Lögberg - 19.09.1888, Side 4

5J35" Nú eru komnir út af Lögbergi
hjer um bil tveir þriðju partar
ár y a n g s i n s.
Flestir blaðaútgefendur hjer í land-
inu ganga strangloga eptir því, a<5
blöðin sjeu borguð fyrir fram. Vjer
höfum ekki gengið hart eptir því,
eins og lesendunum er kunnugt.
Vjer vonum að menn láti oss held-
ur njóta þess en gjalda, og borgi
oss svo fijótt, sem þeir sjá sje.x
noklcurt færi á því.
Útg.
Vjer áminnum hjer með kaup-
endur Lögbergs vinsamlega en al-
varlega um, að tilkynna það Á
SKRIFSTOFU BLAÐSINS, ef
þeir skipta um bústað, hvort held-
ur er hjer í bænum eða annars
staðar, og jafnframt taka fram,
hvar þeir hafa áður verið.
þeir, sem ekki gera aðvart á
þennan hátt, þegar þeir flytja
sig, geta ekki ætlafct til að fá
O’ o
’olaðið heim til sín.
ITR BÆNUM
oo
CRENNDINNI-
Það liafa komið brjef til vor með
fj’rirspurnum um, hvert senda skuli pen-
inga |.á, sem þegar hafa safnazt og safn-
ast kunna til ritlauna handa Jóni Ólafs-
syni, alþingismanni, fyrir rit hans um
Yesturheimsferðir. Oss er ánægja að
auglvsa hjer með i>á í þessum bæ, sem
veita þessum samskotum viðtöku. Það
eru þessir: Árni FriSriksson, 227 Ross Str.;
Bergvin Jinsson, Dundee Ilouse, Ross Str.;
GuSninndur Jónsson, Cor. Ross&Isabel Str.;
Mrs. II. 1sman, 227 Ross Str.; Th. Finney,
173 Iloss Str.; ReykJal Gr Baldvinsson,
175 Ross Str.; Paulson &■ Barda/, 85
ilarkct Str. W.; I.öyhcrg, 35 Lombard
Str.; Hehnskringla, 35 Lombard Str.
Úti í nýlendunum ættu að myndast
nefndir til að veita samskotum þar við-
töku, því að vjer efumst ekki um að
livervetna þar, sem Islendingar eru sam-
ankomnir í þessu landi, muni verða tek-
nn þáttur í þessum samskotum. Þó geta
menu utan Winnipeg-bæjar sent tillög
isín beint til einliverra þeirra, sem hjer
að ofan eru nefndir. Þar sem vjer vit-
um til, liefur málinu verið tekið prýði-
lega, og einkum getum vjer fullyrt að
undirtektirnar hafa verið framúrskarandi
góðar hjer i Winnipeg, síðan farið var
að hrejúa málinu; en hjer þekkjum vjer
líka bezt til.
Pyrir desembermánaðar byrjun næst-
komandi er ætlazt til að samskotunum
verði lokið. Og jafnframt eru menn
vinsamlegast beðnir að senda peningana,
sem safnazt hafa, fyrir þann tíma til
einhvers þeirra, sem veita samskotunum
móttöku hjer i Winnipeg. Því það er
laglegra að þau verði öll send í einu
lagi til íslands. Allt það fje, sem þeir
veita móttöku í þessu skyni, verður aug-
lýst 1 íslenzku blöðunum hjer, áður en
það verður sent af stað, ásamt nöfnum
gefendanna eða þeim merkjum, sem þeir
kunna að hafa látið fylgja gjöfunum í
stað nafna.
Eptir þeim undirtektum, sem þetta
mál hefur þegar fengið, erum vjar sann-
færðir um að það verður löndum vorum
hjer vestra til sóma. Vjer þurfum því
ekki að fjölyrða um það. Að eins skul-
um vjer leyfa oss að benda mönnum á,
að meira er undir þvl komið að scm
flcstir láti eitthvað af hendi rakna, en
að liver einstakur gefl svo sjerlega mik-
ið. Verði samskotin ahnenn, sem vjer
annars ekki efumst um að þau verði,
þá hljHur að draga um þau; svo margir
eru íslendingar orðnir hjer vestra; og
á þann liátt kemur glöggt fram að al-
menningi tnanna sje einhver alvara með
að virða það, sem vel er fyrir hann
gert. Því almennari, sem samskotin
verða, því meiri sómi er það fyrir landa
lijer vestra, og því ánægjulegra er það
fyrir þann, sem samskota-fjeð á að þiggja,
Ýmsar sögur, hver annari alveg gagn-
stæðar, ganga um þessar mundir af upp-
skerunni. Sumir segja að hveitiuppsker-
an verði alveg framúrskarandi, aðrir
nð hún verði óvenjulcga lítil. Sannleik-
urinn er auðvitað sá að enginn getur
enn sagt neitt um uppskeruna með
vissu. Það er enginn vafi á því að hveit.i
liefur sumstaðar skemmzt til inuna. Og
skemmdirnar hafa komið mjög misjafnt
niður. Á sumum jörðum, sem saman
liggja, hefur svo farið, að hveitið hef-
ur skemmzt hræðilega á annari, en alls
ekkert á liinni. Þar sem hveitið er ó-
skemmt á annað borð, er það yfir höf-
uð bæði mikið og gott. En live miklar
skemmdirnar eru, geta menn enga áreiö-
anlega vissu fengið um, fj'r en farið er
að þreskja. Eitt er víst — að þó að hveit-
ið kunni víða aö vera skemmt, og á
einstaka stað enda algerlega ónýtt, þá
hafa hafrar og bygg ekki að eins slopp-
ið óskemmd, heldur er meiri uppskera
af þeim korntegandum í úr, en menn
vita til að áður hafi verið.
Þeir Mr. Jnmes lioss og Mr. Onder-
donk hafa boðið Manitobastjórn á form-
legan liátt að ljúka viö Hudsons-flóa
brautina# á liálfu þriðja ári, svo framar-
lega sem þeir fái trj’ggingu hjá stjórn-
inni fyrir rentum af $4,500,000, eins og
Manitoba-þingið ákvað í fj'rra. Stjórnin
á enga peninga að borga fyrr en braut-
in er fullgerð og vagnar farnir að ganga
eptir henni. Stjórnin hefur enn engu
svarað, en mjög óvíst þykir, að hún
sjái nokkur ráð til að þiggja boðið.
Mr. C. J. Brydges, gjaldkeri spítalans
hjer í bænum, sendir um þcsstr mundir
út ósk um að samskot verði tekin íj
kirkjunum handa spítalanum.
Drengur einn, ö. Bell að nafni, lenti
undir sporvagni á Main Str. á laugar-
dagskvöldið var og beið bana af.
Hr. Þorkell Jónsson, sem verzlað hef-
ur með kaffe, kalda drj'kki o. fl. á
Market St. West hjer í bænum, flytur
í þessari viku til 135 Ross St. og held-
ur þar áfram með verzlun sína.
Kappganga var háð í Victoria Gardens
á laugardaginn og mánudaginn var —
stóð j'fir í 12 kl.tima hvorn daginn.
Gangan, var til þess að útkljá þræt-
una um það, hver skyldi vera talinn
mestur göngumaður í Manitoba. Jourdan
(kj'nbl.) bar sigur úr bj'tum; gekk i
allt 134 mílur, og 3 hringi, Jón Hördal
og McDermott gengu 124 mílur liver,
M. Markússon gekk 122 mílur og Þór-
arinn Jónsson 100 mílur.
Nýlega kom hingað til bæjarins
stúlka, að nafni Miss Macplierson, sem
er nafnfræg fyrir að hafa hjálpað börn-
um og munaðarleysingjum burt úr hin-
um verstu og mest spillandi pörtum af
London. Hún hefur ef til vill gert
meira en nokkur annar kvennmaður á
þessum mannsaldri til að lijálpa nauð-
stöddum. Árið 1867 bj'ggði hún ofur-
litinn iðnaðarskóla í Shoreditcli í London,
en tveimur árum seinna flutti liún til
austur-enda borgarinnar, í þeim tilgangi
að lijálpa þeim, sem þjáðust af kóleru,
sem þá geysaði j'fir þann hluta borgar-
innar. Ilún stofnaði þar stórkostlegt mun-
aðarleysingja lieimili, sem síðan hefur
haldizt þar og vaxið að mun.
Áform liennar var, að útvega öllum,
sem hún tók að sjer atvinnu og lieimiii,
og í þeim tilgangi sendi hún, með styrk
nokkurra vina sinna, 500 fullorðinna
manna til Ameríku, og nú síðastliðinn
júlímánuð kom hún með 80 börn með
sjer liingað til Ameríku. Nú liefur hún
byggt eitt munaðarleysingja heimilið
enn hjer í Ameríku, við Galt, sem er mitt
á milli Lake Huron og Lake Erie. Úll
þessi „heimili" rúma til samans 4,700
pilta og stúlkur.
Eptir Frce Press
svo vel, hefur leigt Princess Opera Ilouse
fyrir haust- og vetrar-mánuðina. Hann
bj'rjaði leiki sína á mánudagskveldið var.
Leikflokkur Mr. Campells er allur ann-1
ar en síðastliðinn vetur — engir )>eir
sömu I lionum, nema hann sjálfur og
kona lians. Inngangseyrir er og verður
framvegis 25, 35, 50 og 75 cents.
Búð þeirra fjelaga Jonassons, Frederick-
sons & Walkleys norður við Bad Throat
River brann fyrra þriðjudag. Enginn
veit, hvernig kviknað liefur í. Nokkuð
af púðri var í búðinni, og menn þorðu
því ekki að hætta sjer inn í hana, fj’r
en það væri sprungið, Engu varð þar af
leiðandi bjargað. Skaðinn mun vera um
$ 500—$ 600.
MIHOUSE
COR. Ross & ISABEL STR.
Jeg eigandi Dundee House leyfi
mjer aS tilkynna viðskiptavin-
urn mínum og öllum yfir höfuð,
að aldrei í manna minnum liafa
vörur verið seldar við jafn-lágu
verði og þær eru nú í 3lUlbcC
ItjOllSC.
Sumarvarningur fyrir hálfvirði.
Haust- og vetrarvarningur af öllum
tegundum kemur daglega til mín
austan úr stórbæjunum.
Allskonar kallmannuk\œð.naðv/r,
skyrtur oy hálstau nú nýkomið.
Neckties, Neckties, Neckties,
með gjafverði.
1
= Glysvarningur, ur,
klukkur, fiolin etc. . Sje
þetta pantað hjá mjer, þá sendi
jeg það að kostnaðarlausu fyrir
kaupanda til livers staðar sem
vill í víðri veröld.
Gleymið enrju af þessu.
J. BERGVIN JÓNSSON
íslenzki söfnuðurinn heldur fund
í kirkju sinni annað kvökl (fimmtudags-
kvöld) kl. 8 til þess einkum að ræða um
kirkjuskuldina. Einkar áfíðandi er, að
safnaðarmenn sæki fundinn sem nllra
bezt.
Nýjar reglur hafa verið settar viðvíkj-
arnli vinnutíma á skrifstofum stjórnar-
itmar. Vinnan á að byrja kl. 9 á morgn-
ana, og enda kl. 5,30. Klukkutímann frá
12,30 til 1,30 á að liafa til miðdegisverð-
ar, og meðan á lionum stendur verður
öllum skrifstofunum lokað.
Mr. Campbell, sem allir þeir AVinni-
peg-menn, sem I leikhús koma, þekkja
Ef þjer viljið fá föt, sem fara vel,
sniöin eptir máli, þá bj'r
Erl. Gislason,
133 ROSS ST.
þau til handa yður úr vandaðasta efni
fyrir minna verð en aðrir skraddarar í
bænum. fíW tyanchet- og njilliskyrtur fáið
þjer og hjá honum úr betra efni og
ekkert dýrari en í búðunum. Hann býr
líka til yfirhafnir (Ulstcrs) handa kvenn
fólkinu; pressar og gerir við gömul föt
svo þau líta út eins og ný, setur ioð-
skinn á kraga og ermar, og sníður upp
föt, ef þau fara illa.
Munið númerið 183 Ross. Str.
(Rjett fyrir neðan hornið á Isabel og
Ross Str).
NY FÖT! NY FÖT!
Nýkomnar hanstvör u r.
Nj1 haustföt, $11,00 virði, fyrir $6,50
Ný liaustföt, $16,00 virði, fyrir $9,50
Ný haustföt, $18,00 virði, fyrir $10,50
Nýir haustfrakkar, $12 virði, fyrir $7,50
Nj'ir, ljómandi frakkar (icorsted), $16,00
virði, fyrir $11,00
Góðar ullarbnxur fyrir $1,50.
K O M I Ð O G S J Á I Ð.
4 2 6 M a i n S t r.
Geta nú sýnt
n ýjar haustv Ö r u r
í ölluvn greinum.
Ábreiður, ullartau, kjólatau o. s. frv.
með lægsta verði, sem fáaniegt er
í Jæssum bæ.
Robinson&Co.
402 MA IN STll.
CL0THING ST0RE
434 MAIN STREET.
Kaupendum mun gefa á að líta,
pegar peir sjá okkar
FEYKILEGU VÖRUBYRGÐIR
AF FÖTUIV3
Alfatnnður úr ull fyrir $5,00. Buxur
úr alull fyrir 1,50. Miklar byrgðir af
karlmannafötum, svo sem höttum, húum
og sumarfötum, sem seldar verða þenn-
an múnuð fyrir það, sem við höfum
sjálfir keypt þær fyrir.
434 Main Stii.
R, S, Richardsoo,
BÓKAVKRZLUN, 8TOFNSETT 1878
Verzlar einnig mcð allíkonar rííföng
Prentar meö gufuaflí og bindur bœkur,
Á horninu andspænis uýja pósthúsínu.
Main St- Winnjpeg.
HÍISI
37 WEST MARKET Str., WINNIPEG.
Reint á móti ketmarkaðnum.
Ekkert gestgjafahús jafngott í hænutra
fyrir $1.50 á dag.
Beztu vínföng og vindlar og ágæt „billí-
ard“-borð. Gas og liverskyns Þægindi í
húsinu. Sjerstakt verð fyrirfasta skiptavini
JOHN BAIR» Eigandi.
ðlð
bletti á snjóinil, Og kfýndil fjállið fyrir ofan okk-
ur með dýrðlegri kóróild.
„Heyrið Jrið“, stundi Good aílt í einu upp, „víð
ættum að vera nálægt heilinum, sem gamli gent-
le.naðurinn minntist á í riti sínu“.
„Já“, sagði jeg, „ef hellirinn er nokkur til“.
„Blessaðir verið pjer, Quatermain“, sagði Sir
Henry og andvarpaði um leið, „talið pjer ekki
svona; jeg ber fullt traust til donsins\ munið Jjjer
eptir vatninu. Við finnum staðinn bráðum“.
„Ef við finnum hann ekki fyrir myrkrið, Jjú
erum við dauðans matur; pað munar ekki öðru“.
Þessum orðurn svaraði jeg, svo huggandi sem pau
voru, eða hitt pó heldur.
„Næstu 10 mínúturnar [irömtnuðum við áfram
pegjandi. Umbopa gekk við hliðina á mjer, vaf-
inn innau í ábreiðu, og með leðurbelti strengt
svo fast utan um magann, til pess að „gera hungr-
ið I(tið“, eins og hann koinst að orði, að mittið
á homim varð eins o<r á untjri stúlku. Allt í
einu tók hann í handlegginn á mjer.
„Líttu á“, sagði hann, og benti á fjalls-
brekkuna.
Jeg leit pangað, sein jeg sá hann horfa, og
gat greint lijer um bil 100 faðma frá okkur eitt-
hvað, sem líktist gati á snjónum.
„Detta er hellirinn“, sagði Umbopa.
Við hröðuðum okkur [>að sein við gátu.n
að staðnum, og pað stóð heima, við sáuin að
gatið var hellismunni, og hellirinn var vafalaúst sft
sami, og sá sem Da Siívestra hafði ritftð iirii:
Það mátti ekki sfeihhá vfera áð við fyndum hann,
pví rjett pegar við náðum pessu skýli, gekk sól-
in undir með furðanleguin hraða, og pá varð
nær pví aldimmt umhverfis okkur. Á pessurn
breiddargráðum er rökkrið að eins skamma stund.
Við skriðum inn í hellinn, sem ekki virtist vera
mjög stór, hnipruðum okkur saman til pess að
láta okkur hlýna, gleiptum Jiað, sem eptir var af
brennivíninu okkar —- sem ekki var nema munn-
sopi handa hverjum — og reyndum að gleyma
[irautum okkar með [>ví að sofna. En kuldinn
var of átakanlegur til pess að við gæturn pað.
Jeg er sannfærður um að pá hefur að minnsta
kosti verið fjórtán til fimmtán gráða frost, jafn-
hátt og við vorum koinnir. Lesari minn get-
ur betur ímyndað sjer pað, en jeg lýst pví,
hvernig slíkt frost muni haía reynt í okkur pol-
ri(fn, jafn-úttaugaðir eins og við vorum af praut-
um, matarleysi, og mikla hitanum í eyðiinörk-
inni. Jeg læt mjer nægja að segja pað, að jeg
hef aldrei verið nær dauða mínum af illri að-
búð, en jeg var pá. Darna sátum við tíma ept-
ir tíma í næturgrimmdinni, og fundum hvennig
frostið flögraði um okkur og kleip okkur, ýmist
1 fingurna, eða í fæturna, eða í andlitið. Við
imipruðum okkur fastar og fastar saman, en [>að
var ekki til neins; pað var enginn hiti til í
216
Detta hafði okkur ekki kornið til iiugáf, og
við fórum aptur inn í hellinn, til pess að vita,
hvort pað reyndist satt. Eptir skæru Jjósbirtuna
fyrir utan gátu augu okkar ekki um stund grillt
í gegn um myrkrið í hellinum, með pví við vor-
uin líka veikir í peiin af að stara á snjóinn.
Bráðlega vöndumst við pó við petta hálfmyrkur,,
og færðum okkur nær dauðu myndinni.
Sir Henry kraup á knje og leit framan f
andlitið.
„Guði sje lof“, sagði hann og dró andariu
pannig að auðlieyrt var að honum Ijetti, „pað or
ekki bróðir minn“.
pá gekk jeg að og leit á. Maðurinn hafði
verið hár vexti, miðaldra-maður með hátt nef bog-
ið, gráleitt hár og langt svart yfirskegg. . Skinn-
ið var alveg gult og panið strítt yfir beinin.
Fötin voru af honum að undanteknu einhverju,
sem virtust vera leyfar af ullar-sokkum, ocr lík-
* ' O
aminn, sem líkastur var beinagrind, var pví nak-
inn. Við hálsinn hjekk gult fílabeins-krossmark.
Líkið var alveg harðfreðið.
„Hver í ósköpunum getur petta verið?“ sno-ði
jeg-
„Getið pjer ekki getið pess?“ spurði Good.
Jeir hristi höfuðið.
O
„Hvernig látið pjer! pað er auðvitað gamli
doninn, Jose da Silvestra; hver ætti pað annars
að vera?“