Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 08.03.1913, Blaðsíða 3

ÍÞJOÐVILJINN.
31
XXVII., 8.-9.
U tl önd.
— o—
Austurríki. — Ungverjaland.
1 borginni Triest var nýlega afhjúp-
að líkneski Elisabetar, keisarafrúar í Aust-
urríki, er myrt var í Genf 10. sept. 1898.
Morðið framdi ítalskur stjórnleysingi,
Luccheni að nafni.
Hún var dóttir Maximilians, hertoga
i Baiern, fædd 1837, en giptist Franz
Jósep, keisara í Austurríki, árið 1864.
Koracs þingmaður, er árið, sem leið,
skaut á Tizza greifa, þingforseta i Ung-
verjalandi, í sjálfum þingsalnum, eins og
áður mun hafa verið getið um í blaði
voru, var nýlega alsýknaður af kviðdóm-
endum, eptir að hafá setið sjö mánuði
i gæzluvarðhaldi.
Núverandi ráðaneytisforseti Ungverja,
Lukacs að nafni, hefir nýlega lagt fyrir
þingið frumvarp um rýmkun kosningar-
réttarins.
Nái frumvarpið fram að ganga, er
talið, að kjósendum fjölgi um 800 þús-
undir.
menn verið látnir gæta hans, meðan er
hann hefir verið veikur, og hervörður
auk þess umhverfis húsið.
Búist, við, að hann gefi fullar upp-
lýsingar um félaga sína, jafn skjótt er
heilsan leylir.
Sex skip, er lágu alferm á höfmnni
í Neapel, brunnu ný skeð til kaldra kola.
Fjártjón eigi all-lítið, lem geta má
nærri.
Bróðir páfans, Angelo Sai to að nafni,
sem er póstur í þorpinu Riise, brá sér
ný skeð til Rómaborgar. til að heimsækja
páfann, bróður sinn.
Hitti hann þá og ítalska ráðaneytið
að máli, og bar sig upp undan því, hve
bágborinn laun póstanna væru, — yrðu
að ganga mílur vegar daglega, og fengju
þó að eins tvo líra (þ. e. um 1. kr. 40 a.)
Hækkaði stjórnin þegar laun hans, svo
að hann fær þau nú tvöföld, — lofaði
og að íhuga máiið að öðru leyti.
Ekki þarf að geta þess, að fráleitt
hefðu málalokin þegar orðið þessi, hefði
hann eigi verið bróðir páfans.
Ítalía.
Stjórnleysingi nokkur, Delfet no að
nafni, sem kjörinn hafði verið, til að veita
Victor konungi Emanuel banatilræði, en
brast áræði er til kom, og reyndi því,
að fyrirfara sér, særðist að mun, en var
þó sagður á batavegi, er siðast fréttist.
Hafa þrír læknar, og tólf vopnaðir
Alþjóða-fundur kyenna
verður haldinn í Buda-Pest, höfuð-
borg Ungverjalands, á komanda vori, —
hefst þar 16. júní þ. á.
Þetta er sjöundi fundurinm, og var
síðasti fundurinn haldinn í Stokkhólmi
1911.
Á fundinum er gert ráð fyrir, að mæta
muni fulltrúar kvenna frá eigi færri lönd-
um en 23.
Meðal annars hafa kinverskar konur
nú einnig æskt þess, að eiga þátt í fund-
arhaldinu.
En aðal-fundarefnið þar verður kosn-
ingarréttur kvenna í ýmsum löndum jarð-
arinnar.
Því máli hefir á seinni árum þokað
ögn áfram, og þó enn harla skammt
komið.
Þó hafa konur þegar hlotið kosning-
arrétt í Australíu, Noregi, Emnlandi,
New-Zeeland, og í| sex rikjum Banda-
ríkjanna.
Forngripasafnið.
1803. — 1913.
Eins og blað vort gat um að til stæði,
var fimmtíu ára afmælis forngripasafns-
ins minnzt með samsæti, er haldið var
á „Hotel B,eykjavík“ 24, febr. þ. á.
En tildrögin til stofnunar „forngripa-
safnsins voru þau, að Sigwdur málari
Gudmundsson skrifaði áskorun þess efnis
í „Þjóðólf“ (árið 1862) og litlu siðar gaf
síra Helgi Sigurdsson, síðar prestur að
Melum í Borgarfirði, landinu 16 forngripi,
er hann áskildi, að yrðu vísir til forn-
gripasafns.
140
farið ekki, hricgi eg! Þá kemet allt í uppnám, og hverj-
ar afleiðingarDar verða, getið þér gizkað á!u
Leith stakk sammbyssuDni aptur í vasa sinn.
Það var eigi laust við að hann dáðiat að henm’,
enda þott, hann espaðist, og æstist að mun.
„Þer látið, sem krakka-kjém!tt mælti hann, all-fyrir-
litfega. „ímyndið þér yður, að eg láti yður hræða mig?
Jeg befi þegar náð í munina, sem mér er mest eign i!“
Mary vissi eigi, hverju trúa ekyldi, en greip að
lokum höndunum fyrir augun.
Leith yppti öxlum.
-Hlustið dú á!tt mælti hann. „Bvað gæti það gert
yður, þó að eg tæki allt, sem stúlkan á hér? Hugsið nú
rnálið stiJlilega! Jeg fer niður sömu leið, sem eg kom,
°g þár sömu leið, epm þér komuð hingað! Þegar Hugo
kemur hingað, rekur hún sig á það, að hún er orðin
nokkrum hundruðum sterlÍDgspunda fátækari, en hún var!
Hv»ð gerir yður það til? Þér vitið auðvitað ekkert,
hveroig á því steDdur, og jeg, — jeg er þá kominn lang-
ar leiðir burt!u
„Skiljið þér þetta nú ekki, litli kjáDÍnn minn?u
mælti haDn enn fremur, með all-mikilli ákefð, „Þetta er
°K gott fyrir yður! Þér vilduð gjarna kaupa mig, til að
þegJa) — fóruð heim aptur, til að leita liðsinnis einmitt
, essarar atúlku, en tölduð þó vonlauet, að nokkur árang-
ur yrði; en eg varg ag f^ mína penÍDga! Gott og
vei — þá hetí eg nií fengið! Gerið nú það eitt, að þegjaí
Látið mig fara, — fara héðan í friði! En gerið þér
nokkrum aðvart um veru mina hér, skuluð þér verra af
h!jóta!“
129
fremur, „og skilst nú og, hvaða þýðingu þetta hefur fyrir
mig; — Peninga verS eg að fá! Það verður að borga
mér, eigi eg að þegja!“
Msry gat engu svarað þegar, en svaraði þó lok«,
og þá með veikri röddu;
„Hvernig á eg að geta látið yður fá fé? Jeg er
engu ráðandi á heimilinu — jeg er —u
„Hvað varðar mig um þ<!ð?“ svaraði rnsðurinn. all-
illileg8. „Pái eg ekki þegar þá tjár upphæð, sem eg vil
fá, fer eg rakleiðis til Patriek’s Barminster, og skýri hon-
um frá öl!u!“
Mary greip höndum fyrir andlitið.
„En jeg get elcki hjálpað yður!“ mælti Mary all-
örvæntingarfull. „Jeg á ekki, nema fáeinar krónur. Hvað-
an ætti eg að fá penÍDga?1*
„Það verið pér að segja yður sjálf!“ mælti hann,
all-kaldranalega. „A Lynch-Towers herragarðinum hljóta
að vera til fjölmargir dýrindis gripii, og yrði fráleitt
allra saknað, þótt einhverir þeirra hyrfu!u
Unga stúlkan gat ekki misskilið, hvað hann fór.
„Æ — hvernig getið þér — hvernig þorið þér, að
gjörast svo djarfur, að láta þetta út úr yður? mælti hún,
sýnilega all-skelkuð
Leith gerði eigi annað, en hlægja.
„Jeg hefi eigi hlíft sjálftim mér, — sýnt yðurmig,
eins og jeg er! Mér veitir auðvelt, að vinna sum verk,
sem öðrum veitir torvelt. — En þyki yður i raun og
veru vænt um húsráðendurna á herragarðinum, þá látið
þér væutanlega eigi misskilnings tilfinninga-næmleik aptra
yður frá þvi, að fallast á tillögu mína!“
Mary sneri sér undan.