Lögberg - 21.03.1888, Síða 3

iuguiu íramvegis; en þegar nú ástæður
eru færðar og skoðaðar fyrir þessum
i'átœkríi flutningi landa lieimanað, von-
ast eg ti), að liinn lieiðraði höfundur
tjeðrar greinar i Lögbergi, sem og aðrir
landar lijer, virði slikt neyðarúrræði til
vorkunar og reyni fremur ti 1 að flnna
U|)j> á einhverju úrræði til að hjálpa
löndum hjer áfram, en hægja móti
kotnu þeirra liiugað framvegis. Það tnun
engum þeim, er þekkir nokkuð til á-
standsins heima á Fróni hin síöustu
árin, geta blandazt liugur um það, að
vesælings Isleudingar sjeu neyddir til
að reyna að bjarga lifl sinu eittlivað í
burtu frá fósturjörðunui, þar sem liið
bága árferði til lands og lagar sem og
margskouar vangengi hefur þreyngt svo
að kosti þjóðfjelagsins lieima, að lireinn
hungursdauði mundi optsinnis hafa svipt
íbúum hinua frjálslyndari lijeraða líflnu’
ef erlendar þjóðir úr ýmsuin áttum eigi
liefðu svo mannúðlega rjett þeim örláta
iijálpar liönd, sem þó liefur eigi getuð
lijálpað meir en svo, að treina )iið vesla
líf inubyggenda, enda matti slíkt vera
nieiri en líti) hjálp, sem lijeldi við-
unanlegu lifl i jafn gjörfollnum lýð,
,sem sumstaðar er á Islandi og liið
fyllsta útlit er fyrir að menu verða
fvrst uin sinn, |>ar sem liinn mikli fellir
síðastliðið ár, svifti menn öllu vonarljósi
framtíðargengis, svo vesælings ísland
getur að öllum líkindum eigi ennþá
losuað við að vera ölmusulaud og
ósjálfstæður öreigi. Kg treysti mjer vel
til að sýna Ijóslegar fram á vanliag
íslendinga lieima, en eg læt mjer lynda
með þetta í bráð, bæði af því, að eg
þykist vita, að löndum lijerna eru bág-
indin lieima kunnug og misfellurnar þar
allar og svo af því, að eg heli nú eigi
tima eða færi til að rekja alla bölsögu
íslands á síðari tímum. Ilvað |>arf nú
framar vitnanna við? Það ræður nú að
likindum, að það er eigi um skör frant
eöa af látalátum, að menn reyni að
komast liingað frá þessum kjörum heima
sem raunin liefur liundraðsinnum og
aptur liundraðsinnum sannað, lijer hafa
menu koniist í viðunanlega stöðu og
orðið sjálfstæðir borgarar, nýtir og virtir
fjelagsmenn úr ósjálfstæðum örsuauð-
ingjum lieima á Fróni, sem og eigi láamla
|,ó þeir meuii, sem hingað eru ttuttir og
hafa komizt lijer til betri hags, heldur
eggi liina kveinandi vini og vandameun
heima á Fróni til, að reyna liamingjuna,
eins og þeir, og fóru vestur hingað, með
|>vi þéir liafa og í liuga að veita þeim
liðsinni sitt, sem optsinnis liefur sýnt sig
að liefur verið gjört lijer með liinui
mestu maunúð og drenglyndi til mikilla
kjarnbóta fyrir innflytjendur, en það er
svo seni auðsætt, að öllu má ofbjóða og
að landar þeir, sem liingað eru fluttir,
eru enganveginn færir um mikil fjárútlát,
þö )>eir Jiati nóg fyrir sig og sina hjer^
en það mætti nð öllum líkindum liaga
því svo til, að færri af þeim íslendingUm,
sem liingað kæmu, yrðu til mikillar
byrðar fyrir landa hjer, og gætu betur
bjargað sjer sjálfir. eu sumstaðar liefur |
lijer átt sjer stað í ár.
Það er auðsætt, að liinir örsnauðu iuu-
flytjendur sem koma liingað í ágúst mán. j
geta eigi hugsað til að taka land samæris : |
einasti bjargræðisvegurslíkra manna verð-1
ur því daghiunavinnan og l>á liagur þeirra
fyrsta árið, sem er liið örðugasta, undir
því kominn hvað arðsöm þessi vinna verð-
ur þeirn ; en eius og farið var að næstliðið
sumar við )>á menn, sem liingað fluttust
til Brandon og spilað var út mállausum
og ókunnugum meöal eigingjarnra og
ranglátra bæuda lijer, í skeytingarleysi ;
uni afdrifln, að eins til að koma |>eim frá ,
augunum á sjer,J er engan veg að búast
við góðu, eins og komið hefur fram við
tjeða meiin meira og niinna, |>ar sem þ(>ir
voru hafðir hjer eins og mannsmenn, látn-
ir vinna sumir fyrir liálfu kaupi við það,
sem annarstaðar var á sama tíma í sömu
vinnu og |>ar ofan í kaupið meöhöndlaðir
ófrjálslega og ómannúðlega og að lokum
sviknir meira og minna um þetta góða !
kaup sitt. Það er einmitt þessi hnútur
kæru landar lijer! sem fyrst þarf að leys-
ast, það má eigi svo til ganga optar, að liin
um mállausu innflytjeudum frá Fróni sje
svona kastað fyrir liræin, því |>að er ann-
ars úrkostur; þaö liljóta að vera lög til í
landinu, sem varðveita rjcttindi manna,
)>að liljóta og að vera til |>eir landar lijer
í Man., sein bæði hafa vit og vilja a, að
koma mönnum fyrir lijer og gœta rjettinda
þeirra ; menn ættu að varast að láta nokk-
urn óhæfan niann liafa nein afskifti af lönd-
um, sem innflytja framvegis, til að vera
íbúunum lijálplegir að hafa vinnukrapta
hinua örsuauðu málleysiugja fyrir gróða-
tafl, það er þvi liklega hinn einasti vegur
til lijálpar, að niaður sje keyptur i það
embætti að sjá uni rjett og liagnað Is-
lendinga lijer, eins og liinn lieiðraði
greinarliöf. í Lögbergi stingur upp á,
en eigi er nú víst að -stjórn Canada
viljt nú þýðast þá uppástungu að launa
lionum af ríkissjóði, eu |>að væri þá
líklega eigi óliugsandi að landar gætu
skotið samau viðuuanlegum launum
hauda slíkum manni; eg þykist viss um
að slíkt borgaði sig, enda mundu menn
fúsir til þess, því að styðja að því, að
menu gætu sem flestir komizt hingað
beimanaf „Fróni“, sem eiga þar við bág
kjör að búa, sem nú eru æði margir,
og þeir gætu orðið lijer sem fj'rst sjálf-
færir, álít eg samviskusamlega skyldu
allra lijer, sem nokkuð geta ; en svo
komið, sem nú er, getur eigi lengur
staðizt, aö menn eigi eiuungis bresti
atvinnu, liehlur sjeu sviknir um vinnu-
laun sin eða látnir vinna fyrir svo og
svo lítið kaup, sem eigi er að eins ó-
bætanlegur skaði fvrir þá sjálfa, liehlur
og fyrir aðra verkamenn hjer, ef í
viixt fer. Það er þVí sannarlegt góðverk
allt, sem gjört er í |>á átt, að koma
innflytjendum á framfæri lijer vestrá og
siðferðisleg skylda allra landa, að styðja
það fyrirtæki i hvívetna, eu hjer þarf
nú bráðra aðgjörða við, nú ngitera
ageutarnir heima, eins og vant er, fyrir
vesturrtutuingum, því krónur eru fyrir
livert nef, en margir þeirra þurfa þess
við, að fá í budduna, svo nú má búast
við fjölda að lieiman i sumar af alls-
lausu fólki, sem að líkindum verður
öðrum til þingsla lijer ef eigi er tekið
ráð i tíma. Winnipeg-búarnir frá Isl.
eru liygg eg, færastir íslendingu lijer til
að taka einliverjar ráðstafanir i þessa átt,
enda standa þeir bezt nð vígi og ættu
þeir að lialda fundi og konui á einhverju
fjelagi, sem svo aðrar uýlendur íslend-
inga lijer gengu i, svo íslendiugar lijer
vestra gætu verið i einni lieild og liald-
izt í liöndur í þessu mikilsvarðanði mál-
efni, og þykist eg |>ess futlviss, að allir
verði á sama máli með hjálpina. Þótt
nú eigi væri komizt svo laugt, sem væri |>ó
allra bezt, aö fá einn góðan og dugandi
íslending til að gegna þeiin störfum, sem
greinhöf. Lögbergs stingur uppá, að þessu
sinni, gæti hugsazt að töluverð bót væri
að því, að vissum mönnum væri falið á
liendur tilsjón með íslendingum í hiuum
ýmsu stöðum, sem þá fengju á einhvern
liátt ómök sín borguð, |>á frá þeim, sem þeir
ómökuðu sig fyrir, ef engu öðru yrði um
þokað, en ekkert af þessu getur samt orð-
ið, nema með )>ví, að fjelag og fjelags-
stjórn komist á, sem eimnitt ætti að vera í
W.p. þar sem liinir helz.tu íslendingar og
og atkvæðamestu liafa sæti; vjer skorum
því fastlega á drengskap þeirra að reyna
nú að búast sem bezt við komu vesælings
landttýendauna heiman að, og treystum
þeim með fylgi Lögbergs að ráða nú bót
á verandi og verðandi vankvæðum. Iljer
er eigi uin neinn lijegóma að ræða, lield-
ur uni velfarnan eða vaiifarnan margra
nianna í bráð og lengd, þessvegna er það
ófyrirgefanlegt skeytiugarleysi, að gefa
eigi slíku málefni verulegan og alvarleg-
an gaurn, að senda peuiuga lieim til Is-
lauds til að styrkja menn þar til að lifa,
er liefndargjöf til að kyrrsetja menn við
óstjórn, sult og seyru, en að lijálpa mönn-
um liingað og lijer fram, er sam-
boöið veglyndum og frjálslyndum drengj-
um, sem eg vona og veit að gamla ts-
land á allt eins margt bjer af og lieima á
Fróni, að öllum ólöstuöum þar.
G. E. G.
(,'ÍMli 20. J'ebr. ItíttH.
Eptir ályktunum seinasta sveitarstjórn-
ar fundar kom sveitar.iáðið í Gimlisveit
sanian á Yíðivöllum í Arnesbygð 14.
febr. 1888.
Þar að eins þrir meðlimir (oddviti
.1. Pjetursson og G. Jónsson) ráðsins
voru viðstaddir á ákveðuum tíma, og
skrifari eigi viðstaddur, |>á frestaði odd-
viti fundi einn kl. tínui samkvæmt lög-
uin; en þar liinir fjærverandi meðliinir
og skrifari eigi koniu, l>á setti oddviti
fund að þeim kl. tíma liðnuin.
Kptir uppástungu G.Jónssonar studdri
j af J. F.eturssyni, var fundi frestað til
kl. t). f. miðd. næsta dag sem skyldi
lialdin á Gimli.
Þann 15. mætti ráðið á ákveðnum
stað og tíma, meðlimir staddir. Oddv.
.1. Magnússon; ineðráðendur: .1. Pjeturs-
son; G. Jónsson og .1. Hannesson.
Fundargjörningur frá seinasta fundi
lesiunupp og sam|>. án breytinga, og undir-
skrifaður.
Skýrsla yfirskoðunarmanna sveitarreikn-'
inganua var lögð fram af skrifara,
lesin íliuguð og samþykkt.
.1. Pjetursson skýrði fra, að „pound-
keepers“ Andrjes Jónsson og Sigursteinn
Ilalldórsson báðir dðild 3. segðu af
sjer slikum starfa.
Eptir uppástungu J. Pjeturssonar og
.T. Hanuessonar var uppsögn þeirra sam-
þykkt.
Fjármálanefndin lagði fram álit sitt
svo látandi:
Fjármála-o^ virðingarnefndin leyflr
sjer að skýra fra, að liúu mælir tneð að
þessar upphœðir sjeu nú borgaðar: til
meðráðenda í deild 3. $20 mem liann
verji til lijálpnr 2 fátækum fjölskildum
í sinni deild, Jóni Jónpsyni og Sigurði
.1. Yedal, sem )>eir skulu borga sveitinni
aptur þegar )>eir geta; og J. Magnús-
syni út í reikning $4.
Eptir uppástungu G. Jónssonar og J.
Hannessonar var nefndarálitið samþ. í
e. hl.
J. Hannesson og .1. Pjetursson. Að
frumvarp til aukalaga um framferði
ráðsins, sje lagt yfir til næsta fundar,
eu frumvarp til aukalaga um vegavinnu
og um vega iimsjónarmenn sje lesið 1.,
2. og 3. sinn og samþykkt. Sömtileiðis
aukalög um að útríma og uppneta ill-
gresi. Samþykkt í einu liljóði.
Bæði þessi aukalög gengu gegnum öll
stig, og voru afgreidd sent lög.
Með hiniim siðartöldu er öllum, sem
land liafa gert að skyhlu, að slá þisla
og annað illgresi svo oft sem þurfa
þykir á ltverju ári til þess )>að nái ekki
aö bera fræ. Þessi aukalög eru ekki
annað en útdrattur úr fylkislögum sem
skipa sveitarstjórnum að framfylgja
þessn, og sein leggja við mjög liánr
sektir á )>á sem vanrtekja þetta, auk
þess sem sveitarstjórnir eiga að kaupa
menn til áð slá þislana á þeirra kostnað
sem trassa að slá )>á i tæka tíð, á lönd-
unt sem þeir sita á, livort sem )>eir
eiga )>au eða ekki.
.1. Pjetursson og G. Jónsson - Að
níðið lialdi næsta fund á Víðivöllum
þriðjudagiun 13. marz.
Eptir u|)))ástungu fra G. Jónssyni og
J. Pjetnrssyni var fundi slitið kl. ö
eptir miðd.
Kptir skipun frá ráðinu.
G. Thorstelnsson.
Skrifari og fjehirðir.
SPUllNINGAR ojr SVÖII.
Til Jóns Jónssonar Miðfjörð.
Spurningar yðar í brjefi dags. 10. |>.
m. ertt þess eðlis og í því formi, að
vjer ekki gétum svarað þeint í blaði
voru, eins og |>ær liggja fyrir.
Ef þjer vilduð konta á skrifstofu vora
skuluin vjer benda yður á, livernig þarf
að breyta þeint, svo vjer getunt svarnð
þeim.
Svörin í síðasta númeri „Lögb“. upp á 3
eptirfylgjandi spurningar voru tekin eptir
töflu, er vjer liöfðum við hendina, en sent
reyndist óáreiðanleg þegar betur var að
gætt; að svörin þar af leiðandi urðu
ekki rjett biðjum vjer leseudur blaðsius
að afsaka.—Kitst.
1. Ef LOgb. keniur út 29. febrúar
1892, liver er þá vikuilagur?
2. Ef Lögb. kentur út æfinlega á mið-
vikudag, hvað verður þá ártal, |>egar )>að
næst ber upp á 29. febrúar?
3. Er ekki árið 1900 „lilaupár11?
Sv. 1. 29. febrúar árið 1892 ber upp
á ntánudag (án tillits til útkonm Lög-
bergs.)- -
Sv. 2. 1928,
Sv. 3. Nei.
HITT OG ÞETTA.
Kanadiskur þjófur.
„Jejr hafði nð eins $12 unt vik-
ittia, og nótt og dag stóð mjer
fyrir liugskotsjóiiuin, hvað niunili
liggja fyrir koiiu niiniii og börn-
uin, ef mjer yrði sagt upp viunti
niinni, eða jeg yrði veikur“, sagði
Williani E. Elilridge, og tárin
streynulu niður eptir kinitum hans,
|>ar sent hann stóð í Central lög-
regluhúsinu í Chieago síðastliðna
viku. Ilanit er ensk-Kanadiskur
að ætt og hefur verið 5 ár í nafn-
kendri fatasölubúð ]>ar í bænum.
Að niinnsta kosti tvö púsund doll-
ara virði af silki, flöieli og öðru
efni, setn liann liaföi stolið frá J»ví
á jólutn, fanst á heitnili hans. Jeg
hevri til Methodisku kirkjunni og
fluttist Jiingað úr Quebee fvlkinu.
Jeg hef að eins getað lifað á
kaupi uiínu, en [>að er allt og
sumt. A síðustu jóluin byrjaöi jeg
að stela. Staöa mín gaf nijer gott
tækifæri til |>ess. Konanj miii veit
als ekkert uni ]>að. Mín liugsun
var sú, að hafa - eitthvaö í aðra
Jiönd, ef jeg legðist veikill* eða
niissti atvinnu niína.
Maður að nafni Riehard Barber
fór á föstudagskvöldið var inni í
hús ganialmennis eins aö nafni Mason
er bjó ásanit konu sinni hjer um
eina tnílu fyrir sunnan 'l'ruinansbury,
logo Co. Barber sló Mason í rot
tneð kefli, rjeðist síðan á konuna og
barði liana til dauðs, og lagði síðan
eld í húsið. Mason fjekk nieðvit-
undina aj)tur og gat skriðið út úr
húsinu, seni stóð í ljósunt loga. en
líkatni koitu ltans brenndist til kaldra
kola. Barber var náð á laugardag-
inn og mun hanu fá sín niakleg
ínálagjöld.
Koun ein í Jones County Ga. á 3(1.) barnn-
tiörn 143 bnrntibarnalKÍrn og 42 barna-
baruabarnabörn.
Göntul kona í New York, Mrs. Florti
Selilamm að nafni, liefir nýskeð haldið
sinn 103. afmælisdag. Hún sá Napolei n
Bónnparte árið 1805. Afi heunar varö
120 ára gainall.
•>9
Beaueourt kont honum til að liætla. blíölega
en nieð fullri alvöru.
„Yöur Jtefur skjátlast, en óvanalega eðlilega“,
sagði hann. það rui' einu sinni ung stúlka.
■Uún neitaði tnjer — neitaði ntjer lireint og beint.
Jeg elska ekki neina franiar á minni æfi. IJfið
verður dimt og lítið verður tómt það sent entir
er tninnar æti. Næst ætla jeg að reyna, hvað
peningarnir geta gert fyrir tnig. Getur verið
að þegar jeg hef liert hjarta mitt algerlega, þá
finni jeg ekki eins mikið til óhamingju ntinnar,
eins og jeg finn nú til hennar. Auinkist yfir
inig eða fvrirlítiö mig, en hvort seni þjer helil
ur gerið [>á látuin oss bjóða ltver öðruin góða
nótt“.
Hann fór út i fordyrið og tók hatt sinn.
1 )iek gerði hið saina.
Hafðu þina ineiningu“, svaraði haun, „jeg
hef niína jeg ætla að fylgjast með þjer
heini“.
I*að var bersýnilega ómögulegt að ráða neitt
við ínanninn. Boueourt settist þegjandi á stol,
sem næstur lionuui stóð. Dick bað Jiann að
konia aptur inn í lierbergið. „Nei“, sagði hann,
„það ríðttr ekkert á því. það, sent jeg get sagt
yður, get jeg sagt yður á tveiiuur niínútum“.
Diek Ijet undan og settist á stólinn, sein næstur
honuin stóð. Á J>essum ótilhlýðilega stað neydd-
ist hiiin ungi lávarður til að gera játningu sína
58
fyrir niig að liræsna. Við vituin það bæði, að
ráðahagurinn er ekkert annað en fornt. Ef jeg
geng að eiga unga, konu, af því að ntig langar
til að ná í peningana hennar, og ef [>að skyldi
vilja svo til að það væri ein hverja ögn i [>essa
luigu konu varið, þá vrði jeg að draga liana á
tálar, og gera sjálfum ntjer svívirðing nteð [>ví
að láta sem jeg elskaði hana. þjer getið reitt
yður á það, góður niinn, að það geri jeg
aldrei“.
það var eins og það birti alt í einu yfir
andlitinu á Dick; ]>aö kont fraui í því bæði
lnurtrun iiií siour i einu.
„Biðið þjer við, vinur niinn“, sagði liann,
,.[)jer eruð ágjarn, en í þessuni santningi er eitt-
hvað blandað satuaii, sem er yður sainboðnara en
allt það, sem jeg hef enn lievrt. Bíðið [>jer
við. Jesr er að verða skilnbigsiróður í fyrsta
sinni á æfi niiiini. Í8á niaöur sem talar tini ást.
eins og þji'r gerið, lianit lilýtur að liafa fundið
til lieunar sjálfur. Hvar er unga stúlkan, og
ltvar er laglejra stúlkau? ()g hvað liefur henni
orðið á, veslinguum, að þjer skulið ytirgefa
hana til [>ess að taka sauiau við kerlingu. Guð
ininn góður! hvernig er ]>#ð, að þjer horfið u
mig! Jeg hef meitt tiltínnlngar yðar j*'g hef
orðið
meirt asni, en jeg
hef áður verið
skannnast mín meira en je \r get sagt vöur!
55
eiga Miss Dulane. Jeg held að |>jer afsökuðuð
ntig, [>ó jeg hefði drýgt morð.
.Jeg vona, jeg ntundi gera. þnö**, svaraði Diek
alvarlecra. „L>e<>nr einhver er vinur minn, [>á tel
jeg það sjálfsagt, að liann Jiafi ástæður fyrir því,
sem hann gerir, hvort hehlur liann tnyrðir niann
eða kvongast. Ilíðið ]>jer ofurlítið við. Þjer megið
ekki ætla mig betri en jeg á skilið. Jeg er
ekki á sama máli eins og þjer. Ef jeg ætlaöi
að fara að kvongast sjálfur, [>á ntiindi jeg ekki
fara að ná mjer S neina kerlingu nijer mundi
þykja vænna uni að hún væri ttng. Slíkt <'r
tindir smekk utanna komið. I’j1’1' eruð ólíkur
nijer. />/<■/• hafið æfinlega eitthvert visst mark
fvrir augunuin. ]>að gerir ekkert til; jeg óska
yður sanit sem áður til hamingju.
Beaueourt var ekki óverður vináttu þeirrar,
sem liann ltafði komið þarna inn. „þaö væri
sannarlega vanþakklæti af mjer“, sagði liaiin,
„ef jeg segði yður ekki, livað mjer gengur til
þess. þjer vitið, að jeg er fátækur“?
„Sá eini fátæki vinur miiin“, sagði Diek,
„sent aldrei liefur fengið peninga til láns lijá
mjer“.
Beaueourt lijelt áfrain, án [>ess að tnka
þetta til greina. „Mig langar til [ireuiis, seni er
dj-'rt“, sagði hann. „Mig langar til að komast
inn í parlainemitið: mig langar til aö eignast
skeniintiskiji; inig' langar lil að -afna niálverkunt.