Lögberg - 30.01.1889, Side 4

UR BÆNUM
OO
GRENNDINNI-
Eins og mörgum er kunnugt, eru að-
alákœrurnar, sem Free Prets kefur kald-
ið íram gagnvart stjórninni, fólgnar í
þvi, að stjórnin kefði gctaö komizt aö
betri aamningum \*ið St. P M & M
fjelagið keldtir en viö N P fjelagið,
en aö liún kafl snmið viö N P fyrir
eigin kagsmuna sakir. í veizlu, sem
kaldin var í Glenboro í siðustu viiu af
j'msum höföingjum írjálslynda tlokksins,
bar einn þingmaðurinn, Mr Cliflord
Sifton, það frara, aö reynt hefði verið
nö fá kann til að vera á móti stjórn-
.intii í þessu járnbrautarmáli, en sjer
hefði jafnframt verið gefið í skyn, aö
tilbotS St P 51 & M væri ekkert nema
yflrskin, og að eins gert í þeim tilgang*
að hamla því að nokkuð yrði úr samn-
ingunum við N P.
Frá fjehirði islenzku kirkjunnar höf-
um vjer fengið eptirfylgjandi yflrlit yfir
efnaliag kirkjunnar sjálfrar (ekki safn-
aðarins). Aðgætandi er við þetta yfirlit,
að þar er ekki minnzt á þá $1300, sem
afborgast eiga á 7 árum. En yfirlitið
sýnir, kver upphæð sú er, sem nú ligg-
ur á i bráðina.
Skuld á kirkjubyggingunni
15. október síðastl.............$2041,87
Borgað fjehirði frá þeim tíraa,
og kann aptur borgað út frá sjer 1570,30
Mismunur, sem nú þnrf að borgast$465,57
gkuld að atik fyrir orgelið........250,00
fSamtals 715,57
Greiu iierra Sigurbjarnar Stefánssonar,
sem prentuð er síðar hjer í blaðinu,
höfum vjer sjeð sjerstaka ástæðu til að
taka í blað vort, því að samkomum
landa í þessum bæ virðist um nokkurn
tíma undnnfarinn hafa fsrið síhnign-
andi, og þessi síðasta samkoma hefur
fengið lakara orð en nokkir þeirra,
sem áður hafa haldnar verið. Það er
svo sem sjálfsagt, að )>yki þeim, sem
mest voru riðnir við samkomuhaldið,
sagan að einhverju leyti rangt sögð, )á
býðst tækifæri tii að leiðrjetta hana í
blaði voru.
Lárus postuli Jóhannsson talaði liörö-
um orðnm á föstudagskvöldið var til
þeirra áhorfenda sinna, sem ekki vildtt
ganga í söfnuð þeirra bræðra. Ilann
líkti þeim við Júdas frá Ivaríot, en tók
lað fram að Júdas hefði þó haft það
fram yfir áheyrendurna, að hann hefði
haft þrek til að liengja sig. Það hefðu
þeir ckki. Þar af leiðandi yrði and-
skotinn að hengja þá—og það mundi
liann lika gera.
Herra Friðjón Friðriksson, Glenboro,
liefur sent oss $ 1,00 (frá Skapta Ara-
syni í Argyle- nýlendunni) í viðbót við
það, sem hann hefur áður sent til sam-
skotanna handa Jóni Ólafssyni.
ÚR ÞINGVALLANÝIÆNDUNNI
er ritað 21. þ. m.:
Flestnm iijer í nýlendunni líður vei.
Á gamla árskveld var liaidin skemmti-
sámkoma hjer í skólahúsinu. Aðal-
skemmtuhin var þar hljóðfærasjáttur og
dans. Svo var aptur samkoma á sama
stað á þrettánda-kvöld. Fyrst var álfa-
dans; svo hjeldu nokkrir menn tölur.
Síðan var spilað og dansað til morguns.
Yfir höfuð vár skemmtunin heldur góð,
eða eptir öllum vonum, svona úti á
landi, þar sem strjálbyggt er og fátt vel
menntað fólk. Ný-myndað er hjer lestr-
arfjelag. Svo er nú kTennfólkið að tala
um að stofna kvennfjelag, en óvíst er
enn þá, hvort nokkuð verður úr því í
vetur eða ekki.
ÁRÍÐANDI FYRIR NÝ-
ISLENDINOA.
Hinar svo kölluðu 'odda-seetinnir í
Nýja íslandi fást nii sem heimilisrjett-
ar-lönd. En allir þeir sem vilja skrifa
sig fyrir i lotum þeim, verð» að gera það
fyrir nœstkomandi febrúarmánaðar- lok.
Engin líkindi eru til að þær standi
mönnum til boða eptir þann tima.
Frá frjettaritnra „Lö<jbergsu
Minneota, Minn. 21. jan. '89.
í dag er lireinviðri og stilt veður, en
allhart frost, stendur á „zero“. 10. þ.
m. hjelt „Verzlunarfjelag íslendinga“
aukafund, hjer i Minneota; en aðalárs-
fundur þess verður, sem fyrr, haldinn
fyrsta mánudag í marz. Þ. 19. þ. m. vor-
um vjor bæjarbúar, kvaddir £ fund,
til að gefa álit vort um byggingar-ákvörð-
un fyrir þinghús Lyon-hjeraðs, er herra
Forbs fylkisþingmaður Tor liafði fram-
flutt á þingi. Orsökin til fundarins var
sú, að þingmaðurinn hafði farið íðru-
vísi incð málið, en kjósendur hans
ætluðust til. Tracy- búar náðu til að
setja írumvarpið fast., um stund, um
leið og það var sent til efri málstofu.
Snjór hvílir enn hjer á jörðu, þriggja
þl. djúpur; sá snjór fjell slðast liðna
viku.
„Agœt skemmtan“.
— „Alt svo gefst almenningi þá loksins
Uckifæri á að koma á skemtisamkomu,
rjett að gamni sínu, eða sjcr til skemt-
unar, án þess þar með að uppfylla neina
skyldu eða að hjálpa áfram einu eða
öðru nytsömu fyrirtæki, sem menn kalla
það“. — Þetta stendur 5 4. blaöi „Ileims-
kringlu", þ. á., vitanlega í formála fyrir
auglýsing, en hvers auglýsingin er, sjest
ekki, en „String Bandinu" heyrir hún
ekki til, það er nú nlveg vist.
Þessi „skcmtan“ var á föstudagskvöld.
ið 25. þ. m. og var samkoman mjög fjöl-
inenn. „Fjelagshúsið“ var troðfullt.
Meðan á hlutaveltunni stóð gekk allt
eins og vanalega á „Tombólum", fólkið
ýmist sat eða stóð, hreyfðist eða hýmdi
þar sem það var komið, en allir töluðu
upphátt, sem ekki ræddu nein leyndar-
mál; hver og einn liafði tækifæri til að
tala við sína útvöldu málvini. Eigi var
mjög mikið um tóbaksbrúkun, en þó
var til muna tuggið og reykt, og hefur
það þó þótt ósiður hingað til inni á
skemtisamkomum. Þrátt fyrir það vnr
ekkert að því fundið.
Að lokinni „Tombólunni“ byrjuðu
,.missýniugarnar“, sem lofað hafði verið,
og veit jeg litið um, livernig þær liafa
verið, þvi að mnðurinn var með þrer
inni á liápalli og fyrir framan liann var
manngarðurinn eins og herfylking. Auð.
vitað langaði marga, sem voru fyrir
ncðan liápaliinn að sjá þetta töfraspil
en það gekk ekki að góðu.
Þá kom annað, sem ekki var tómar
„missýningar"; fólkið fór að standa uppi
á bekkjunum, ekki í sætunum eingöngu,
heldur á bakbríkunum; á þeim stóðu
sumstaðar svo margir sem komust, snm-
staðar voru stúlkur að stikla brík af
brík þar til einni varð hált á því. Svo
heyrðist allt í einu brestur mikill; bekk-
ur brotnaði niður undan öllum sem á
lionum voru, svo kom annar brestur, og
sá þriðji, og enginn sagði orð, engin bað
fólkið að fara ofan af bekkjunum; einn
horfði brosandi til aunars, eins og von
væri á einliverju meira. Þegar vissa var
fyrir því að missýningarnar væru búnar,
fór fólkið ofan af bekkjunum óbeðið.
Því næst var farið að bera út bekkina
rýma til til að geta dansað; þá sást
bczt hvernig gólflð leit út, það var alls
eigi glæsilegt, löðrandi í tóbakslög og
brjefarusli. Engu að síður fóru fáeinar
stúlkur að búa sig í dansinn, klæða sig
úr yfirkápunum, taka af sjer hattana,
laga £ sjer liárið og strjúka kjólan* sína
úr brotunum. Og |>á gáði maður cnn
þá betur að, hvað gólfið var hryllilegt,
og manni varð það þá ósjálfrátt að fara
»* vorkenna þessum veslings nýmóðins
sárfinu „Cashmeres“ kjólum, að eiga að
fara að hrekjast á gólfinu. Albert Jóns-
son fór þá upp á hápallinn og skoraði
á allt kvennfólk, sem hefði nokkra sóma-
tilfinning, aö dansa ekki í þetta sinn
því það væri til vanheiðurs, ef þær gerðu
það. Hann sagði samkoman væii stofn-
uð með brögðum, til að halda Iífinu í
einum manni, sem ekki nennti að vinna
en væri menntaður, og ætti J>ví að geta
unnið fyrir sjer á nnnan hátt, en að
snuða fje út. Albert var nokkuð ákaf-
ur í anda, og var því farið að kvisa,
að rjettast þætti að láta hnnn út.
Jeg tók orðið, þegar Albert hætti. Sagði
að, þó að Albert þætti nokkuð ör, þætti
mjer hann hafa svo mikið til síns máls,
að eg vildi óska að kvennfólk sæi sóma
sinn að dansa ekki í kvöld, lofa karl-
mönnum einum að dansa í þettn skipti,
„Jeg hef nú verið lijer í Winnipeg 7—-8
ár og hef nldrei sjeð aðra eins sam,
komu, aldrei sjeð jafnmörg bekkjabrot
496 MAIN STR.
Prívat tilsögn i JBókfœrslu: licikiiingi, Málfrœði, Shript, Ilroðskript,
Typewriting, etc. etc. Sjerstök kennsla fyrir {>á, sem koinast vilja inn 1;
skrifstofur stjórnarinnar.
pessi skóli er sá lang hentugasti skóli fyrir p>á, sem að einhverju
leyti ætla sjer að verða við verzlun riðnir.
Ef þjer lærið á pessum skóla, f>urfið p>jer aldrei að kvíða atvinnu-
leysi eða fátækt.
Með p>ví að gangh á p>ehnan skóla stigið p>jer fyrsta sporið til auð-
legðar og metorða.
S. L. PHELAN
á cinu kvöldi", aldrei sjeð annað eins
stjórnleysi, og eg framtók að Albcrt-
yrði ekki látinn út, því jeg hefði átt og
ætti dálítinn hluta í húsinu. Þetta reið
að fullu, fiest kvennfólkið hætti alveg
við að hugsa til að dansa og fór heim.
2 formenn samkomunnar fóru ofan í
bæ til að sækja lögregluþjóna til að láta
okkv.r Albert út, að sögn vina þeirra.
Við biðum og biðum, og marga fleiri
langaöi til að sjá, hver endir þar á yrði.
Þegar formennirnir komu aptur sagði
annar, að „Police-maðurinn“ kæmi
eptir 5 mínútur, en ef við færum
strax út, skyldum við sleppa. En
við vorum nú ekki á því að láta
h'ræða okkur út. Jeg sagði, að við
mundurn verða inni eins lengi og okk-
ur sýndist, en við skyldum vera stilltir.
— Nei. Það gerðu hinir sig ekki ánægðu
með, og skipuðu að láta okkur út, og
þar með var farið í almennar hrinding-
ar, og vissu þá margir ógjörla, hvar þeir
áttu að vera, en fleiri urðu þeir, sein
vissu það að við Albert áttu;n að fara
út, og studdu að því. En það gekk svo-
leiðis, að við lentum inn fyrirallan
hópinn. I fyrstu vissi jeg ekki af nema
einuin manni, sem mundi vora okkur
Albert hlyntur; en þegar að Sigurður
Davíðsson var kominn að heiman og
veitir okkur lið með bróður sínum, fóru
fleiri að koma í ljós, sem voru með
okkur, því þá voru þeir búnir að sjá, að
ekki var hægt að láta okkur út. En allt
um það voru formennirnir sem æstastir
og vildu láta halda áfram þófinu — bara
til að láta alla hafa allt það „fun“ sem
þeir gátu, eins og annar þeirra komst
að orði, og það hjelst lengi, eptir að
liætt var við að láta okkur út. En eng-
inn meiddist. Til að sýna liundsnáttúr-
una náðu tveir einu sinni haldi á A.,
en sá þriðji kom þá aptan að honum og
barði hann á höfuðið 2 liögg, en allt
um það losáði liann sig af þoim og vnr
óskemmdur. Sá sem barði fór í felur
og bar á móti að hann hef'öi verið mót-
partur okkar; cn við þekkj um hann.
Þegnr okkur var orðið leitt að vern,
fórum við út, en þökkuðum skemmtun-
ina, og minntum þá á, að þeir hefðu ekk1
getað látið okkur út. En viö komum
aptur inn og fórum út með þeim síðustu
Ilvernig þykir ykkur, piltar og stúlk-
ur, þessi drjn’ta skemmtan?
Hvað skyldi verða næst á„Programm_
inu“?l Hvenær skyldu smælingjarnir verða
stórir?
Sigurbjörn Strfánsson.
FORMAÐ UIi
Wm. Paulgo* p. g. Barilnl.
PAULSON&GO.
Verzla með allskonar nýjan og
gamlan hflsbúnað og búsáhöld ; sjer-
staklega viljum við benda löndum
okkar á, að við seljum gamlar og
nýjar stór við lægsta verði.
Landar okkar út A landi geta
pantað hjá okkur vörur p>aer, sem við
auglýsum, og fengið Jiær ódýrari hji
okltur en nokkrum öðrum mönnum
í bænuin.
35 JMkfket $t- \V- - - - Wiggipc^-
SELKIRK---------MANITOBA
Harry J* Plontgomcry
eágandi.
KAUPID
LÖGBERG,
ódýrasta blaðið, sem nokJturn tíma
hefur vcrið gefið ■út á IslenzJcu.
Það Jcostar, þó ótrúlegt sje, eJcJci
nema
$1.00
um árið. AuJc þess fá nýir
Jcaupcndur
BÖKASAFN LÖGB.
frá byrjun, svo lengi sem upplag-
ið JireJckur. Af þvl cru komnar út
318 bls.. Nú er að koma út í þvl
skemmtilegasta sagan,
sem noJcJcurn tíma Jiefur verið prent-
uð á Islenzkri tunyu.
Aldrei Juifa Islenzkir blaðaútgef-
endur boðið Jcaupendum sínum önn-
ur eins kjör, eins og
íltgef. Lögbergs.
32Ö
kð rtiöiða hann nokkuð, en áður en Scragga fjekk
ráðrúrrt til að byrja á nýjan leik, hafði Sir Henry
J>rifið sj>jótið út úr höndunum á honum, og skot-
ið pvi beint í gegnutn liann. Hann hneig niður
örendur.
Stúlkna-fiokkarnir J>utu af stað í einni bendu,
J>egar [>ær sáu p>etta, og jafnframt af [>ví að
stúlkurnar voru orðnar vitlausar af hræðslu .við
myrkrið, sem sífellt fór vaxandi, og stukku til
bliðar rneð óhljóðum. En J>ar ineð var ekki
lokið felmturs-æðinu. Kontingurinn sjálfur lagði
á flótta til kofanna, og með honum varðmenn-
irnir, nokkrir af höfðingjunurn, og Gagool, sem
hökti áfram framúrskarandi tindilfætt, svo að
eptir eina mínútu eða svo vorum við, seni dropa
átti, Foulata, Infadoos og nokkrir af höfðinsrjun-
um, sem talað höfðu við okkur nóttina áður,
orðin ein eptir á lciksviðinu, ásamt líki Scragga.
„Nú, nú, liöfðingjar11, sagði jeg, „J>ið hafið
fengið jarteiknið frá okkur. Ef [>ið eruð ánægðir
með p>etta, p>á látum okkur flýja í skyndi, p>ang-
að sem J>ið töluðuð um. Sem stendur er ekki
mögulegt að stöðva töfrnna. I>oir lmldast einn
klukkutíina. Við skulum færa okkur myrkrið
1 nyt“.
„Komið“, sagði Infadoos, og sneri sjer við
til að leggja af stað. Dæmi hans fylgdu höfð-
ingjarnir óttaslegnir, við sjálfir, og stúlkan Foula-
ta; Good tók 1 höndina á henni og leiddi hana.
327
Áður en við náðum hliðinu, hvarf sólin al-
gerlega.
Við tókum hvert í höndina á öðru, og staul-
uðuinst J>annig áfram í myrkrinu.
XII. kapltuli.
Viðbúnaður.
Til allrar hamingju fyrir okkur voru Infadoos
og höfðingjarnir svo hundkunnugir öllum stígurn
í [>essum stóra bæ, að okkur miðaði drjúgum, j>ó
niðdimmt væri.
Eina klukkustuinl eða meira hjeldum við á-
fram, parigað til myrkvinn fór loksins að liða
hjá, og sú röndin á sólinni, sem fyrst hafði horf-
ið, fór aptur að sjást. Eptir einar fimm mínút-
ur [>ar frá var orðið svo bjart, að við gatum
sjeð, hvar við vorurn staddir, og J>á urðum við
J>ess varir að við vorum alveg komnir út úr
bænum Loo, og sáum fram undan okkur stóra
hæð, flata að ofan, eitt hvað tvær mílur um-
máls. Mikið er til af hæðum iíkum p>essari í
Suður-Afríku; hún var ekki mjög há; J>ar sem
hún var hæst, var hún víst eklci hærri en
200 fet, en hún rar eins og skeifa í laginu,
o<r lilíðarnar að henni voru fremur brattar og
stráðar tinnusteirtum. A grasfletinum ofan á Liæð-
inni var nóg rúm fyrir herbúðir, enda hafði alls
ekki svo fáinennt herlið liafzt p>ar við áður.
330
hverjar prautir landið liðl, og hvernig pað styndi
undir grimmdar-stjórn Twala, og hann færði til
dæmis J>að sem fram liafði farið nóttina á undan,
pegar margir hinna göfugustu manna í landinu
höfðu verið dregnir fram og drepnir með stakri
grimmd, og p>að borið fyrir að [>eir væru ill-
gerðamenn. Þar á eptir fór hann að tala um
J>að, að hvítu lávarðarnir frá stjörnunuin liefðu
litið niður á landið, og sjeð raunir J>ess, og ráð-
ið af, sjálfum sjer til mikilla ópæginda, að gera
lilutskipti pess vægara; hvernig peir hefðu pess
vegna tekið 1 Jiendurnar á Ignosi, rjetta kon-
ungi landsins, sem var að dragast upj> í útlegð,
og leitt hann yfir fjöllin; hvernig peir hefðu sjeð
mannvonzkuverlc Twala, og til jarteikna hin>im
veiktrúuðu og jafnframt til J>ess að frelsa líf
stúlkunnar Foulötu liefðu J>eir beinlfnis slökkt
sólina með sínum háleitu töfrum, og drepið unga
porparann Scragga; og hvernig j>eir væru pess
alhúnir að voita pcim fulltingi sitt og aðstoða
[>á til að bylta Twala úr viildum, og setja l hans
stað Ignosi, löglega konunginn.
Þegar liann lauk máli sinu, varð sampykkis-
kliður, og pá steig Ignosi fram, og fór að tala.
Hann tók allt pað upp aptur, sem Infadoos
föðurbróðir hans hafði sagt og endaði ræðu
sína, sein var aðkvæðamikil, með pessum orðum:
„Ó, }>jer höfðingjar, liðsforingjar, hermenn,
og 'pú lýður, pið hafið heyrt orð mln. Nú eigið