom
sjálfur til dyra, en þttta gat stafað af því, að hann var
eigi laus við sérvizku.
„Má jeg bjóða yður vindil?“ mælti hr. TowDsend, er
hann hafði vísað Ratray til sætis, og sjálfur komið sér
fyrir stynjandi. — »Þér reykið, vænti jeg“, rnælti haDn.
,En þeir eru reyndar margir nú orðið, sem neita sér þeirr-
ar ánægjunnar“.
Hann náði nú í vindlastokkinn, og hr. Ratray þáði
vindilÍDD.
Hr. Townsend tók sér vindil, eu kveikti þó ekki í
honum.
„En svo að við víkjum að málefninu“, tók hr. Town-
send til máls, „þá er verðið, sem þér heimtið fyrir eign-
ina allt of hátt!“
Hann þagði nú, unz hr. Ratray hafði kveikt í vindl-
inum, og lýsti sér bæði megn eptirvæDting og kvíði í
augnaráði hens.
„Já, allt of bátt verð!“ bætti hann síðan við.
„Það er lægsta verðið, sem jeg get boðið“, sverrði
Ratray stillilega. «
„Auðvitað“, svaraði Townsend. „En það hvers virði
hlutur er fyrir einhvern, það er eigi einatt réttur mæli-
kvarði þess, hvers virði bann er i raun og veru. — Mennt-
56
aður maður metur demant margra þúsunda króna virði,
þar sem villimaður á hinn bóginn að eius lítur á dem-
antinn, sem smástein. Nú stendur svo á, að þér viljið
salja, og jeg vil gjarna kaupa, en — fyrir það verð, sem
hluturinn hefir í mínum augum. Fyrir það verð vil eg
kaupa hann, en bærra ekki“.
„Hvað viljið þér þá bjóða hæðst?“ spurði Ratray,.
með hægð.
Þeir töluðu nú fram og aptur um verðið, unz Ratray
lagði vindilinn frá sér á borðið, og þurrkaði sér í framan
með vasaklútnum sínum.
„Hér er — hér er —“
„Já, fremur loptlítið“, greip Townsend fram i, „eins
og opt er í gömlum húsum. — Yiljið þér þá cognak og
sódavatn? Nei, jeg gleymdi, að þér eruð bindindismað-
ur! Eq þá ögn af sódavatni einu sér?“
„Jeg vil — jeg vil gjarna fá glas af vatni“, mælti
Ratray, i veikum róin. „Mér — mér líður ekki vel“.
Á augunum í Townsend mátti sjá, að yfir honum
hýrnaði, en rótt í svip.
HanD stóð upp, og hellti vatni í glas. — Eq þess
var nú eigi þörf, því að þegar hann sneri sér að gesti
sínum, lá hann fram á borðið, með lokuð augu, eins og
hann svæfi
Nú varð Towsend að mun brosleitari, en fyr.
Hann setti glasið frá sór, gekk að Ratray, þar sem
hann lá meðvitundarlaus, kippti hart í hann, og kallaði:.
„Vaknaðu maður! Yaknaðu!“
Ratray hreifðist hvergi
„Jeg þakka yður, læknir“, tautaði hann, og tók
▼indlakassann af borðinu. „Yður hefir aldrei mistekizt!11-