Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 26.07.1911, Blaðsíða 3

XXV., 34.
Þjóbviuinn
13B
Forskriv selv Deres Klædevarer
direkte fra Fabrik. Stor Besparelse. Enhver kan faa tilsendt nortofrit mod Eíterkrav
4 130 Ctm. l)x*e<lt sort, blaa, bruD, gron og graa ægtefarvet fin-
ulds Tilí»d.e til en elegant, solid Kjole eller Spadaerdragt for kun ÍO Ivx*.
(2 50 pr. Meter). Eller 3l/4 Mtr« 135 Ctni. Ixi'eílt sort, morkeblaa og
graanistret nxo<lei*ne Stof til en solid og smuk Herreklædning íor kxxxi
14- Kr. 5<) Or-e. Store svære uldno Sove- og Rejsetæpper 5 Kr. Store svære
uldne Hestedækkener 4 Kr. 50 0re. Er Varerne ikke efter 0nske tages de tilbf ge
Aarhus Kiœdevœveri, Aarhus, DanmarK.
Magnús Morkússon, Sig. Júl. Jóhannesson og
Þorsteinn Þ. Þorsteinsson.
En aðal-ræðurnar fluttu: Dr. Jón Bjarnason
og síra Lárus Thorarensen, er báðir mæltu fyrir
minni Jóns Sigurðssonar, og prófessor Runólfur
Marteinsson, er minnist íslands.
Félagið „Helgi magri“ hafði gengizt fyrir
því, að samkoman var haldin, og þótti húntak-
ast mjög vel.
26. maí þ. á. vildi það slys til, að pósturinn,
sem fer frá íslendingafljóti tií Mikleyjar í Winni-
pegvatni, og þaðan til Bad Throat, drukknaði í
póstferð, hafði lagt af stað i góðu veðri að morgni,
en ofsa-rok gerði, svo að bátnum hvolfdi, og
fannst hann síðar mannlaus á floti.
Maður þessi hét Valdimar Davíðsson, og var
57 ára að aldri, fæddur að Ferjubakka i Norður-
Þingeyjarsýslu, og hétu foreldrar hans Davíð
Jónathansson og Rannvoig Jósepsdóttir.
„Hann var“ — að því er segir í hlaðinu
„Heimskringla11 — „vel skynsamur, og hagorður
og sí-glaður, þrátt fyrir þunghærar sorgir, er
mættu honum á lífsloið lians11.
25. maí þ. á. varð og það slys í Dog Oreek
í Manitoha, að unglingspiltur, Helgi Bergmann
að nafni, fæddur ao Brimnesi i Norður-Múlasýslu
19. júní 1898, skaut sig til bana, og atvikaðist
að á þann hátt, að hann kom óvarlega við hlaðna
yssu, svo að skotið reið af henni og gegn um
hanD, nálægt bjartanu, og fékk hann að eins
gengið nokkur fet, áður en hann hné dauður
til jarðar.
Hann var jal'ðaður í Siglunesgrafreit 31. maí þ.á;
Ileiðurssiunsæti.
25. maí síðastl. héldu Laugdælir o. fi. síra
Stsiáni Stephcnscn í Laugardalshólum, og frú
hans, Siyríði Gísladóttur, heiðurssimsæti í minn-
ingu þess, að sira Stefán verður áttræður í ár,
og að þau hjóuin eru nú á förum úr byggð-
arlaginu.
Aburðarverksiniðjtt.
Verksmiðju tií að húa til áburð (tiltúnrækt-
unar o. fl.) hafa Norðmenn nýskeð sett á stofn
á Sigluflrði.
Að iíkindum mun áhurðuriun fremur ætlaður
til útflutnings, en til sölu hér á laudi.
Norskur konsúll.
Yfirdómsmálfærslumaður Guöm. Hannesson á
ísafirði heflr 27. mai þ. á. verið viðurkenndur
norskur varakonsúll á Isafirði, og nær umdæmið
frá Blönbuósi til Önundarfjarðar, að honum með
töldum.
Iðuskólinn í Reykjavík.
Skólastjórastaðan við iðnskólann í Reykjavik
er auglýBt til umsóknar frá 1. okt. þ. á.
Umsóknai'bréfin eiga að stýlast til ráðherra,
og sendast honum fyrir 15. sept. þ. á.
Háskólapróí' i læknisi'ræði.
Prófi í læknisfræði lauk nýskeð við háskól-
ann i Kaupmannahöín Setfán Jónsson, og hlaut
fyrstu einkunn.
Heisuliælið á Vifllsstöðnm.
Því hættist ný skeð 500 kr. gjöf frá hjón-
unum TJaUdóri skipherra Þorsteinssyni og' Ragn-
hildi Pétursddttur (frá Engey).
Höfðu sparað sér brúðkaupsveizlu, og sent
þá heilsuhælinu gjöf þessa í staðinn.
Bændaskólinn á Ilvanneyri.
Frá 1. okt. þ. á. hefur hr. Hirti Snorrasyni
verið veitt lausn frá kennara-emhætti við hænda-
skólann á Hvanneyri, og er sýslanin nú aug-
lýst til umsóknar.
Árslaunin eru 1200 kr., auk leigulauss hú-
staðar, og umsókuarfrestur til 10. sept. þ. á.
Konsúlar-agent.
3. mai þ. á. var verslunarstjóri Ólafur Jd-
hannesson A Vatneyri viðnrkenndur frakkneskur
konsúlar-agent á Patreksfirði.
Úr Arnessýslu.
Grasvöxtur sagður þar fremur rír, einkum á
túnum, og stafar það af vorkuldunum, — tún-
in á sumum stöðum kalin til skemmda. —
Verð á hvítri vorull er nú 65 aura pd. í
verzlunum á Eyraihakka, en í blaðinu „Suður-
land“ er gizkað áað verðið muni eitthvað hækka. —
Hafnargerðin í Reybjavik.
Sagt er, að IsMndshanki taki að sór útveg-
uu á 1200 þús. króna láni til hafnargerðariunar
fyrirhuguðu.
Idklega verður þá byrjað á þvi á gomanda
vetri, að flytja að grjót o. fl., sem til haínar-
gerðarinnar þarf.
„Birbibeinar“
verður nafnið á nýju blaði, som Bjarni alþm.
Jónsson frá Vogi kvað ætla að fara gefa út
bráðlega.
Blaðið verður á stærð við landbúnaðarblað-
ið „Freyr“, að þvi er í „ísafold11 segir.
Sögukver.
Hr. Bogi Th. Melsted hefur ný skeð gefið
út dálítið ágrjp af íslands sögu, — sögukvor
handa hörnum.
209
En kooa Raycourfc’s! Hvern þremilinn er hún að
gera hér'?
Hvað kemur Roacblt-y benni.við?
Eptir því verð eg að komast!
Kenwood brá sér nú til næstu borgar, og keypti
sér þar það, sem hann þurfti, til að dularklæðast.
Það kostaði eitfc liundrað og fimmtíu franka, og
skertist því peninga-eignÍD.
Kenwood hélt nú aptur til Lavet-sur-mer, og var
þá í gamals manns gerfi.
Fékk hann sór síðan ódýrt húsnæði hjá ekkju
nokkurri.
Þrern-fjórum dögum síðar, varKenwood niður við sjó,
og sá þá, hvar Eales og Roachley komu.
Eales ýlti á undan sér stól, sem var á hjólum, og
sat Cruston í honum, all-brjóstumkennanlegur í sjór.
Kenwood faldi sig bak við klett, þar sem hann sást
ekki, eu gat þó séð til sjávar.
Hann var í dularklæðum, en hann vissi, að Rouch-
ley v.ir aðgætinn.
Kenwood taldi óefað, að samsærismenn ættu eitfc-
hvað oriudi til sjávar, þvi að það var ljót sjón að sjá
hjóla- tólinu, hve djúpt hann grófst niður í sandinn. —
Urðu þeir öðru hvoru að lypta hoDum upp.
„Hérna er staðurinn!w mælti Roachley. „Hingað
kemur eoginn, án þess eg Bjái! En sá,' sam gjarna vildi
koma, kemur ekki, þvi að eg hefi gefið honurn inn
dropa, sem halda honum hei mavið, fyrstu átta kl.tímana!
„Jeg hugsa nú mest um það, hve gott er, að hing-
að or korniðÞ mælti Cruston. „Það var miður þægilegt,
að sitja í stólnum!w
206
„Ekki hefur hún gerfc það! Ekki gat húu þess! En
henni hefur sárnað, hve hugsunarlaus þú ert, að því er
hana sn«rtir!u
,,Ef mér væri nú óhættfc að trúa þér —“ mæltí
Hallur.
„Trúðu mér, dreDgur minn!“ mælti frú Gregorey.
„Eða spurðu bana þá sjáifa! Láttu hana ákveða brúð-
kaupsdaginn! Ekki getur þú dregið þig í hlé! Hún
treyetir þér, og — þú getur ekki yfirgefið hana í neið
heDnar!u
Hallur spratt upp, og gekk fram og aptur í her-
berginu.
„Ef Eleanor gefur mig eigi lausan við trúlofunina
— “ tók hann til máls.
„Þú getur ekki farið að spyrja hana, þar sem þú
veizt, að hún ber ást til þin, og er nú ein síns liðs!
Þú hefur beðið hennur, og sem heiðvirður maður get-
urðu eigi dregið þig i hlé!u .
„Já, en mamrna! — viltu þá skýra frá —?“
„Hvað hina snertir, hefi eg gert það, og nún er far>n!“
„Farin ?u
„Já! Henni var sleppt úr varðhaldinu — lestu
ekki biöðin? — Hún fór til Luodúna og Dover, og þar
frétti eg síðast. til hennar!“
„Þetta er þór að kenna, :namma!“.
„Að henni var sieppfc úr varðhaldinu? — Já, það
gizka eg á!“
.,Þú hefur þá rekið hana burt!“
„Jog, kæri drengur? Hver kona, sem orðið heiur
fyrir því, sem fram hefur komið við hana, myndi segja
skilið við Engl.nd að fullu og öl!u!“