Lögberg - 08.01.1890, Blaðsíða 4

$lcðtn borubmqbimai'
af HKtiinr klæddum og óklæddum,
TÖFRA-HJKTOI,
ALBOIS, BUNDIN 1 SILKIFLÖJF.L EDA I.EDUR,
SPEGILKASSAR, MED SILKIFLÖJELI, LEDRI, EDA OXYDERUDU SILFRI,
ódvrari en nokkurstaffar annars staðar i bacnum.
SÖMULEIDIS SKÓLABÆKLR, BIKLÍl K, OG BÆNABÆKLR.
Frrið til
ALEX. TAYLOR.
472 MAIN STR.
UR BÆNUM
GRENDINNI.
Sjera Jón Bjarnason Jagði af stað frá
Pkotlandi hingað vestur með skipinu
„Circassian“ í gœr (þriðjudag).
Sjera Friðrik Bergmann lýsti því yfir
5 kirkjunni á sunnudaginn, að jólagjafir
td kirkjunnar vneru allt af að smá-koma.
]’œr námu |,á rúmum $173. Eptir því mun
)á ekki vanta nema $60—70 til þess að
;,et!i borgað |,að af kirkjuskuldinni, sem
greiðast átti í ),et.ta sinn.
Cand. Hafst. Pjetursson kom vestan
tir Argyle-nýlendu á mánudaginn var.
Guðsþjónusta hafði átt að vera á nýársdag
meðal íslendinga ),ar, en fórst fyrir sök-
tim illviðris, blindviðris-kafalds. Á laug-'
nrdaginn rar haldiu skemtisamkoma i
kirkjunni fyrir forgöngu safnaðarfull-
Irúanna. Á sunnudaginn var guðsbjónusta
•—IHt kvef gengur í nýlendunni; hvort^
)að er „influenza11 eða ekki, vita menn
ekki með vissu.
Fimm íslenzkir emigrantar komu hing-
að td bæjarins á laugardaginn var. Þeir
fóru frá íslandi þ. 29. nóvember og
roru 37 daga á ferðinni; [,ar af 17 daga
á Atlan shafinu.
Einn af )eim sem komu var Gunn-
iaugur Scllvason, skagfirzkur maður, bróð-
ir Sveins Sölvasonar læknis á Jíoun-
tain í Dakóta.
Nýdáin er hjer í bænum konan Krist-
j<tna Olgeindöttir, frá Bæjarstæði í Seyðis-
lirði, eptir langvinnar innvortis þjáningar. I
iSTMagnleysi og þróttlcysi, sem stafar af
fveikindum, ma skyndilega iosna við mcð því
að við hata Ayers Sarsaparilla. J>að cr
hættulaust en mjög styrkjandi meðal, hjálp.
ar meltingunni, hcldur lifrinni og nýrunum
i reglu og hreinsar hvern sjúkdómsfrjóanga
úr blóðinu. — Fæst hjá Mitchell.
Nýiega kcm hingað til bæjarins utan j
úr Þingvalla-nýlendunni, Guðrún Guð-
rnundsdóttir, yfirsetukonn. Hún settist
hö bjá herra Stefáni Jónssyni 157 Je-
lrima Street.
Sagt er að ísiendingar í Seattle, Wash.,
muni nú vera orðnir nær 80. — ITmjól-
in hjeklti þeir fjölmenna samkomu )
húsi herra Sveins Björnssonar. Um 60
landar voru þar snman komnir og fóru
þar frant ýmsar hinna beztu skemmtana,
er tíðkast með.tl íslendinga í þessu
landi.
Með áramótunum skipti blaðið Sun
hjer í bænum um eigendur. Af því að
ráða, hverjir eru í stjórn nýja fjelags-
ins, sem á blaðið, má búast við að stefna
blaðsins verði hjer eptir allt annað en
að undanförnu, og að það muni styrkja
Ottnwa-stjórnina.
tríí'Bezía meðalið til að lina J rautir og leysa
frá brjóstinu, þegar kvef gengur að manni
og hósti, og hvað sem að er í kokinu,
lungunum og barkanum, er, spursmálslaust,
Ayer’s Cherry Pectoral. Biðjið lyfsala yðar
um það, og þá jafnframt um Ayers Alma-
nak, sem allir fá ókeypis.
Svo er að sjá sem iæknarntr sjeu
eklsi alveg sannfærðir un að „influenza“-
sýkin sje komin hirgað vestur til vor
enn þá. En hvað sem því líður, þá hef-
ur gengið um fyrirfarandi daga óvenju-
lega ill kvefveiki bæði hjer í bæn-
um og út um fylkið. Almenningur
minna þykist viss um að það kvef sje
ekkert annað en „inflnenza“.
Síðan á nýári hefur hjer verið reglulegt
vetrarfrost. Mestur hefur kuldinn orð-
ið 35 gr. f. n. zero. Meðaltal þessa dag-
aua hefur verið nálægt 20 gr. f. n. zero.
Auk frosthörkunnar liefur allopt verið
æði mikill stormur.
í fyrra vetui var snjófallið hjer yfir
mánuðina desember, janúar, febrúar og
marz samtals 28.75-þuml. Á síðasta ný-
ári var snjófallið síðan í haust orðið
16.20 þuml., og snjórinn auk þess þjett-
ari í sjer eiF í fyrra. Verði snjófallið
í meðallagi mikið lijeðan af fram i marz-
mánaðar-Iok, verða jarðir bæuda vel
undir búnar að því er vætuna snertir.
Það hraparlega slys vildi nýlega til
í íslenzku nýlendunni í Dakota, nálægt
Gardar, að íslenzk hjón brunnu (eða
köfnuðu) og biðu bana af. Fregnirnar,
I sem hingað hafa borizt eru ekki vel
greinilegar. Vjer segjum söguna eins og
oss hefur verið sögð hún. Bóndinn hjet
llalldbr HaUdórsson (frá Iírossastöðum á
Þelamörk). Hann hafði verið eitthvað
að heiman, og konan ein heima. Þegar
hann kom heim til sín, var einhver
drengur með honum. Þeir sáu þá að
kviknað var í húsinu. Halldór ætlaði að
fara inn um dyrnar, en þær voru lokaðar,
og hann gat ekki opnað þær. Hann tekur
þá það til bragðs að klifrast upp á húsið
og búa sjer til gat á þakið til þess að
komast |ar niður um inn í húsið. Dreng-
urinn horfði á neðan af jörðu. Þegar
miunst vonum varir, sjer hann að Halldór
dettvr niður um gat það, sem hann
hafði gert á þakið. Drengurinn verður
þá hræddur og hleypur til næstu liúsa
eptir hjálp. Þegar svo var að komið,
fannst Halldór á gólfinu inni 1 húsinu,
brunninn mjög og örendur. Þar á móti
fannst kona hans niðri í kjallara undir
húsinu. Hún var og dáin og nokkuð
brunnin.—Sjera Friðrik Bergmann fór
suður á mánudaginn var til að jarða líkin.
yæimarmr raímT<utðir.
Optast, þegar Ayers Sarsapa,illa hefur lækn-
ai5 menn, þá hafa reglulegu læknarnir veriS
orðnir vonlausir um sjúklingana. Læknar
mæla nú fram með þessu lyfl meir en nokkru
sinni áður, og árangurinn hefur orðið góður.
E. M. Sargent, Lowell, Mass. segir:
,,Fyrir nokkrum árum veiktist dóttir mfn
á þann hátt aS stór sár komu á hendur
hennar, andiit og aSra hluta Iikamans. Lækn-
arnir voru ráSalausir. Dóttir mín brúkaði
Ayers Sarsaparilla, og árangurinn varð sá
aS henni batnaði algerlega. Blóð hennar
virðist hafa hreinsast fullkomlega, því hún
hefuf aldrei fengið svo mikið sem bólu síS-
an hún tók þetta nteðal inn.“
,,Hjer með votta jeg að jeg hef verið
sjtik f li ár af nýrnaveiki og máttleysi í
öllum Iíkamanunt; ýmsir læknar höfðu feng-
izt við mig, án þess neitt batnaði; en nú
er jeg að öllu leyti orðin hressari, og held
mjer sje að mestu leyti batnað, eptir að
jeg hef tekið 7 fiöskur af Ayers Sarsapar-
illa“, —• María Ludwigson. Albert Lea, Minn.
Ayers SarsapariIIa.
Dr. J. C. Ayer & Co., I’owell, Mass. VerS
$1; sex flöskur fyrir $ ö. Flaskan $5 virði.
ADVÖRUN.
til Gimlisveitar-búa.
Hjer með tilkynnist: að þeir sveitar-búar
og aðrir, er eigi hafa greitt gjöld sín til
ofanritaðrar sveitar fyrir 1. dag marzmán.
næstk., verða látnir sæta fjárnámi á þeim
eptir nefndan dag.
Gimli, 30. desember 1889.
Eptir skipun sveitarnefndarinnar.
G. Thorsteinsson.
Sec’y Treasurer.
HOUCH & CAMPBELL
Málaíærslumenn o. s. frv.
Skrifstofur: 362 Main St.
Winnipeg Man.
Kjörkaiip
Bækur, ritfœri og
skrautmunir
Með þvl jeg hef keypt af F. E. BIRD
yrgðir hans af Bókum, Ritfærum og
Skrautmunum fyrir mjög lítiS verð
J>á býð jeg allar vörurnar með
afap niiklum afslœtti.
Komiö og skoðið vörurnar og trygg
ið yður einhver kjörkaup.
Eptirmaður F. E. BIRDS,
-407 3VE^I3ST STE.-
ViS hliðina á Pósthúsinu.
EDINBllRGH, DAKOTA.
Verzla með allan pann varning,
sem vanalega er seldur í búðum í
smábæjunum út um landið (general
stores). Allar vörur af beztu teg-
undutn. Komið inn og spyrjið um
verð, áður en pjer kaupið annars
staðar.
G. H. CAMPBELL
GENERAL
Railroad s Stoamship
TICKET AGENT, *
471 MAIS STREET. • WIS5IPEG, MO.
Headquartere for all Lines, as undo“-
Allan, Inman,
Domlnion, State,
Beaver. North Corman,
Whlte Star, Lloyd’s (Bremen Llno>
Cuoin, Direct HamburgLlno,
Cunard, French Llne,
Anchor, ItaMan Line,
and every other line croseing the Atlantic or
Paciflo Oceans.
Pabiisher of “Campbell’s Steamship GuMe."
This Gnido eives full partiouiars of all lines. witb
Time Tables and sailing dates. Send for it.
ACENT FOR THOS.COOK&SONS,
the celebrated Tourist Agents of the world.
PREPAID TICKETS,
to bring your friends ont from the Old Conntry,
at lowest rates, also
MONEY ORDERS AND DRAFTS
on all points in Great Britain and the Con
tinent.
BACCACE
ohecked through, and labeled for the ship by
which you saii.
Write for particulars. Correspondence an-
swered promptly.
G. B. CAMPBBLL,
General Steamship Acrent.
471 Main St. and C.P.ÍL Uepot, Winnipeir, Man.
M. A. KÉROACK,
selur bækur og ritföng, skrautmuni og leik-
föng, málverk, blek, o. s. frv.
Smásala og stórsala.
17 LOMBARD STR.
Nálægt Main Str. WINNIPEG.
MeS þriðja árgangi Lögbergs, sem byrjar með næsta númeri
0 í ir k k <t r b l a í> i b u m It c I m i n g,
Lögberg verður því hjer eptir lang-stærsta blad, sem nokkurn tíma hefur rer
ið gefið ót á íslenzkri tungu.
NÝIR KAUPENDUR LÖGBERGS
f Canada og Bandarikjunum fá (íkfjpis það sem út er komið af skáldsögu Rider Haggards,
EltFÐASKÁ MR. MEFSONS
132 þjettprentaðar blaSsiður.
LOgbcrg kostar $ 2,00 næsta ár. |>ó verður það selt fyrir 6 krónur á íslandi,
og blöð, sem borguð eru af mönnum hjer í Ameriku og send til íslands, kosta $1,50
árgangurinn.
Liighcrg er þvi tiltölulega
L ÁKG-ÓJ) Ý RÁ S T A B L A Ð IÐ
sem út er gefið á íslenzkri tungu.
Lölíberg: berst fyrir viShaldi og virSingu islenzks pjóSernis í Ameríktt, en tekttr
þ« fyllilega til greina, hve margt vjer þurfum að læra og hve mjög vjer þurfum að
lagast á þessari nýju ættjörS vorri.
Lögbcrg lætur sjer annt utn, að Islendingar nái v'óldum t þessari heimsálfu.
Lögbcrg styður fjelagsskap Vestur-íslendinga, og mælir frarn mcS öllum þarflegum
fyrirtækjum þeirra á meðal, sem almenning varða.
Lögbcrg tekur svari íslendinga hjer vestra, þegnr á þeini er níðzt.
Lögbcrg lætur sjer annt um velferSatnál Islands. j>að gerir sjer far um að korna
mönnum i skilning um, að Austur- eg Vestur-Islendingar eigi langt um fleiri sameigin-
leg velferðarmál heldur en enn hefur veriS viðurkennt af öllttm þorra manna. J>aS berst
þvi fyrir andlegri samvinnu milli þessara tveggja hluta hinnar Islenzku þjóðar.
Kaupið Lögberg. En um fram allt borgið það skilvislega. Vjer gerum oss far
um, eptir þvi sem oss cr fl'amast unnt, að skipta vel og sanngjamiega viS kaupendtir
vora. J>að virðist þvi ekki til of mikils mælzt, þó að vjer búumst við hinu sama af
þeirra hálfu.
Útg. „Lögbergs".
128
gégrl Uril hiflti mikía eldhiminn rúmsins; þaflgað til
þær brotnuðu á hringmynduðu sjóndeildarltrings-rönd-
inni og hurfu tneð öilu. Þar var bak við þau — marg-
;tr mílur bak við þau — Kergnelen eyjan, og rjetti harð-
hnjóskulega klettana út í rökkrið. Frálausir og einmana
gnæfðu þeir i óumræðilegum einstæðingsskap, og sólar-
geislarnir ijektt knldalega um snjófga tindanp, eins og
(egar ltlýr andi frá eirhverri mannlegri ástrlðu leikur
um marmaia-brjóst ástargyðjuunar.
Agústa starði á þessa hræðilegu klotta, sem svo
lítið hafði vantað á að yrðu legsteinar heunar, og það
fór hrollur um hana. Það var eins og einhver óttaleg-
ur draumur.
Og svo vörpuðu dökku og krjúpandi næturskuggarn-
ir blæjtim sínum utan um ).á og yfir þú, og þeir hurfu.
Sortinn gleypti )>ú, og hún missti sjónar á þeim og
stóru bylgjunum, sem um aldur og æli lemjnst og
strokkast við steinfætur þeirra; aldrei leit hún augum
framar þeirra ómælilega einstæðingsskap, uema í draumi.
Nóttin reis upp úr djúpintl í öllum sínum krapti
og hristi gullna stjarnn-döggina út úr lokkunum á
llaksandi skýjunum, þangað til hið dásamlega djúp
Iilrnnanna glitraði með ótölulegum sklnandi smáperlum.
Vestanvindurinn lijelt á fram ieiðar sinnar, kvað sinn
æðislega söng í reíðanum, og heyrðist í seglunum líkt
og vængjapyttir. Skipið hallaðist aptur á við, líkt og
yngisstúlka, sem kvnokar sjer við skoss, kauzt svo áfram
skjáifaudi, þaut írá einni bylgjunni til annarar, jafnóð-
um og þær risti upp og slógu sínum hvítu örmum ut-
an um það, með innilegri löngun til að getn dregið
|>að niður og haldið þvt upp að hinu svellanda brjósti
útsævarins.
Reiðinn skalf og stórvöxnu seglin slógust með
þungum smellum, Jcgar Skutullinn )aut fifrnin leiðar
12!)
sínnat; og allt umhverfis var mikilleikur og hátign mátt>
ai'Í&S; Agústa leit til himifis og afidvarflaði; húfl vissí
ekki hvers vegna. Hraðfnra æsku-blóðið streymdi ept-
ir æðum hennar, og þaö fjekk henni afskaplegs fagn-
aðar að Hfið og allir mögulegleikar þess skyldu enn
vera fram undan henai. Hefði kún átt að vera að
eins litlu leagur á þessura voða-stað, þá hefði allt ver-
ið bak viö hana. Dagar haanar hefða verið taldir
áður en heita mátti að hún hefði fengið tíma til að
taka nokkurn þátt í því mikla stríði mannkynsins, sem
óafiátanlega stendur yfir, eina öidina eptir aðra. Rödd
andagiptar liennar hefði verið þögguð niður rjett í sama
biii sem fyrstu tónarnir fóru að heyrast, og erindi
hennar hefði aldrei verið flutt heiminura. En nú var
tíminn enn á ný fyrir framan hana, og nálægð dauð-
ans liafði kennt henni, hvílíkt óumræðilegt gildi hefur
sú eina eign, sem vjer getum reitt oss á—lífið. Auð-
vitað ekki það líf, sem svo margir lifa—það líf, sem
menn lifa fyrir sjálfa sig, og sem hefnr fyrir megin-
atriði, stundum jafnvel ekkert annað mark og mið en,
fullnæging sinna eigin eptirlangana; heldur iangtum
æðra líf —líf, serr helgað væri þvl starfi að segja það,
sem liún af sínu skarpgreinda eðltsfari vissi að var
sannleikur, og að mnla, þó ekki væti nema ófullkom-
lega, með litum hinnar göfugu iistar hennar þær feg-
urðar-sjónir, sem stundum virtust hvíla á sál hennar
líkt og skuggar frá himni vona vorra.
*****
Þrír mánuðir höfðu liðið — þrír langir mánuðir,
sem kenna mátti við ylgdan sæ, og sífeilda vinda.
Skutullinn iagði af stað til Norfolk, í Bandaríkjunum,
en forðin gekk örðugt. Þau komust inn í staðvinda
af suðaustri, og þeim gekk vei, þangað til þau komu
til St. Páls-Klettanna; þar dvaldist þeim vegna stilla og
Í30
að énshi konsúllinn þar hafði ofan af fyrir þeím með
mestu gestrisni — og það sannast að segja með meira
fjöri en hann venjttlega áleit óhjákvæmilegt gagnvart
skiphrotsmönnum, enda hijóta konsúlar að verða held-
ur þrevttir á því fólki með þess eilífu raunum og óaf-
látanlega fataskorti. X raun og verú var þnð hið etna,
sem dró úr ánægju Agústu, að konsúllinn, sem var
stimamjúkur, rauðhærður embættismaður og jafn-gngn-
tekinn af æfintýrum hennar, bókmennta-frægð hennar
og henni sjálfri, sýndi þess glögg merki, að það var
ekki langt frá honum að fá ást á henni, og þegar svo
stendur á, er rauðhærður, og því ákafiyndur, konsúll
heldur viðsjárverð manneskja. En tíminn leið, án þess.
nokktxð alvarlegt kæmi fyrir; og svo var það loksins:
einn morgun, þegar morgunmaturinn var nýafstaðimr,
að niaður kom hlaupandi með )>ær frjettir, að nú sæist
til póstskipsins.
Og svo kvaddi Ágústa gullinhærða konsúlinn krer-
iega; hann starði á liana gegn um gleraugun sín, og
andvarpaði um ieið og hann hugsaði til þess, hvílíkur
unaður sjer hefði kunnað að hlotnast áður en mjög
langt hefði liðið; og skipsklukkan hringdi, og skrúfan
fór að snúast, og konsúllinn varð eptir, og stóð ena
andvarpandi í sjóndeildarhrings-brúninni. Og á hæfileg-
um tíma stóðu þær Agústa og Mrs. Thomas á flóðgarð-
num í Southnmpton, mitt innan nm manngrúa sem
var frá sjer numinn af aðdáun.
Þegar hafnar-embættismennirnir höfðtt komið út á
skipið, hafði kapteinninn sagt þeim hina furðulegu sögr,
og þegar þeir höfðu aptur stigið freti á land, höfðu þeir
hraðað sjer að segja hverri lifandi sál, sera þeir hittu,
þær undursamlegu frjettir að tvær manneskjur, sem verið
ltefðu á ólánsskipinu Kangaroo—sagan af óförum þess
hafði áður sent hrylling og skclfingu út um allan enskti-