Lögberg - 20.11.1889, Blaðsíða 4

BARNAVAGNAR FYRIR INNKAUFSVERD
Komið og sjáið okkar gjafverd á Vxjkum, skrautvörum, leikfóngum o. s. frv.
ALEX. TAYLOR.
472 MAIN STR.
Til kanpcnda vorra
Með J>ví að nú fer í hund, og
er [>egar hyrjaður,' sá tími, er mer.n
eiga almennt fremur peninga-von, en
& nokkru Oðruin tíma árs, jpá
skorum vjer bjer ineð fastlega á
alla J)á, sem óborgað eiga andvirði
hlaðÁns, hvort heldur er fyrir ]>ennan
eða fyrsta árgang pess, að láta
ekki dragast að borga. Blað vort
er svo ódýrt, að enginn getur tekið
nærrt sjer að þorga ]>að. Og pað
verður ineð engu móti sagt sann-
gjarnt að skirrast við að borga úr
þessu, jafn-langt og nú er komið
fram á árið.
UR BÆNUM
---QG---
G R E N I) I N NI.
<juðs|■jónusta verður haldin á Pnint
Iíouglas annað kveld (finimtudag).
Cand. Ilafsteinn Pjetursson prjedikar
nu morgninum í islenzku kirkjunni ú
s'innudng’i.n keiuur, en sjera Priðrik J.
Bergmann að kveldinu.
Uíenzka l.irkjan var svo full við guðs-
Idóuustuua á sunnudagskveldið var, að
-.uvdr rátu ekki fengið s;cti og urðu að
standa.
A - jiitiila-samkoman í íslen/.ku kirkjunni
á mánudngskveldið var, var fremur vel
sott Fyrirlestur sjera Friðriks J. berg-
nianns 'ar um mlcnzkur Jjóðsöjjur^ og fá i
menn að iesa iiann 1 Liiybergi fyrir
góðvild höfundarins. Auk fyrirlesturs-
ins var snngið af nokkrum úr söng-
ílokki safnaöarins, og Einar Kjörleifs-
son las upp i-ýðing af sögu eptir norka
skáldið Björstjerne Björnsson.
bady öotliva hlýtur að hafa haft
frámunalega langt hár, |,ar sem hún
huldi allan sinn yndislega líkama með
l'VÍ. Síðan farið var aö brúka Ayers
Ilair \igor, eru slík d*mi ekki eins
fátíð eins og áður. Þetta meðal herðir
ekki að eins á vexti hársins, heldur
setur |að á hárið fagran silkikenndan
hlæ. — I'æst hjá Mitchel &. Co.
Söfnuðurinn íslenzki lieldur samkomu í
kirkju sinni á mánudagskvrldið kemur.
Aðal atriðið á þeirri samkomu veröur
fyrirlestnr, sem cand. Hafsteinn Pjetursson
flytur. Fieiri verða far og skemmtanir.
Ágóðinn gengur til afborgunar kirkju-
skuldinni. Inngangseyrir 25 c. lyrir full-
orðna, 15 c. fyrir unglinga innan 15 ára.
Vafalaust má búast við, að samkoman
verði vel sótt. Bæði er |iað alkunnugt,
að söfnuðinum liggur mjög á peningum,
|>ar sem hann er orðinn á eptir tíman-
um meö þessa árs afborgun; og svo
munu menn búast við að njóta ánægju
af fyrirlestri hr. H. P., þar sem hann
hefur J>egar fengið mikið orð á sig á
íslandi fyrir fyrirlestra sína.
fg* Bólur, kýli og önnur útbrot á hör-
undinu b'endir á að líkaminn sje að
reyna að losna við eitruð efni, og að
mjög sterk þörf sje á Ayers Sars-
aparilla. Það er )>nð áreiðanlegasta af
öllum blóðhreinsaúdi lyfjum. Spyrjið
lyfsala yðar eptir því, og kaupið ekkert
annað. Fæst lijá Mitchel & Co.
Um síðustu helgi komu nokkur blöð
af L ý ð i, endir 1. árgaflgsins. Af þeim
númerum er svo að sjá, sem blaðið
muni eiga að halda áfram að koma út,
þrátt fyrir frjettir, sem borizt liafa hing-
að áður, um að útkomu þess mundi
lokið með enda árgangsins. Vjer vekj-
um ntbygli þeirra, sem hafa fengið þaö
blað lijá oss, og sem ekki hafa borgað
það eun, að vjer vonumst fastlega eptir,
að þeir borgi það bið allra fyrstn. Sömu-
leiðis tilkynnum vjer og mönnum, sem
ætla að fá lijá oss næsta árgang af því
blaði, að þeir vcröa að liorga hann f y r i r-
f r a m. — Enn fremur bendum vjer
kaupendum Lýðs hjer í bænum, sem
eiga að fá blnð sitt hjá oss, en hafa
ekki fengið það, á það, að blaðið bíður
þeirra á skrifstofu Lögbergs, og von-
um vjer að þeir vitji þess.
$ 200,000 álíta menn mundu nægja til
að gera Rauðá skipgenga um alla timn
árs milli Selkirk og Winnipeg. Það er
talinn mjög lítill kostnaður í samanliurði
við þaun hagnað, sem af því rnundi
leiða. Sem stendur er kostnaður við að
flytja vörur milli Winnipeg og Selkirk,
23 mílur, rjett að segja eins mikill eins
og við að koma vörum milli Selkirk og
og livers staðar sem er fram með
Winnipeg-vatui, 350 rnílur, á gufubát-
unuiu.
Kyrrahafsbrautnrfjelagið hefur lýst yfir
því, að það ætli að hætta að láta vagna
ganga eptir Emerson-brautinni, þegar fcr
að kólna fyrir alvöru í vetur. Út af
þcirri yfirlýsing hefur orðið mikil óá-
nægjfl meðal bænda og annara, sem
heima eiga frarn með brautinni, og yfir
höfuð þykir þetta sjerstök rangsleitni af
fjelaginu, sem því ætti ekki að haldast
, uppi. Svo stendur á með þessa hraut
sem er eizta brautin í Manitoba, að
nambnndn-Ktjúrnin Ijet leggja hana árið
1880. Svo var brautin fongin í liendur
Kyrrahafsfjelaginu, og hún kostaði fje-
iagið ekki eitt cent. Svo var jaínframt
gert ráö fyrir, að brautin mundi ekki
borga sig, og þess vegna fjekk fjelagið
bæði mikla peninga og lönd til þess að
taka að sjer að lialda brautinni við og
lata vagna ganga eptir lienni. Nú bæt-
ist þar við, að fjelagið viðurkennir sjálft
að brautin hafi borgað sig svo að segja
frá byrjun. En af> því hún sje nú að
liætta að borga sig, |.á ætli fjelagið nú
að hætta að sinna lienni. Eins og ekki
virðist óeðlilegt, spyrja menn nú, til hvers
fjelagið liafi eiginlega fengið þessa fjár-
veiting, ef það liætti við brautina óðar
en eitthvað vantar á að hún borgi sig —
sem )>að vafalaust gerir, svo framnr'.ega
sem ekki verði tekið í taumana af þeim
sem völdin hafa.
Það er svo að sjá sem fleirum en
oss hafi þótt h/ands-frjcttir sjera Jóns
Steingrímssonar fremur óviðkunnanlegar.
Ritstjóri Lýðs, sem annars er ekki venj-
ulega harður ritdómari, fer um þær þess-
um orðum í 22. bi. l.ýðs:
„Frjettir Jóns prests Steingrímssonar
eru auðsjáanlega saman tíndar og í ein-
feldni í óbundnu máli framsettar á
lieimaþúfunuv Formanni sínum í gröf-
inni“ (sjera Páli lieitnum Sigurðssyni í
Gaulverjabæ) „hinum menntaðasta mnnni
og bezta kennirr.anni, velur hann niðr-
andi orð út af ræðu hans, sem höf’
skilur ekki, en fordrcmir þó. Um blöð
og deilur landa í Ameríku kemur þessi
unglingur líka með barnalega sleggju-
dóma, og ætti hann sem allra fyrst að
leggja frá sjer pennann.“
Fundur var haldinn í Victoria Hall
hjer í bænum á fimmtudagskveldið var
til að ræða um málefni bæjarins. Yms-
ir úr núverandi bæjarstjórninni voru
viðstaddir og tóku þátt I umræðunum,
og auk þeirra bæði bæjarstjóra-efnin:
Dr O’Donnell og Mr. Pearson, og svo
ýmsir aörir, sem ætla sjer að komast
inn í bæjarstjórnina í haust. Mál þau,
sem einkum komu til umræðu, voru:
bvernig Verja skyldi vatnskraptinum í
Assiniboine; vatnsleiðingar bæjarins; um-
bætur í bænum, einkum rennur og trjú-
leggingar gatnanna; kjörgengi til bæj-
arstjórnar; og undanþága frá skattskyldu.
Skoðanamunur var ekki sjerlegur milli
bæjarstjóra-efnanna, og fundurinn gekk
með mestu spekt. Báðir voru þeir því
mótfallnir, að bærinn tæki að sjer að
koma upp verksmiðjum við Assiniboine-
ánn, en |>ó einkum Mr. Pearson. Þar á
móti ætti að fá eitthvert prívat.fjelng til
að taka það að sjer, og sjá um að
slíkt fjelag notaði ekki ieylið til að
pranga með það, án þess að hrinda fyr-
irtækinu neitt áfram. Flestir ræðumenn
voru á því að bærinn ætti að kaupa
vatnsleiðingarnar, ef þær gætu fengizt
fyrir liæfilegt verð; þá kom mönnum og
aman um að auka þyrfti rennur bæj-
arins og trjáleggja strætin eptir því sem
því yrði við komið; þar á móti var
skoðanamunur um kjörgengi í bæjar-
stjórnina; sumir vildu, að enginn gæti
komizt til slíkra valda, sem ekki ætti
svo og svo iniklar eignir, og að eigni’’
konunnar veittu ekki kjörgengi, eins og
nú á sjer stað; aðrir lögðu aðaláherzl-
á það, að góðir og duglegir menn væru
kosnir, og þeim þótti eignirnar ekki næg
trygging, eða jafnvel engin trygging í
á átt. Eins var og skoðanamunur um
undanþágu frá skattskyldu. Því var hald-
ið fram að ekkert fjelag ætti að vera
undanþegið sköttam; sem stæði væri hjer
um bil $3,500,000 i liænum undanþegn-
ir sköttum; þar af ættu kirkjur og skól-
ar hálfa millíón, og af þeim eignum
ætti að greiða $10,000 í skatt, og mundi
slíkt ltoma sjer vel fyrir bæinu. Um-
ræðurnav um undanþáguna’ urðu eink-
um viðvíkjandi kirkjunum. Því var
haldið fram frá hinni hliðinni, að þeir
sem lijeldu kirkjulega fjelagsskapnum
uppi væru einmitt sömu mennirnir, svona
yfir höfuð að tala, sem greiddu aðra
skatta bæjarins, og þetta yrðu því nýj-
ar álögur á þá. Meiri hluti ræðumanna
var á því, að kirkjurnar ættu að greiða
skatt.
cr vottorC Dr. George E. Wallers, frá Mar-
tinsville, Ya., viðvíkjandi Aycr’s 1‘ills.
Dr. J- T. Teller, frá Chittenango, N. Y.,
segir: —
„Ayers PiIIs eru í miklu uppáhaldi. Lög-
unin er ágæt og eins það sem utan á þeim
>, og þær hafa þau áhrif, se n hinir um-
hyggjusömustu læknar geta framast óskað.
pað er farið að nota þær I staðinn fyrir allar
aðrar pillur, sem áður hafa verið algengar,
og jeg held, það hljóti að verða langt þang-
að til búnar verða til nokkrar aðrar pillur,
sem við þær jafnast. ]>eir scm kaupa Ayers
Pills fá fullt andvirði peninga sinna“.
,,Jeg álít Ayers Pilis eitt af þeim áreið-
anlegustu lyfjum vorra tíma. {>ær hafa ver-
ið notaðar í mínu htisi við ýrnsum kvilluni,
sem hreinsandi meðöl hefur þurft við, og
hafa ávailt gefizt vel. Okkur hafa þær reynzt
ágætt meðal við kvefi og linum sóttum“. —
W. R. Woodson, Forth Worth, Texas.
, ,Jeg við hef Ayers Pills handa sjúkling-
um minum, og mjer hafa gefizt þær ágæt-
jega. Jeg stuðla að þvf, að þær sjeu all-
mennt hafðar í heimahúsum”. —John W.
Brown, M. D", Oceana W. Va.
Ayers Pi I Is
Búnar til af
DR. J. C. AYER & CO., LOWELL, MASS.
Til sölu hjá öllum apótekurum og iyfja-sölum
Fri og frjéls á ný!
Lárus Jóhannsson búinn að yfirgefa l’rcsby-
teranska fjel. og hefur sagt sig úr þeirra
kirkjusöfnuði, ætlaði til New Yerk, en hættj
við, og ætlar nú að prjedika óháður lijer í
Winnipeg fyrir Islendingum. Prjedikar fimtu-
dags og föstudags kvöldin 21 og 22 )>. ni.
kl. Sjý í Bethel kirkjunni, á Bannatyh rtr.
einni Block vestur af aðalstrætinu. Og á
sunnudagskvöldið kl. ’j'/i f Albert Hall
byggingunni.
Um leið og við þökkum yðttr fyrir undan-
farandi verzlun, leyfum við okkttr að til-
kynna yður að við höfum nú fengið meiri
vörur inn í okkar búð en við höfum nokkurn
tíma áður haft. Af öllum sortum bæði fyrir
karlmenn og kvennfólk. Til dæmis: ágæta
kjóladúka nieð öllu verði frá 50. og upp.
Ágæt Flannels frá 15C. til 30C.
Karlmanns ullarnærföt á $1.25 og upp, og
fl. og fl. Sömuleiðis höfum við núklar byrgðir
af allskonar Jólagjöfum, mjög ódýrt margt
fyrir unga fólkið.
Ennfremur höfttm við rnikið af gullstássi
og silfurvöru, svo sern; Cruets, Butterdishes,
Pickle stands, Cake Baskets og svo fl. Nú
cr því tínii fyrir yður að koma inn og sjá
hvaö við höfum, Jvi við erum ætíð reiSu.
bunir að snýa vörurnar og segja yður verðið.
Dragið því ekki að koma sem
fyrst.
Dundee House
N. A. Horninu á Ross og Isabel Str.
§nms & (íro.
BÚSTÝRA.
íslenzkur kvennmaðtir. ógiptj eða ung
ekkja, sem kann að öllum innanhússtörfum
upp á hjerlendan máta, hefur góða þekk-
ingu á meðferð á börnum, er heilsugóð, dag-
farsprúð og sæmilega mentuð, getur fengið
atvinnu sem bústýra. Gott kaupgjald, og
allan góðan aðbúnað í heimilislífinu. Vísað á
á skrifstofu Lögbergs.
Ý.Ý. I) A M E. M. D
Læknar innvortis og útvortis
sjúkdóina
fæst
s erstaklega við lcvennsjúkdóm
NR. 3 MARKET STR. E.
Telephone 40 0.
CHINÁ HALL.
43o MAIN STR.
Œfinleg.i ntiklar byrgðir af Lcirtaui, I’ostu-
insvöru, Glasvöru, Silfurvöru o. s. frv. á
rciðum höndum.
Prísar þcir lægstu i bænum.
Kornið og fullvissið yður um þetta.
GOWAN KENT & CO
$ œj.u'stj ot'.t-cm btrtfti)
Til kjósendanna f bænum Winnipeg.
MÍNIR HERRAR—Jeg hef þann heiffnr
að lýsa þvf yfir, að jcg gef kost á mjer
sem bæjarstjóri (Mayor) fyrir 1890, og æskí
eptir atkvæðum yðar og velvild; að hinu
leytinu Iofa jeg, ef jeg verð kosinn, að
standa svo vel í stöðu minni, sem mjer frant-
ast verður unnt.
J. II. O’DONNELL. M. D.
Winnipeg. ll. Nóv. 1889
86
„Snúið vlð,“ sAgði liún stynjandi, „snúið við, og
vitið, livort við gctiim ckki náð neintim þeirra.“
„N'ei! nei!“ argaði Meeson; „þeir sökkva bátnum!"
„i>:ió er livort sem er ekki til mikils'*. sagði John-
nie. „Jeg ,liýat við, |>uð veröi nokkuð fáir af þeim,
sem koma upp aptur. Þeir eru komnir of djúpt niður!1
Samt sem áður sneru þeir bátnum við — Ágústu þótti
|>að g.inga fremur seint--og meðan þeir voru að því
lieyrðu |>au eitt eðu tvö veik liljóð. En þegur |>au voru
komin þangað sem Kangaroo hafði sokkið, sást engin
lifandi skepna; ekkert, nema stórn skvampnndi bylgj-
urnar, sem þokan lokaðist aptur yfir |>ykk og þung eins
og erkibisku pskápa. Þau hrópuðu, og einu smni heyrðu
l>au svarað veiklega, og reru þangað; en þegar pau
komu á þann stað, sem þeini hafði virzt hljóðið koin
frá, gátu þau ekkert sjeð ncmu eitthvert rekald. Fólk-
ið var iillt da'itt, kvölum þess lokið, hróp þess stigu
ckki lengur upp til liins miskunarlausa liiinius; og
h-d'jii"!! lor.ó.’i og sjórinn—alit var alveg cins og
‘ • i -id'ir 'TÍ(\
'■ i"inu góður! guð minn gó3ur!“ sagði Á-
hjelt sjer fast ( Isipturnar á bátnum,
•• npp og niður á öldunum.
I .. 'iriun koinst lnirtu — hvar er hann?“ spurð'
'iec o.i; iiann hnipraði sig í kuðung á öptustu
)< l niiiii? rennnndi lilautur og aumkvunarlegur ásýudum,
horiði með óðslegu augnaráði í kringuin sig og reyndi
að grylla gegiium þokutjaldið.
„Þarua er eitthvað“, sagði Johnnie, og benti ú kringl-
óttan hlut, líkan l>’ui, sem snögglega koin í Ijós stjórn-
borða-inegin við þan, hinumegin við mökk í þokunni,
sem virtist fremur þjettast en liitt eptir því sem birti.
Þeir reru fiangað sem þelta var; |>að var bátur, en
liann var tómur og á Uvolfi. Við nákvtemari athugp
S*t
sást að þetta var báturinn, sem hangið hafði fastur við
skipið á taug, og sogazt niður, þegar skipið sökk, full-
ur af konum og börnum. Á vissu dýpi hafði vatns-
þrýstingurinn verið orðinn of mikill, og hafði bókstaf-
lega rifið hringinn í framstafninum út úr liátnum, og
svo hafði hann komið aptur upp á yfirborðið. En fólk-
ið, sem í honum hafði verið, kom ekki aptur — að minnsta
kosti ekki enn. Einhvern tíma síðar, eptir svo sem tvo
eða þrjá daga, mun það hafa stigið upp úr vatns-djúp-
inu, og litið til hintins með augum, sem ekki gátu fram-
ar sjeð, og svo liorflð til eilífðar.
Þeir sneru frá þessari óttalegu og framúrskarandi
átakanlegu sjón, og reru hægt ínnan um allmikið af
rekaldi, sem flaut á sjónum — tunnur, hænsnabúr (í
einu þeirra fundu þau tvö drukknaða fugla, sem þau
tóku með sjer), og marga nðra hluti, svo sem árar og
tógastóla, sem staðið höföu á þilfarinu — og fóru að
hrópa í þeirri von að draga að sjer athygli þeirra, sem
af höfðu komizt í hinum bátnum. sem þeir lijeldu að
ekki mundi geta verið iangt frá þeim. Tilraunir þeirra
urðu samt árangurslausar, af >ví að þokan var svo þjett;
og af því að sjógangurintt var allmikill, var ómögulegt
að sjá iengra frá sjer en svo sem tíu faðnia. Svo
bárust ekki heidur raddir þeirra langt, þar sem hæði
var vindurinn og skvampið í öldunttm. Veraldarhafið
er stórt og hætt er við að menn missi sjónar á einutn
róðrarbát á |>ess hrufótta yfirborði, og þvi er það ekk-
ert undarlegt, þó að ekki væri nema tæp hálf míla
ntilii |eirra tveggja háta um þetta leyti, að þeir fund-
ust aldrei, og hvor um sig tók sína stefnu í þeirri von
að sleppa við örlög skipsins sjálfs. Það er að segja
af bát þeim sein Lady Ilolmhurst var í og eittlivað
tuttugu aðrir farþegjar, ásamt með eiuum yfirmanni af
skipinu og sex hásetum, að eptir að þetta fólk hafði
00
Mr. Meeson barðist við að komast á hnjen — fæt-
ttr hans voru svo stirðir, að haun gat ekki staðið — og
hann starði óðslega umhverfis sig.
„Guði sje lof!“ hrópaði hann. „Hvar er það? Er
það Nýja Sjáland? Ef jcg kemst þangað nokkurn tíma,
þá skal jeg ekki þaðan faia. Jeg skal aldrei fara út á
nokkurt skip optnr!“
„Nýja Sjáland!“ tautaði hásetinn önuglega. „Emð
þjer vitlaus? þetta er Kergttelen eyjan, það er það sem
það er — þar sem allan daginn rignir, og enginn maður
býr — enda ekki nokkur svertingi. Það er samt mjög
tíklegt, að þjer farið þaðan ekki; því jeg býst ekki
við að neinn muni koma svona fyrsta sprettinn og
flytja yður burt“.
Mr. Meeson hneig aptur niður ineð stunum, og
fáum mínútum síðar kom sólin upp, en þokan vavð
gisnaii og gisnari, þangað til hún var nær því horfin;
þá varð tilkomumikið útsýni fyrir augnm þeiria sem
í bátnura voru. Því að fyrir framan þati var, svo langt
sem augað eygði, hver röðin eptir aðra af, háum tind-
um með skörðum á milli, og þegar fjœr dró runnu
þeir smátt. og smátt fyrir auganu saman við kuldalega,
hvíta snjóglampann. Bill stýrði bátnum lítið eitt suður
á við, sigldi fyrir höfða einn, og svo varð sjógangur-
inn tiltölulega lítill. 8vo sáu þau beint norður af sjer
mynnið á firði einum miklum, sem lá inn í landið;
beggja megin við fjörðinn voru himinháir fjallgarðai^
svo brattir að þeir voru rjett að segja þverhnýptir, og
fram með hlíðúnum flögruðu þúsundir af sjáfarfuglum
og kvað við í fjöllunum af klið þeirra. Inn í þennan
yndislega fjörð sigldu þau, fram hjá röö af flötum
klettum, og sátu á þeim risavaxin skrýmsh, sem háset-
arnir sögðu að væru sjóljón; fram hjá framslútandi
liömrum fóru )>au og, þangað til þau voru komin